Yondaime Hokage

Bir Apollon çocuğuydum. Ve diğer kardeşlerimden farklı olarak kendimi Güneş enerjisine dönüştürerek ışık hızında haraket edebiliyordum. Bu harika bir özellikti ama gücümü keşfedeli çok olmuyordu. Belki kısmi olarak kullanıyordum. Işınlanma ile neler yapılmazdı ki. Gücümü tam anlamıyla kontrol edebilmek amacı ile dersliklere doğru ilerledim ve durumuma en uygun gelen sınıfa Büyü teknikleri sınıfına girdim. İçerisi hem büyük hem küçüktü. Odanın ortasına doğru ilerledim ve etrafıma bakınmaya başladım. Kimseyi göremeyince bağırdım.

" Heyy beni duyan biri varmı. Buraya bir şeyler öğrenmek için geldim." dedim. Başta hiç bir ses yoktu. Ama sonradan arkamdan gelen ayak seslerini duydum.

Dersliklerin dışında oturmuş, öğrencilerin olmamasının tadını çıkarıyordu. Güneş tam tepesinde parlerken, elini sallamasıyla yerde çiçekler büyümeye başlamıştı. Güneş tam tepede dururken, Claire bu durumdan yararlanmadan duramazdı. O sırada derslikten gelen sesi duydu. "Heyy beni duyan biri var mı? Buraya bir şeyler öğrenmek için geldim." İç çekerek oturduğu yerden kalktı ve koşarak dersliğe girdi. Odanın ortasında duran çocuğa gülümsedi. "Üzgünüm, geldiğini görmemişim. Ben Jessica. Yardımcı büyü eğitmeni ve Çiçeklerin Tanrıçası." Bir an için duraksadı. "Persephone'nin kızıyım." Diye ekledi cümlesine. Sonra çocuğun yanına gidip ona baktı bir an. İfadesi bir an için meraklı bir hal alırken sonra eski haline geri döndü. "Seni tanıyorum. Apollon'un oğlusun ve Satellite ile.. Çıkıyorsun." Sesinde alaycı bir ton vardı. Sonra toparlandı. "Peki, herkese sorduğum şeyi sana da soracağım. Gücünü keşfetmeye mi, yoksa geliştirmeye mi geldin? Bazı melezler daha güçlerini bilmeden buraya geliyorlar da." Odadaki sandalyelerden birine otururken, Apollon çocuğunun gücünün ne olabileceğini düşünüyordu. Çoğu ışıkla, şifacılık ya da buna benzer şeylerle ilgili olurdu. Muhtemelen onunki de buna benzer bir güçtü.

• Out: Saçma oldu biraz, ama gecenin bu saatinde, anca bu kadar oldu.
  

"Peki, herkese sorduğum şeyi sana da soracağım. Gücünü keşfetmeye mi, yoksa geliştirmeye mi geldin? Bazı melezler daha güçlerini bilmeden buraya geliyorlar da." dedi Çiçek şeysi ( tamam sustum). Düşünüyordum, güvümü biliyordum ki ben. Normal bir Apollon çocuğundan faklıydım. Güneş enerjisinin kendine dönüşebiliyordum. "Gücümü biliyorum sadece geliştirmeye geldim" dedim. Bana baktı "Işık mı saçıyorsun yoksa şifacılık yeteneklerin mi var" diye sordu. Hiç bozuntuya vermeden "Işınlanabiliyorum" diye yanıtladım.

Gözlerini şaşarak açtı. Kanıtlamak adına gücümü kullanarak anında odanın ucuna gittim. Bana doğru dönerken tekrar yer değiştirdim. En son 4m kadar arkasında belirip " İşte böyle güneş ışığının kendisi olabiliyorum" dedim.

