Dante Wayle

Bugün çok garip bir şey olmuştu. Leonard ile kavga ederken bana attığı şimşek bana çarpmıştı. Fakat bende hiçbir hasar olmamıştı aksine sanki şimşeği emmiş gibiydim. Ellerime baktığımda elektriklendiklerini gördüm. Bunu Leonard'a yönelttiğimde ise şimşek ellerimden ayrılmış, gidip Leonard'a çarpmıştı. Bunun ne anlama geldiğini bilmiyordum ama Leonard bana Büyü Teknikleri sınıfına gitmem gerektiğini söylemişti. İçeri girdiğimde sadece bir kişini olduğunu gördüm. Benim yaşlarımda gibi gözüküyordu. Yanına doğru ilerleyip çekingen bir sesle, ''Şey, ben yeteneğim için ders almaya gelmiştim.'' dedim. Gülümseyerek bana döndü, ''Tamam o zaman, doğru yerdesin. Ben Büyü Teknikleri Yardımcı Eğitmeni Jessica, Çiçeklerin Tanrıçası.'' Yutkundum, bir Tanrıça mı? Şimdi yeteneğim için bana yardımcı olacak biri bir Tanrıça mıydı? Bir ölümsüzün burada melezlere ders vermesi için bir sebep var mıydı ki? Onların Olimpos'da keyif çatıyor olmaları gerekiyordu. Ben düşüncelere dalmışken o sessizliği bozdu...

En son gelen öğrencisini uğurladıktan sonra derin bir nefes aldı ve sandalyeye çöktü. Ölümsüz olmuş olabilirdi ama hala eski insan haline benziyordu. Claire, bu işin oldukça farklı olacağını düşünmüştü. İşler ise hiç de beklediği gibi gitmiyordu. Bir süre derslere girmediği için neredeyse unutmuştu görevini. Ölümsüz olarak kapma geri döndüğünde ise yeniden başlamıştı. Yerdeki çiçekleri açıp kapatmaya, büyültmeye ve tohum haline getirmeye başladı. Oyalanmak için sık sık yapardı bunu. O sırada dersliğin kapısından birinin girdiğini gördü. On beş yaşlarında bir melez gibi görünüyordu. Ona doğru yaklaşırken Claire, onun kimin çocuğu olabileceği üzerine tahmin yürütmeye başladı. Zeus ya da Poseidon. Kesinlikle ikisinden biriydi. Bu üç büyükler kesinlikle boş durmuyor. Başını eğip çiçeklere baktı yeniden. Ona kim olduğunu sormak üzereydi ki çocuk konuşmaya başladı. ''Şey, ben yeteneğim için ders almaya gelmiştim.'' Bunu duyan Claire başını çiçeklerden kaldırdı ve ona gülümsedi. ''Tamam o zaman, doğru yerdesin. Ben Büyü Teknikleri Yardımcı Eğitmeni Jessica, Çiçeklerin Tanrıçası.'' Diyerek de kendini tanıttı. Karşısındaki çocuğun yutkunduğunu duyabilmişti. Kahkahalarla gülmemek için dudağını ısırdı. Bir Tanrıça ile çalışacak olmak ona tuhaf gelmiş olmalıydı. Kapalı alanda ders yapmalarının zor olduğunu düşünerek açık havaya çıkardı onu. Dışarısı nasıl olsa sıcaktı. Çalışmak için de uygundu. Uygun olduğunu düşündüğü yere kadar ilerledi. Sonra çocuğa dönerek "Zeus'un oğlu musun?" Diye sordu. Dış görünüşüne bakarak sormuştu bu soruyu. Cevabı beklemeden devam etti. "Peki buraya ne için geldin? Bir gücün olup olmadığını anlamak için mi? Onun olabileceğini düşünüp geliştirmek için mi? Yoksa o konuda daha iyi olmak için mi?" Verdiği cevaba göre dersini devam ettireceği için meraklı bir şekilde cevaplarını beklemeye başladı.

"Peki buraya ne için geldin? Bir gücün olup olmadığını anlamak için mi? Onun olabileceğini düşünüp geliştirmek için mi? Yoksa o konuda daha iyi olmak için mi?"

