Nemia Stacy Gresean

Kulübede boş boş oturmaktan sıkılmıştım. Ben de bir şeyler yapmak istiyordum. Herkes kendini görevler için hazırlarken ben kitap okuyordum!
Ayağa kalktım ve dışarı çıktım. Etrafı daha önce o kadar çok incelemiştim ki nereye gideceğimi çok iyi biliyordum. Kılıç antremanları yapılan yere doğru ilerledim. İlerledim ilerlemesine ama, sonra aklıma bir şey geldi. Ben kılıç kullanmayı bilmiyordum ki antreman yapayım. Gözlerim çevreyi taradı. Burada bir yerlerde sınıf falan olmalıydı. Gözlerim, sınıfı buldu. Eh, ne yapabilirim, ben de içeri girdim.

Dersliklerde oturmuş yeni öğrenci bekliyordum. Bugün biraz geç kalkmıştım; Lucy, Sere ve Mia şu an öğrencilerle çalışıyordu fakat benim öğrencim yoktu. Tam o sırada Hekate kızı içeri girdi. Bunu biliyordum, çünkü ben melez danışmanıydım. Kendisiyle şahsen tanışma fırsatını bu akşamüstü yakalayacağıma inanıyordum çünkü bütün kulübeleri gezip çeşitli melezlerle tanışacağımız gün, bu akşamüstüydü. Gülümseyerek yanına gittim. "Nemia Gresean?" diye sordum. Kız başıyla onaylayınca elimi uzattım. "Ben de Satellite Morgan, Sat. Yardımcı kılıç eğitmeni, melez danışmanı. Gel otur." dedim yeri işaret ederek. O sırada ben de malzeme odasına gidip hafif bir kılıç getirdim tutması için. Ardından Nemia'yı yerden kaldırarak kılıç tutmasını gösterdim. "Önce sağ elden başlayalım. Sağ elindeyken kılıç, sol ayağın önde olsun. Hep ileri ve dik bak. Bacaklarını kırma. Şimdi beni izle." dedim ve söylediğim pozisyonu gerçekleştirdikten sonra Nemia'yı izlemeye başladım.

İçeri girdiğimde karşımda bir kız buldum. Bu kızı biliyordum. Artemis avcısı ve melez dahışmanıydı, galiba. Yanıma yaklaşıp konuştu.
"Nemia Gresean?"
Kafamı salladım, o da elini uzattı.
"Ben de Satellite Morgan, Sat. Yardımcı kılıç eğitmeni, melez danışmanı. Gel otur." dedi yeri işaret ederek. Ben gösterdiği yere oturunca bir odaya girdi. Çıktığında elinde bir kılıç tutuyordu. Kılıcı bayağı iyi tutuyordu. Acaba ben de böyle tutabilecek miyim diye düşünürken beni kaldırıp kılıcı elime tutuşturdu. Pek de tutuşturduğu söylenemedi ama... Neyse, kılıcı nasıl tutacağımı gösterdikten sonra konuştu.
"Önce sağ elden başlayalım. Sağ elindeyken kılıç, sol ayağın önde olsun. Hep ileri ve dik bak. Bacaklarını kırma. Şimdi beni izle." dedi ve bana nasıl yapacağımı gösterdi. Ardından kılıcı bana verdikten sonra beni izlemeye başladı. Kılıcı dediği gibi sağ elime aldım,sol bacağımla adım atıyormuş gibi yaptım. Sırtımı dikleştirdim. Gözlerimi ileriye odakladım. Bacaklarım kırık değildi,dik duruyordum,ileri bakıyordum, sol ayağım öndeydi. Bu işi kavrayacaktım galiba.

Acy, gayet güzel bir şekilde sağ eliyle kılıcı tutmasını öğrenmişti. Sıradaysa sol elle tutma vardı ki, bu sağlaklar için zor bir şeydi. Ben de ilk başta öğrenirken zorlanmıştım, sol el kullanmaya yatkın olmayanların bile kılıç kullanırken mutlaka sol elini kullanması gerekiyordu. Acy'e dönerek gülümsedim. "Şimdi sol elle tutmasını deneyeceğiz." dedim sağ elimdeki kılıcı sol elime alırken. Ardından Acy'nin almasını bekledim ve sonunda duruşu göstermeye başladım. Sol elle kılıcı tutarken sağ ayağımı öne aldım. Sağ elim, koruma amaçlı ortalarda dolanırken bacaklarımı dik tutmak için kasıyordum. Başım da dikti, alnım açıktı. Gülümseyerek Acy'e baktım ve anlatmaya başladım. "Acy, kılıç sol elindeyken sağ ayağın önde olsun. Sağ elini de koruma amaçlı kullan. Yine başın dik olsun, bacaklarını asla kırma. Haydi, şimdi sen dene." diyerek ona baktım. Acy'nin sol elle tutmayı da rahatlıkla yapabileceğinden emindim, sadece gülümsedim o yüzden.

Sol el mi? İyi de ben sağlaktım. Neyse,sol elime aldım. Az önce yaptıklarımın sol ele uyarlanmış olanıydı. Sağ ayağımı öne attım, sağ elim havadaydı. Ama bacaklarım kırılmak için çabalıyordu, ve sol kolum ağrımaya başlamıştı. Yine de belimi dikleştirmiş, önüme bakıyordum.İnat etmiştim, yapacaktım. Bir süre o şekilde durduktan sonra alıştım, gerçi elim uyuştuğu için ama bunun acıyı hissetmiyordum ve bacaklarım sızlanmaktan vazgeçti. Başarının verdiği mutlulukla gülümsedim.

