Fenix Blume

Ben bir Apollon çocuğuydum. Ok atmada da becerim vardı fakat ders almanın hiç bir zararı olmazdı aksine yararı olurdu. Kamp'ta dolaşırken Ok Atma Teknikleri Dersi almaya karar verdim. Yavaş yavaş dersliğe doğru ilerledim. Eğitmen kardeşim Yondaime ve yardım eğitmen gene kardeşim Tiffany'di. Bana iyi davranacaklarını sanıyordum -ki öyle olmadı-.
Kamp'ta ok atma çalışanları gördükçe bir garip oluyordum. Yanlarına gidip elime yay aldığımda kendimi daha iyi hissediyordum. Ok atmada iyiydim fakat ders almam gerekliydi. Dersliğin kapısını açtıktan sonra çalışan melezleri gördüm.
Biraz gezindikten sonra "Hey beni çalıştıracak kimsecikler yok mu burada?" diye bağırdım. Sanırım biri geliyordu. Benim kardeşim olacak ki zaten başka eğitmen yok. Peki hangisiydi?

Bugün bayağı yoğun bir gündü. Bir sürü melez ders almaya gelmişti. Şimdiye kadar iki öğrencime ders verip yollamıştım ve çok yorulmuştum. on da çok yorulmuştu. Onun için bir kahve molası vermeye karar verdik. Yon oturdu ve ben ikimizede kahve aldım. Bardağı Yon'a uzattıktan sonra bende oturdum. Gerçekten çok yorulmuştum. Biraz sohbet ettikten sonra dışardan "Hey beni çalıştıracak kimsecikler yok mu burada?" diye bağıran ses duyduk. Sesin geldiği yöne baktığımda abim Fenix'i gördüm. Ders almaya gelmişti. Yon'la aynanda birbirimize baktık. Ben hemen ayağa kalktım ve Fenix'in yanına koştum. Yon da hemen arkamdaydı ama ben önce gelmiştim. "Abi sana ben ders vereceğim." dedim. Yon bana kötü kötü baktı. Sonra mecbur kabullenip kahve içmeye gei döndü.

Karşımda koşan iki kardeşimi de görünce birden şaşırdım ve korktum diyebilirim. Acaba beni dövmeye falan mı geliyorlar diye tırsmadım değil yani. Ama Tiff "Abi sana ben ders vereceğim." deyince içim rahatladı valla. Yon'a dönüp "Sen kahveni iç hadi. Bir dahaki sefer de senden ders alırım." deyip göz kırptım ve Tiff'e döndüm. Kardeşim olduğu için ok atmayı öğrenmek için daha da heveslendim. Yon ve Tiff kadar iyi olmalıydım fakat bunun için uzun çalışmalar lazımdı. Hemen başlamak istiyordum ve bu nedenle "Başlayalım mı Tiff?" diye sordum ve o da "Tabii başlayalım abiciğim." dedi ve elime yayla ok tutuşturdu.

Abim derse hemen başlamak istemişti. Bunu kabul ettim ve abime bir yay-ok takımı verdim. Sonra beraber bir hedef tahtasının önüne gittik. Abime baktım ve "Nasıl tutulacağını biliyor muısun?" diye sordum. Abim tutuş pozisyonuna geçti. Tek kelimeyle harikaydı. Hiçbir hatası yoktu. E, ne de olsa o da Apollon'un çocuğuydu. Bunun için nasıl tutulacağını çok iyi biliyordu. Sadece atış denemelerini yapmamız gerekiyordu. Abimden bir atış denemsini istedim. Abimde okunu alıp yayına geridrdi ve bıraktı. Ok hedef tahtasına saplandı. Tam on ikiden vurmuştu. Tahtanın beş adım uzağında olduğumuzdan bu kolay olmuştu ama yine de bütün melezlerden daha iyiydi. Gülümseyerek baktım ve "25 adımdan atışlar deneyelim mi?" diye sordum.

Tiff bana bir ok-yay takımı verdi. Çalışmaya başlayacaktık. Hemen hedefe doğrultup oku attım. Yehuu! Tam da on ikiden vurmuştum. Bunda Apollon Çocuğu olmamın etkisi de vardı tabii. En önemli etkisi de tahtadan sadece beş adım geride olmamdı. Daha yeni yeni alışıyordum. Tiff "25 adımdan atışlar deneyelim mi?" diye sordu. Ben de onaylarcasına kafamı salladım. Tiff 25 adım ölçtü ve "Gel bakalım abi." dedi sırıtarak. Hemen yanına gittim. En iyisi olmak istiyordum bu konuda. O yüzden hemen okumu gerdim ve attım. Tam da ortadan vurmasam da çok yakınlarına geldi. Tiff biraz alkışladı beni alaycı tavırla. Ok çantasından diğerlerinden farklı olan bir ok çıkardı ve bana uzattı. "Bir de bunu dene bakalım?" dedi. Ben de oku aldım, gerdim ve fırlattım. Bu neydi be? Zar zor tutturabilmiştim tahtayı. Tiff'e baktığımda gülüyordu. "Ne yaptın buna büyü falan mı?" dedim. O da gülmeyi bir süre de olsa "Tabii ki hayır sadece biraz daha ağır. Bunda da çalış bakalım." dedi ve çalışmaya devam ettik.

