Theodor'u hamstera dönüşmeye götürüyorum! (1)

Bu gün sıkıntıdan patlamıştım. Bir melez danışamanı olarak bütün gün çaylaklarla uğraşmıştım ve başım zonkluyordu. Sonunda dayanamayıp geri kalan işleri yarına bıraktım ve dışarı çıktım. Güneş tam tepedeydi. Daha öğlen miydi? Bana iki gün geçmiş gibi gelmişti! Bir kayanın üzerine oturarak etrafı seyrettim. Bir sürü melez önümden geçiyor, ok talimine ya da eğitimlerine gidiyorlardı. Sıkıntıyla iç çektim. Eğlenecek bir şey bulmam gerekiyordu, canım da hiç eğitime gitmek ya da Apollon çocukları ve Artemis Avcılarının yanında, ezilir bir şekilde ok fırlatmak istemiyordu. Kalabalığın içinden Thedor'un yüzünü görünceye kadar oflayıp puflayıp etrafa baktım. Onu gördüğümde istemen de olsa yüzüme bir gülümseme yayıldı. İşte adamım geliyordu, artık sıkıntıma bir çözüm bulmuştum. Thedor endişeyle yanıma geldi ve bana doğru eğildi. ''Hey Maya! Acaba...'' ''Thedor!'' diye bağırdım. Kolumu omzuna attım. ''Nasıl gidiyor dostum? Amy'le işler nasıl?'' Thedor şaşkın bir ifadeyle bana baktı. ''Thedor baksana...'' O anda aklıma harika bir fikir geldi. ''K.K Kaplıcalarına gitmek ister misin? Biraz rahatlarız ha? Ne dersin?'' Thedor düşünceli görünüyordu.

Bu beklemediğim bir şey olmuştu. Benim aklımda tamamen farklı bir şey vardı: boynum tutulmuştu. Bunu Apollon çocuğu olmanın verdiği yetenekle geçirmeye çalışmıştım ama pek işe yaramadı. Başka birinden yardım istemek için dışarı çıktığım zaman Maya'yı gördüm ve onun arasının bitkilerle iyi olduğu için belki bana iyi gelecek bir şeyler verir diye düşünmüştüm. Ama kaplıcalara gitmek bu sorunu daha rahat ve eğlenceli bir yolla çözebilirdi. Ama K. K. Kaplıcaları'yla ilgili bir şey okumuştum ve ne olduğunu hatırlayamıyordum. Biraz düşündükten sonra kafamı kaldırdım ve endişeli ifademi silip gülümseyerek Maya'ya baktım. "Aslına bakarsan harika bir fikir bu. Ben de boynum için gelmiştim sana." dedim ve Maya'nın şaşkın yüz ifadesine bakıp eğlendim. Kabul edeceğimi düşünmemiş olmalıydı. Ayrıca boynumla ilgili ne olduğunu da merak etmişti galiba. "Neyse yolda anlatırım gidip çantamı hazırlamalıyım." dedim. Maya da harekete geçti ve "10 dakika içinde benimle Pegasus Ahırları'nın önünde buluş." dedi. Kafamı sallayıp kulübeme doğru yürüme başladım.

Maya beni tamı tamına 12 dakika bekletti. Bu kızlar hep böyle mi olurdu, iki X kromonomu birleşince geç kalma özelliği mi oluşuyordu acaba? Beklemekten o kadar sıkılmıştım ki böyle saçma şeyler düşünmeye başlamıştım. Maya elinde kabarık çantasıyla gelince "Hadi ama May, alt tarafı birkaç saat kalıp geri döneceğiz, bu kadar hazırlığa ne gerek vardı?" dedim. Maya cevap olarak bana sinirli bir bakış attı ve Çörek'i alıp dışarı çıktı. Ben de onun arkasından Paris'le çıktım. "Yolu ben biliyorum, yani mızmızlanmayı bırak ve peşime düş Teddy." dedi. Sürekli bana takma isimler vermekten eğleniyordu anlaşılan. Gülümsedim ve Paris'le birlikte Maya ve Çörek'in arkasından havalandım. Boynum beni öldürmek üzereydi ve hava yukarıda daha da soğuktu. Kendimi kaplıcaları düşünerek ısıtmaya çalıştım.

