Büyük bir tedirginlikle Ell'in elinden ciriti aldım ve "Bunu yapabileceğimi pek sanmıyorum açıkçası, kardeşim." dedim. Ell, güvenle sırtıma vurarak "Haydi ama... Sen bir Amphitrite Kızısın." dedi. Hala bunu yapabileceğimi sanmıyordum. Önce gözlerimi kapatıp, kısaca annemi düşündüm ve bana yardım etmesini istedim içimden. Gözlerimi açtığımda içime bir güven gelmişti. Annemin bana yardım etmeyeceğini biliyordum, fakat onu düşünmek bile bana iyi gelmişti. Yapamayacaktım, yine de denemeliydim. Kendime de güvenmiyordum açıkçası, ama kendime güvenir gibi elimde cirit, bir kaç adım geri gittim. Daha sonra hızla çizgiye doğru koşarak ciriti fırlattım. Cirit bayağı ileriye gitmişti. Ama ne kadar ileriye gitmesi gerektiğini bilmediğim için 'nasıl?' gibi sorar bakışlarla Ell'e baktım...