Paris'te Alışveriş

Paris. Moda, lüks ve aşk şehri.

Nereden aklıma estiğini bilmiyordum ama bir yerden esmişti işte. İçimde bir anda Paris'e gitmek için inanılmaz bir istek duymuştum. Bastırmaya çalışsam da başarılı olamamıştım. Hal böyle olunca bana yapacak tek bir şey kalıyordu: Paris'e gitmek. Aslında daha önce Paris'e yalnızca iki kere gitmiştim. Birinde çok küçük olduğum için hatırlamıyordum bile. Ama diğerini gayet net hatırlıyordum. Zihnime işlemişti resmen. Ben yaklaşık on iki-on üç yaşlarındayken babamla gitmiştik oraya. İş için miydi, yoksa yalnızca seyahat için mi; bilmiyorum. Tek bildiğim o şehirden çok hoşlandığımdı. Havası bile bir başka kokuyordu, sokakları huzur doluydu. İşte şimdi, o şehre bir kez daha ayak basacak olmanın verdiği heyecan vardı içimde. Hemen dolabıma koştum. Şık olmalıydım. Eh, Paris'e gidiyordum, başka seçeneğim yoktu.

Dolabımdan Manhattan'dan aldığım siyah ile gri arası bir renkte, farklı bir modele sahip olan elbiseyi alıp giydim ve kıyafetimle uyumlu siyah bir kemer taktım. Saçlarıma da biraz şekil verdim ve çoğu zaman yaptığım gibi salık bıraktım. Yanıma siyah bir çanta alıp güneş gözlüklerimi de içine attım. Aynaya son kez baktığımda takı takmasam da Paris için yeterince şık göründüğümü düşünüyordum. Kardeşlerimin beni görmemesi için hızlı adımlarla hareket ettim ve siyah topuklu ayakkabılarımı giyerek pegasus ahırlarına yöneldim. Neyse ki ceketim kıyafetimi kapatıyordu da pek dikkat çekmiyordum. Pegasusumun yanına vardığımda onu kısa bir süre okşadım ve sonra kulağına "Hazır ol bakalım Nessie, Paris'e gidiyoruz !" diye fısıldadım.


Kıyafetim:

Spoiler:

Hayatımın şehri; Paris! Hayatımda en sevdiğim şehir. Kokusu bile... Aşk dolu...

Tabii benim burada çok zamanım geçmişti. Çok iyi hatırlıyorum. Yaz tatillerinde, babamın işi çıktığı zamanlarda... En sevdiğim yolculuklarım burada olmuştu. Babamın yanımda olmasından mı? Elbette hayır. Bana en lüks otellerde bakıcılar bakardı. Çok da güzel olurdu ama tasarımcıların gözleri önünde olmak... Dünyanın modasını kalbinde görmek en güzeliydi.

Paris'e yeni gelmiştim ve ne yapacağımı tam olarak biliyordum. Elbette alışveriş yapacaktım.
Hemen otelden ayrıldım ve dolanmaya başladım. Üzerimde pastel ve siyah tonları vardı. Tamamen Paris Moda Haftası'na uygundu. Yine de kendimi eksik hissediyordum. Ne bileyim, sanki Fransız kadınların kanı bir acayip idi sanırım. Bir değişik duruyordu onların üzerinde kıyafet. Daha biçimli gibi.

Kafama takmamam gerekiyordu. Onların türü güzel olabilirdi ama ben... Ben Afrodit kızıydım sonuçta. Onlardan güzel olmam zorunlu değil mi?

Bir mağazaya girdim ve kasadaki kadına "Bonjour, lorsque vous avez noir parfum d'orchidée?[merhaba, burada siyah orkide kokulu bir parfüm var mı?]" diye sordum. Burası oldukça sıcaktı. Elimdeki deri eldivenleri çıkartmaya başladım. Kadın bana gülümseyerek bir şişe uzattı. Teşekkürler dedikten sonra oradan çıktım ve bir mağazanın canımdan bakarken bir yansıma gördüm. Aynı anda yansımanın da gözleri benimkine geldi.


Parfümüm ve kıyafetim;

Spoiler:

Bu kişiyi daha önce nerede gördüğümü anlamak için gözlerimi birkaç kez kırpıştırdım. Tam olarak çıkaramamıştım ama onu bir yerlerde gördüğümden kesinlikle emindim. Onun da benim camdaki yansımama odaklanması durumu doğruluyordu zaten. Demek ki o da beni görmüştü daha önce. Yavaş ve temkinli adımlarla kızın yanına doğru yürümeye başladım. Kız yavaş yavaş arkasına dönerken gerçekten harika bir güzelliğe sahip olduğunu fark ettim. İşte o anda, onu nerede gördüğüm kafama dank etti. Tabii ya, Melez Kampı'nda görmüştüm. Bir Afrodit kızıydı; bu kadar güzel olmasına şaşmamak gerekti. Bir süre adını hatırlamaya çalıştım, ama hafızamı zorlamama rağmen maalesef bunu başaramadım. Oysaki onun adını kampta duyduğuma emindim. Kampa dönünce biraz hafıza egzersizi yapmayı kafamın bir köşesine not ettikten sonra gülümseyerek "Merhaba." dedim. Kız da bana gülümsemeyle karşılık vererek "Merhaba." dedi. Sonra hafifçe gözlerini kısıp "Seni nereden tanıyorum ben ?" diye sordu. "Melez Kampı'nda görmüşsündür büyük ihtimalle." dedim. Bu cevap onu tatmin etmiş gibiydi. Gülümsemesini yüzünden eksik etmeden "Ah, doğru. Bu arada ben Alexandra. Kısaca Alex diyebilirsin." dedi. "Ben de Summer, memnun oldum Alex." dedim. Sonra kısa bir sessizlik oldu. Afrodit kızlarının alışverişten hoşlandığını biliyordum. Paris de alışveriş için biçilmiş kaftandı. Bu yüzden Alex daha ağzını açtığı anda ne diyeceğini tahmin etmiştim. "Biraz alışverişe ne dersin ?" Tahminimde haklı çıkmıştım. Gülümsedim ve başımla onu onaylayarak "Bu harika olur !" dedim. Paris'te gezilmek için bekleyen bin bir çeşit mağazayı düşününce git gide artan heyecanıma mani olamıyordum.