David Tennant

Gene sıkıcı bir gündü.Kulübede çok sıkılıyordum.Ne yapmam gerektiğini bilmiyordum.Carrionite'da şu an başka bir yerdeydi.Yani burda yoktu ne yapıcağımı düşünüp duruyordum.Dışarı çıkmayı düşündüm.Ama Şu anda dışarı çıkıp ne yapıcaktımki.Pegasus sınıfına girmiştim.Kılıç sınıfına girmiştim.Şu an hangi sınıfa girebilirdim ki onu düşünüyordum.Kitaplarıma baktım ama hepsini okumuştum o yüzden onları geri koydum.Çizimlerime baktım onlarda nerdeyse tamamlanmıştı.Yeni çizim yapmak istemiyordum.Ne yapsam diye düşündüm ve aklıma ok sınıfı geldi.Oraya gitmek istedim daha önce hiç ok kullanmamıştım merak ediyordum.Kalkan olan saatime baktım ve saatin bir buçuğa geldiğini gördüm.Hemen dışarı çıkıp ok sınıfına gitmeye başladım.Ve dersliğin içine girdim.Ve etrafa bakınmaya başladım

Ok Atma Teknikleri Sınıfı'nda oturuyordum ve sıkıntıdan patlamak üzereydim. Yon ders veriyordu. Ben ise burada boş boş oturuyordum. Normalde boş boş oturmayı çok severdim ama bir süre sonra sıkıyordu. Hele hele milletin eğlendiğini düşünürsek deliriyordum. Bari bir öğrenci gelse de ona bir şey öğretip vakit geçirsem. Oflayarak başımı sıraya koydum. Ne kadar süre geçtiğini bilmiyordum ama bir saat diye tahmin ediyordum. Kapı açıldı ve içeirye bir melez girdi. Bu melezi daha önce görmüştüm. Athena çocuğuydu ama hiç tanışmamıştım.

Ayağa kalktım ve "Selam ben Tiff, yardımcı eğitmenim." dedim. Melez bana baktı ve "Adım David, tanıştığıma memnun oldum. Ben ders almak istiyorum." dedi. Çok şükür tanrılar beni duymuştu ve bir öğrenci yollamışlardı. En sevecen halimi takılarak "Çok güzel, hemen derse başlayalım mı?" dedim.

Tiff'i daha önce kampta görmüştüm ama tam olarak tanımıyordum.Adını falan bilmiyordu.Şimdi tanıltık.Eğitmen olduğuna pek fazla şaşırmadım sonuçta apollon çocuğuydu.Onun demesiyle birlikte ok sahasına doğru gittik orda bir sürü hedef vardı.Bir kutunun önüne gitti ve bende onu takip etmeye başladım kutuyu açtı içinde bir sürü yay vardı bana dönüp şöyle dedi.


Kendine uygun bir yay seç ve başlayalım eğitiminededi.

Arasından bir sürü ok alıp bakmaya başladım bazıları çok ağırdı taşıyamıyordum bazılarıda biraz küçük geldi sonunda aralarından çok iyi uyan bir tane seçtim ve tiff elinde bir ok kılıfıyla geldi bir ok çıkardı içinden ve bana nasıl tutucağımı göstermeye başladım.

Böyle tutucaksındiyordu.

Sonunda oku attım ve hemen dime düştü.Tiff bir tane ok çıkartım kendi yayına koydu ve oku attı tam artasından vurdu hedefin.Ve bana onu izlememi söyledi

David'e nasıl tutacağını gösterdikten sonra ona atmasını söyledim. David ilk atışında ok hiç mesafe kat edemedi bile. Bu hiç sorun değildi. Genellikle böyle olurdu. Ona göstermelik bir atış attım. Beni izleyip bir şeyler kapmasını istiyordum. David beni dikkatlice izliyordu. Bir atış daha yaptım. Her zamanki gibi tam on ikiden vurmuştum. David'e atmasını söyledim. Okunu yayına yerleştirirken onun bir kaç hatasını gösterdim. Tam hazır olduğunda oku bıraktı. Ok hızla gitti ve hedef tahtasına isabet etti. Tam on ikiden vurmamıştı ama yine de iyiydi. Bir kez daha denemesini söyledim. David birkaç atış attıktan sonra tam on ikiden vurmayı başardı. Gülümsedim ve "Süper. Şimdi 25 adım mesafeden atış deneyeceksin." dedim. David biraz tereddüt etti ama başka çaresi olmadığı için beni takip etti. Beraber hedef tahtasının 25 adım uzağına gittik. Sonra hedef tahtasına baktık. David yayını tutuyordu. Ona bir ok verdim.

