Macera Başlıyor... 25 / 1

Sabahın ilk saatlerinde uyanmak herkesi üzerdi doğrusu. Ama birde gece 12’de yattıktan sonra sabah 5’te kalkmayı deneyin. Birde zorlu bir göreve gidiyorsanız işiniz gerçekten zordur. Hele birde labirent gibi bir yere girmek zorunda olursanız…

Labirente girmemin nedeni 2 gün önceki kehanetti . Kehanette göreve katılacaklar açık açık belliydi. Göreve Thalia,David,Adyali,Pacely,Alexis,Tamara, Claire ve tüm evrenin en güzeli Lara katılıyordu. Bu görevde beni mutlu eden tek şey Lara’nın gelmesiydi. En azından pozitif bir düşünce vardı aklımda. Ama Zeus Yumruğu’na varınca arkadaşlarımda hiç pozitif düşünce olmadığını fark ettim. Tamam işimiz çok zordu ama biraz pozitif olmalıydılar.

Hemen yanlarına gelip bir selam verdim. Arkadaşlarım selamıma cevap vermediler. Herhalde geç kaldığım içindir. Eh, geç kalmayı sevmem ama çoğu zaman geç kalırım. Arkadaşlarım yine de birbirimizi kollamamız gerektiğini düşünmüş olmalılar ki Sanada dediler. Evet belki garipti ama bu kadar insan belki de bütün dünya’yı kurtarabilirdi. Yere oturduktan bir süre sonra ayağa kalktım ve güneşe son defa baktım. O güneşi uzun süre göremeyecektim. Bir anda arkadan bir gürültü geldiğini fark ettim. Bütün kamp bizi uğurlamak için gelmişti. Kheiron hepimize birer birer şans diledikten sonra bana özel olarak bir şeyler söyledi. Artık gitme zamanımız gelmişti. Kardeşlerime el sallarken arkadaşlarım içeri girmeye başlamıştı. Artık maceramız başlıyordu ve şansa çok ihtiyacımız vardı.

Gece sadece iki yada üç saat uyuyabildim.Hayatım en gergin günlerinden biri olsa gerekti bugün labirente girmemiz lazımdı.Çok kötü durumdaydım.Daha uyuyamayacağımdan kalkıp çantamı toplamaya başladım kıyafetlerimi falan aldım salak gibi bir iki tane kitap aldım.Neden aldığımı bilmiyordum ama genede aldım.Üstüme rastgele yeşil bir kazak giydim.Ve odadan çıktım.Kulübede kimse yoktu neden acaba bu saatde ne yapıyor olabilirlerdiki.Neyse kulübeden dışarı çıktım.


Diğer kulübelerden de hiç ses gelmiyordu dışarıdada değillerdi.Zeus'un yumruğuna gittim ilk gelen bendim 10-15 dakka sonra bir kaç kişi daha gelmeye başladı.En son da Kevin geldi.Tam içeri girmeye başlicaktıkki arkamızdan bir ses gelemeye başladı aarkamı döndüğümde bu seslerin kamptakilerden geldiğini fark ettim.Herkes burdaydı kardeşlerimle vedalaşıp içeri girdim.Ve labirentin içine girmiştik yürümeye başladım ve kamptakilerin sesi duyulmamaya başladı

Sabahın erken saatlerinde kulübemin içini daha güneş ışıklarının bile gözükmediği bir zamanda uyanmıştım. Erken kalkmak sorun değildi benim için. Çantama gereksiz eşyalardan doldurma konusunda bilinçliydim. 3 afrodit kızı ile göreve gidicektik. Ve emin olunki yanlarına makyaj eşyalarını aldıklarına dağir yemin bile edebilirdim. Ama çantama gerekli olan şeyleri yerleştirdim. El feneri, yedek gıdalar, su ( babanız posedion olunca su almamak olmazdı),kılıcım ve daha çok şeyler. Rahat bir kıyafet ile kulbemden çıktım. Kulübeme dikkatlice bakarak yürümeye başladım. Geldiğime bir çok melez uyanmıştı. Ares kulübesi bile oradaydı. Ren bana el salladmıştı. Ama uykusuzlupun ve tedirginliğin etkisi ile birşey yapamamıştım. Tabiiki de Apollon kulübeside oradaydı. Roc'un yüzünden düşen bin parçaydı. Kısa bir vedaşalma yapıldı. Vedaları sevmedim ve yapmazdımda.

***

Labirente vardığımıza babam Posedion'a dua ediyordum. Aslında herkes dua ediyordu. Zeus'a Athena'ya Hestia'ya bütün tanrı ve tanrıçalara. Merakla etrafıma bakınırken şüpheci bir sesizlik vardı. Gereğinden fazla bir sesizlik herkesin merakla bakışlarına neden oluyordu. Kılıcımı çıkardım. Olacak herhangi bir olaya karşı temkinle yaklaşacaktım.

Çalar saatlerimin aniden başlayan metalik sesleriyle yataktan fırladım. Tüm gece labirentle ilgili kâbuslar görmüştüm ve eğer biraz daha oyalanırsam bizimkiler beni parçalayacaklardı. Üzerime koyu renkli bir şeyler giydim, çünkü canavarlarla karşılaştığımızda beni görmeleri biraz da olsa zorlaşır diye düşünmüştüm.
Akşamdan hazırladığım çantamı kapıp koşarak kulübeden çıktım. Bizimkilere veda etmek istemiyordum, sonuçta basit (!) bir görevdi.
Koşarak buluşma noktamıza, yani Zeus Yumruğu'na gittim. Geç kalmamıştım! Herkes toplanınca labirente inmek için harekete geçtik. Birazcık (!) korkuyordum ama bunu belli etmeye hiç niyetim yoktu. Tam inmeye başlayacakken arkamızdan sesler gelmeye başladı.
Arkama döndüğümde şaşkınlıktan tüm korkum uçup gitti. Tüm kamp bizi uğurlamaya gelmişti. Kardeşlerim yoktu, çünkü veda sahnelerini sevmediğim için gece onlara güçlü bir uyku ilacı vermiştim. Bu nedenle çalar saatlerini kurmuş olsalar da, duyacaklarını hiç sanmıyordum.
Birkaç arkadaşımla vedalaştıktan sonra Labirent'e daldık. Birbirimizi kaybetmemek için olabildiğince yakın yürürken ilerinden garip sesler gelmeye başladı. Sesler gittikçe yaklaşıyordu ve bana amcamın korkunç takibini hatırlatıyordu.
Korkuyla hançerimi çıkardım. Ok atmak bu karanlıkta tehlikeli olurdu, bu nedenle tercihimin hançer olması daha mantıklıydı.
Kevin "Dikkatli olun!" diye fısıldadı. Hepimiz canavarların ortaya çıkmasını bekliyorduk. En sonunda ilk canavar görüş mesafemize girdi.