Hayatımız Değişiyor! [56/2]

Bana göre hava hoştu tabi! Annem evleniyordu yani! May'i beklerken Pençenin kanatlarını kontrol ediyordum. Yolculukta tatsızlık çıkmamsı için elimden geleni yapacak, zor da olsa hiç konuşmayacatım. May'le kardes olacağımıza inanamıyordum bu müthiş ve inanılmaz bir şeydi. Pençenin kanatlarında sorun yoktu. Elimdeki tenis topuna baktım. Gerçek bir tenis topu olsaydı onu havaya atardım ama... Çantamdan mp4'ümü çıkardım. Kulaklıklarımı çıkardım müziği 31'e getirdim. Buradan korkmuyordum ne de olsa. Ben "Jessie J - Do It Like A Dude" şarksını dinlerken Pençe yeri eşeliyordu. May ne zaman gelecekti ya? Yarım saattir onu bekliyordum. Bitkilerini mi suluyordu acaba? Öyle düşünürken dalmışım ki bir el bana dokunduğunda öyle bir sıçradım ki tavan olsaydı ona çarpacaktım. Ama o kişi sonunda elinde bir çanta olan ve Çörek ile gelen May'di.
"Nerede kaldın sen!?!" dedim ona.
"Şey... Yalan söylemek epey zor bişey. Biraz uğraştım işte! Hadi ama hazır mısın?"
"Konuyu değiştirme." Diye mırıldandım. Sonra aklıma geldi ve iki büklüm oldum. Hemen mp4'ümü May'in eline tutuşturdum. "Eee.. Biraz bekle tuvalete gitmem gerek!"
May gözlerinidevirdi ve "Kimsenin kafasını tuvalete sokma! Anlarsın ya?" Bunları söylerken sesi uzaklaşıyordu. Tuvaletlere doğru koşuyordum. Hızla arenayı, amfi tiyatroyu, kulübeleri geçtim. (Tuvaleti anlatmama gerek yok herhalde?)
Tuvaletlerden çıkar çıkmaz yine hızla Thalia'nın ağacına koştum. Bir kaç melez bana bakıyordu ve nereye gittiğimi düşündüklerini düşündüm. Yazık, hiçbir şeyden haberleri yok. Ama bunları düşünecek vaktim de yok! Oraya varınca umarım ki May'i canavarlar yememiş olsum...

Ren gittiğinden beri gergin bir şekilde dudaklarım ince bir çizgi halinde, Ren'in müzik çalarından sevebileceğim bir şarki bulmaya çalıştım. Zaten hiç bir klasik müzik parçası yoktu, ben de yavaş şarkılara bakmaya başladım. Sonunda bana en yavaş gelenini açtım. ''Cascada-Everytime we touch'' Eh, bayağı hoşuma gitmişti ama hala niye New York'a gittiğimizi unutmamıştım. Babam benim annem sandığım kişiden yeni ayrılmıştı ve anında Ren'in annesini mi bulmuştu? Bu haksızlıktı ama! Ayağımla toprağı eşelidim ve homurdandım. Bu Ren nerede kalmıştı ki? Umarım öyle yemeğinde dışarıdan getirdiği acılı tacodan bu kadar uzun kalmamıştır diye düşündüm. Sıkıntıdan yerde bir kaç çiçek açtırdım. O sırada Ren geldi. ''Geldim! Geldim!'' diye koşturdu. ''Oh, sonunda!'' diye mızmızlandım ve ayağına takılmış uzunca bir tuvalet kağıdını çektim. Ren sırıttı. ''Ne yapayım! Aceleden!'' dedi. Ona gülümsedim. Onu hep aynı Ren'di. Ayrıca ona kızmama hiç gerek yoktu, bu onun suçu değildi ki! Hepsi babamın suçuydu işte! Bunu düşünmemeye çalışarak Reneé'ye döndüm. ''Tamam! Son hazırlıklarını yap da yola çıkalım hemen.''

(Ren, sen son bir post yaz, sonra New York'ta devam edebiliriz.)

"Tamam. Tuvalete gittim, bişey kalmadı! Hadi gidelim! Ve... mp4ümü alayım artık sana göre bir şey yok orada. Hımm.. Belki sana biraz Metallica..."
May koluma vurdu. "Hey! Sadece şaka yapmıştım teyze!" Sonra mp4ümü elinden kaptım ve kulaklarıma taktım kulaklıkları. Biraz karıştırdım ve "Scars of Life"ı buldum ve dinlemeye başladım. En çılgın yernd sesi açtım ve May'e sırıttm. O da gözlerini devirdi. Sonra pegauslara atladık ve New York'a uçuşa hazırlandık.
"New York Pegasus Expreslerine Hoşgeldiniz!!!" diye bağırdım rüzgarlı havaya.
Tam da tahmin ettiğim gibi May'in üzgün olduğunu gördum. Nedenini biliyordum ve onu üzmemek için susmaya, planıma uymaya karar verdim ve onu görmezden gelmeye çalıştım. Kulaklıklar kulağımdan uçmuyordu. Kamp marketinin kaçak malzemelerini bu yüzden seviyordum! Arada bir espiriler yapmaya çalıştım ama boşuna...