ne 25 adım ötesinden mi ben daha yakın mesafeden zar zor atıyordum bunu nasıl yapıcaktımki neyse içimden bir kaç küfür söyleyerek ilerledim.Başka çarem yoktu çünkü gittim ve yerimi aldım tiffany bana bir ok verdi ve onu aldım yayı gerip attım ve ok eski bulunduğum yere kadar gidebildi bu kadar uzak mesafeden oraya yetişmeyeceği kesindi yani.Sonra bir ok daha verdi ve bir daha atmya çalıştım bu seger yayı daha çok gerdim biraz daha uzağa gitti ama tahtaya vuramadım tiffany ise şçyle diyordu Merak etme ilk seferde kimse iyi değildir.Bir kaç denemeden sonra tatayı vurdu ama 12nin yanından bile yaklaşmadı off çok kötüydüm bu işte sonunda 5. 6. kere mi ne daha denedikten sonra 12 den vurmuştum

David’in ilk atışı berbattı. Tahtaya bile değmemişti ama bu çok normaldi. Genellikle bütün öğrenciler ilk atışlarda çuvallardı. Sonrada deneye deneye kendilerini toparlayıp süper atışlar yapardı. David birkaç atış daha denedi. Gittikçe iyi atışlar yapıyordu ama hala yeterli değildi. Bu aşamayı geçmek için tam on ikiden vurması gerekiyordu. Ona sürekli moral vermeye çalışıyordum ve hatalarını düzeltiyordum. Bir süre sonra tam on ikiden vurmayı başardı. Bu çok iyiydi. Sonunda temel şeyleri kavrayıp iyi bir atış yapabilmişti. Artık 25 adımdan atış yapmayı bırakabilirdik. Bir sonraki aşamaya geçmemiz gerekiyordu. Ona gülümseyerek baktım ve "50 adımdan atış denemeye ne dersin?" dedim. David biraz endişeliydi ama bir öncekinden daha iyiydi. Hazır olunca hedef tahtasının 50 adım uzağına gittik.

Hey 25 adımı zor yapmıştım 50 adım öteden nasıl atıcaktım daha önemlisi hedefi nasıl görücektim de 12'den vurucaktım.Neyse dediğini yapmak zorundaydım.50 adım öteye gittim ve tam oku atıcaktım ki fazla uzaklaşamicağını anladım tabi normal şartlarda hemen yayı ve oku düşünmeye başladım sonrası kendiliğinden geldi zaten.Önümde bir sürü yay ve ok resmi çıkmıştı.Tabi artık 100 adım öteden bile 12'den vurabilirdim.En azından 5 dakika kadar sonra tekrar gücümi kullanmam gerekicekti.Sonra oku tekrar yerine taktım ve oku fırlattım tabi ilk seferde 12'den vurunca tiff şaşırdı.David bunu nasıl yaptın bu senin için imkansız bir şey..Acemi şansı iştediyerek yalan söylemeye çalıştım ama beceremedim.Gücünümü kullandın gücün ne Her türlü bilginin zihnime gelmesidedim.Anlaşıldı o zaman ceza 10 adım daha geri git dedi.Tam itiraz edicektim ki haklı olduğunu anladım.Ama önce 5 dakka bekleyelim çünkü gücün tesiri geçmeden başlayamamdedim.Tamam dercesine başını salladı ve bende oturdum dinlendim.5 dakka sonra gücün tesirinin geçtiğini anlayınca kalkıp 10 adım geriye gidip denemeye başladım ama beceremiyordum.Aradan bir 15 dakka geçti ve hedefi vurabildim ama çok kötüydü vurduğum yer.Sonra 15inci ok atışımdan sonra bile kötüydüm ve bir türlü atamıyordum.

