Artemis Beni Bekler.

Sabahleyin sıcak yatağımdan çıkmak benim için gerçekten zordu. Bu Janus'un karşısında seçim yapmaktan bile daha zor bir şeydi. Çıkacaktım yatağımdan, sonra taa kalkıp Olimpos Şehri'ne gidecektim. Evet, aklımı başıma getiren de bunu hatırlamam olmuştu, yani Artemis'in beni Olimpos Şehri'ne davet etmiş olması. Beni neden oraya davet ettiği hakkında en ufak bir fikrim olmasa bile, oraya gitmek zorundaydım. Kötü bir şey olmamasını diliyordum, en son beni Olimpos Şehri'ne çağırdığında Altın Geyik'i kaybolmuştu. Gerçi, o zaman beni taht odasına, Empire State'e çağırmıştı ama bu sefer kesinlikle belirtmişti ki Olimpos Şehri'ne gel. Bunun klasik gezilerden biri olmasını umuyordum, deliler gibi. Çünkü yapacak bir şeyim yoktu, başımı tekrar belaya sokmak istemiyordum. Beni azarlamasını, bana kızmasını, erkeklerle ilgili öğütler vermesini sevmiyordum. Biraz haklı da olsa, avcılara uymayan işler yaptığımın ben de farkındaydım. Ama kamptaki ilk avcıydım, belki de hala avcı kalmamın nedeni de buydu. Bu kamptaki birçok kişiden önce vardım, eskilerle arkadaşlığım ileri düzeyde. Nike Kulübesi de kampta yoktu, ben de bu durumda Los Angeles'taki küçük tanrılar ve çocuklarının gizli yerinde takılıp, Kafe Lideri Elpis Çocuğu'na uymak zorunda kalacaktım. Eskileri hatırladım ve titredim. Onların yerinde olmak istemezdim. Zeus, onlara belki de haksızlık ediyordu. Eminim ki Hera Kulübesi'nden daha çok kulübe hakkediyordu Elpis. Bir süre bunları düşündükten sonra silkindim ve kendime geldim. Bana hiçbir şey olmayacaktı, ben kamptaki kulübemde uslu uslu oturan bir avcıydım. Artemis'in avcısı. Giyindim, hazırlandım ve Plüton'u alarak Olimpos Şehri'ne doğru yola koyuldum.

Yine her zamanki gibi Empire State Binası'nın önüne gelmiştik. Plüton'u yelelerinden öpüp ona bir tane küp şeker verdikten sonra uçuşunu izlemeye başladım. Resepsiyoniste giderek anahtarı istemem yeterli oldu, tabi okumu gösterdikten sonra şeytani bir gülüş atmayı ihmal etmeden. Asansöre bindiğimde o iğrenç asansör müziğini duymamazlıktan gelmiştim, çünkü gerçekten daha heyecanlanacak ve takılacak bir durum vardı ortada. Asansörün kapıları açıldığındaysa, o muhteşem derecedeki muazzamlık karşısında eriyip bitmemi oradaki tüm varlıkların görmesi beni ilgilendirmiyordu. Ben hayatımda bu derece güzel bir yer görmemiştim, burası mükemmeldi. Daha önce de buralara gelmiştim ama hiçbir zaman Olimpos Şehri için gelmemiştim buraya. Ağzımı toplamaya çalıştım, biraz becerdikten sonra ilerlemeye başladım. Küçük tanrıları görmüştüm, kendilerine bir mahalle oluşturmuşlardı. Eski dostum, Jessica oradaydı. Ona el salladım, o da bana el salladı. Ardından Martin ve kardeşini gördüm. Onlara da gülümsedikten sonra yoluma devam ettim. Türlü türlü tanrıcıklar türemişti, Psişik Güçler Tanrısı, Çiçek Tanrısı, Yaz Tanrısı, Kış Tanrıçası, Sonbahar Tanrısı, Laleler Tanrıçaları... Akla gelebilecek her türlü tanrının barındığı bu yer; Küçük Tanrılar Mahallesi'ydi. Biraz daha ilerdeyse, daha görkemli bir yer vardı. Hatta oldukça görkemli bir yer. İlgimi çekmişti orası, aşırı derecede. Hayranlıkla oraya baktıktan sonra birden önüme çıkan Artemis'ten ürktüm. Hemen yere eğildim. "Tanrıçam, hoşgeldiniz." dedim ona olan hayranlığımı belli edercesine. O da bana gülümsedi. "Asıl sen hoşgeldin lider. Biraz yürümek ister misin?" diye sorunca tekrar ona olan minnetimi sundum. "Onurdur tanrıçam." dedikten sonra tekrar gülümsedim ve sonra ayağa kalkarak yürümeye başladık. Ne yapacağımızı gerçekten bilmiyordum, Artemis beni buraya durup dururken mi çağırmıştı? İnanılır gibi değildi. Yüz ifadesine baktım, yutkundu ve ardından konuşmaya başladı. "Elbette boşu boşuna değil avcı. Şimdi, erkeklere olan bu ilginin sebebini öğrenmek istiyordum." dedi biraz yüz ifadesini değiştirerek. Yutkundum, biraz ferahlamak için ellerimle kendimi yelledikten sonra Artemis'e baktım. Sanki beni azarlamak için söylemiş gibi değil de, gerçekten merak ettiği için söylemiş gibiydi. Açıkçası bu ifadesi beni korkutmuştu. Ama onun dediklerini yapmamak eminim ki benim için daha kötü olurdu. "Tanrıçam, inanın bilmiyorum. Ama altında kasıt aramayın; siz benim liderimsiniz, tanrıçamsınız, her şeyimsiniz." dedim başımı eğerek ve saygımı ifade etmek amacıyla. O ise bana kızgın bir bakış attı, sinirlenecek gibiydi. Ama sanki ona bir şey dokunmuştu da susuverdi. Birden yanında altın geyik belirdi. Hayranlığımı gizleyemedim, ağzım açık bir şekilde bakakalmıştım. Bir süre altın geyiği izledikten sonra Artemis bana anlatmaya başladı. "Dikkat et, sonu bu olmasın." dedi ve ardından bir el hareketi yaptı. Kendimi kulübemde bulduğumda şaşırmıştım. Gezintinin sebebini şimdi anlamıştım, Artemis erkekleri istemiyordu, Yon'u istemiyordu. Ama maalesef onun istediği değil, benim istediğim olacaktı.