Morpheus Bize Bir Görev Veriyor

Kapının sert ve sabırsız bir şekilde vurulmasıyla uyandım. Kalktığımda diğer kardeşlerim mışıl mışıl uyuyordu. Onları uyandırmamak için hemen kapıya koştum. Gelen nefes nefese kalmış olan Alexis'ti. Şaşırmıştım, normalde benim onu uyandırmam gerekliydi, onun beni değil. Oldukça heyecanlı görünüyordu. Bu hali beni meraklandırmıştı. "Hoş geldin Alexis, bir şey mi oldu ?" diye sordum. Alexis biraz soluklandıktan sonra "Mo-Morpheus." dedi. "Onu rüyamda gördüm. Beni Olimpos'a çağırıyordu. Bana söylemek istediği bir şeyler varmış." Alexis'i hemen içeri aldım ve ona bir bardak su vererek yanına oturdum."Şimdi, sakince anlat şu meseleyi." dedim. Alexis suyu içince biraz sakinleşmiş gibiydi. Yavaşça başını salladı ve bana gördüğü rüyayı iyice anlattı. Sonra da "Bunun anlamı ne, Summ ? Şimdi gerçekten de Olimpos'a gitmeli miyim ?" diye sordu. "Evet, gitmelisin sanırım. Sana Morpheus'un söyleyeceği önemli şeyler olmalı." dedim. "Ne gibi şeyler ?" diye sordu Alexis şaşkınca. "Bilmiyorum, bunu ancak oraya gidince öğrenebilirsin." dedim. Alexis şimdi biraz endişeli gibiydi. Ona "Sorun nedir ?" diye sordum. Bana "Ben Olimpos'a nasıl gideceğimi bilmiyorum." dedi üzgünce. Ona gülümseyerek "Üzülmene gerek yok, Alexis. İstersen ben de seninle gelebilirim Olimpos'a." dedim. Bunun üzerine Alexis bana minnetle baktı ve "Gerçekten de gelir misin Summ ?" diye sordu. Ben "Tabii ki." cevabını verince de bana sarıldı. Kucaklaşmamız bittikten sonra "Çok teşekkür ederim Summer." dedi kocaman bir gülümsemeyle. "Önemli değil Alexis. Beş dakikaya hazırlanıp dönerim." dedim ve Alexis'in yanından ayrılarak elbise dolabıma doğru yöneldim. Üstüme mor bir kazak ve siyah bir pantolon geçirip saçlarımı at kuyruğu yaptıktan sonra Alexis'in yanına döndüm ve "Ben hazırım !" dedim. Böylece ben sırt çantamı ve ceketimi aldıktan sonra hazırlanması için Alexis'in kulübesine gittik. O da çabucak hazırlandı. Sonra da pegasus ahırlarına doğru yürümeye başladık. Yolda giderken Alexis bana "Summ, Olimpos tam olarak nerede ?" diye sordu. Ona "Empire State Binası'nda." diye yanıt verince biraz şaşırdı ama başka soru sormadı. Gidince öğrenmenin daha iyi olacağını düşünmüştü herhalde.

Pegasuslarımıza binip New York'a doğru uçmaya başladık. Alexis yolu tam olarak bilmediği için benim biraz arkamdan geliyordu. Bir süre daha gökyüzünde süzüldükten sonra Empire State Binası'na ulaşmıştık. Hemen pegasuslarımızdan inip içeri girdik. Karşımda yine o gıcık resepsiyonist vardı. Çabucak yanına gidip "Lütfen beni uğraştırma." dedim bezmiş bir ifadeyle. Resepsiyonist kendisinden hiç beklemediğim bir hareket yaparak beni hiç uğraştırmadan direk anahtarı verdi. Bu oldukça şaşırtıcıydı. Sanırım o da sürekli buraya gelen melezlerden sıkılmıştı. Anahtarı alır almaz Alexis'in kolundan tuttum ve onu asansöre sürükledim. Asansör 600. kata çıkarken Alexis şaşkınca "Empire State Binası'nın 600. katı olduğundan haberim yoktu." dedi. Ona dönerek "Evet, ilk öğrendiğimde ben de çok şaşırmıştım." dedim. Bu sırada Olimpos'a gelmiştik. Alexis asansörden inince Olimpos'a hayranlıkla göz gezdirip "Büyüleyici !" dedi. Bu konuda ona fazlasıyla katılıyordum. Birden buraya ilk geldiğimde buranın mimarisine nasıl da hayran kaldığımı hatırladım. Şimdi de aynı duygular içerisindeydim. Ama o sırada duyduğum bir sesle düşüncelerimden sıyrıldım. "Demek benim küçük melez kardeşim sonunda Olimpos'a gelmiş !"

