İki Deli Hermes Kızı

İçimde tarifi imkansız bir heyecan ve istek vardı. Kulübede hoplayıp zıplıyordum ve bugün ne yapabilirim diye düşünüyordum. Kardeşlerim bana bakıp gülüyorlardı sanırım tam bir deli gibi duruyordum. Sonra kampta hiç gitmediğim yerlere gideyim diye düşündüm ama nereye. Bu soruyu kendime defalarca sordum ve her seferinde de aynı yanıtı buldum: Cephanelik. Hemen odama gittim ve hazırlandım ama oraya tek gitmek istemiyordum. Sabah sabahta insanları rahatsız etmek istemiyordum hemde hiç bir sebep yoktu oraya gitmemde. Sonra aklıma kardeşlerimden biri geldi, bu kişinin içindede hiç solmayan bir enerji olmalıydı ve tabi ki bu kişi Aleda'ydı. Yanına gittim ve masum bir kedi gibi davrandım eminim bu halimle beni kıramayacaktı ve işlerde tam tahmin ettiğim gibi oldu.

"Peki düş önüme." dedim Amy'ye gözlerimi devirerek. O sarımsı yeşil gözlerini öyle bir sulandırmıştı ki dayanamamıştım. Daha önce cephaneliğin önünden geçmiştim ama içeriye hiç girmemiştim. Dolayısıyla aynı merak bende de vardı. Cephaneliğe gidince ön kapıdan pek girişin olmadığını anladım. Athena yine bir melezi tartaklıyordu. Amy ben onları izlerken aniden omuzumu tuttu. "Ödüm... ah, neyse. Ne var?"
Sinsice gülümsedi. "Ben giriş biliyorum, gel."
Sessizce cephaneliğin arkasına yürüdük. Amy eliyle Yukarıdaki küçük pencereyi işaret etti. Duvarlar taştan olduğundan kolayca çıkmış, içeri girmiştik. "Fazla kolay oldu sanki..." dedim şüpheyle ön kapıya bakarak. Amy'yse sadece "Banane." demekle yetindi. Hala gevrek gevrek sırıtıyordu. İçindeki bu çocuğa bayılıyorum.

Cephaneliğe girmeyi başarmıştık ve çok heyecanlıydım. Beni burdan bir şeyler görmeden kimse çıkaramazdı. İçerisi mükemmeldi. Kılıçlar, yaylar , silahlar... Hepsi harikaydı. Bunları nasılda yapıyorlardı acaba ? Tüm merakımı Aleda'nın sesi bozdu. '' Aah.. İnanmıyorum bu mükemmel bir şey '' Bir hançere bakıyordu. Bu hançer gerçektende mükemmeldi. Yani beni pek bu tarz şeyler ilgilendirmiyordu ama yinede beğenmiştim. Kendi hançerini çıkarmış ikisini karşılaştırıyordu. Öyle hayran kalmıştı ki ona kolundan çekiştirip '' Hadi Aleda diğerlerinede bak '' diye ısrar ediyordum ama o hala hançere bakıyordu. Aleda'yı iknadan vazgeçtim ve çevremdeki müthiş silahlara bakmaya başladım. Birden gözüme bir ışık çarptı ve o yöne doğru gittim. Gördüğüm şey aklımı başımdan aldı. Bu harika bir şeydi. Kocaman ve gösterişli bir kalkan. Hiç kalkanım olmamıştı ve yanına koşarak gittim. Üstünde garip yazılar ve şekiller vardı. Kalkana hayranlıkla bakarken Aleda yanıma hançerle geldi ve '' Amy ben bunu çalıyorum '' dedi. O an Dünya ile ilgili her şeyimi kestim ve şaşkınlıkla sözlerini tekrar ettim '' Bunu çalacak mısın ? '' sonra rahatlamış ve gülümseyen bir yüzle '' Ee... O zaman bende bunu '' dedim ve o hayran kaldığım kalkanı gösterdim.

Kalkanı gördüğümde gözlerim faltaşı gibi açılmıştı. Gerçektende ışıl ışıl ve harika... Yavaşça -şeytani olmaya çalışsada sevimli- gülümsemem yüzüme yayıldı. "Güzel seçim." Kapıdan gelen sesler kesilmişti. Büyük ihtimal birkaç dakika öncesine kadar orda dırdır eden Athena buharlaşıp gitmişti. Elimle Amy'ye tekrar pencereyi işaret ettim. Anladı ve kafasını salladı. Hızla çantasına kalkanı sokuşturdu -evet kalkan katlanabilirdi yani ne var?- ve arkamdan geldi. Bense çoktan hançeri, belimde duran Gümüşyaprak'ın boş olan kınına soktum. Tam gelmişti. Kulübemde, zulamda çaldığım yüzlerce hançerim vardı. Ah, Aleda ne zaman bitecek bu takıntın? Babamızın verdiği hızı sessizlikle birleştirdik ve birkaç saniyede ortadan kaybolduk. Hava karanlıktı ve etrafta çilek kokuları vardı. Nefes nefese kalmış bir şekilde kulübemize kapattık kendimizi. Kıkırdıyorduk. Görev tamamlanmıştı, eğlenceli bi' akşamüstü daha...

RP Bitmiştir.
Ya özür dilerim Berfin bayağı geç oldu giremedim uzun süre. T__T Bundan sonrada uzamasın diye bitiriyorum, üzgünüm. T__T