Nemia, artık kılıcı iki eliyle de tutabiliyordu. Sol eliyle biraz zorlansa da bu doğaldı, kullandıkça alışacaktı. Gülümsedim. "Artık cansız bir düşmanla karşılaşabilirsin yani?" dedim kıkırdayarak ve beklemesini söyledim. Bu sırada arenada çalışan diğer melezleri izleyebileceğini, onların yaptıklarından bir şeyler kapabileceğini söyleyerek malzeme dolabına doğru ilerlemeye başladım. Etrafa bakındığımda ilk gözüme çarpan her zamanki gibi pirinç drakonlardı. Biraz değişiklik istedim, heykelciklere göz gezdirdim. Ve Acy için tunç minotor seçtim. İçeriden de daha ağır bir kılıç getirerek dersliğe doğru ilerlemeye başladım. "Acy, şimdilik bu kılıcı kullan. Şu tunç minotoru parçalamaya çalış, haydi." dedim ve gülümsedim. Ardından kendime bir iskemle çektim ve oturdum. Acy'e uzaktan direktifler verecektim, hoş buna ihtiyacı olacağını sanmıyordum. O gerçekten yetenekliydi.

Önüme koyduğu tunç minotorla bakıştık. Elimdeki kılıç öncekinden daha ağırdı ,ama yinede taşıdım. Kılıcı iki elimle birden tutuyordum, çünkü arenada böyle tutanları da görmüştüm ve nasıl olacağını merak ediyordum -bir de kılıç çok ağırdı. Tunç minitora doğru sağ ayağımı uzattım, hafifçe. Sonra kılıcı yanlamasına tutup karnına gelecek şekilde savurdum. Bir "çotank" sesiyle birlikte, kılıç hafifçe içeri girdi. Kılıcı çıkardım, kendi etrafımda döndüm, dizlerimi kırıp bacaklarımın üstüne oturdum ve kılıcı yine yanlamasına savurarak bir ayağını kestim. Sonra hemen ayağa kalkıp kılıcı karnına sapladım. Bunlar bayağı hızlı gerçekleşmişti. Ama Satil görmüş gibiydi. Kaşları havada, şaşkınlık içinde bana bakıyordu. Bukadar acemi birinden beklemiyordu, ve tabiiki bu kadar küçük birinden. Sırıtarak kılıcımı minotorun karnına sapladım, sonra ayaklarının arasından geçtim, tabii kılıcımı çıkarmadığım için karnından başlayıp altan sırtın ortasına uzanan bir yarık oluştu. Ter içinde kalmıştım, ama minotora bir darbe daha indirmek istiyordum. Yukarı sıçrayıp minotorun kafasının tepesine kılıcımı soktum. Sonra da çektim ki bu minotorun parçalara ayrılmasını sağladı. Pişkin bir sırıtışla şok içinde sandalyesinde oturan Satil'e baktım. O sandalyeye bana yönerge vermek için oturmuştu, ama buna gerek kalmamıştı. Sırf şimarıklık olsun diye, suratımda Leeroy'un pişmiş-kelle-sırıtışı'yla reverans yaptım.

Acy gerçekten muhteşem bir kılıç kullanıcısıydı ve kendimi tutamadan alkışlamaya başladım. Reveransını şımarıklıkla yapan Acy'nin yüüznde bir gülümseme oluşmuştu, ben de gülümsedim. Sanırsam şimdi kılıç parlatıp Acy ile düello yapma sırası bendeydi ki açıkçası biraz tırsmıştım. Sonra da kendime geldim, öğrencilerimle gurur duymam gerekiyordu, yaptıklarıyla, başardıklarıyla... Çünkü onları ben eğitmiştim, onların teknikleri ben, benim tekniklerim onlardı. Gülümsedim Acy'e. "Biraz bekleyebilir misin?" diye sorduktan sonra içerideki kılıç odasına giderek kendime pembe kabzalı bir kılıç seçtim. Buügn şirineliğim üzerimde olacak, pembe kabzası çok hoşuma gitmişti, kabzaya bakıp aguluyordum sürekli. Acy'nin yanına gittiğimde Acy kılıçla savaşanları izliyordu. Karşı tarafa baktım, ben de bir süre izledikten sonra seçtiğim pembe kabzalı şirin kılıcı silmeye başladım. İşim bittikten sonra Acy'e düello alanına kadar eşlik ettim ve gülümsedim. "O halde başlıyoruz. Şimdi rakibin benim Acy. Direktife ihtiyacın olursa ki sanmıyorum, ben sana yine yardım edeceğim; sonuçta bu bir eğitim düellosu değil mi?" diye sordum göz kırparak.

"Senle mi savaşacağım?" dedim, gözlerimi kırpıştırarak. Bunun üzerine Satil'in suratındaki gülümseme sırıtışa döndü.
"Ne o? Korktun mu?"
"Yok ya? Senden mi korkucam Bayan Pembiş?" dedim elindeki pembe kabzalı kılıcı göstererek. O da karşılık verdi.
"Aaa! Bana diyene bak sen hele. Bayan Çalı Süpürgesi!"
Böylelikle, şakalaşarak kılıçlarımızı savurmaya başladık.