Rosemarie Hathaway-2-

Daha yeni ok atma tekniklerinden mezun olmuştum.En son 100 adımda kalmıştık.İkinci seviyeye başlamak istemem nedenlerinden birincisi 100 adımın devamını merak etmem,ikinci dersin çok eğlenceli olması ve üçüncüsü Tiffany ile çok iyi vakit geçirmemiz.
İşte bu nedenlerden dolayı kulübemden çıkıp ok atma teknikleri sınıfına doğru yöneldim.İçeri girdiğimde Tiffany'i otururken gördüm.Arkası dönüktü.Ben de sessizce yaklaşarak "Merhaba Tiff,yine ben geldim."dedim.Tiffany yerinden sıçradı.Korkmuştu.Sonra ben gülmeye başlayınca o da güldü."Merhaba Rose.Nasıl bu kadar sessiz geldin?Ödümü patlattın.Ama yine de gelmene sevindim."Ben de Tiffany'i gördüğüme sevinmiştim."Açıkçası 100 adımından sonra ne yapacağımızı merak ediyorum."dedim.Tiff "Hadi o zaman sana 100 adımdan sonra neler yapacağımızı göstereyim."dedi.

Ok Atma Teknikleri Sınıfı'nda oturuyordum. Sabahın erken saatleriydi ve hiçbir öğrenci gememeişti. Daha doğrusu bir öğreni gelmişti, o da Yon'un bir öğrencisiydi. Benim yapacak bir şeyim yoktu. Onun için rahat rahat oturup bir dergi okuyordum. Bu avcılıkla ilgli bir dergiydi ve içişnde çok ilginç şeyler vardı. Bunlara o kadar dalmıştım ki Rose'un geldiğini fark etmemiştim bile. Rose sessizce yaklaşıp "Merhaba Tiff, yine ben geldim." diyince yüreğime indi ve yerimden sıçradım. Çok korkmuştum. Rose bu halime gülmeye başladı. İtiraf etmeliydim ki gerçekten komikti. Bende güldüm ve "Merhaba Rose. Nasıl bu kadar sessiz geldin? Ödümü patlattın ama yine de gelmene sevindim." dedim. Rose "Açıkçası 100 adımından sonra ne yapacağımızı merak ediyorum."dedi. Onun ikinci seviye için gelmesine sevinmiştim. Hemen derse geçmek istiyordum. Onun için "Hadi o zaman sana 100 adımdan sonra neler yapacağımızı göstereyim."dedim ve antrenman alanına yürümeye başladım. Roseda arkamdan geliyordu. Yürürken ilk önce ne yapacağımızı söyledim; "200 adımdan atışlar deneyelim mi?"

Tiff ile antreman alanına yürümeye başladık.Yürürken Tiffany ilk önce ne yapacağımızı söyledi."200 adımdan atışlar deneyelim mi?"Evet işte tekrar başlıyorduk.Antreman sınıfına varınca benim pembe ok-yay takımımı verdi ve sonra kendisininkini aldı.Hedef tahtasından 200 adım uzaklaştık.Burası gerçekten bayağı uzaktı.Tiffany"Şimdi beni izle."dedi.Sonra atışını yaptı.Tabiiki de tam on ikiden vurmuştu.Bana uzaklıkta rüzgar faktörünü hatırlattı."Şimdi sen atış yap bakalım."dedi.Ben de ilk atışımı yaptım.Rüzgarı tam olarak ayarlayamadığım için ok hedef tahtasını bulmamıştı.Bir daha ki atışta hedef tahtasını tutturmuştum.Ama tam okiden vurmam için çok atış yapmam gerekiyordu.

Rose nasıl atıcağına örnek olarak gösterdim. Her zamanki gibi tam on ikiden vurmuştum. Ee, ne de olsa ben bu seviyeye gelmek için çok çalışmıştım. Tabii biraz da baba faktörüde vardı. Rose'a denemesini söyledim. Rose ik atışını yaptı. Ok hedef tahtasına bile değmemişti. İkinci atışını yaptı. Bu sefer tahtayı tutturmuştu ama kenarından. "Rose rüzgarı iyi hesaplaman lazım." dedim. Rose üzgün bir şekilde bana baktı ve "Tam hesaplayamıyorum." dedi. Ona nasıl hesaplayacağını göstermeye başladım. "Bütün iş parmaklarında. Konsantre olup rüzgarın kuvvetini parmağınla ölçeceksin. Zamanla tamtamına anlayacaksın." dedim. Rose parmağını ıslattı ve rüzgarı anlamaya çalıştı.