Bir gücüm olduğunu düşünüyordum. '' Evet Zeus oğluyum ve bir gücüm olduğunu düşünüyorum. Sabah, kardeşim Leonard ile kavga ettik. Bana bir şimşek savurdu fakat şimşek bana çarptığında sanki o şimşeği emdim. Ellerim elektriklendi ve ben de ellerimi Leonard'a doğrulttum. Şimşek ellerimden ayrılıp Leonard'a çarptı. Ben de bunun ne anlama geldiğini öğrenmek için size geldim.'' O da düşünceli bir şekilde bana baktı. Gücümün ne olduğunu anlamaya çalışıyor gibiydi. Ben gücümün elektrikle alakalı olduğunu düşünüyordum. O şimşeği yönlendirebildiğime göre diğer elektrikleri de yönlendirerek kontrol edebilirdim. Fakat bunun kolay olacağını düşünmüyordum. Bunun için bol bol alıştırma yapmalıydım ki zaten bunun için de buraya gelmiştim. Öğretmenimin hala beni süzdüğünü görünce tekrar yutkundum. Niye bana böyle bakıyordu ki?

'' Evet Zeus oğluyum ve bir gücüm olduğunu düşünüyorum. Sabah, kardeşim Leonard ile kavga ettik. Bana bir şimşek savurdu fakat şimşek bana çarptığında sanki o şimşeği emdim. Ellerim elektriklendi ve ben de ellerimi Leonard'a doğrulttum. Şimşek ellerimden ayrılıp Leonard'a çarptı. Ben de bunun ne anlama geldiğini öğrenmek için size geldim.'' Dedi hızlı bir şekilde. Elektrikle ilgili bir özelliği olmalıydı. Ama nasıl bir gücü olduğu konusunda o kadar da emin değildi Claire. Mavi gözlerini ona dikmiş bir şekilde bakmaya devam etti. Elektrik ile neler yapabileceğini anlamaya çalışıyordu. "Pekala, elektrikle ilgili bir özelliğin olduğunu düşünüyorum." Dedi hala ona bakmakta olduğunu görünce şaşıran çocuğa. "Bu arada adın neydi senin?" Çocuk bir an için ona baktı. "Dante." Diye cevapladı. Başını sallayan Claire "Peki Dante. O zaman şimdi şimşek çağırmanı istiyorum. Elektriği kontrol edip etmediğini anlayabileceğiz bu sayede. Ama şimdiden uyarayım seni." Gözleri tehlikeli bir şekilde parıldamaya başlamıştı. "Çiçeklerime bu işi yaptığımız sürece bir zarar gelmeyecek." Dante, anladığını belirtircesine başını salladı. Bunu gören Claire, birkaç adım geri çekildi. Bakışları şimşek çağırmak üzere olan Dante'nin üzerindeydi.

"Peki Dante. O zaman şimdi şimşek çağırmanı istiyorum. Elektriği kontrol edip etmediğini anlayabileceğiz bu sayede. Ama şimdiden uyarayım seni. Çiçeklerime bu işi yaptığımız sürece bir zarar gelmeyecek."

Anladığımı belirtir şekilde kafamı salladım. Sonuçta bir Tanrıça ile bozuşmak istemezdim. Elimi kaldırdım, şimşeği tam üstüme indirmek istiyordum. Elimi kaldırmamla birlikte sağ elimin baş parmağına bir şimşek düştü. Tam da düşündüğüm gibi şimşeği emmiştim. Elektriğin tüm vücudumda dolaştığını hissedebiliyordum. Bu kendimi müthiş derece kuvvetli hissetmeme neden olmuştu. Şu an karşıma bir ordu çıksa onları bile yenebileceğimi hissediyordum. Yine de bu enerjiyi vücudumda tutmak benim için tehlikeli olabilirdi. Bu yüzden bunu bir yere boşaltmalıydım. Sağ elimi göğe çevirdim, oraya doğru fırlatmayı düşünüyordum. Vücudumdaki bütün enerji sağ elime aktı ve büyük bir ışık parlamasıyla birlikte göğe fırladı. Bunu yaptıktan sonra sendeledim, gücümü kaybettiğimi hissediyordum. Öğretmenim ise çiçeklerine bir zarar gelmediği için mutlu gibiydi. Başımı çevirip öğretmenime baktım. ''Evet, bu yeterli mi?''

