Madison James

O gün güzel başlamıştı aslında.Yataktan kalktım , okul kıyafetlerimi giyip mutfağa yöneldim.Annem krep yapmıştı ve bende gerçekten açtım.Krepleri ardı ardına yerken annem "Bugün dikkatli ol Madi dedi."Neden ? diye sordum anneme.Derin derin iç çekti Bugün senin doğum günün kızım.On üçüncü yaşına giriceksin.Çok eğlenicez. dedi.Dediklerinin tek kelimesine inanmıyordum.Benim her günüm kötüydü.Başım beladan kurtulmamıştı hiç.Annemi tanımamıştım.Babamın söylediğine göre babam ben bebekken bizi bırakıp gitmişti.Bu çok saçmaydı ! Kimse kızını bırakıp gitmezdi.Bu düşüncelerle kahvaltımı bitirip dışarı çıktım.Dışarıda beni Felix bekliyordu.Felix sakat bir çocuktu.Koltuk değnekleri kullanıyordu ve çok garip yemek yiyordu.Ama ondan çok hoşlanıyordum.(Arkadaş olarak söyledim yanlış anlarsanız sizi boğarım ! )Beraber okula doğru yürümeye başladık.Kıvırcık her zamankinden endişeliydi.Okula gittiğimizde kapıda o iriyarı çocuğu gördüm.Çok garip bir yüzü vardı.Çok büyüktü ve çok uzundu.Ondan hep korkmuşumdur.Felix'te ondan korkuyordu.Aslında korkmadığını iddia etse ve ne zaman o iri çocuk yanıma yaklaştığında beni korusa da o da korkuyordu.O günün sonunda eve doğru yola çıktık.Felix arkama bakmamamı ve hızlı yürümemi söylüyordu.Bu endişesine anlam veremiyordum.Ama hey ! Biz garip çocuklardık.Hepimize arada böyle şeyler olurdu.Arkama baktığımdaysa iriyarı çocuğun arkadaşlarıyla beraber bizi takip ettiklerini gördüm.Felix'e
Dostum benim kuruntum mu bilmiyorum ama şu okuldaki iriyarı çocuk ve arkadaşları bizi takip ediyor. dedim.O anı görmeliydiniz ! Felix'in resmen rengi mora dönmüştü.Yani nerdeyse.Hemen beni bir ara sokağa çekti ve otoparka doğru koşmaya başladık.Felix'e durmadan sorular yöneltiyordum."Napıyorsun , nereye gidiyoruz ?!!" Ama o hep sorularımı geçiştiriyor ve daha hızlı koşmamı söylüyordu.Otoparka girdiğimizde pantolonunu ve ayakkabılarını çıkarmaya başladı.O an rengim aynı Felix'in iriyarı çocuğu ve arkadaşlarını gördüğündeki gibi mora dönüyordu.Buna emindim."Sen,sen napıyorsun ! " diye çıığlık attım.Ama Felix pantolonunu ve ayakkabılarını çıkarınca diğerinden 10 kat daha sesli bir çığlık attım ! Bu olamazdı.Felix'in belinden aşağısı [i]keçi gibiydi !"Sen kimsin , benden ne istiyorsun ?!" dedim ona.O sırada Felix bir arabanın camına tekme ayy... pardon toynak atıp camını kırdı.Kapıyı açıp arabayı çalıştırmaya uğraşırken olayı bana özetlemeye çalıştı."Bak , o iriyarı çocuk , o çok garip kokuyordu hiç farketmedin mi ? dedi.Ne yazıkki doğru söylüyordu.O iriyarı çocuk değişik kokuyordu.Yani pis bir koku vardı üstünde ama başka bir koku daha vardı.Bu kokuyu hiç çözemediysem de üstünde durmamıştım.Düşünceli halimi gören Felix "Onlar canavarlar ve ikimizi de öldürücekler.Seni hemen kampa götürmem gerek"dedi.Çok şaşırmıştım.Ne canavarıydı bunlar ? Canavarlara hiç inanmamıştım.Kamp olayını duyduğumda ise hemen Felix'e "Annemin izni olmadan beni bir kampa mı götürüceksin ? Yapma ahbap , bunu yapamazsın... dedim.Ama maalesef Felix çok ciddiydi.Arabayı çalıştırıpBabanın haberi var.Çabuk bin arabaya ! dedi.İriyarı çocuklar bize doğru koşturuyorlardı.Arabaya bindim ve Felix hemen gaza bastı.Kötü haberse iriyarı adamlardan biri ilk kaptığı arabayı bize doğru fırtlattı.Resmen şoka girmiştim.Ağlayamıyordum bile.Ama onlar hemen bir arabaya binip çalıştırdılar ve peşimizden geliyorlardı.Son sürat bir kovalamaca yaşanıyordu.En sonunda şok halinden kurtulup Felix'e Kim onlar ? Benden ne istiyorlar ? diye sordum.Felix Onlar kiklop.Kötü ve oldukça büyük canavarlardır.Aslında hepsi kötü değildir ama peşimize takıldılarsa kampa gitmeden kurtulamayız. dediler. Ne kampı ? Yoksa delirdim mi ? diye sordum.Artık delirmiş olabileceğim aklıma çok sık geliyordu.Fakat Felix beni daha çok kaygılandıran birşey söyledi."Madison , sen özel birisin.Babanı niye hiç görmediğini merak etmedin mi ? Senin baban bir tanrı.Yunan mitolojisindeki tanrılar , işte onlar gerçek ve birisi senin baban.Sen çok özel birisin.İşte bu kampta senin gibi özel çocuklar için.Şimdi daha fazla beni konuşturma ki şu baş belalarından kurtulayım ! dedi.Sonra bir tepenin yakınında durup arabadan indik.O an kikloplarda inmiş olacaklar ki tam kafamıza bir araba fırlattılar ! Felix beni kenara çekmeseydi o an yarı tanrı yahnisi olmuştum ! Kikloplar çok gerimizde değildi , yani bize yetişmeleri içten bile değildi ! Felix bana bakıp : Git ! Onları ben oyalarım.Kampa var orda güvende olacaksın ! dedi.Başımdan aşağı kaynar sular boşalmıştı resmen."Hayır ! Seni burda bırakamam.Seni öldürürler ! dedim.Ağlıyordum."Beni merak etme.Ben bir koruyucuyum.Yani bir satir.Bu tehlikeleri en başından beri göze almıştım.Ölsem bile bir bitki olarak tekrar doğarım.Haydi seni yakalamadan önce çabuk git ! dedi.Bir saniye kadar bakıp koşmaya başladım.Deli gibi ağlıyordum.Hafif bir yağmur yağıyordu ve şeffaf bir kapıdan geçtim.Biraz daha koştuktan sonra birkaç kişi görünce bayıldım.Bilincimi kaybetmeden önce herkesin telaşla birilerine bağırıp birşeyler söylediklerini duyuyordum.İşte Melez Kampı'na böyle geldim.

Rp puanı: 75.


/Admin.