Çörek'e çantamdan çıkardığım bir havucu uzattım. O kıtır kıtır yiyip havucu bitince parmaklarımı yaladığı zaman da güldüm. O benim tatlı mı tatlı Çörek'imdi. ''Hey! Ted, Paris'in sevdiği herhangi bir meyve var mı? Yanıma bütün stoğumu aldım da!'' Onu sinir etmek için her şeyimi hazırladıktan sonra yarım saat beklemiştim. Onun öfkeden delirdiğine kanaat geitirince de zevkle onun yanına gitmiştim. Boş durmamak için çiçek bahçemizin meyvelere ayrılmış kısmından bir sürü meyve getirmiştim. Thedor bu bir tuzakmış gibi temkinliydi ama sonunda cevap verebildi. ''Aslında elma sever.'' Başımı salladım ve çantamdan bir elma çıkardım. Doğruca Paris'in ağzına attım. Paris kişneyerek teşekkür etti. Beraber yol alırken, ben de yukarıdan bakıp, Nereus'un limanını arıyordum. Belki ona canavarlarla karşılaşmadan K.K Kaplıcaları'na nasıl gideceğimizi sorabilirdik. Sonunda istediğim yeri gördüm ve alçalmaya başladım. ''Heyy! Nereye!'' diye bağırdı Thedor arkamdan. ''Sen sadece beni takip et!'' diye tersledim onu. Böylece Paris de Çörek gibi dalışa geçti.

Ne yapacağımız hakkında hiçbir fikrim yoktu, bu sinirimi bozuyordu. Ama buz gibi havadan kurtuluyor olmamız da beni mutlu ediyordu. Yere indiğim anda Paris'i alıp Maya'nın yanına gittim. Biraz sinirli bir şekilde "Yapacağın şeyleri benimle de paylaşsan güzel olmaz mı May?" dedim. Maya'nın korkmuş ifadesini görünce tedirgin oldum ve "Kusura bakma aşırı tepki gösterdim. Boynumun ağrısı nedeniyle düzgün düşünemedim." dedim. Maya biraz rahatladı ve "Tamam önemli değil. Ama bir daha bana bağırırsan seni sarmaşıklarla boğarım." dedi. Bu sefer tedirgin olma sırası bendeydi ama daha sonra Maya gülümsedi ve omzuma vurdu. Ben de yavaşça karşılık verdim ve "Peki, planımız ne?" diye sordum. Maya kafasını kaldırıp etrafa baktı ve "Planımız şuradaki yaşlı amcayı bizimle konuşması için ikna etmek." dedi. Ben şaşkın şaşkın gösterdiği balıkçı kılıklı adama bakarken o çoktan yola koyulmuştu.

Yaşlı balıkçıya ilk varan Maya oldu. Ben gelene kadar ışık hızıyla adamı kaçırmayı başarmıştı. Yanına gittiğimde bir şeyler yap der gibi bana bakıyordu. Gidip yaşlı balıkçının kolundan tuttum ve kendime çevirdim. Bu adam aslında Nereus'tu ve Maya'nın amacının ne olduğunu iyice merak etmeye başlamıştım. Ona döndüğümde bize doğru geliyordu.

''Tamam Ted, sakın onu kaçırma.'' dedim Theodor'a. Ama Theodor'un sabrı taşmıştı. ''Maya! Bana öyle seslenmeyi kes!'' O arada yanlışlıkla Nereus'u bırakmıştı. Nereus anında koştu ve nehrin yanına geldiğinde bir foka dönüştü. ''Hayır! Theodor! Yaptığını gördün mü!'' Theodor ise kaşlarını çatmıştı. ''Her şeyde beni suçlamayı kes artık Maya!'' Nedense bunu söylerkenki ses tonu çok soğuktu. Bana da çok dokunmuştu. Onu gerçekten alındırmış olmalıydım. Bunu ki istemiyordum ama. Ona şu anda kadar ne kadar kötü davrandığım aklıma gelmişti. Yüce Zeus, o bana nasıl dayanabilmişti ki? Şimdi de sinirimi ona kusmuştum. Ne yapacağımı bilemiyordum. ''Theo? Theodor?'' Dudağımı büktüm, beni hiç dinlemiyor, uzaklaşan Nereus'a bakıyordu. Sonunda pes ettim ve iskelenin kenarına oturdum.

Öfkeden köpürüyordum. Buraya neden gelmiş olduğumuzu bilmiyordum, ki bu zaten sinirlenmem için yeterli bir sebepti, ayrıca elimden Nereus'u kaçırmıştım. Ona sormak istediğim şeyler vardı tabi ki... Maya iskelenin kenarına oturduğunda öfkem biraz yatıştı. Arada sırada yaptığım gibi her şeyi geride bırakıp aklımın söylediklerine odaklandım. Aklım haklı olduğumu, hemen çekip gitmem gerektiğini söylüyordu. Ama kalbimi dinlediğim zaman, aşırı tepki verdiğimi, gidip Maya'yla konuşmam gerektiğini düşünmeye başladım. Biraz tereddütte kaldıktan sonra Maya'nın yanına gidip oturdum. Kafasını önüne eğmişti. İçimden umarım ağlamıyordur dedim. Birkaç çakıl taşı alıp denize atmaya başladım. Bu beni daha uysal yaptı ve kafamı toparlamamı sağladı. Maya'ya dönüp "May, sana bağırdığım için üzgünüm. Nereus'un kaçmasına ben sebep oldum, bunu kabul etmemek için de sana bağırdım. Sanırım biraz aşırı tepki verdim. Umarım hâlâ arkadaşızdır?" dedim ve yüzümde sıcak bir gülümsemeyle ona baktım. İlk başta hiçbir şey söylemeyeceğini düşündüm ama sonra kafasını kaldırdı ve bana baktı.