50 adıma gittik ve Dave’in oku fırlatmasını bekliyordum. Genellikle ilk başta onların bir şeyler yapmasını beklerdim ve sonra ona göre birkaç tavsiye verirdim. Onun için Dave’in her hareketini inceliyordum. Dave bir süre bekledikten sonra oku fırlattı ve hedef tahtasının tam on ikiden vurdu. Buna çok şaşırmıştım. Çünkü teknik olarak ilk atışta tam isabet ettirmesi imkânsızdı. Bunu bir Apollon veya Artemis çocuğu bile zor başarırdı. Ona nasıl yaptığını sordum fakat Dave beni geçiştirdi. Yalan söylediği çok belliydi. Kısa bir süre düşündükten sonra özel gücünü kullanmış olabileceği ihtimaline vardım ve bunu Dave de söyledim. Doğru tahminde bulunmuştum. Bu yüzden Dave mecburi her şeyi anlatmak zorunda kaldı. Gerçekten özel gücünü kullanmıştı. Ona 10 adım daha geriden kullanmasını söyledim. Bu duruma çok sinirlenmiştim. Çünkü özel güçle bir yere varamazdı ve bu çok sık başıma geliyordu. Dave art arda atışlar yapıyor ama hiçbiride iyi bir yere gitmiyordu. Biraz daha cebelleşmesini izledikten sonra "Dik dur. Sol kolunu bükme ve yayı aşırı çektirme." dedim. Sonra onun yanına gidip ayrıntılı bir şekilde gösterdim. Dave dediğim gibi atışlar yaptı. Gittikçe ok daha iyi yerlere gidiyordu. Uzun bir süre sonra tam on ikiden vurmayı başardı. Buna çok sevinmişti. Gülümseyerek "Güzel. Şimdi 75 adıma geçiyoruz." dedim.

Evet bir kez daha 25 adım gidersem bu sefer alanın dışına çıkıcaktım.O yüzden bu son geri gidişim olurdu inşallah.Ne yapim bu kadar geldikten sonra itiraz edemicektim.Oku rasgele atıp durucaktım.İnşallah tutardı.Diğer yerlerde kabul edilmiyordu illa 12'den vurmam gerekiyordu.Burdan o küçük noktayı nerden görüpte vurucaktım ki.Neyse tiffany'nn dediklerini yaptım.Ve oku atmaya başladım oklar ağaca falan gidiyorlardı.Bir kaç ağaç perisi çıkıp bana saldırcaklar diye korkmuştum.Hala atmaya devam ediyordum sonunda vurmayı başarmıştım ama 1.nereye attığımı ilk göremedim 2.ok 12'den girmemişti çok kötüydü ama ben yinede seviniyordum.Sonunda vurabildimdiyordum.Sonra tiffany David yanlış yeri vurdun yan taraftaki ok tahtasını vurmuşsundedi.Of tüm sevincim kaçmıştı işte yan tarafa atabiliyorum ama kendi hedefime atamıyordum.Sonunda ata ata sonunda kendi hedefimde 12'den vurmuştum.Tiffany Beni burda bekle Daviddedi.Aradan 5 dakka geçti ve Tiffany elinde bir heykel vardı onu buraya getiriyordu.Hayır inşallah bu otomaton değildir diye düşünüyordum.Ve sonra yanılmadığımı anladım bu insana benzeyen bir otomaton'du.Hadi bakalım acaba gerçek bir hedefin karşısında ne yapıcaksın.diyerek.Sonra bir düğmeye bastı ve otomaton hareket etmeye başlamıştı.Daedalus projesi insan otomaton 400diyordu otomaton.Hemen ordan uzaklaştım biraz çünkü elimde bir tek ok vardı.

Dave 75 adımda bayağı zorlanıyordu. Onu suçlamıyordum çünkü bu yer bayağı uzaktı. Dave hedef tahtasını doğru dürüst göremiyordu bile. Dolayısyla hedef tahtası dışında her yere ok atıyordu. Ancak uzun bir çalışmadan sonra hedef tahtasını vurmayı başardı. Buna çok sevinmişti ama biraz sonra sevincinin yerle bir olacağını biliyordum çünkü daha zor bir aşama bizi bekliyordu. İçeriye gidip bir otomoton aldım ve antrenman alanına geri döndüm. Dave şaşkın şaşkın bana bakıyordu. "Hadi bakalım acaba gerçek bir hedefin karşısında ne yapıcaksın?" dedim ve otomotonu çalıştırdım. Bu alıştırma Dave'i bayağı geliştireceğine inanıyordum. Otomoton çaılşmaya başladı. Ancak onun çalışmasıyla Dave'in kaçması bir oldu. Hemen onu yakaladım ve "Savaşmaktan başka çaren yok." dedim. Dave "Silahım yok." dedi. Ona kötü bir bakış attıktan sonra "Yay-ok takımı bir silahtır." dedim. Dave mecburen yay-ok takımını hazırladı ve taaruza geçti. Bende kenardan onu izliyordum ve birkaç taktik veriyordum.

