Okulun son günü erken kalktım. Hızlıca çantamı toparladım ve dışarı çıkarken anneme seslendim, ''Görüşürüz anne!'' ''Görüşürüz Tatlım. Okul çıkışında beni bekle. Alışverişe gideceğiz.'' ''Tamam beklerim.'' Dışarı çıktığımda servis gelmişti. Hemen en yakın arkadaşım Marsh'ın yanına oturdum. ''Selam Marsh!.'' ''Selam'' morali bozuk gibiydi. ''Ne bu suskunluk?'' diye sordum. ''Kötü bir şeyler hissediyorum. Haydi hayırlısı.'' kötü hissettiği günde bile beni güldürmeyi başarıyordu. Havadaki bulutları dağıtmak için konuyu bahar partisine çevirdim.''Ee bu akşam okul partisine kiminle gidiyorsun bakalım?'' ''Felsefe sınıfındaki Sophie ile.'' gülümsedi. ''Vaay, çok felsefikmiş cidden.'' Marsh kahkahalar atarak ''Sen dalga geçeceğine kimle gidiyorsun onu söyle.'' dedi. ''Ben yalnız gidiyorum canım. Kızlarla öyle sözleştik.'' Marsh kahkahalar atarak cevap verdi. ''Sen şuna kimseyi bulamadım desene.'' ''Evet itiraf ediyorum. Felsefe sınıfımda hiç yakışıklı yoktu.'' Marsh kahkalar atarken arkamızda oturan büyük sınıftan iki çocuk rahatsız olup bizi uyardılar. Dalga geçerek Marsh'a elimle sus işareti yaptım ama o daha çok gülmeye başladı. Okula vardığımızda parti süslemeleri neredeyse tamamdı. Koridorda ya da sınıfta kime rastladıysam, herkes kendini şimdiden partiye kaptırmış, sürekli elbiselerini konuşuyordu. Birlikte gitmeye söz verdiğim Jane ve Margot bile akşama okuldan iki çocukla sözleşmiş, saçlarını nasıl yapacaklarını konuşuyorlardı. ''Hani birlikte gidecektik ve kimseye bu yüzden söz vermemiştik?'' diye kızdım onlara. ''Jane'e teklif gelmiş. O da kabul etmiş. Sonra ben de Michael'in kimseyle sözleşmediğini öğrenince ona teklif ettim.'' dedi Margot. Trip atmaya başlamıştım ki ''Hadi ama Coco! Michael'e son bir aydır zaafım olduğunu biliyorsun. Lütfen kızma.'' Ona kızmadığımı söyleyip oradan uzaklaştım. Kızmadığımı söylesem de, son anda bunu yapmaları hiç hoşuma gitmemişti. Son dersten sonra çıkışta kapıda buluştuk. Hala aynı şeyden bahsettiklerini görünce ''Kızlar yeter artık! Bütün gün aynı konuyu konuşmaktan sıkılmadınız mı?'' Tam o sırada geometri sınıfımdan Gerard Grange önümüzden geçip ''Partide görüşürüz bayanlar.'' diyerek gülümsedi. O uzaklaşınca Margot bir şey hatırlamışcasına bir çığlık kopardı. ''Tanrım Coco! Nasıl da unuttum!'' ''Ne Margot? Neyi unuttun?'' Margot telaşla konuştu, ''Bugün Gerard senin bahar partisine biriyle gidip gitmeyeceğini ve eğer davet edersem, Coco kabul eder mi diye sormuştu ve ben bunu sana söylemeyi tamamen unuttum! Çok özür dilerim'' ''Ah bu muydu Margot! Ben de kötü bir şey oldu sandım!'' ''Oldu tabi ki parti bu akşam ve ben çocuğa kesin bir cevap vermedim.'' Jane lafa karıştı, ''Tamam Margot. En azından şimdi söyledin. Çok geç olmadan. Önemli olan Isabelle ne düşünüyor? Bence kabul et Isabelle, hem yalnız gitmemiş olacaksın.'' İkisi birden bana bakıp cevap vermemi beklediler. Aslında tek başıma gitmeyi düşünüyordum ama Gerard hoş bir çocuktu. Jane ve Margot da birileriyle sözleşmişti ve ben de yalnız gitmek istemediğimi farkettim. O sırada annem arabasıyla kaldırıma yanaştı ve beni görünce el salladı. Birlikte alışverişe gidecektik. Margot'a döndüm ve ''Söyle ona saat yedide beni evden alsın.'' Margot ellerini çırparak ''Tamamdır.''dedi. Arabaya doğru koştum. ''Selam Anne!'' Annem beni öptü ve kemeri takmamı söyledi. Araba hareket ederken kaldırımda bekleyen Jane ve Margot'a el salladım. Annem günümün nasıl geçtiğini sorduğunda ise sadece iyi demekle yetinebildim. İçimde kötü bir his vardı. Ama alışveriş merkezine vardığımızda, mağazalar neredeyse aklımı başımdan aldı. Vitrinde gördüğüm krem renkli çiçekleri