Ona gülümsedim. Suçu kendi üzerine alması çok saçmaydı! ''Saçmalama Ted- Yani... Theodor. Ben sana bağıracağıma onu kovalasaydım şimdi çoktan K. K Kaplıcaları'na güvenli bir şekilde nasıl gideceğimizi öğrenmiş olurduk.'' Theodor başını çevirdi. ''Öğrenmek istediğin bu muydu?'' diye sordu. Başımı salladım. ''Böylece hiçbirimize zarar gelmez diye düşünmüştüm.'' dedim biraz mahçup olmuş bir şekilde. Theodor gülümsedi. ''Eh, düşündüğüm kadar saçma bir neden değilmiş.'' Gülümseyerek ''Hey!'' dedim ve şakacıktan omzuna vurdum. O da güldü. Eh, Nereus'u kaçırmış olabilirdik ama en azından aramızdaki soğukluk yok olmuştu. ''Limanın kenarlarında şöyle bir Nereus'u aransak mı acaba? Belki şansımıza çıkar hah? Olmazsa direk K.K Kaplıcalarına gideriz.''

"Tabi ki, neden olmasın. Zaten pes etmek için çok erken. Maceramız yeni başladı." dedim ve ayağa kalktım. Daha sonra Maya'nın elinden tutup onun da ayağa kalkmasına yardım ettim. Denize dikkatli bir şekilde bakarak ilerlemeye başladık. Maya Nereus'u bulma nedenimizi açıklamıştı, zarar görmemizi istemiyordu. Ama ben hâlâ neden korktuğunu tam olarak çözebilmiş değildim. Sonuçta alt tarafı bir kaplıcaya gidiyorduk. Büyük ihtimalle yolu bilmiyordur, diye düşündüm. Yaklaşık olarak yirmi dakika boyunca sahilde yürüdük fakat Nereus'tan tek bir iz bile yoktu. Tek görebildiğim deniz analarıydı. Pes etmiş bir şekilde sahilin önündeki taşlara oturduk. Yan tarafa döndüğüm zaman bir anda bir parıltı gözümü aldı. Güneş parlak bir şeyin üzerinden yansıyordu sanırım. Fakat bunun ne olduğunu tam anlayamadım. Omzumu silktim ve Maya'ya dönüp "Hey May, bir şey soracağım. Nereus kaçtığında neye dönüşmüştü? Ben göremedim de." diye sordum. Maya bunu şimdi sorduğum için üzerime atlar diye düşünmüştüm fakat umursamaz bir ifadeyle "Bir foka dönüştü sanırım. Neden sordun?" dedi. Bu beni ilk başta şaşırtmıştı. Tam niye bu kadar umursamaz olduğunu soracaktım ki aklıma bir şey geldi. Fokların derisi parlak olurdu. Yani güneşi yansıtabilirlerdi. Heyecanla ayağa kalktım ve "Sanırım Nereus'u bulduk Maya. Şurada bir şey parlıyor." dedim. Maya gösterdiğim yöne dönünce o da heyecanla ayağa kalktı. Ama temkinliydi. "Ama şimdi bir anda üstüne atlarsak yine kaçar. Bir plana ihtiyacımız var." dedi. Çok haklıydı, bir şeyler düşünmemiz gerekiyordu. Biraz düşündükten sonra "Benim bir planım var. Umarım bunu yapabilirim." dedim. Maya soru sormak üzereydi ki onu susturdum ve güneşe odaklanmaya çalıştım.

Güneş'i son zamanlarda o kadar çok düşünmüştüm ki, ona odaklandığımda çok sıradan bir şey yapar gibi hissettim. Güneş ışınlarının Nereus'un üzerine daha yoğun bir şekilde göndermeye çalıştım. Onun gözünü alırsa bizi fark etmezdi ve biz de onu yakalayabilirdik. Baya bir güç sarf ettikten sonra bunu başardım. Maya'ya kısık bir sesle "Ben güneşle ilgilenirken sen gidip Nereus'u yakala. Ama unutma, fokların derileri çok kaygandır." dedim. O da "Biliyorum Ted, merak etme ben bir şeyler düşünürüm." dedi. Normalde buna kızabilirdim ama artık aramızdaki sorunları çözdüğümüz için sadece gülümsedim.