Claire şimşeği gördüğünde çiçeklerine gelecek zararı düşünmeye başlamıştı bile. Yine de çiçeklerine bir şey olmamıştı. Karşısındaki melez resmen şimşeği emmişti. Claire, ondaki değişimi anında hissetmişti. Yine de sakin kalmaya çalışarak izlemeye devam etti. Elektrik sağ elinden göle doğru fırladığında Dante'nin sendelediğini gördü. Ama o an için onu en çok mutlu eden şey çiçeklerine bir zarar gelmemiş olmasıydı. Yine de bir eğitmen olarak, ders verdiği kişinin sağlığından da emin olmak zorundaydı. Dante'nin sorduğu soruya cevap vermeyerek ona baktı. "İyi misin? Herhangi bir yerinde yara oluşmadı değil mi?" Dante bir şey söyleyemeden onu kolundan tutup çevirmeye ve herhangi bir yarası olmadığına bakmaya başladı. "Tamam, iyisin. Yine de güç kaybetmiş gibi görünüyorsun. Aslında ilk kez yapmana rağmen gayet başarılıydın. Gel, devam etmeden önce biraz otur. Eğer güçsüz bir halde gücünü kullanmaya kalkarsan.." Kısa bir süre duraksadı. "Sadece kendine zarar vermiş olursun." Elini sallamasıyla birlikte çiçeklerin arasından ikisine de oturacak yer oluşmasını sağladı. Dante oturduktan sonra oturan Claire konuşmasına devam ediyordu. "Gücünü her kullanışında bu kadar güçsüz düşmen iyi olmayacaktır. Yani kurtulmak için bunu kullanıyorsun ve.. Sonra o patlama oluyor, sen güçsüz düşüyorsun. Başardım derken aslında kendini kolay yem haline getirmiş oluyorsun." Konuşurken her zaman yaptığı gibi çiçek açıp kapatmaya başlamıştı. Bu ona ölümlü olduğu günleri hatırlatıyordu. "Ben de melezdim, Persephone'nin kızıyım. Özel gücüm ise istediğim kişileri dokunduğumda meyveye dönüştürmekti. Komik gözüktüğünü biliyorum ama çok işime yarıyordu. Minotoru bile karpuza dönüştürdüğüm günleri hatırlıyorum. Neyse, sana anlatmaya çalıştığım şey ben onu yaptığımda gücümü koruyabiliyordum. Sen de bunu yapabilirsin. Biraz daha çalışmalıyız sadece. Hadi, yeterince dinlendik, tekrar yapmanı istiyorum. Çiçekler hakkındaki uyarımı unutma." Dante'ye gülümsedikten sonra onun arkasına geçti ve yapacaklarını beklemeye başladı.

"Ben de melezdim, Persephone'nin kızıyım. Özel gücüm ise istediğim kişileri dokunduğumda meyveye dönüştürmekti. Komik gözüktüğünü biliyorum ama çok işime yarıyordu. Minotoru bile karpuza dönüştürdüğüm günleri hatırlıyorum. Neyse, sana anlatmaya çalıştığım şey ben onu yaptığımda gücümü koruyabiliyordum. Sen de bunu yapabilirsin. Biraz daha çalışmalıyız sadece. Hadi, yeterince dinlendik, tekrar yapmanı istiyorum. Çiçekler hakkındaki uyarımı unutma."

Of, yine mi yapacaktım bunu? Şimşek çağırmak normalde beni yorardı ki bence de zaten o şimşeği çağırdığım an yoruluyor, şimşek vücuduma girince onun verdiği enerji ile güçleniyor ve şimşeğin vücudumdan ayrılması ile yorgunluğum ortaya çıkıyordu. Ayağa kalkıp tekrar bir şimşek çağırmak için hazırlandım. Sol işaret parmağımı havaya kaldırdım ve onun üzerine tekrar bir şimşek indi. Yine kendimi yenilmez gibi hissediyordum. Bu seferki şimşek öncekinden güçlüydü. Şu an sağa sola ufak şimşekler fırlatmak istiyordum ama dersteydim, gücümü deniyordum. İki elimi de göğe yönelttim ve enejiyi ellerime aktardım. Önceki seferden çok daha gürültülü bir şekilde ellerimden fırladı. Çarptığı yerde yapacağı patlamayı düşünmek bile istemiyordum... Bu sefer ayakta duramadım ve yere düştüm. Bu şimşek çağırma işi beni gerçekten yoruyordu. Çevremde hiç elektrik yok muydu sanki? Bütün canlılarda elektrik olması gerekirdi fakat o elektrik o kadar azdı ki onu o vücuttan çekip çıkartmak büyük bir ustalık gerekirdi. Ben ise bu ustalığa sahip değildim. Zaten buraya bu ustalığa ulaşmak için gelmemiş miydim? Düştüğüm yerden kafamı kaldırarak öğretmenime baktım. ''Şey, elinizde bir elektrik kaynağı varsa onu kullanırsak daha güzel olur. Bu şimşek çağırma işi beni gerçekten yoruyor da...''