"Işınlanabiliyorum" diye yanıtladı Claire'ın sorusunu. Gözleri, şaşkınlığını belli edercesine açıldı. Melez hayatından beri Apollon çocuklarının bazılarıyla iyi anlaşmıştı ve hiç böyle bir şey duymamıştı. Konuşmak için ağzını açtığı sırada, melez birden odanın ucunda belirdi. Claire, ona doğru dönerken bu sefer dört metre kadar arkasında belirdi. Bu sefer arkasına dönen Claire, dudaklarını gülümsercesine büktü. " İşte böyle güneş ışığının kendisi olabiliyorum" dedi. Gördüğünü belirtircesine başını salladı. Hayatında ilk defa böyle bir güç görüyordu ama bunun şokunu çabuk atlatmıştı. "Kesinlikle çok iyisin. Hatta buraya gelen çoğu meleze göre iyisin." Diye söylendi. "Peki o zaman. Bu işte iyi olduğun ortada." Derse nasıl başlayacağını düşünüyordu. Şu ana kadar ders verdiği kişiler güçlerini geliştiremeyen veya keşfetmek isteyen kişilerdi. O zaman basit şeylerle başlayacaklardı. Mesela gidebileceği mesafe ve oraya ışınlanırken yorulup yorulmayacağı. "Başlıyoruz. Beni izle." Dedikten sonra odanın ortasına doğru gitti. "Sen burada bekle." Sonra odayı geçerek pencere kenarına doğru gitti. "Dışarıya ışınlanmanı istiyorum. Duvar seni etkiliyor mu bilmiyorum ama pek etkileyeceğini sanmam. Şu ana kadar ışınlanarak gittiğin en uzun mesafeyi söyler misin bana?" Sorusunu sorarken dışarıya doğru dönmüşken, cevap vermek üzere olan Yon'a döndü.

"Dışarıya ışınlanmanı istiyorum. Duvar seni etkiliyor mu bilmiyorum ama pek etkileyeceğini sanmam. Şu ana kadar ışınlanarak gittiğin en uzun mesafeyi söyler misin bana?" diye sordu bana. Bundan kolay ne vardı. Işık hızında duvara çarpmamı falan mı bekliyordu acaba. Bunu unutup en uzak gittiği mesafeyi düşündüm. Aklımda belli bir yer canlanmıyordu ama Dünya'yı turladığımı biliyordum. [color_orange]"Aslında tam olarak uzaklık kısmı farklı. Dünya'da ki her yere 1 saniyeden kısa sürede varabiliyorum. Varana kadar geçen süre beni yormuyor aslında. Ama vardıktan sonra enerjimi harcamış oluyorum. Hiç dinlenmeden ard arda 12 veya 13 kez yaptım.E-ee şu duvar işini de bir göstereyim"[/color] dedim. Gözlerimi kıstım duvara baktım. Vücudum dağılırken duvarın dışında birleşiyordum. Bunların bir saniyeden kısa sürede olması beynimi zorluyordu. Kafamı yukarı kaldırdığımda bana bakıyordu. Düşünceli gözüküyordu. Benimle ilgili olması için umuyordum ve sordum. "Sırada ne var sürekli ışınlanıp durmalımıyım"

Yon’un skylla’dan kaçışını izlerken etkilenmişti aslında. Şu ana kadar ışınlanabilen, sadece ilahilerdi. Bir Apollon çocuğunun bunu yapacağı hiç aklına gelmezdi. Bir ara, kesilen kafaların yerine yenisini çıkartmayı düşündü. Ama sonra vazgeçti. Yon’un gücünü kullanmakta oldukça iyi olduğunu görmüştü. "Hımm biraz yoruldum. Önce dinlenmeliyim ama sıra da ne var ? " Diye sordu. Jess bir süre cevap vermedi. Ne yapacaklarını düşündü. Skylla’dan sonra Yon’dan yapmasını istediği hiçbir şey kalmamıştı. Üstelik melezin de yorulduğu belliydi. Hala yerde yatıyordu ama meraklı bakışları Jess’in üzerindeydi. “Az önce çok iyiydin.” Diye başladı sözlerine. Yon, ayağa kalkarken o da konuşmasına devam etti. “Sırada herhangi bir şey yok. Sana öğretebileceğim bir şey yok.” Yon’un şaşırdığını görmek, onu mutlu etmişti. Yüzünde bir an için kendini beğenmiş bir gülümseme belirdi. “Yondaime Hokage, seni bu dersten mezun ediyorum. Başarıyla geçtin.” Son kez ona gülümsedikten sonra, yürüyerek çıkışa doğru ilerledi. Kapıya yaklaştığı sırada durdu. Yon’a bir bakış attı ve arkasında bıraktığı çiçek yağmurunun ardından öğretmenler odasına ışınlandı.



Ders bitmiştir. Mezun oldun, tebrikler.