Derin bir nefes aldım ve Theodor dişlerini sıkıp konsantre olumşken hızlı ve sessizce koşup fok şeklindeki Nereus'un üzerine atladım. Kollarımla yakalamaya çalıştım ama çok kaygandı! Sürekli kayıyordu, bir kere tutsam tam kaçarken tekrar yakalayabiliyordum ama sonra yine kaçacak gibi oluyordu ve yine tutuyordum. Thedor ise hala yardıma gelmemişti. Nereus bir kez daha kaçacakken yukarı bakma gafletinde bulundu. Ben de onu katılma gafletinde bulundum tabii. Güneş ikimizin de gözünü yaktı, hiç böyle olmamıştı. Gözlerimi aşağı indirdiğimde Nereus hala yukarı bakıyordu ve bu benim için yetmişti. Anında ayağı kalktım ve limanın biraz uzağında ince bir ağaç gördüm. ''Ağacımı ye küçük fok!'' dedim ve ağacın en kalın dalını Nereus'a savurdum. Nereus ileri savruldu ve sersemledi. Her ne kadar da şu anda ona çok kızgın olsam da, onun şu fok haline acımıştım. Anne Sevgisi Tanrıçasının kızı olmak işte böyle kötü bir şeydi. Bir tek canavarlara acımıyorsun, eğer bir gün kamptan Gaia'nın tarafına geçen birileri ile dövüşmek zorunda olursam ne yapacaktım? İşte bunu bilemiyordum. Nereus daha kendine gelemeden dalı ona doladım ve Theodor'a baktım. ''Eee? İyi iş ha?''

"İtiraf etmeliyim Maya, pratik zekâna hayran kaldım. O ağacın orada olduğunu fark etmemiştim bile." dedim. Maya'nın yüzünde kendinden memnun bir ifade oluştu. Daha sonra Nereus'un karşısına geçtim. Pek uyanacak gibi durmuyordu. Ben de güneşle ilk defa bu kadar uğraştığım için çok yorgundum. Maya'ya döndüm ve "Hey May, Nereus pek uyanacak gibi durmuyor. Ben de çok yorgunum ve açım. Şuradaki büfeye gidip yiyecek bir şeyler almayı düşünüyorum. Sen de bir şeyler ister misin?" diye sordum. O da "Güzel fikir Ted. Bana da bir sosisli alırsan sevinirim. Hatta dur ben de seninle geleyim, belki başka bir şey de alırım." diye cevap verdi. Ama daha sonra ne dediğini fark etti ve geri oturdu. Sanırım o da yorgundu. Daha önce böyle bir şeyi denemiş miydi, bilmiyorum ama zor olmalıydı. "Sen de bu sırada biraz dinlen istersen. Yorgun görünüyorsun da." dedim. O da kafasıyla onayladı ve Nereus'a bakabileceği bir şekilde kafasını çantasına koydu.

Ah Tanrılarım, şöyle bol ketçaplı bir sosisli yemeyeli uzun zaman olmuştu. San Fransisco'da yediğim ilk sosisli geldi aklıma. Annem ve dayımla birlikte bir haftasonu gelmiştik. Yine okulda sorun çıkardığım için annem bana kızgındı ama dayım ortalığı yatıştırmak için bizi buraya getirmişti. O gün annemle barışmıştık. Eve dönerken annemin dayıma gizli bir şekilde teşekkür ettiğini hatırlıyorum.

Tam bunları düşünürken bir ses duydum. Kafamı hemen Maya'nın olduğu yere çevirdim. "Ah hadi ama seni ihtiyar bunak. Daha soracaklarım bitmemişti." diye bağıran bir Maya gördüm. Sosislilerin ve içeceklerimizin parasını acele bir şekilde verdim ve Maya'ya doğru koştum. "Nolur bana K.K. Kaplıcaları'na nasıl gideceğimizi öğrenmiş olduğunu söyle." dedim. Maya biraz mutlu biraz hayal kırıklığına uğramış bir şekilde bana döndü ve "O işi hallettim. Ama merak ettiğim tonlarca şey vardı. Neymiş efendim, sadece tek bir soruymuş. Neden bu kadar kuralcı olurlar ki?" diye söylenmeye başladı. Sosisliyi verdiğim zamansa hemen vazgeçti ve afiyetle her şeyi midemize indirdik. Kafamı çantama koyduğum sırada boynumun ağrısı bütün şiddetiyle geri döndü. Son birkaç dakikadır yaşadığımız şeylerden dolayı unutmuştum ama şimdi tekrar başlamıştı. Bunun üzerine Maya'ya döndüm ve "Hadi bakalım Bayan Rehber, boynuma çare olacak şeyin yerini sen biliyorsun. Yola koyulma vakti!" dedim. Keşke o zaman başıma gelecekleri bilseydim de direk kampa dönmeyi teklif etseydim...

Buradaki RP bitmiştir!