Yondaime Hokage

Öncelikle nedensiz bir dersliğe gittiğim için tüm aylaklık kurallarını bozuyordum ama bunun bana zarar vermeyeceğini düşündüm. Statüler iyi puan getiriyordu bunu yapmalıydım. Yavaş yavaş dersliğe yürüdüm. Vardığımda harika bir yere geldiğimi fakettim. İnsan gerçekten burada sanatın içinde olduğunu hissedebiliyor sanki onu eliyle tutabilecekmiş gibi oluyordu.

Kapıyı aralayıp içeri girdim. İçerisi dışarısından da güzeldi. Bir süre etrafı inceledikten sonra konuştum.

"Angeeee ! Bana burada neler yapabileceğimi açıklayabilir misin acaba ? "

Ah,Tanrım!Bu çocuğa bir yere girdi mi pat diye bağırmaması gerektiğini öğretmeleri gerekirdi.Bağırdığı anda heykelden yaptığımız koltuğumdan fırladım ve ayağı düşmeden önce kafamı koltuğa çarptım.Bunlar neysede,elimdeki Lara'nın dergisi nasıl olduğunu anlamadığım bir anda ortadan ikiye ayrılmıştı.Lara kesin beni öldürecekti.Söylene söylene ayağa kalktım ve Yon'un yanına gitmeye başladım. "Yon,içeri girdiğin zaman öyle bağırma.Öleceğim." dedim elimdeki Lara'nın dergisini işaret ederek.Yon omuz silkti. "Üzgünüm."Aslında hiç üzgün değildi.Durmadan sırıtıyordu. "Yon,heykeltraş yapacağız." dedim ve elimdeki Lara'nın dergisini ona uzatarak, "Bunu da içine koyabilirmisin?Tabii,Lara dergisinin senin heykelinde olduğunu öğrenirse,tırnaklarına acımadan parçalar." dedim.baştan tedbirini alsa iyi olurdu.Lara'ın öfkesiyle karşılaşmak istemezdim.

Hımm kafama bir not düştüm. Ange'ın olduğu yerlerde bağırma !. Ardından Ange'ın Lara hakkında dediklerini düşündüm. Ve bunları da kafama yazdım. Ama ben çok hızlı kaçma yeteneklerine sahip olan biri olduğum için pek zarar verebileceğini düşünmem saçma olurdu.

Ange'ın bana yapma etmelerinden sonra bir konuşma aralığı buldum ve şaka amaçlı sesimi yükselterek sordum.

"Evet Ange, Nereden başlıyoruz. Ne yapacağız ve nasıl başlıyoruz" dedim ve en parlak sırıtışımı yaptım.

Ange bana bakıp hiç akıllanmayacağımla ilgili mırıldandıktan sonra nasıl başlayacağımızı anlatmaya başladı.

"Evet," dedim ve başlamak için daha iyi bir ortam bulmak umuduyla -Kapının yanında anlatmak garip göründü- Yon'un elini yakalayıp çektirmeye başladım.Kısa bir süre sonra heykelleri yaptığımız bölüme geldik.Heykel genelde yapacağın şeye göre değişsede ben ayakta yapılmasını tercih ediyordum. "Bak şimdi," dedim ve başlamak için çekmecelerimizden birini açıp içinde büyük ve küçük boylu iki tane çekiç çıkartıp Yon'a uzattım.Hiç bir zaman stoğu tükenmeyen taşlarımızdan -zor görünsede aslında parçalaması çok kolay.Melezler için hazırlıyoruz- aldım ve Yon'un önüne yerleştirdim. "Hayal ettiğin şeye göre,taşın boyutunu ayarlayabilirsin.Ama bunu elindekilerle ve düzgün kesmene yarayacak testere gibisinden birşey ayarlayabilirim.Sonra,yapacağın şey yuvarlaksa yuvarlak yapmana yardımcı olacak aletlerimiz var.Ve en sonunda da planladığın cismin,en ince ayrıntılarına kadar çizmen gerekiyor." dedim ve derin bir nefes alıp devam ettim. "Sana aletleri tanıtacağım.İstersen kendin başlayabilirsin yada sana yardımcı olabilirim.Zor durumlarda tabii ki yardım edeceğim."dedim ve gözlerimi kısıp Yon'a baktım. "Sorun var mı?"

"Hımm hiç br sorun yok. Bu işi kısa sürede kapacağım. Hatta direk ışık hızıyla başlıyorum"dedim. Bu çekiç ve çivi ya da aletlerin ismi herneyse elime almış önümde bulunan mermer yığınına bakıyordum. Farkettim ki aklımda birinin şeklini şemalini çıkarmak için bir fikir yok. Bu nedenle elime nazikçe kalemi aldım kağıdı önüme çektim. Biraz düşündüm. Ange beni ilgiyle izliyordu. Biliyordum sorsam şunu veya bunu yapabilirsin diyebilirdi. Ama bunları benim bulmam daha iyi bir sanatçı olduğu mu göstermezmiydi. Sonunda ne yapacağımı bulmuştum biraz kolay bir şeydi ama yapabileceğim en kolay çizgilere sahip şeydi. Bir araba yapmaya karar verdim. Bir kaç şey çiziktirdikten sonra gözle görülmeyecek bir hızda çekiçleri kullanarak işe koyuldum. 1dk geçmeden heykeli bitirmiştim. Ne yaptığıma bakmadan Ange döndüm ve sordum. "Ne düşünüyorsun ? "