Yeniden denerkenki isteksizliğini görebiliyordu. Ama bu konuda gelişmesi gerekiyordu, bu yüzden sessiz kaldı ve bu sefer nasıl yapacağını izlemeye başladı. Bu sefeki, eskisinden daha güçlü olacaktı daha yapmaya başladığı anda anlamıştı bunu Claire. Şimşek ona doğru indiğinde gözlerini kapattı. Parlak ışık bazen onu rahatsız ediyordu. Gürültüden dolayı fırlattığını anladığında Dante'nin geriye doğru sendelediğini ve düştüğünü gördü. İç çektikten sonra ona doğru ilerledi. Kesinlikle kendini fazla yoruyordu. ''Şey, elinizde bir elektrik kaynağı varsa onu kullanırsak daha güzel olur. Bu şimşek çağırma işi beni gerçekten yoruyor da...'' Dediğinde Claire ona üzgünüm dercesine gülümsedi. "Ben çiçeklerin tanrıçasıyım.. Elektrikle pek alakam olmaz. Yani üzgünüm ama yok." Dante bu işten rahatsız olmuş gibiydi. O sırada Claire yanına oturmuş ona bu sefer ne yaptırabileceğini düşünüyordu. Devam etmeleri gerekiyordu çünkü bu işi yorulmadan nasıl yapacağını anlaması gerekiyordu. "Bu işin seni yorduğunu biliyorum. Ama bu konuda gelişmelisin. Bu sefer şimşek çağırma." Dante'ye bir an gülümsedi. Eğer şimşek çağırmaya devam ederse sonu pek de iyi olmayacaktı. "Kendi içindeki elektriği kullan. Yani etrafından elektrik topla. Özelliğin bununla ilgili değil miydi? O zaman bunu yapabilirsin." Bunu der demez oturduğu yerden kalktı ve elini Dante'ye doğru uzattı. "Hadi bakalım sızlanmak yok. Yeniden yapıyoruz."

"Kendi içindeki elektriği kullan. Yani etrafından elektrik topla. Özelliğin bununla ilgili değil miydi? O zaman bunu yapabilirsin. Hadi bakalım sızlanmak yok. Yeniden yapıyoruz." deyip bana elini uzattı. Ben de uzattığı eli tuttum ve beni ayağa kaldırdı. Üzerimdeki tozları silkeledim. Şimdi gökten şimşek çağırarak değil, çevremdeki varlıklardan elektriği toplamak zorundaydım. Bu öncekinden çok daha zordu, sonuçta çevremdeki varlıkların içinde çok az miktarda bulunan elektriği alacaktım. Çevremdeki elektrikleri hissedebilmek için odaklandım. Pek bir şey hissedememiştim. Yine de denemeliydim. Ellerimi iki yana açıp çevremdeki tüm elektrikleri kendime çağırdım. Görüntüsel olarak bir şey yoktu ama ben vücudumun enerjiyle dolduğunu hissedebiliyordum. Tüm elektriği topladığımı düşündüğümde gözlerimi açtım. Bütün yorgunluğum geçmiş gibiydi. ''Çevremden toplayabildiğim kadar elektrik topladım.'' deyip enerjiyi ellerime aktardım. Ellerimi öğretmenime göstererek sordum, ''Evet, istediğinizi yapmayı başardım mı?''

''Çevremden toplayabildiğim kadar elektrik topladım.'' Claire çekingen bir şekilde Dante'nin ellerinin ortasında kendini belli eden elektriğe baktı. Çocuğun bunu yaptıktan sonra yorgunluğunun geçtiği çok belli oluyordu. Bu bir an için de olsa gülümsemesini sağladı. En azından gücünü kullanırken yorulmayacak ve saldırabilecekti. ''Evet, istediğinizi yapmayı başardım mı?'' Gülümseyerek evet anlamında başını salladı çocuğa. "Kesinlikle başardın. Şimdi onu şuraya fırlatmanı istiyorum." Parmağını kaldırıp, hedef olarak kullanacağı şeyi gösterdi. Okçuluk dersliğinden ödünç alınmış bir hedef tahtası. Tam karşılarında duruyordu. Claire, bunun neden daha önce aklına gelmediğini merak etti. O zaman, Dante şimşek çağırdığında göğe fırlatmak yerine hedef tahtasına fırlatmasını söyleyebilirdi. İşleri bittiğinde ise artık külden başka bir şey değildi. Claire neredeyse kahkahalarla gülecekti ama kendini kontrol etmeyi başardı. "Pekala. Demek ki bu işi beceriyorsun. Şimşek çağırdıktan sonra yorulman dışında her şeyi harika yaptın." Bir süre duraksadı, başka neler yapabileceğini düşünüyordu. Aklına herhani bir şey gelmeyince düşünmeyi bıraktı ve omuz silkti. "Sanırım yapacak hiçbir şey kalmadı. Gücünü gayet iyi kullanıyorsun. Üstelik bana sizli hitap etme, kendimi yaşlı hissediyorum." Bu sözüne güldükten sonra "Tebrikler Dante Wayle, bu dersten mezun oldun." Dedi. Dante'ye son bir kez gülümsedikten sonra derslikten ayrıldı.

Rp Bitmiştir.