Kaçan Canavarlar~56~1

Konu: Kaçan Canavarlar~56~1 Perş. Ocak 13, 2011 1:26 am

56- Serbest Kurgu
Uğranması gereken mekanlar:
1) Orman
2) Kampın Girişi-Thalia'nın Ağacı
3) New York
Kriterler:
*Rp en az 10 post sürmelidir.

O gün ormanda Hephaistos çocukları Tyler ve Alex'le birlikte biraz macera yaşamak istemiştik.Birlikte sabah erkenden buluşup ormana gittik.Ormanda bizi bir sürü canavarın beklediğini biliyorduk ama üçümüzde cesurduk.Aslında Hephaistos çocuklarından bu beklenirdi ama bir Afrodit çocuğu canı sıkıldığı için gidip canavarlarla dövüşüyorsa o Afrodit çocuğunda gerçekten bir anormallik vardı.Gerçi ben artık bana anormal demelerine alınmıyordum,diğer kardeşlerimden farklı olmak suç değildi.

Ormanda uzun süre karşımıza canavar çıkmayınca"Off!Nerede şu canavarlar?Canım sıkıldı,canavar öldürmek istiyorum."dedim.Alex güldü"Anna sen gerçekten farklısın."dedi.Gülümseyerek"Sanırım öyleyim."dedim.Biz Alex'le konuşurken Tyler kılıcıyla bir şeyler yapıyordu ardından karşımıza örümcekler çıktı.Ama örümcek dediysem bunlar normal örümcek değildi.Bunlar dev gibi örümceklerdi.

Konu: Geri: Kaçan Canavarlar~56~1 Perş. Ocak 13, 2011 2:25 am

Silahsız gittiğim için Afrodit kızı Anna ve kardeşim Tyler elbette meraklanmışlardı. Hephaistos Çocukları özellikle en güzel ve en güçlü kılıçları yapan çocuklardı ancak benim bütün kılıç, mızrak, yay, arbalet, hançer ve diğer silahlardan iyi olan bir silahım vardı. Ateşin öz ve öz gücü vardı elimde... Bütün dünyayı birden yakabilecek, en güçlü özelliklerden biri avucumun içindeydi ve kolayca yapılabilecek biçimde öğrenilmiş durumda idi. Beynim, bütün bu bilgilerimi nasıl kaldırıyor anlamasam da, birçok şey bildiğime seviniyordum.

Av için genelde Artemis avcıları çıkardı ama bazen birkaç Hephaistos Çocuğu da çıkardı. Tyler'a avlanmanın hususlarını öğretecektim. Tuzak kurmamızı öneren Anna'yı, onları şok edecek bir cevap ile geri çekmiştim. Cevabım sadece "Bir tuzak, elbet korkaklığa kaçar. Savaşacağımız kişinin önüne çıkmak ve ona öncelikle meydan okuyup kabul edip etmediğini sormaktır. Avlanmanı temeli buna da dayanmıyor ama bu bence çok soylu bir davranış olur." dedim. Benim bu cevabımdan sonra cevap verecek durumda değillerdi. "Genelde Orman'nın heryerinde yaratık olur ama eğitim için güçlüler gerekli. Myrmeke Tepesi'ne yakın olursak orada karınca Myrmekeler ile savaşmamızı tavsiye ederim." dedim. Oraya doğru yürümeye başladık.

Tepeye ulaşmak üzere idik. Myrmekeler gerçekten çok güçlü yaratıklardı. Beni öldürecek kadar güçlülerdi. Onları alt etmek elbet zor olacaktı. Bunu benim kadar Anna da biliyordu. Tyler sadece kılıcı savurmasını öğrenmiş yeni bir çaylaktı. Ona savaşmanın hususunu ve Ateş'in gücünü gösterecektim. Myrmekeler, ormandaki ağaçlardan birkaçını kesmiş ve bitkileri olan kısımları ayırmış, sırtlarına odunları koymuş yürüyorlardı. Önlerine bir anda çıktım. Tyler'ın çalılıktan gelen "Silahsız saldırdı! Delirmiş mi bu?" diyerek yüksek sesle fısıldaşıp Anna'nın "Sus!" demesi ile ben ve Myrmekeler zaten ürkmüştük. Myrmekeler önce gülüyormuş gibi başlarını aşağı yukarı salladılar. Daha sonra kollarımı göğüs kafesimin önüne koyup "X" şeklinde birleştirdim. Bacaklarımı yukarı çektim. Havada asılı duruyordum ve etrafımda alevden bir küre oluşmuştu. Küre bir süre sonra patladı. Myrmekeler geriye gitmişlerdi. Ben, alevler içinde bir deve dönüşmüştüm. Bu halim ile bir Kiklop'u andırıyordum. Sadece boyum biraz kısa idi.

