Julia Kingstam

Melez kapında daha yeni idim derslikleri gezerken sanat ve zannat sınıfını gördüm ve hemen içeri daldım. Daha önce resim kursları gibi etkinliklere katılmıştım ama öğretmenimin kim olacağını tahmin ettiğim için bira heycanlanmıştım. İçeri girdiğimde etrafta toz bulutları vardı bir sürü kocaman işlemiş mermer taş ve işlenmeyi beleyen mermer taşlar vardı etrafta. Doğrusu biraz teredüte düşmüştüm sanatı sever ve bilirdim ama daha önce hiç heykel yapmamıştım. Sınıf büyük ve boştu kimse var mı ?
diye seslendiğimde sesim yankılanmıştı...

Masamda oturmuş bir heykeltraş dergisini inceliyordum.Gerçekten insanlar çok güzel şeyyler yapabiliyordu. "Kimse yok mu?" diye bir ses yankılandı sınıfta.Hemen ayağa kalktım ve sınıfın kapısını görmek için biraz ilerledim.Gerçekten çok geniş bir sınıftı.Girişte sarı saçlarıyla kardeşim duruyordu.Onuu kampta çok az görmüştüm aslında kulübem mi demeliyim?En büyük gülümsememle yanına gittim. "Selam,ben varım!" diye cevap verdim.Kardeşim daha yeni gelmişti.Yani onu tanıdığım kadarıyla öyleydi.Kulübede tam 14 kardeştik ve bazıları hiç gelmiyordu.Artık öldülermi diye merak etmeye başlamıştım. "Nasılsın Julia?" diye sorum kardeşime adını Julia diye hatırlıyordum.Duyduğum şeyleri genelde unutmazdım.Ortama ısınması için bir kaç kaçamak soru iyi olurdu.

Bir süre sonra Ange "Selam ben varım" diye cevap verdi ve kocaman samimi bir gülümseme ile yanıma geldi. Yeni olduğum için biraz utanıyordum ama Ange'nin o kocaman gülüşü içimi ısıtmıştı.Bir süre sonra Ange "Nasılsın Julia?" diye sordu.Bende "İyiyim sen nasılsın?"diye sordum. Asılnda yanlış soru sormaktan veya yanlış cevap vermekten korkuyordum.Daha yeni idim ve kötü bir izlenim bırakamak istemezdim.Soru sorarken ve ceavap verirken bir yanadanda etreftaki örneklere bakıyordum sanırım ilk ders heykeltıraşlık olacaktı ve şimdiden ne yapacağımı düşünüyordum....

Omuz silktim.Bütün gün heykellerlede uğraşsam,onlar beni sakinleştiriyorlardı.Belki canavarlar kadar hareketli değillerdi ama kesinlikle iyi bir dinleyiciydiler.Tanrım!Kesinlikle onlarla konuşacak kadar delirmemiştim.Yani daha.Sadece,onları taşırken,söyleniyordum ve bana birşey demiyorlardı.Bu da iyi birşeydi. "İyiyim işte.Başlıyalım mı?" dedim.Onun yeni olduğu için neler çektiğini bilyordum,bende bir aralar yeniydim.Ama zamanla geçiyordu.Zaten,yeni melezlere oldukça düşkün melez danışmanlarımızz ve oldukça dost canlısı melezlerimiz vardı.Ve bence bende onlardan biriydim.Hatta en kalabalık kulübenin bizimkisi olması konusunda son derece kararlıydım.Babamı ikna etmeliydim.

Bir süre sonra Ange "İyiyim işte.Başlıyalım mı?" dedi.Bende " tamam başlayalım" dedim ve ardından Ange'ye işlenmemiş bir mermer taşı çekmesine yardımcı oldum. Mermer taşı açık bir alana çektikten sonra ange bana işlemek için aletler verdi ( çekiç, spatula, çivi...) Artık ne şekli vereceğimi biliyordum yani seçmiştim. Kayalıklara saplanmış gibi duran bir mikrafon şekli verecektim. Bunun için mermer taşın üstüne önce çekiç ve çivi kulanarak karemsi bir şekil verdim ve ardından spatula ile yuvarlak bir şekile soktum.Tabi arada Ange'de yardım etti...

Gerçekten oldukça ilginç oluyordu.Aslında Julia ilk dediğinde kayalara saplanmış bir mikrofon,oldukça ilginç gelmişti.Tabiiki,eğer burdaysan,herşey ilginç olabiliyordu.Çekiçle yontmaya başladım.Julia'da diğer taraftan çivilerle mikrofonu oymaya çalışıyordu.Hemen kalktım ve mikrofona baktım.İyi görünüyordu.Biraz daha uğraşırsak benim en ilgilendiğim yere gelebilirdik.En ilginç yerlerini en belirgin yerlerini çizmek.Bu bana hyecan veriyordu.Dizlerim üzerine çöküp mikrofonun kayalarını şekillendirdim.Ve ayağa kalktım.İyi görünüyordu. "Julia,nasıl?" diye sordum.

