Nemia Stacy Gresean

Ok ve yayları severdim. Canavarlardan kaçarken , yolum Japonya'daki bir eve uğramıştı. O evdeki kız, ok atmayı biliyordu (ve Sis'in ardını görebiliyordu). Bana ok ve yay kullanmayı öğretmişti ama o da çok bilgili değildi. İyi bir ders almanın zamanı gelmişti. Giyinip dışarı çıktım, dersliklere doğru ilerledim. Ok atma sınıfına girip beklemeye başladım.

Bugün ok atma tekniklerine gidip bütün gün ders vermeyi planlıyordum. Çünkü çok sık öğrenci geliyordu ve çoğuna yetişemiyordum. Bugün belki de birçok meleze bir şeyler öğretebilirdim. Onun için neşeli bir şekilde sınıfa gittim. İçeri girdiğimde bir melezi otururken gördüm. Arkası bana dönük olduğundan başta kim olduğunu anlayamadım ve "Selam!" dedim. Kız bana döndü ve ayağa kalktı. Sonra da "Merhaba!" dedi. Bu kızı tanıyordum. Hekate büyücülerindendi. Ancak hiç öyle bir tanışmışlığımız olmamıştı. Yanına gittim ve "Ben Tiff, yardımcı eğitmenim." dedim. Kız "Stacia, ben okçuluk dersi almak istiyorum." dedi. Ona gülümsedim ve "Süper, derse başlayalım mı?" diye sordum. Stacia beni onaylayınca onu yay-ok takımlarının bulunduğu alana götürdüm. Oradan ona uygun bir yay-ok takımı bulmak gerekiyordu. Ona baktım ve "Nasıl bir stil ve renk istersin?" diye sordum.

"Farketmez" dedim. "Benim için herhangi bir şey olur. Onu kendime göre ayarlarım."
Tiff, tuhaf bir surat ifadesiyle beni süzdükten sonra, omuz silkip rastgele bir takım verdi. Büyü yapmaya başladım. Okların sopa bölümü uzadı ve kimsenin zarar veremeyeceği bir metale dönüştü. Okların uç bölümü de boylamasına uzayıp aynı metale dönüştü. Yayım da biraz uzadı. Yayım ve oklarım, değişik bir renk aldı. Elimdeki takımı hafifçe çevirdim. Renk yanılması. Baktığınız yöne göre,farklı bir renk görüyorsunuz. Güzel.

Stacia "Farketmez. Benim için herhangi bir şey olur. Onu kendime göre ayarlarım." dedi. Soru sormamaya karar verdim ve Stacia'ya rastgele bir ok-yay takımı uzattım. Ne yapacağını anlamamıştım. Kendine göre ayarlayabileceğini söylemişti. Uzattığım takımı aldı ve bir şeyler yaparak gerçekten her şeyiyle kendine göre ayarladı. Renkleri baktığım yere göre değişiyordu ve harika olmuştu. Hayretle takımı incelerken jeton düştü. Stacia Hekate'nin büyücülerinden olduğu için büyü yapabiliyordu ve iki saniyede takımın şeklini değiştirebiliyordu. "Vay be, güzel oldu. Fakat büyünü antrenmanlarda kullanayım deme." dedim. Stacia gülmekle yetindi. Daha fazla şey söylemeden antreman alanına gittik ve ona yay-ok takımını nasıl tutulacağını göstermeye başladım.

Tiffy, bayağı şaşırmış görünüyordu. Ama yüzünde başka bir duygu da vardı. Hayranlık. Mutlulukla kıpırdandım. "Vay be, güzel oldu. Fakat büyünü antrenmanlarda kullanayım deme." Gülümsedim. Sonra antreman alanına gittik. Bana nasıl tutacağımı gösterdi. Sayımı gerdim ve okumun ucunun isabet edeceği yere baktım. Tiffy, etrafımda dolaşıp bana şöyle bir baktıktan sonra, "Başlangıç için bayağı iyi." diyerek sevincimi arttırdı.

Acy'ye nasıl tutulacağını öğretiyordum. Bunda çok başarılıydı. Hemen nasıl tutulacağını kavramıştı ve hiçbir sorun yok gibi görünüyordu. Zaten bundan sonrasını atışlarda görecektik. Çoğu melez atışlara gelince hata yapıyordu. Onun için atış yapmakta yarar vardı. Onların hatalarını gösterip süper olmalarını sağlıyordum. Acy'ye gülümsedim ve "Atışlara geçelim. İlk başta sana nasıl atış yapacağını göstereceğim." dedim ve beni takip etmesini işaret ettim. Birlikte hedef tahtasının 25 adım uzağına gittik. Buradan başlayacaktık. Örnek olsun diye ilk ben atış yapacaktım. Acy'ye beni izlemesini söyledim. O de dediğimi yaptı. Tutuş pozisyonuna geldim. Yavaş hareket ediyordum çünkü bir şey kaçırmasını istemiyordum. Her şeyi görmesi ve anlaması gerekiyordu.

Tiffy,atış yapmak için hazırlandı. Yayını gerdi, ve vızz sesi çıkararak ilerleyen oku serbest bıraktı. Tam isabet! Gözlerimi kırpıştırarak or oka bir Tiff'e baktım. Ne bekliyordum ki? Bir Apollon çocuğunun isabet ettirememesini mi? Üstelik bu kadar yakınken.
Takımı bana uzattı. Derin bir iç çekip kendime "Başarabilirsin." dedikten sonra takımı alıp yayımı gerdim. Heyecandan yayı çok germiş olmalıyım ki Tiffy "Biraz gevşet" dedi. Yayı olması gereken hale getirip oku serbest bıraktım. Hızla gidip, Tiffy'ninkinin biraz uzağına yerleşti.

