Titan Atlas'a Uyarı

Tanrı Morpheus'tan görevi biraz zorla da olsa aldıktan sonra göreve hazırlanmak için tekrar kampa dönmemiz gerekliydi. Empire State Binası'ndan ayrıldığımız gibi hemen pegasuslarımıza atlayıp kampa doğru uçmaya başladık. Yolda giderken Alexis "Summ, seni de bu işe bulaştırdığım için çok özür dilerim." dedi. Sesi üzgün geliyordu. Onu rahatlatmak amacıyla güven veren bir sesle "Alexis, bunun için zerre kadar üzülmene gerek yok. Ben de macera arıyordum zaten. Hem senin sayende ilk kez bir Titan ile karşılaşacağım." diyerek göz kırptım. Bu sözlerim ona biraz iyi gelmiş gibiydi. Kampa iniş yaptığımızda pegasus ahırlarından çıkıp kulübelerimize dağıldık. Kulübeye girdiğimde diğer kardeşlerim hala uyuyorlardı. Sere dışında. "Selam Sere !" dedim ona gülümseyerek. O da beni selamladıktan sonra benim çantama bir şeyler doldurduğumu görünce "Bir yere mi gidiyorsun Summ ?" diye sordu. "Şey, evet. Othrys Dağı'na gidiyorum. Tanrı Morpheus bize bir görev verdi de." diye yanıtladım onu. Sere kaşlarını kaldırarak "Othrys Dağı mı ? Titan Atlas'ın orada olduğunu biliyorsun herhalde. Hem Tanrı Morpheus bu görevi seninle birlikte başka kime verdi ?" diye sordu. Çantam hazırdı. Kapıya doğru yönelirken Sere'ye cevap verdim. "Evet Sere, orada Titan Atlas'ın bulunduğundan haberim var. Aslında biz de Hypnos kızı Alexis ile oraya onu uyarmak için gidiyoruz. " Bunu dedikten sonra kulübemden çıktım ve Hypnos Kulübesi'nin önüne gittim. Tam kapıyı çalacaktım ki biri benden önce davranarak kapıyı açtı. Bu, Alexis'ti. Onun da hazırlanmış olduğunu görünce "Haydi Alexis, fazla zaman kaybetmeden gidelim." dedim ve Alexis'i kolundan tutup koşturmaya başladım. O kadar hızlı koşuyorduk ki önümüzde biri olduğunu ancak o kişiye çarpınca fark edebildim. Başımı kaldırdığımda daha önceden tanışmamış olduğum bir melezi gördüm ve aceleyle "Özür dilerim." deyip tekrar koşmak için hazırlandım. Ama bir el beni durdurdu. Bu el Alexis ile çarptığımız meleze aitti. "Bu aceleniz de ne ?"

Çarptığımız melezi daha önceden tanıyordum. Basketbol maçında aynı takımdaydık. Summ "Özür dilerim." dedi ve tam tekrar koşacakken Kevin kolundan tuttu. "Bu aceleniz de ne?" dedi. Harika! Bir tek Kevin eksikti zaten! Summer'la birbirimize baktık. Söyleyip söylememek konusunda kararsızdım. Bu işe birini daha bulaştırmak istemiyordum. Derin bir nefes aldım ve "Önemli bir şey değil. Küçük bir işimiz var sadece." dedim. "Ben de inandım! Neler çeviriyorsunuz?" dedi.
Sinirimi bozmaya başlamıştı. "Neden gidip sarhoş olmuyorsun Kevin?" dedim. Güldü ve "Sen neden gidip uyumuyorsan ben de o yüzden gidip sarhoş olmuyorum Alexis!" dedi. Sinirle "Ah, demek seni de Morpheus çağırdı. Ne harika! O halde bize Atlas'ın yanına giderken eşlik edersin, değil mi!?" dedim. Aslında abimin bunu yapmadığını biliyordum. Ama madem bu kadar merak etmişti, ben de merakını gidererek onu bu yükten kurtarmıştım. Şaşkınlıkla bize bakıyordu. "Neden gidip hazırlanmıyorsun? Bizimle gelmek zorundasın, çünkü Morpheus bunu bilen herkesi bu göreve gönderiyor. Gitmezsen... Ah, söylemesi bile korkunç!" dedim. "Harika! Görev vakti demek, bir dakika bekleyin. Gidip hazırlanayım!" dedi ve koşturarak kulübesine gitti. Şaşkınca Summ'a döndüm. "Hep böyle midir bu?" dedim.

Hemen kulübeme gittim. Kulübemi bırakmak zorundaydım. Kulübemiz çok dağınıktı. Sonuçta Dionysos’un oğluyduk. Kulübemde odama girdim ve çantayı hazırlamaya başladım. Çantaya nektar, ambrosia koydum. Aynı zamanda en sağlam zırhımı da koydum. Üstüme de en hafif zırhımı giydim ve hemen dışarı çıktım. Alexis’le Summer beni bekliyorlardı. Yanlarıma gittim ve hazır olduğumu söyledim. Aslında görevin ayrıntılarını bilmiyordum. Kimin umurunda ? Hemen pegasus ahırlarından Mor Leke’yi çıkardım. Bir anda havalanmaya başladık. En önden Summer gidiyordu. Ben ise her zamanki gibi görevden önce uyumayı istiyordum. Bu isteğimi diğer arkadaşlara söyledim ve onlarda üfleyerek kabul etti.