Abimle birlikte ilk aşama olan 25 adıma gittik. Abim ilk atışını denedi. Bayağı başarılıydı. İşini biraz zorlaştırmalıydım. Çünkü böylesi çok basit oluyordu. Ok çantasından farklı bir ok aldım ve Fenix'e uzattım. Bu ok diğerlerine göre biraz daha ağırdı. Dolayısıyla daha zordu. En ufak bir ağırlık bile atışı çok fark ettirirdi. Abim oku aldı ve atış yaptı. Ok hedef tahtasınıın en son halkasına denk gelmişti. Onun önceki atışlarına göre bu berbattı. Yani böylesi daha iyiydi. Abim "Ne yaptın buna büyü falan mı?" dedi. Gülmeye başladım. Kahkahalarımın arasından "Tabii ki hayır sadece biraz daha ağır. Bunda da çalış bakalım." dedim. Abim bu işten pek hoşlanmışa benzemiyordu ama yine de çalışmaya devam etti.

Başarısız olmaktan nefret ediyorum. Benim en büyük zayıf yanlarımdan biri de bu herhalde. Tiff'in verdiği bu ağır okları hiç sevmemiştim fakat bu işte iyi olmak istiyorsam bunları da aşmam gerekliydi. Yılmadan pes etmeden çalışmaya devam ettim ve sonunda istediğimi başardım. Ağır ok ile hedefi tam on ikiden vurdum. Çok sevinçliydim. Tiff "50 adımdan hafifler ile çalış sonra da ağırları alırsın." "Tamam o zaman. Hadi başlayalım." dedim ve 50 adım sayan Tiff'in yanına gittim. Yayımı gerdim ve oku bıraktım. Tam ortadan olmasa da onun yanlarına bir yerlere gelmişti ok. 50 adım için iyi sayılırdı diye umdum ve Tiff'e bir bakış attım.

(RP Out: Seviye 2'ye geçmek için ne gerekiyor? =))

Fenix 25 adımı kolayca geçmişti. Şimdi sıra 50 adımdaydı. 50 adıma beraber gittik. ABim ilk başta hafif oklarla atış deneyecekti. Daha sonra da ağır oklarla uğraşacaktık. Abim hafif oklardan birini aldı ve bir atış yaptı. Bu atışı gayet iyidi. Tam on ikiden olmasada na yakın bir yerden vurmuştu. Bana baktı. Başparmağımla süper işareti yaptım ve devam etmesini söyledim. Fenix iki-üç atış daha yaptıktan sonra tam on ikiden vurdu. Şimdi ağır oklala atış deneyebilirdi. Ona ağır okların bulunduğu çantayı verdim. Abim hiç istemsede çantayı aldı ve içinden bir okçıkardı. Oka kısa bir süre baktıktan sonra yayına gerdirdi ve atışını yaptı. Ok hedef tahtasının dördüncü halkasına saplandı.


(Rp Out: 12 post olması gerekiyor. Aşamalarda sırasıyla 25-50-75-100)

İyice alışıyordum bu işe. Zaten yanımda kardeşim olduktan sonra daha da kolaydı bu. Hafif oklarla on ikiden vurunca Tiff bana ağır oklar çantasını verdi. Bunlarla çalışmak istemiyordum. Fakat iyi olmak için başarmalıydım. İstemeye istemeye bir ok çıkardım ve yayımı gerdim. Fırlattım. Ok tahtasının dördüncü halkasını vurmuştum. Gelişme vardı. Şimdi kendimi daha iyi hissediyordum. Tiff de mutluydu ben de. İkinci okumu aldım. Hemen onu gerdim ve attım. Bu sefer üçüncüye gelmişti. Her seferinde daha iyi oluyordum. Hava güneşliydi. Bu da bana daha fazla enerji veriyordu. Üçüncü oku aldım ve fırlattım. Evet! Tam on ikiden! Alnımdan bir kaç damla ter aktı. Yorulmuştum. Tiff de durumu anlayınca "Bir kahve içmeye ne dersin?" diye teklifte bulundu. Hemen "Tabii. Zaten yoruldum biraz. İçtikten sonra yetmiş beş adımı deneriz." dedim ve kahvelerimizi aldıktan sonra yudumlamaya başladık.