Örnek olsun diye bir atış yaptım. Her zamanki gibi tam on ikiden vurmuştum. Sonra yay-ok takımını Acy'ye uzatarak onun denemesini istedim. Acy takımı aldı ve okunu yayına gerdirdi. Ancak çok fazla gerdirmişti. Ona biraz gevşatmesini söyledim. Acy hemen gevşetti ve oku fırlattı. Tam on ikiden vuramamıştı ama yine de ilk atış için oldukça iyiydi. Ona birkaç atış daha denemesini söyledim. O denerken bende hatalarını gösteriyordum. Atış pozisyonunda birkaç hatası vardı.

Heyecandan elim ayağıma dolanmıştı, bir sürü hata yapıyordum. Ama Tiffy, sabırla bana hatalarımı gösteriyor, düzeltmek için neler yapmam gerektiğini söylüyordu. Ben de düzeltmek için uğraşıyordum. En sonunda kollarım ağrımaya başladı. Tiffy bunu farketmiş olacak ki ara vermeye karar verdi. Yere oturup kollarıma masaj yapmaya başladım. İnsanın kendi koluna masaj yapması , gerçekten ilginç oluyor.

Bayağı uzun süredir çalışıyorduk. Acy çok yorulmuştu. Biraz dinlenmeye karar veridk ve bir yere oturduk. Acy kendi kendine masaj yapıyordu. Bu konuda becerikli görünüyordu. Yeterince rahatladıktan sonra derse geri döndük. Acy hatalarını düzeltmişti. Buna bağlı olarak da fazla uzun sürmeden tam on ikiden vurmayı başardı. Buna o da bende çok sevinmiştik. 25 adımla işimiz bitmişti. Şimdi 50 adıma geçebiliridk. Bunu Acy'ye de söyledim. Neşesi yerinde olduğundan hemen 25 adım daha gerileyerek 50 adıma gittik. Acy zaman kaybetmeden buradan atış yapmaya başladı. İlk atışa pek iyi değildi ama çok kötü de değildi. Hedef tahtasının son halkasından vurmuştu.

50 adım geriden, son halkayı vurmuştum. Eh fena değil diyerek kendimi rahatlattım. Bir daha attım. Son halkadan daha içerideydi. Sondan 3. halka. İyi dedim. Gelişiyorum. Bir daha attım. Ama aynı yere isabet etti. Birkaç denemeden sonra, derin bir nefes alıp oku yaya yerleştirdim. Sıkılmaya başlamıştım. Yapamıyordum. Yayı gerdim ve bıraktım. Ok, ortadaki noktanın etrafını saran halkaya isabet etti. Bunun verdiği heyecanla birkere daha attım. Ve tadaaaam! Tam ortaya yerleşti.

Acy 50 adım uzaklıktan uzun bir çalışmadan sonra tam on ikiden vurmayı başardı. Şimdi bir sonraki aşamaya geçebilirdik. "75 adıma geçiyoruz." dedim ve beraber 75 adım uzaklığa gittik. Fazla vakit kaybetmeden atışları yapmaya başladı. Acy kendini çok geliştirmişti ve geliştirmeye devam ediyordu. On-on beş atıştan sonra tekrar tam on ikiden vurmayı başardı. Buna o da bende çok sevinmiştim. Acy merakla "Şimdi sırada ne var?" diye sordu. Artık son aşamaya geçiyorduk. Bundan sonra Acy'yi mezun edecektim. Bunun verdiği mutlulukla "100 adıma geçiyoruz." dedim. Acy tamam manasında başını salladı ve beraber 15 adım daha geri gittik ve 100 adım uzaklığa vardık. Buradan hedef tahtası biraz zor görünüyordu.

Vay, 100 adım. Hekate'm , bu kadar uzaktan nasıl yapacaktım? Yayımı gerdim ve oku bıraktım. Şükürler olsun ki, atış tahtasına isabet etmişti. Bir an, kesin ıskalayacağım, diye düşünmüştüm. Ama son halkanın kenarına geldi.
"İyi, isabet etmesi gayet iyi." dedi Tiffy, kendi kendine konuşur gibi.Sonra sesini yükseltti." Burası uzak, ama yaparsın. Kendini kasma ve yapabileceğine inan."
Omuz silkip, Lee'nin yapacağı gibi "Ben her şeyi yapabilirim" havasına girmek istedim bir an. Ama sonra kendimi toparlayıp, o sorumsuz gibi olmanın mantıksızlığını hatırlattım kendime. Yayı gerip oku bıraktım. Noktaya daha yakındı ama hala uzaktı. 20 dakika kadar uğraşıp, dakikada bir ok atıp, en sonunda orta noktaya isabet ettirdim. Kan ter içinde kalmıştım, üstüne üstlük sinirlerim altüst olmuştu. Mutlulukla zıplayıp, bayağı güzel bir kız çığlığı attım. Tiffy de oldukça mutluydu.

Acy 100 adımda bayağı uğraştıktan sonra tam on ikiden vurmayı başardı ve bir çığlık attı. Bu çığılığı az kalsın kulak zarımı patlatıyordu. Acy sustuğunda gülmeye başladım. O da benimle ülgülüyordu. Kahkahalarımızlar tüm antrenman alanını inlettikten sonra bu kadarının yeterli olduğunu kendime hatırlattım. Sonra Acy'ya baktım ve "Acy seni birinci seviyeden mezun ediyorum." dedim. Acy bir kahkaha daha attı. İkimiz biraz daha güldükten sonra o kulübesine ben ise başka öğrencilere ders vermek için sınıfıma döndüm.


Ders Bitmiştir!