Demircimizin Dönüşü Şerefine

Bugün aklımda süper planlar vardı. Ed bir görevden yeni dönmüştü ve bu görev çok zorlu bir görevdi. Gelmesi uzun zaman almıştı ve biz neredeyse ümidimizi yitirmiştik. Ed geldiğinden beri yaşanan olaylardan dolayı eskisi gibi değildi. Adam akıllıda onunla sohbet edememiştik. Normalde Ed’le her gün konuşurduk. O benim en iyi arkadaşlarımdan biriydi. Onu eski haline döndürüp sevindirmek için parti yapmayı düşünüyordum. Apollon kızı olduğumdan mıdır bilmem ama bu bana dahice bir fikirmiş gibi geliyordu. Partiyi ayarlamam ve Ed’in kampta yakın olduğu kişileri çağırmam gerekiyordu. Tabii özelliklede kardeşlerini ayarlamam gerekiyordu. Kulübemden hızlıca çıktım ve Hephaistos kulübesinin yolunu tuttum.

Elimi yumruk şekline getirerek kapıya dadandım. Hemen gelip açsınlar diye kapıyı hızlıca çalıyordum. Çok geçmeden bunun meyvesini aldım. Kapıyı Julia açtı. Onun beni içeriye davet etmesini beklemeden içeriye daldım ve etrafıma bakınmaya başladım. Ed ortalıkta görünmüyordu. Hephaistos çocukları etrafımda toplandılar ve merakla bakarak beni anlamaya çalıştılar. Onlara döndüm ve "Ed yok mu?" diye sordum. Pers "Hayır, ne oldu?" diye yanıt verdi. Onlara bütün planlarımı anlatmaya başladım. Hepsinin yüzü gülmeye başladı. Erkekler Ed’in yanına gidip oyalayacaklardı. Kızlar ise kulübeyi parti yerine döndüreceklerdi. Bütün planları yaptıktan sonra davetlileri çağırmak için Hephaistos kulübesinden çıktım. İkinci durağım Athena kulübesiydi. Burada Lucy’ye ve Sere’ye de haber verdim ve çıktım.

Sonra Poseidon kulübesine gidip Lia’ya, Artemis kulübesine gidip Sat’a ve Adya'ya partiyi söyledim. Son durağım Demeter kulübesiydi. Kapıyı çaldım ve içeri girdim. Sadece Mitch ve Maya vardı. Onlara da partiyi anlattım ve hızlıca Demeter kulübesinden de çıktım. Elimden geldiğince hızlı olmaya çalışıyordum. Çünkü daha çok işim vardı. Davetliler kısmını halletmiştim. Şimdi üstümü başımı halletmeliydim. Bunun için kulübeme yöneldim. Bu sırada Calvin’i gördüm ve onu partiye çağırmadığımı fark ederek onu da davet ettim. Sonra da çok işim olduğunu söyleyip kulübeme girdim. Gerçekten çok işim ve az vaktim vardı. Hemen dolabıma gittim ve içinden yeni aldığım elbisemi çıkardım. Bu sarı bir elbiseydi. Yani tam bana göreydi. Elbiseyi giydikten sonra ona uygun sarı topuklu ayakkabılar giydim ve aynanın karşısına geçtim. Saçımı da yaptıktan sonra hazır olduğuma kanaat getirdim ve kulübemden çıktım.


Yardım edip soın şeyleri hazırlamak için Hephaistos kulübesine gittim. Buraya girdiğimde ağızım açık kaldı. Süslemelerin çoğu bitmişti. Hem çok kısa zaman içerisinde bu gerçekleşmişti. Hem de çok güzel olmuştu. Dayanamayarak yüksek sesle "Çok güzel olmuş." dedim.

Hephaistos kulübesinin lideri Ed, birkaç ay önce zorlu bir göreve çıkmıştı ve kendisinden uzun süre haber alamayınca, başına bir şey geldiğine dair endişelere kapılmaya başlamıştık. Birkaç gün önce kampa geri döndüğünde onu tanımayanlar bile coşkuyla sevinç naralarımıza katılmıştı. Ed, birlikte zorlu maceralar atlattığım bir arkadaşımdı ve daha önce bana -özellikle beceriksiz olduğum el işleri konusunda- çok defa yardımı dokunmuştu. Kampa geri döndüğüne en çok sevinenlerden biri de bendim. Tiffany'nin davet ettiği partiye kelimenin tam anlamıyla koşa koşa gittim. Tiff ve Ed çok yakın kankalardı ve Apollon kızının böyle bir organizasyon düzenlemeyi akıl etmiş olması akıllıca olduğu gibi, kankasına da büyük bir jestti. Neden bunu daha önce akıl edememiş olduğuma kafa yorarken Hephaistos kulübesine vardım. Kapıyı çalmak için içeri doğru attığım her adımda tedirgin oluyordum çünkü bu demirci çocuklar bubi tuzaklarıyla masum melezleri ağlarına düşürmekten korkunç bir zevk duyuyorlardı. En nihayetinde kapıya ulaşmayı başardım ve kapıyı çaldığım gibi Elena'nın suratıyla karşılaştım. El, kardeşi kulübeye geri dönmüş olduğu için günlerdir mutluluktan yerinde duramıyordu. Onunla hızlıca selamlaşıp kulübeye girdim ve şok oldum; Hephaistos kulübesini ilk kez bu kadar renkli görüyordum. Etraf mükemmel şekilde süslenmişti, tavandan sarkan minik robotlar ile ortada asılı duran dev disko topu, ilk dikkatimi çeken dekorlar oldu. Biraz daha etrafı inceledikten sonra "Yok artık, dj kabininiz de mi var?" diye sordum sitemkar bir şekilde. Şu ana kadar kampta düzenlediğim sayısız parti için Hephaistos çocuklarından yardım istemiştim ve biri de çıkıp benim için şöyle bir sistem kurmamıştı. En sonunda karşımdaki yüzlerin sırıtışlarına dayanamayarak ben de gülümsedim ve "Ed gerçekten de çok şanslı bir çocuk." dedim. Kimse onun ona değer veren kardeşlere ve dostlara sahip olmadığını iddia edemezdi. Bir insanın asla yalnız kalmayacağını bilmesi, güzel ve eşsiz bir duygu olmalıydı.

*
Değinmedim ama partideki görünümüm;

Spoiler: