Helen Wilson

'Athena'yız biz, her şeyde on parmağımızz!' diye mırıldanarak zıplaya zıplaya derslikler bölümüne girdim. Sanat ve Zanaat becerileri sınıfının kapısına gelince, kapıyı açtım ve kafamı içeri uzattım. Derslikte bir kaç melez resim yapmakla meşguldu. Yaptıkları şeyler gerçekten harika görünüyordu. Sınıf olağanüstü görünüyordu zaten. Sıraları daire şekilde dizmişler ortaya bir büst kurmuşlardı. Resim yapanların çizeceklerini her açıdan görmeleri için kurulmuş olan büstün şimdi üstünde pembe,mor ve lila renkli ortancaların durduğu bir vazo vardı. Melezlerde bunu her haliyle resmediyorlardı. Duvarlarda dolusuyla yağlıboya tablo, ve kapının olduğu duvarda bir kara tahta vardı. Köşede bir piyano, bir kaç gitar ve heykeltıraş masaları vardı. Pencerelerin önündeki çiçekler ise harika görünüyorlardı. İyi ki bu sınıf açılmış diye geçirdim içimden. İçeri tamamen girip kapıyı kapattım. Arkada çalan lirin sesi insanı her notada etkiliyordu. Buna benzer bir lir sesini annem Tanrıça Athena'ya ilk ziyaretim sırasında duymuştum. Kafamı hafifçe sallayıp, lirin etkisinden kurtulmaya çalıştım. Eğitmenlere bakınmaya başladığımda piyanoyu gözüme kestirdim. Ve heykeltıraşlığın ince ayrıntılarını öğrenmeye karar verdim. Resimde fena sayılmazdım ama sürekli olarak pratik yapmalıydım. Etrafa bakınırken kapı açıldı ve ''Helen?'' sesini duydum.

[i] Birkaç melez benden izin alıp kendi başlarına resim yapıyorlardı.Bugün dersliğe bakma sırası bendeydi.Ange çok yorulduğundan şikayetçiydi,onun için üst üste üç kere nöbet tutmuştum.Bende yorgundum.Sandalyeme oturdum ve defteri masaya koyup kendi kendime değişik resimler yapmaya başladım.Birden içerden çıkırtılar duydum.Merakla kapıyı araladım.Şaşkınlıkla Athena çocuğu Helen'e baktım.Ağzımdan çıkan tek kelime "Helen?" olmuştu.Helen merakla arkasına baktı.Gülümsedim ve kapıyı sonuna kadar açarak Helen'in yanına yaklaştım.Elimi Helen'in omzuna koydum. "Eee, Athena melezi,hangi rüzgar attı seni buraya." dedim dalga geçen bir ses tonuyla.Birlikte sıralara geçtik,ona döndüm. "Dersliğe gelmen beni çok sevindirdi." Helen gülümsedi ve kafasını salladı.Ayağa kalktım ve onun kolundan tutarak ayağa kalkmasına yardımcı oldum.İşaret parmağım ile örnekleri göstererek Helen'e döndüm. "İstersen önce örneklere bakalım." Helen hevesle kafasını salladı.Brlikte örneklerin olduğu yere gittik ve ilk örneği gösterdim.Örneklere göz gezdirdim ve 'Melezlerin hayal güçleri çok geniş.' Diye iç geçirerek gülümsedim. [i]

Lara yeni eğitmenim olcaktı. Ve buna gerçekten sevinmiştim. Çünkü daha önce sürekli kampta karşılaşıyorduk ama öncesinde hiç bir işte birlikte yer almamıştık. Şimdi de sanat öğretmenim olarak bana ders verecekti. Resim örneklerine baktıktan sonra Lara bana döndü ve merakla sordu, ''Eee Helen? Aklında yatan ne var bakalım söyle. Resim, heykel veya müzik?'' Düşünürmüş gibi yapıp güldüm ve ekledim, ''Sanırım heykelle başlamak istiyorum. Daha sonra da piyano ve lir çalmayı öğrenmeliyim.'' Lara öğrenme isteğimi görünce hoşnut olmuştu. ''Pekala bayan Athena. Öyleyse sizi şöyle heykeltıraş masasına alalım ve neler yapabileceklerinize bir bakalım? Ne dersin?'' dedi göz kırparak. ''Elbette! Hem de seve seve derim!'' dedim heyecanla.

''Sanırım bir pegasus için şekil vericem. Pegasusum Aurora'yı.'' dedim gülümseyerek. Lara ''Güzel olacağına eminim. Haydi başla. Sana komutları şekillendirmene göre vereceğim. Ama öncelikle, kıvrımlara dikkat etmelisin. Aniden kesersen, hiç bir özelliği kalmaz. Yavaş yavaş ve dikkatli şekil vereceksin.''Dikkatle kafamı sallayıp, gümüş uçlu kalemi elime aldım. Pegasusumun gövdesinden başlamanın daha kolay olduğuna karar vererek, incelikle ve yavaş yavaş kesmeye başladım. Kalem sihirli gibi bir şeydi. Betonu kağıt gibi kesiyordu. O yüzden dikkatlı olmak zorundaydım. Daha yavaş davranarak, küçük hatalar yapmadan çizimime devam ettim.
Yaklaşık bir saat sonra Lara yanıma geldiğinde Pegasusumun bacakları ve gövdesi oluşmuştu. Lara eserimi görünce gülümsedi..

''Sanırım bu işi kaptım Lara.'' diyerek söze giriştim. Pegasus heykelciğim neredeyse kanatlanıp uçacaktı. Yapabildiklerim karşısında her seferinde şaşkına dönmüyordum artık, çünkü kesinlikle normal bir insan değildim. Sanki bu yetenekler beynime yüklenmişti. Ben de yavaş yavaş onları günyüzüne çıkarıyordum. Heykelim tamamen bittikten sonra çok fazla bir şey yapmamış olduğumu hissederek Lucy'den bana piyano öğretmesini istedim. ''Emin misin? Yani Heykel'de iyi gidiyosun. Bunun üzerine devam edebiliriz?'' dedi Lara şaşkınlıkla. ''Evet, kesinlikle eminim. Heykel'i zaten önceden biliyor gibi hissediyorum kendimi. Beni daha çok zorlayacak bir şeyler lazım. Vee ben de bunun için piyanoyu seçtim.'' Lara benim hızım karşısında şaşkınlığa düşerken, piyanoya doğru geçmem için eliyle işaret verdi.

Piyanoda Do notasından başladığını öğrendim. Sağ elim baş parmağımla birlikte Do'dan sonra gelen notalar içindi. Notaların yeri gayet basitti. Hemen kolay şarkılardan birini seçtim ve notalara bakarak yavaş yavaş çalmaya başladım. Nota kaçırdığım zaman başa alıyor, tekrar tekrar çalıyordum. Notalar tek tek birleşip, şarkıyı oluşturmaya başlamışlardı. Elim alışkanlık kazanınca daha da hızlandım. Sol eli çalmayı öğrenmemiştim, onun notalarını okuyamıyordum ki Lara yanıma geldi. ''Sağ notalarını gayet iyi çıkarmışsın Helen. Tebrik ederim.'' dedi. Dudak bükerek, ''Evet ama daha sol notaları ve pedalları öğrenmem gerekiyor, baksana çok acemiyim.'' Lara kısa bir kahkaha attı, ''Acemi olduğunu pek sanmıyorum Helen, az önce heykeltraş olduğunu kanıtladın. Şimdi de Mozart'lığa el attın. Hemen kalkıp bir tuvalın başına geçeceksin diye korkuyorum.'' Lara sözünü bitirince gülmeye başladım. Haklıydı, sanki alay eder gibi oradan oraya geçmeye başlamıştım. Sanırım piyanoyla kapanışı yapacaktım. Bu kadarı yeterdi. ''Pekala, piyanoyu tam anlamıyla öğrendiğimi anladığın zaman, beni mezun edersin Lara. Başka bir dala geçmeyeceğim. Söz. Piyanoyla mezun olmak istiyorum.'' Lara gülümseyerek başını salladı. ''Anlaştık. Şimdi yana kay bakalım. Pedalları ve sol elini nasıl kullanacağını göstereyim.'' dedi.

Neredeyse akşam olmuştu. Lara'dan piyano işini kolaylıkla kaptım. En son verdiği ezgileri çalarken, Mozart'la kapanışı yaptık. Tek tük aksaklıklar olmuyor değildi, ama kulağıma çalınan ezgiler gayet güzeldi. Şarkı bittiğinde, Lara, "Mezun oldun,Helen.'' dedi. Bu kadar kısa sürede şaka gibiydi. Sevinçle boynuna atıldım, Lara boğulmak üzereyken devam etti, ''Hey,bir kere daha gel. Seninle ders yapmak çok eğlenceliydi." Ağzım kulaklarımda gülerken, ''Elbette gelirim, Lara! Harika bir gün geçirdim ve arada pratik yapmak gerekir, değil mi?'' Lara gülümseyerek, başını salladı. Birlikte kapıya doğru ilerlerken, tekrar sarıldık ve vedalaştık. Ben batmakta olan, güneşe doğru yola çıkarken, yeni bir dalda daha kendimi kanıtlamış olmanın mutluluğu içindeydim...

Lara'nın ekleyeceği bir şey yoksa, rp bitmiştir!