Rüzgar faktörünü anlamamıştım.Tiff "Rose rüzgarı iyi hesaplaman lazım."dedi.Ama yapamıyordum ki.Üzgün bir şekilde Tiffany'e baktım ve"Tam hesaplayamıyorum."dedim.Bu söz üzerine bana nasıl yapılacağını anlatmaya başladı."Bütün iş parmaklarında. Konsantre olup rüzgarın kuvvetini parmağınla ölçeceksin. Zamanla tam tamına anlayacaksın."dedi.
Parmağımı ıslattım ve rüzgarı anlamaya çalıştım.Dışarıdan çok komik görünüyor olmalıydım.Neyse sonuç olarak rüzgarı kavradım ve atışımı yaptım.Hedef tahtasını tutturmuştum."Devam iyi gidiyorsun."diyordu.Ok atmaya devam ettim.Her atışımda orta noktaya giderek yaklaşıyordum.Birkaç tane ok attıktan sonra sonunda tam on ikiden vurabilmiştim.Şimdi ne yapacağız der gibi meraklı gözlerle Tiffany'e baktım.

Rose artık rüzgarı hesaplıyabiliyordu. Buna çok sevinmiştim. Çünkü en zor kısmı buydu. Rose birkaç atıştan sonra tam on ikiden vurmuştu. Şimdi bir sonraki aşamaya geçebilirdik. Rose'a döndüm ve "Şimdi işin biraz zorlaşacak." dedim. Rose daha da meraklanmıştı. Ne yapacağımızı görmek için sabırsızlıkla bekliyordu. Yanda duran masanın yanına gittim ve üzerinden uzaktan kumandayı aldım. Bu hedef tahtasının kumandasıydı. Rose'un yanına gittim ve "Hazır mısın?" diye sordum. Rose merakla beni izliyordu. Hazırım manasında kafasını salladığında kumandadaki bir tuşa bastım. Hedef tahtası anında dönmeye başladı. Rose tekrar baktım ve "Hadi bakalıım." dedim.

200 adımdan sonra ne yapabileceğimizi merak ediyordum.Tiff masanın yanına gitti ve masanın üzerinde duran kumandayı aldı.Kumandanın neyi çalıştırdığı hakkında en ufak bir fikrim yoktu.Tiffany yanıma gelerek "Hazır mısın?"diye sordu.Giderek meraklanıyordum.Evet manasında kafamı salladım.Tiffany uzaktan kumandanın düğmesine bastı ve anında hedef tahtası dönmeye başladı.Tiffany bana baktı ve "Hadi bakalıım." dedi.
Şaşırıp kalmıştım.Hedef tahtası karşımda bir canavarı andırıyordu.Nasıl atış yapabilirdim ki?Tiffany ilk olarak örnek göstermek için atış yaptı.Sonucu söylemeye gerek yok.Tabiiki tam on ikiden vurmuştu."Sıra sende."dedi.Ben de endişeli bir şekilde "Atabileceğime inanıyor musun?"diye sordum.Gülümseyerek "Tabiiki inanıyorum.Hadi,başla bakalım."dedi ve ben de ilk atışımı yaptım.

Rose isabetli atış yapıp yapamacağından emin değildi. Biraz endişeliydi. Bana "Atabileceğime inanıyor musun?" diye sordu. Gülümsedim ve güzevn vererek "Tabii ki inanıyorum. Hadi, başla bakalım." dedim. Rose kendini topladıktan sonra atışını yaptı. Ancak ilk atışı hedef tahtasına gelmemişti. Bana üzgün bir ifadeyle baktı. Ona devam etmesini söyledim ve "Odaklan!" diyerek ona hatırlatma yaptım. Rose ikinci atışında hedef tahtasını son halkasından vurmayı başardı. Gittikçe iyiye gidiyordu ve bu onun neşesini geri getiriyordu. Art arda birkaç atış daha yaptı. Biraz daha çalıştıktan sonra tam on ikiden vuracağından emindim.

İlk atışım malesef hedef tahtasını tutturamamıştı.Hedef tahtasını tutturamamak moralimi bozmuştu.Üzgün gözlerle Tiffany'e baktım.Tiffany de bana karşılık olarak devam etmemi söyledi ve "Odaklan!" diye hatırlatma yaptı.Derin bir nefes alıp işime konsantre olmaya çalıştım.İkinci atışımı yaptım.Bu sefer hedef tahtasını son halkasından vurmuştum.Olsun bu da bir gelişmeydi.Her atışımda hedef tahtasının ortasına daha da yaklaşıyordum.Neşelenmeye başladım.Birkaç atış sonra başarabilirdim.Kendimi topladım ve tüm enerjimle bir atış yaptım.İnanamıyordum!Hedef tahtasını tam on ikiden vurmuştum.Ben Tiffany'e mutluluk parıltıları saçan gözlerle bakarken o da bana ben sana başaracağını söylemiştim diyen gözlerle bakıyordu."Eee,bundan sonra ne var?"diye sordum.

