Yaramazlık İçin İyi Seçim.

Kulübemizde çilekler bitmişti. Ve, çilekleri Bay D.'nin bahçesinden aşırmak için şanslı kişilik ben seçilmiştim! Aman ne mutluluk (!) verici bir işti bu. Sabahtan beri sızlanıyordum ama beni takan yoktu. Bu durumda gitmekten başka çarem de yoktu. Çıkmadan önce aynaya baktım. Masmavi gözlerimi, sarı saçlarım kapatıyordu bu yüzden saçlarımı topladım. Ayrıca spor giyindim, çünkü kaçarken gerçekten sportifliğe ihtiyacım olacaktı. Aynada son kez kendime baktıktan sonra kulübenin kapısını sertçe kapayarak kulübeden ayrıldım ve tarlalara doğru ilerlemeye başladım. Tarlalar, kampın tek geçim kaynağıydı. Bay D.'nin yani Dionysos'un himayesi altındalardı. Dionysos burada hışmıyla biliniyordu ve tabi melezlere olan nefretiyle. Bu yüzden ondan korkuyordum ama ben seçilmiştim, itiraz edecek halim yoktu. Tarlalara vardığımda etrafa bakındım ve çileklere doğru ilerlemeye başladım. Ama tam o anda arkamda ayak sesleri duydum ve korkarak arkamı döndüm. Daha gelir gelmez azar işitmek istemiyordum.

Sabah kahvaltısından sonra üzüm yemek beni her zaman mutlu etmiştir. Ama günün birinde evde bir salkım üzüm bile yoktu. Tekrardan bağlardan üzüm çalmam gerekiyordu. Aslında üzüm çalmayı sevmezdim ama çalmak zorundaydım. Çünkü üzümsüz yaşamak benim için çok zor bir şeydi. İşte aklımdan bunlar geçerken tarlara varmıştım. Tarlalarda üzüm bağlarının arasına iyi bir şekilde saklandıktan sonra kafamı üzümlere sokmuştum. Bir süre sonra sesler duymaya başladım. Yoksa yakalanacak mıydım ? Yürürken birini daha üzüm çalarken gördüm. Ona yavaş yavaş yaklaşırken bir anda arkasını döndü. Masmavi gözleriyle, sarı saçlarıyla karşımda bir kız duruyordu. Benden korktuğu belliydi. Daha doğrusu ayak seslerimden korkmuştu. Her neyse, ona gülümseyerek Selam dedim. Aynı şekilde devam ettim. Ben Kevin Least. Dionysos’un oğluyum dedikten sonra kız biraz daha rahatladı ve gülümseyerek “ Bende Pacely Wandrof. Artemis avcısıyım dedi. Şansıma yine bir Artemis avcısıyla karşılaşmıştım.

Bir Dionysos oğlunu tarlalarda üzüm aşırırken görmek alıştığım bir şey değildi, bu yüzden kendi kendime gülüyordum sürekli. Bir süre sonra üzümleri aşırmaya devam ettim, ardından birkaç salkım toplayınca, kulübeye getirmeden önce biraz atıştırmanın hakkım olduğunu düşünerek ağzıma attım ve yemeye başladım. Gerçekten Bay D. işini biliyordu, hatta işinin profesyonel ötesisiydi. Kevin'e baktım. "Baban usta oğlum senin." dedim ağzıma üzümleri atarken. Gerçekten de, bu üzümlerden bir yıl boyunca konuşabilirdim. Bir süre sonra kucağıma baktım, az kalmışlardı. Oburluğumun tutası gelmişti yine. Bu yüzden ayağa kalktım ve tekrar üzümleri toplamaya başladım.