Rüyamda Tanrı Morpheus’u gördüm. Bana görevle ilgili bilgiler verdi. Görevi verirken bir anda Tanrı Morpheus yok oldu. Bende o anda rüyamdan çıkmıştım. Alexis beni uyandırmıştı. Çünkü ufukta Otyhyrs Dağı görünmüştü. Arkadaşlarıma rüyamı anlatmamıştım. Bu rüyayı bilerek gördüğümü biliyordum. Othyrs Dağı’na bakarken kardeşlerim aklıma gelmişti. Onları şimdiden özlemiştim. Sanki geri dönemeyecektim. Belki de dönebilirdim. Emin olduğum tek bir şey vardı. Maceramız başlıyordu.

Othyrs Dağı'na indiğimizde heyecandan bayılmamak için kendimi zor tutuyordum. Zeki (!) abim Morpheus'un hataları yüzünden arkadaşlarımı tehlikeye atmak istemiyordum, ama artık çok geçti. Sinirden ve heyecandan titreyerek öne düştüm. Titan Atlas en tepedeydi ve oraya varana kadar kim bilir neler olacaktı.
Uzun süren sessizlik boyunca tırmandık. Yolu yarılamamıza rağmen karşımıza bir drakon bile çıkmamıştı. Ya çok büyük bir şey planlıyorlardı, ya da herkes uykuya dalmıştı. Ne düşündüm ben demin? Uyku mu? Tabii ya!
Kevin ve Summer'a döndüm ve "Boşuna endişelenmeyin, karşımıza canavar falan çıkmayacak." dedim. Şaşkınlıkla bana bakıyorlardı. "Morpheus Atlas'ı uyuturken büyük bir alana etki etti. Sonuçta bir titanı uyutmaya çalışıyordu. Yani tüm dağ uyuyor." dedim. Bu habere sevinmişlerdi, ne de olsa canavarsız bir maceradan bahsediyorduk.
Bir süre daha yürüdükten sonra dağın zirvesine, yani Atlas'ın yer ile göğü ayrı tuttuğu yere varmıştık. Atlas uyumak üzereydi, onu uyanık tutan tek şeyse ellerindeki göktü. Koşturarak yanına gittik, fakat çok yaklaşmadık. Göğü bir anda üstümüze bırakması çok kötü olurdu.
Kevin bağırarak "Hey, Atlas! Uyan seni koca titan!" dedi. Atlas'ın uykusunda hiçbir değişiklik yoktu. Hâla yarı uyku halindeydi. Bu sefer ben denedim "Aaatlaaas! Uyan, bak burada ne var? Üç tane melez! Bizi kandırıp göğü taşıtmak istemez misin?" dedim.
Biraz uyanır gibi oldu. Bu bile fayda etmediyse oraya girmeden nasıl uyandırabilirdik ki? İkimiz de Summ'a baktık. Bilgelik Tanrıçası Athena'nın kızı olarak son umudumuz oydu.

Titan Atlas bizim bu teklifimize karşılık bile hala uykusundan uyanamıyorsa işimiz oldukça zordu. Atlas'ın hala uyanmadığını fark eden Alexis ve Kevin son bir umut bana bakıyorlardı. Ancak benim aklımda hiçbir fikir yoktu. Bazen Athena'nın çocuğu olmanın büyük bir sorumluluk gerektirdiğini düşünüyordum. Bir problem olduğunda çoğu kişi çözümünü sizden bekliyordu. Ama ben her şeye rağmen bulunduğum konumdan fazlaca memnundum. Her neyse, şimdi bunları düşünmenin zamanı değildi, çözüm bulmam gereken bir problem vardı ortada. Arkadaşlarımı asla hayal kırıklığına uğratamazdım. En kısa zamanda çözüm bulmak zorundaydım. Bunun için beynimi zorlamaya başladım. Arkadaşlarım benden bir cevap beklerken kısa bir süre düşündüm. Alexis, "Hadi ama Summer, biraz düşünürsen bir çözüm bulabileceğinden eminim. Yalnızca biraz beyin gücünü kullan." dedi. Alexis'in bu sözleri aklımda bir şimşeğn çakmasını sağlamıştı. Beyin gücü, tabii ya. Ben özel gücüm sayesinde Titan Atlas'ın beynine dalgalar göndererek onunla iletişim kurabilirdim. Gerçi daha bu yeteneğimi yeni yeni keşfediyordum. Bir titanla iletişime geçebileceğimden emin değildim. Ancak denemekten başka çaremiz yoktu. Alexis ve Kevin'a dönerek "Bir fikir buldum sanırım..." dedim ve onların cevabını beklemeden gözlerimi kapatıp Titan Atlas'a odaklanmaya çalıştım. Ben bunu yaparken onlar da sessizce beklemesi işimi kolaylaştırıyordu. Artık iyice odaklanmıştım. Ama bir titanla ne ya da nasıl konuşulacağını bilmiyordum. Yine de içimden bir şeyler söyledim. "Merhaba, Titan Atlas." Bir süre bekledim ama cevap gelmedi. Yine de hemen umutsuzluğa kapılıp vazgeçmemeliydim. "Biz buraya sizinle konuşmak için gelmiştik. Ayrıca göğü nasıl taşıdığınızı çok merak ediyoruz. Belki denememiz amacıyla bize de taşıtabilirsiniz. Bu çok değişik bir duygu olmalı." Tabii ki de böyle bir şey yapmayacaktık ama onun uyanması için ona bu tür şeyler söylemem gerekiyordu. Ben bunları düşündükten sonra endişe ve merakla gözlerimi açarak Atlas'a baktım. Hala uyuyordu. Tam umudumu yitirmiştim ki birden Atlas gözlerini kırpıştırmaya başladı. Uzun bir esnemeden sonra "Bakın burada kimler varmış !" dedi. Üzerinde hala bir uyku mahmurluğu vardı ama en azından onu uyandırmayı başarabilmiştik.