Ange "Julia,nasıl" dedi ve bana şekilendirdiği kayalıkları gösterdi bende " Tam hayal ettiğim gibi.Çok güzel olmuş Ange " dedim ve mikrofonun sapını yaplmak için mermer taşı inçeltmeye başladım.Ardından yine karemsi bir şekil oluştudum ve spatula ile düzledim. Ange gülüyordu sanırı beğenmişti onun beğenmesi benim için çok önemliydi çünkü kardeşimin gözüne girmek istiyordum.Ortalama bir saat bir buçuk saat sonra bitmişti heykel. Sonra aklıma harika bir fikir geldi ve Ange'ye
" Aklıma süper bir fikir geldi hemen dönerim heykel harika olacak..."dedim biryandan da koşuyordum...

Julia'nın arkasından ağzım açık bakakalmıştım.Ne yapacağımı da bilmiyordum.Aslında ne yapacağımı biliyordum ama heykel neredeyse tamamaen bitmişti ve Julia'nın arkasından gidip gitmememek konusunda kararsızdım.En sonunda içimi çektim ve mikrofonun daha çok ayrıntısına girmeye başladım.Julia'nın birşeyler bulmaya çalıştığını sınıfın herhangi bir köşesinden gelen ayak sesleri ve bazen yere düşen metal sesleri ve ara sıra Julia'nın ne dediğinden emin olamadığım seslerinden anlıyordum.En sonunda Julia yanıma gelip ben heykeli bitirdiğim de Julia'nın ne getirdiğini sorarcasına ona baktım ve elimdeki aleti bırakıp ellerimi silkeledim. "Eee,şu süper şeyleri görelim kardeşim."

Atolyenin kenaından köşesinden birkaç lame ( metal kumaş ) almıştım bunlar mikrofonun üstü içindi ayrıca süslemek için birkaç metal tel, yapıştırıcı ve boya da almıştım.Onları yere dizip bir plan yaptım.Sonra lame parçalarını mikrofonun üst kısmına yerleştirmeye başladık.
Metal telerin üstüne yapıtırıcı sürüp iki tarafatanortası boş kalıcak şekilde mikrofonun sapına doladıktan sonra ortasınına bir güneş şekli yaptık.Ardından guaj boya ile metaleri ve mikrıofonun sapalndığı kayalık bölgeyi boyadık.Sonra sprey boya ile tonlama yaptık ve ortaya bir milyon dolar değerinde bir şaheser çıkdı şimdi Angeye bakıp ne diyeceğini merak ediyordum.Çok heycanlanmıştım...

Vay canına.Gerçekten harika birşey olmuştu.İkimizin de babası aynı olunca,birbirimizin yapacaklarını tamamlayabiliyorduk.öhöm öhüm,sonuçta biz Sanat Tanrısının çocuklarıydık. "Harika oldu Jul-yet" dediğimi farkettiğimde Julia'ya bakıp gülümsedim. "Julia'nın Jul'su yeteneğin yet'i senin adın Julyet olmalıymış.Yada ben sana Julyet diyeceğim." dedim gülerek.Bir yandan da Julia'nın ne diyeceğini merak ediyordum.Cevabımı alır almaz onu mezun etmeliydim.Böyle bir yetenek bekleyemezdi.Apollon çocuğu olduğum için çok mu övünüyordum??

Ange bana bakıp gülerek "Harika oldu Jul-yet" dedi Julyet biraz değişik gelmişti ama sonra Ange "Julia'nın Jul'su yeteneğin yet'i senin adın Julyet olmalıymış.Yada ben sana Julyet diyeceğim." dedi aslında hoşuma gitmişti "Tabi olur " dedim " Peki sırada ne var ? " çok heycanlıydım Angenein gözlerini içine bakarak onu bekledim...

Omuz silktim ve mikrofona baktım.Gerçekten hayatımda yaptığım en güzel eser olmuştu. "İstersen,mikrofonu alıp odana koyabilirsin.Tabii sen temizleyeceksin." dedim kesin bir ifadeyle. "Ve başka bir şey yok.Seni mezun etmekten başka." dedim.Julyet'in yüzü belirgin bir heyecanla doldu.Halimden memnun bir şekilde gülümsedim. "Julia Kingstam,seni Sanat ve Zanaat dersinden mezun ediyorum!" dedim ve sözlerimi noktaladım.Kardeşimle yaptığım harika bir heykel ve gün olmuştu.