(RP Out: Teşekkürler. 2. seviyeye geçmek için sabırsızlanıyoruum ^^)

Fenix birkaç atış denedikten sonra tam on ikiden vurmayı başardı. Buna çok sevindim. Abim bayağı yorulmuştu. Benim içinde biraz dinlensem iyi olurdu. Bunun için abime kahve teklif ettim. Abim kabul etti. Hemen ona ve kendime kahve hazırladım. Birlikte kahvelerimizi yudumlamaya başladık. Aynı zamanda da sohbet ediyorduk. Havadan sudan işte. Kahvelerimiz bitince ve yeterince dinlenince tekrar çalışmaya karar verdik. İyi bir okçu olmak için çok çalışmak gerekiyordu. Oturarak hiçbir şey olmazdı. Mutlu bir şekilde kalktık ve hedef tahtasının 75 adım uzağına gittik.

Kahvelerimiz bitmişti sonunda. Bir sene boyunca konuşacak konu bulabilirdik fakat ok çalışmamız gerekiyordu. Hemen bardaklarımızı bırakıp yetmiş beş adımı denemek için yerlerimizi almaya gittik. Bundan sonra yüz adım vardı. Sonra da birinci seviyeyi geçmiş oluyordum. Yetmiş beş adım gerçekten uzak görünüyordu. Fakat denemeliydim. Bu iki engeli de aşmalıydım. Hemen hafif bir ok alıp gerdim ve fırlattım. Sondan ikinci daireyi vurmuştum. Çok şaşırdım. Kahve içerken gücüm mü azalmıştı ne. Tiff pek de sorun varmış gibi bakmıyordu. Bir tane daha ok aldım ve fırlattım. Ortadan üçüncü daireyi vurdum. Tam ortadan vurmak istediğim için hemen bir ok daha aldım ve fırlattım. Sonunda! Tam on ikiden! Fakat bu da yetmezdi. Şimdi sıra ağır oktaydı. Ağır oku aldım ve fırlattım. Olamaz! Tahtayı bile tutturamadım! Tiff kıs kıs gülüyordu. Hemen bir ok aldım ve fırlattım. Ortadan dördüncü daireyi vurdum. Bu kadar yeterliydi sanırım. Tiff'e "Yüze geçelim bence." dedim ve o da onaylarcasına kafasını salladı.

Fenix 75 adımda artık rahatça atabiliyordu. Onun için 100 adıma geçmeye karar verdik. Abimle beraber 25 adım daha geri gidip 100 adıma vardık. Buradan hedef tahtasının halkaları çok iyi görünmüyordu ama bizim için sorun değildi. Biz Apollon'un çocukları olduğumuz için gözlerimiz bir şahininki kadar mükemmel görüyordu. Abim vakit kaybetmeden atışlarına başladı. İlk okuyla son halkayı vurdu. Bana şaşkın şaşkın bakmaya başladı. Güldüm ve "Abi rüzgarı unutma." dedim. Rüzgar okun yönünü değiştirecek kadar kuvvetliydi. Zaten ok hafif bir şey olduğu için rüzgarın işi hiç zor değildi. Sadece 100 adım uzaklıkta olduğumuz için daha iyi etki yapabiliyordu. Abimde düşününce bunu anladı ve buna göre atış yapmaya başladı.

Sıra yüz adımdaydı. Bulunduğumuz yerden yirmi beş adım geriye gittik ve durduk. Buradan da atış yapmalıydım. Tahta düzgün görülmüyordu bile ama bunu başarmalıydım. Bunu da geçtikten sonra birinci seviyeden mezun olacaktım. Hemen bir ok aldım ve yolladım. Bu da ne? Son halkadan anca vurabilmiştim. Kendimden utandım bir an. Tiff'e şaşkın şaşkın baktım. "Abi rüzgarı unutma." dedi bana. Haklıydı. Bu rüzgar ortadan vuracakken bile dışarı çıkarabilirdi okumu. Bunu aklımın bir köşesine yerleştirdim. Hemen bir ok daha aldım ve yayımı gerdim. Rüzgarın esiş yönünü ve hızını ayarlayarak atışımı yaptım. İşte bu! Bir Apollon çocuğundan daha azı beklenemezdi zaten. Tam on ikiden vurmuştum. Tiff bile şaşırmıştı buna. "Eee şimdi?" dedim alaycı bir tavırla.

Abim bir sonraki atışında tam on ikiden vurdu. Buna şaşırmıştım. Bu kadar hızlı başaracağını hiç sanmıyordum ama abim başarmıştı. Fenix "Eee şimdi?" dedi. Sesinde alaycı bir tavır vardı. Güldüm ve "Başka bir şey yok." dedim. Abim "O zaman?" diye araya girdi. Tekrar güldüm ve "Abim seni mezun ediyorum." dedim. Bununla beraber abimle birlikte gülmeye başladık. Artık ders bitmişti. Abimle biraz sohbet ettikten sonra o sınıftan ayrıldı, bense işime döndüm.


Ders Bitmiştir!