Rose'un bu sorusuna sinsi bir gülümsemeyle karşılık verdim. Bu gülümemeden Rose hiç memnun olmamıştı ama yapacak bir şey yoktu. Elime yeniden uzaktan kumandayı aldım ve hedef tahtasını döndüren tuşa bastım. Hedef tahtası dönmeyi kesti. Rose'a yandan bir bakış attım. Rahatlamışa benziyordu ama çok yanılıyordu. Başka bir tuşa daha bastım. Hedef tahtası bu sefer sağ-sola hareket etmeye başladı. Böylesi daha eğlenceliydi. Rose'a döndüm ve "Ne güzel değil mi?" diye sordum.

Tiffany uzaktan kumandanın düğmesine basınca hedef tahtası dönmeyi kesmişti.Hedef tahtasının durduğunu görünce bayağı rahatladım.Ama Tiffany'nin gözlerindeki bakış daha korkunç şeyler yapacağımızı göstermek ister gibiydi.Uzaktan kumandanın başka bir düğmesine bastı.Hedef tahtası sağa sola hareket etmeye başladı.Ben şaşkına uğramış halde donakaldım.Tiffany bana dönerek "Ne güzel değil mi?" diye sordu."Yaa ne demezsin o kadar güzelki gözlerimi hedef tahtasından alamıyorum."dedim.Tiffany gülmeye başladı.Haklıydı da.Öyle komik bir ses ve yüz ifadesiyle söylemiştim ki gülmemek mümkün değildi."Tamam hadi başlayalım."dedim.Tiffany de "Peki.Şimdi beni izle."dedi.İlk atışını yaptı.Bu işte anladığım kadarıyla zamanlamanın çok büyük bir önemi vardı.

Rose'a örnek olsun diye ilk atışı ben yaptım. Tam on ikiden vurmuştum. Rose'a baktım. Nasıl atacağını anlamış gibi bir ifade vardı yüzünde. Onun için bir şey anlatmadan ondan atışlara başlamasını istedim. Rose tamam manasında başını salladı ve atışlara başladı. İlk atışı hedef tahtasının ucuna saplandı. Bu çok iyi bir atış değildi ama bu çok normaldi. Zamanla atacaktı. Rose birkaç atış daha denedi. Oklar bir iyi, bir kötü yerlere gidiyordu. Rose bir türlü istikrar sağlayamamıştı.

Tiffany bana örnek olsun diye ok atmıştı.Biraz nasıl atılacağını kavramış gibiydim.Tiffany atmaya başlamamı söyledikten sonra ilk atışımı yaptım.Hedef tahtasının ucuna saplanmıştı.Bundan sonraki atışlarım sırasıyla bir iyi bir kötü oluyordu.Bu benim sinirimi iyice bozmuştu.İyi atışımı yaptım.Şimdi sıra kötü atışımdaydı.Sesli bir şekilde "Bu oku atıcam." dedi gayet kararlı bir şekilde.Derin bir nefes alıp atışımı yaptım.Gerçekten karalı olmak işe yarıyordu.Çünkü iyi bir atış arkasından yine iyi atmıştım.Birkaç atış daha yaptım.Çoğunluğu iyiydi ama aralarında tek tük kötü atış vardı.Bir iyi bir kötü atma kehaneti bozulmuş gibiydi.

Rose sürekli ok fırlatıyordu. Oklarının bir kısmı iyiydi bir kısmı ise kötüydü. Ancak denedikçe daha iyi oluyordu. Ona devam etmesini söyledim. Rose art arda oklar atmaya başladı. En sonunda tam on ikiden vurmayı başardı. Bana baktı. Ona devam etmesini söyledim. Rose itiraz etmeden ok fırlatmaya devam etti. Biraz daha çalıştıktan sonra bütün okları tam on ikiye gitmeye başladı. Sadece iki oku kaçırmıştı. Ondan da bir şey olmazdı. Rose’u durdurdum ve bana bakınca "Rose seni ikinci seviyeden mezun ediyorum canım." dedim. Rose buna çok servindi. Sanki bu kadar çabuk beklemiyordu. Onu tebrik ettikten sonra dersi bitirdim.

Ders Bitmiştir!