Asansörün kapıları açıldı. Olimpos tüm muhteşemliğiyle karşımızdaydı. Ağzım açık bir şekilde etrafa baktım ve "Büyüleyici!" dedim. Olimpos'u anlatabileceğim en uygun kelime buydu sanırım.
Bu sırada gayet alaycı bir ses "Demek benim küçük melez kardeşim sonunda Olimpos'a gelmiş!" dedi. Gözlerimi devirerek sesin geldiği tarafa döndüm ve biricik (!) abimle karşılaştım.
Uykumu getiriyordu, ama ona kapılmadım. Sonuçta ikimiz de aynı babadandık ve ona karşı az da olsa bağışıklığım vardı. Ama Summ benim kadar şanslı değildi. Gözleri kapanmaya başlamıştı. Kolundan tutup ayakta durması için destek olurken "Hey! Kes şunu!" dedim Morpheus'a. Kahkaha attı ve "Tamam, ama birazdan size vereceğim görevi asla babama söylemeyeceksiniz." dedi. Harika! Sanki babam öğrenemezmiş gibi...
Sinirle "İyi, tamam, söylemeyiz." dedim ve Summ birden eski enerjikliğine döndü. Şaşırmıştım, yemin falan istemeyecek miydi?
Düşüncelerimi duymuş gibi "Ah, eğer söylersen sonsuza dek kabuslarınla baş başa kalırsın." dedi. 'Adi!' dedim içimden duyması umuduyla. Pis pis sırıttı.
"Eee? Görev ne?" diye sordum. Morpheus endişeyle etrafına baktı ve "Othyrs Dağı'nın oralarda insanların rüyalarını şekillendirirken yanlışlıkla Atlas'ın rüyasını şekillendirmeye başlamışım. Fark ettiğimde yarı uyur haldeydi. Bir şey yapamadım, çünkü geri alırsam babam anlardı. Şimdi siz oraya gidecek ve onun uyumasını engelleyeceksiniz." dedi.
Summer'la önce birbirimize sonra Morpheus'a baktık. "Şaka mı yapıyorsun?" dedim. Summ da bana katıldı ve "Hiç komik değil." dedi.
Morpheus birden sinirle üstümüze yürüdü ve "Şaka yapıyor gibi mi görünüyorum melezler? Gayet ciddiyim, oraya gidecek ve Atlas'ı uyandıracaksınız!" dedi.
"Ya yapmazsak?" diye sordum. Summer'ı bu işe bulaştırmak istemiyordum. Sonuçta Atlas'tan bahsediyoruz!
Sırıtarak "Eğer yapmazsanız sevgili kardeşim, amcamla karşılaşırsınız." dedi. Yutkundum. Amcam, yani Thanatos, yani ölüm... Summer bana bakıyordu. Amcamın ismi çok geçmezdi. Bu nedenle kimden bahsettiğimizi anlamamıştı.
Gülümsemeye çalışarak "Peki, öyle olsun. Görevi kabul ediyorum." dedim. "Güzel..." dedi ve yok oldu.
Summer şaşkınlıkla bana bakıyordu. "Amcanız?" dedi. Sanırım ona anlatsam iyi olurdu. "Hypnos ve Thanatos. Babamı zaten biliyorsun, uyku demek. Amcamsa, ölüm demek." dedim. Summer'ın yüzü beyazlamıştı. "Sanırım kabul etmekle en iyisini yaptın." dedi.
Kafamı salladım ve asansöre bindik. Adam resmen bizi ölümle tehdit etmişti! Hadi ben neyse de, Summ sadece bana yardım etmek için gelmişti. Şimdi ölümle burun burunaydı.

Devamı Othyrs Dağı'nda...