Meydan Okuma

Demir Ocağında değişik silahlar yaptıktan sonra oradan çıktım. Canım sıkılmıştı. Daha değişik şeyler yapmam gerekiyordu. En azından eğlenceli bir şeyler. Bir şeyler bulma ümidiyle kampı dolaşmaya başladım. Kampın meydanına gelmiştim. Burada bir sürü melez vardı. Çoğuyla selamlaştıktan sonra etrafıma bakındım. Az ilerde beş altı kişi oturmuş sohbet ediyorlardı. Daha dikkatli baktığımda Nicole'un bir şeyler anlattığını gördüm. Ne konuştuklarına merak ettiğimde ve birazda kendime eğlence çıkarabilir miyim düşüncesinden onların yanlarına gittim. Beni fark etmemişlerdi. Nicole ciritteki hünerlerini anlatıyordu. Tam istediğim fırsattı. Onun çok iyi olmadığını düşünüyordum. n azından benden daha iyi olmazdı. Diğer ihtimali düşünmek bile istemiyordum. Yüzüme sinir bozucu bir gülümseme yapıştırdım ve "Demek ciritte çok iyisin." dedim. Nicole bana ters bir bakış attıktan sonra "Evet!" diye yanıt verdi. Bir kahkaha attıktan sonra "Yarışa var mısın?" diye sordum. Günüm eğlenceli olmaya başlıyordu. Tabii yapacağımız yarış da yenilmezsem.

Nicole teklifimi kabul etmişti ve cirit sahasına doğru yürümeye başlamıştık. Ben önden gidiyordum. Nicole ise arkamdan. Onun arkadaş grubundan birkaç kişi de bizi takip ediyordu. Yarışmayı izleyeceklerdi ve anlaşılan çok heyecanlılardı. E, tabii onlar için bu eğlence. Yol boyunca hiç konuşmadık. Kısa bir yürüyten sonra cirit sahasına vardık. İçeri girdiğimizde kimseyi göremedik. Bomboştu. Bu benim için daha iyiydi. Ne kadar az tanık o kadar iyiydi. Gerçi eğer yenilirsem kaç tanık olursa olsun Nicole'un beni rezil edeceğini çok iyi biliyordum. Çünkü o bir Ares kızıydı. Ne beklenebilir ki? Sahanın ortasında durduk ve çarpık bir gülümsemeyle "Kurallar belli. 3 atış yapacağız." dedim. Nicole başını tmama manasıyla salladı ve eline bir cirit aldı. Sonra bana korku salmak amacıyla onu fırlattı. Cirit bayağı uzağa gitmişti ama tam olarak göremiyorduk. Çünkü atış alanında değildik. Nicole'un gerçekten iyi bir atcı olduğu belliydi ama ben de ondan aşağıya kalmıyordum. Gülümseyerek "Bu kadar istekliysen ilk sen başla." dedim.

Hıh! Gerçekten çok mu istekli görünüyordum? Eh, olabilirdi yani ama ben bu numaraya pabuç bırakmazdım.

"Yok canım, ne gerek var?" dedim kendime has sinsi gülümsememle. "Yoksa korkuyor musun?"

Elena'nın cevabını beklerken sinsi gülümseme hala yüzümdeydi.

Nicole ilk atmayı kabul etmemişti ve beni de sıkıştırmıştı. İlk atmaktan başka çarem yoktu. Yoksa korktuğumu söyleyecekti ve işler kötüye gidicekti. Onun için hiç zorlanmadan kaderime razı oldum ve "Korkmak mı?" dedim. Sonra kenardan elime bir cirit aldım ve atış alanına gittim. Yerimi aldıktan sonra "İzle beni." dedim ve konsantre olmaya çalıştım. Sadece ciriti düşünüyordum. Onun dışındaki tüm dünyayı soyutlamıştım. Yeterince odaklandıktan sonra koşmaya başaldım ve tam çizgiye geldiğimde ciriti olabidiğince uzağa firlattım. Cirit havada bir süre uçtuktan sonra yere indi. Hemen düştüğü yere gittik. 21,8 metreye isabet etmişti. Bu iyi bir atıştı. Nicole'e gülümseyerek baktım. Onun yüzünde sinirli bir ifade vardı ama kendini çabuk toparladı.

Hımm... Sanırım Elena'nın da bu işte iyi olduğunu kabul etmeliydim. Ben de elime bir cirit alıp atış alanına gittikten sonra koşmaya başladım. Aklımda sadece ciriti elimden geldiğince uzağa fırlatmak vardı. Çizgiye geldiğimde hızla elimden ciridi fırlattım. Cirit 10 saniye falan havada uçtuktan sonra yere saplandı.

Elena ve ben hemen düştüğü yere gittik. Ha ha ha! 22,3'e isabet ettirmiştim ben. Elena'nınki 21,8'e gitmişti. İlk round 1-0. Nicole Avery Johnson önde! Aman, ne saçmalıyordum böyle? Galiba o ölümlülerin saçma sapan dövüş programlarında kaptığım bir alışkanlıktı. Melez olduğumu öğrenmeden önce o programları çok izlerdim.

Nicole atışını yaptı. Benden daha iyi bir yere atmıştı. Aramızda fazla fark yoktu. Onu bir sonraki elde geçebiliridim ama bunda kaybetmek moralimi bozmuştu. Daha doğrusu Nicole'ün yüzündeki o gülümseme sinirimi bozmuştu. Şu an sinirlerime zor hakim oluyordum. Onu her an öldürebilidim. Sakinleştim ve Nicole'e yorum yapmasına izin vermeden atış yerine gittim. İkinci atışımı kullanacaktım. İçimden babama bu atışta daha iyi olamayı diledim. Sonra koşmaya başaldım. Çizgiye az bir fark kala ciriti tüm gücümle fırlattım. Ciritin gidişine göre bu önceki atışımdan daha iyiydi. En azından ben öyle düşünüyordum. Cirit yere inince düştüğü yere gidip baktık. 26,2 metreye denk gelmişti. Bu önceki rekorumun bayağı bir üstündeydi. Bende bayağı gelişme vardı. Buna çok sevinmiştim ve ister istemez kahkaha atmaya başladım.