Yay ok takımı bir silahmış aman ne güzel okla bir otomatonu yok edebiliceğimi hiç sanmıyordum ama denemek zorundaydım çalışır çalışmaz makine bana saldırmaya çalıştı kaçtım ama bu pek bir işe yaramıyordu oda bana doğru son sürat koşuyordu.Boş bir saniyem olunca oku atmayı deniyordum ama ben oku atamadan ya yetişiyor yada oktan kaçıyordu.Ondan saklanmaya çalışıyordum ama fazla bir yer yoktu ve saklanabildiğim her yerde beni bulabiliyordu.Bir 5 dakka sonra bir kaç ok atabilmiştim ama geri sekiyordu ok.Kılıç dersliğinde de bir otomaton'la çarpıştım ama o zaman kılıç tutuyordum yani daha iyi saldırabiliyordum otomatona karşı o yüzden zayıf bir yerini arıyordum.Her şeyin bir zayıf noktası vardır.Ama bunun yok gibiydi.Sonra aklıma bunun bir insan olduğunu fark ettim.Yani kalbinden vurursam ölebilirdi.ama bu kesin bir şey değildi o yüzden emin olamıyordum.Sonra bunu denemem gerektiğine karar verdim ve yüksek bir yer aramaya başladım.Bir yer gördüm ve o tarafa doğru koşmaya başladım.O da hemen peşimden gelemye başladı.Tiff ise Hadi David biraz çabuk olmalısın. dedi Bende bunu yapmaya çabalıyorum diye bağırdım.Kolaysa gelde sen yok et şu devi demeyi düşündüm ama sonra vazgeçtim çünkü denese bile hemen yok edebilrdi.Çok iyi ok atıyordu.Yukarı çıktım ve onu yavaşlatmak için okları kafasına doğru elimle attım.Biraz duraksamıştı bunu fırsat bilip oku attım ve kalbine geldi bayağı bir sendeledi ama tam olarak işi bitmemişti bir kaç tane daha atmam gerekebilirdi.Okları aynı yere sırayla attım ve sonunda yere düştü ve kalkamadı Yaşasın diye bağırdım.Sonra ise Tiff'in yanına gittim ve İyi işti şimdi deminki yerinin 25 adım daha yani 100 adım uzağa git ve oku at dedi

Dave iyi bir kaçıştan sonra ok atmayı başarmıştı ve otamotonu yere devirmeyi başarmıştı. Bu iyi bir işti. Ancak bunun için Dave'i tebrik etmeyi hiç düşünmmüyordum. Çünkü şımarabilirdi. Onun için ona 100 adıma geçmesini söyledim. Bu son aşamaydı ve bayğı zordu. Dave yavaş yavaş 100 adıma gitti. Bende arkasından gittim. Fazla vakit kaybetmeden hemen atışlara başladık. Dave'in ilk atışı berbattı. Hadef tahtasına bile gelmemişti. Bana hayretle baktı. Bir kahkaha attıktan sonra "Rüzgarı hesaba kat." dedim. Rüzgar öncekilere göre bayağı fazlaydı. Bir de ara açılınca okun yönünü değiştiriyordu. Bu da atışı isabetsizleştiriyordu.

Oku atmak bu rüzgarda çok kötüydü.Okun yönünü değiştirebiliyordu.Bir ara öyle bir rüzgar esti ki öbür hedef vurucaktım neredeyse.Ama gitmedi.Çok kötü durumdaydım atamıyordum.Ve şu yay elimi ağrıtmıştı.Bu yayı tutmam çok zorlaştırıyordu.En azından şu yayı tutmak için özel gücümü kullanabilirdim.Ama kullanmak istemedim çünkü hileye girerdi bu tekrar yapmaya niyetim yoktu.Hala çok kötü atıyordum.Hedefi göremiyordum bile neredeyse.Sonunda oku hedef tahtasına değdirmeyi becermiştim ama bir türlü 12'den vuramıyordum.Artık ardı ardına atıyordum.Hepsi tahtayı vuruyordu ama çok kötü bir şekilde vuruyordu.Sonunda bir tane attım ve 12'den vurmuştum.

David bu aşamada bayağı zorlanmıştı ama pes etmeyerek sürekli atışlar attı. Bende arada sırada yanlışlarını söylüyor, öneriler veriyordum. David en sonunda tam on ikiden vurmayı başardı. Mutlulukla bana baktı. Ona biraz daha atış yapmasını söyledim. David daha bir istekli biçimde atış atmaya başladı. Atışlarının çoğu tam on ikidendi. Sadece iki tanesi az bir farkla kaçmıştı. Bu iyiydi. Artık onu mezun edebilirdim. David'i durdurdum ve "Dave seni birinci seviyeden mezun ediyorum." dedim. David buna çok sevindi ve bana teşekkür ettikten sonra sınıftan ayrıldı. Bende bir mezun daha vermenin sevinciyle yerime döndüm.


Ders Bitmiştir!