olan sevimli bir elbise vardı. Annem üzerimde çok hoş duracağına kanaat getirdikten sonra paketlerle birlikte mağazadan çıktık. Akşam olmadan eve vardığımızda annem hazırlanmama yardım etti. Elbiseyi giyip saçlarımı yaptığımda aynadan bana bakıp ''İçinde her zaman bir prenses olduğunu biliyordum.'' diyerek yanağımdan öptü. İçimdeki kötü his daha da artmıştı. Üzüntüyle arkamı dönüp ona sarıldım. Gözlerim dolmuştu ki ''Aaa hadi bakalım küçük hanım. Ağlamanın sırası hiç değil.'' Son bir çabayla ona gülümsedim. O anda bir korna sesi duyuldu. Annem pencereden bakıp ''Gerard geldi.'' dedi. Ondan hoşlanmamış gibi bir hali vardı. Ama bu konuda bir yorum yapmadı. Elimden tutup beni merdivenlerden kapıya kadar geçirdi. ''On ikiden önce evde ol külkedisi. Yoksa büyü bozulur.'' diyerek neşeyle güldü. Ona tekrar sarıldım ve hızlıca kapıdan dışarı çıktım. Parti olayının hemen bitmesini ve içimdeki kötü his gerçekleşmeden eve geri dönmek istiyordum. Gerard ben kapıda karşıladı. Donuk bir ifade ile ''Merhaba Isabelle. Çok hoş olmuşsun.'' dedi arabanın kapısını açarken. ''Teşekkür ederim Gerard. Çok naziksin.'' Arabaya bindim. Gerard arabayı çalıştırdı. Yol boyunca hiç konuşmadık. Okula yaklaştığımızda inmeye hazırlanıyordum. Arabanın yavaşlamasını beklerken aniden Gerard gaza bastı. ''Gerard! Okulu geçtik. Ne yapıyorsun?'' dedim sakın kalmaya çalışarak. Gerard bunun üzerine gaza daha çok batı. Hız ibaresi neredeyse sonuna gelmişti. Son hız ilerliyorken ormana girdiğimizi, şehir dışına çıktığımızı fark ettim. ''Gerard lütfen okula geri dön!'' diye yalvarmaya başladım. Korkuyordum. Eve bir daha hiç geri dönemeyeceğimi düşündüm. Aklıma annem geldi. Arkadaşlarım geldi. Bir daha onları hiç göremeyecektim. Araba hızla ilerlerken ağlamaya başladım. Ben hüngür hüngür ağlarken, araba büyük bir fren yaparak aniden durdu. Koltuktan fırlamamak için zor tutundum. Gerard hızla dışarı çıktı. Kapımı açıp beni zorla arabadan indirdi. Birden yolun ortasında Marsh'ı gördüğümü sandım. Hızla bize doğru koşuyordu. ''Marsh!'' Bayılmadan önce gördüğüm tek şey Gerard'ın yarasa kanatlarıydı.
Uyandığımda başım, defalarca kafama darbe almışcasına zonkluyordu. Üzerimde hala krem rengi elbisenin olduğunu fark ettim. Etekleri yırtılmış, bazı yerleri çamur olmuştu. Kolumda bir serum vardı. Etrafıma bakındım ve hastane gibi bir yerde olduğumu tahmin ettim. Neler olup bittiğini hatırlamaya çalırken Marsh yanıma geldi. ''Selam melez. Yeni evine hoşgeldin!'' dedi. Yeni ev mi ? Gözlerimi kırpıştırarak ''M-melez mi ? O da ne ? Ayrıca annemin bir hastaneye taşınmak isteyeceğini hiç sanmıyorum.'' dedim. Marsh gülerek ''Hayır Isabelle. Burası melezlerin kampı. Yarı insan yarı tanrı çocukların kampı ve annen burada yok.'' Yüzündeki gülümseme silinmişti. Ciddi olduğunu gözlerinden anladım. Anlamadığım şey melez kısmıydı. ''Yarı insan yarı ne ?!'' ''Tanrı Isabelle. Tanrı ! Senin baban bir tanrı! Hani şu okulda gördüğümüz felsefe ya da latince derslerini hatırlıyor musun? İşte orada, o antik yunanda yaşayan on iki tanrıdan biri.'' Şaşkınlığım konuşmama engel olmaya başlamıştı. Marsh'ın en sonunda şaka diye bağırmasını bekliyordum. Ama öyle bir şey olmayacaktı. Bana son derece ciddi gözlerle bakıyordu. ''Babam bir tanrı mı ?'' diye tekrar ettim. Oysa bizi terkettiğini sanıyordum. Bu yüzden ona hep kin beslemiştim. Şimdi ise onun bir tanrı olduğunu söylüyordu Marsh. ''Melez Kampı'na tekrar, hoş geldin Isabelle.'' dedi. Söylecek söz bulamıyordum. Uzunca bir sessizlikten sonra cesaretimi toplayarak Marsh'a döndüm. ''Peki Marsh, Benim babam kim?''
Konu: Isabelle Coco Franke 2^^ 
Çarş. Ocak 19, 2011 9:57 pm