Misafir

Kardeşim böyle bir ikisini hakladı ama o yetişemeden hepsi üstüne çullandı ve onu yere devirdiler kardeşim ona ateş topu attı tam o sırada yaratıkta ona zehirli tükürük attı bu ikisi birleşince büyük bir patlama oldu ve yaratık yok oldu sadece kabuğu kalmıştı. Aklıma o sırada bir fikir geldi ama işe yaramaya bilirdi Al'a bağırarak "Onarın ağızlarına doğru ateş topu fırlar tükürükleriyle birleşince patlıyorlar " Al beni küçümsermişce bana baktı sonra alevden adamı küçülttü ve yok etti. ( Kusura bakmayın başka konuşmayı editliyeceğime bunu editledim önceden yazdığımda aklımda kalmadı kısa bir şey yazdım üzgünüm Sad

)

Konu: Geri: Kaçan Canavarlar~56~1 Perş. Ocak 13, 2011 5:38 am

Biraz yazım kurallarına dikkat et. Ben konuşurken " aç ve bitince " ile tekrar kapa. İsmimin baş harfini de büyük yaparsan sevinirim. Bu arada bir sonraki yere geçelim. 10 post sürecek. Burada 4 post yapacağız. Diğer yerlerde de 3'er.

"Ateş topları sıkıcı Tyl. Ben daha iyi bir yol biliyorum." dedim. En güçlü ateşi yaratacaktım. Gözlerimi kapatmam ile alevler söndü ve elimde toplandı. Ağzımı açtım ve ağzımın içine doğru bir yere Ateş Topu'nu koydum. Etrafımda oluşan alevler artık bu Ateş'e katılıyorlardı. Ateş Topu aynı büyüklükte olsada çok güçlenmişti. Artık Myrmekeler üstüme gelmeye başladılar. Ateş Topu'nu ısırmam ile oldukça yoğun ve parlak Ateşler üstlerine geldiler. Sanki ses hızındaydılar. Myrmekelerin hepsi yere düşmüştü. Sağ ve sol elimi omuz hizama getirdikten hemen sonra alevlendirdim. Pençe şeklini almışlardı ama bu bütün bir kolu kaplıyordu. Gelen bütün Myrmekeler'e yumruk attım. Gelen düşüyor, giden düşüyordu. Daha çok Myrmeke gelirken Afrodit kızı Anna yardımıma yetişti. O da gelenleri kılıçları ile biçiyordu. Tyl ise köşede oturup izlemeyi tercih ediyordu. "Henüz büyük hamam böcekleri gelmedi." dedim. Gerçekten hamam böcekleri değillerdi. Sadece ben karıncaları böyle nitelendirmiştim. Gelen Myrmekeler artık savaş açmışcasına geliyorlardı. Bu ise sadece bir avlanma idi.

Gelen bütün yaratıkları yıkmamız üstüne daha iribaşları gelmişti. İri yarı ve güçlü olan bu yeni karıncalar, beni yere yıkmakta daha çabalıyorlardı. Ateş Topları yerine onları ışın şeklinde atıyordum. Bu büyükleri özel bir ateş ile yere serebilirdim. "Geliştirdiğim çok özel bir yetenek bulunmakta. Ateş yeteneğim hala ateş ama, bu ben söndürmeden su ile bile söndürülmüyor. Ama bir dezavantajı var. Gözüm kanıyor." dedim. Bu güçlü Ateş Gücü'nü kullanmak oldukça sakıncalı birşeydi. Gözlerimi kapadım ve sol gözümü açarak "Yanın!" diye bağırdım. Gelen düşmanların hepsi yanıyordu ve gözümden kanlar damlalar halinde yere düşüyordu. Sol gözümü kapadım ve sağı açtım. Bu gözüm ile şekil veriyordum. Tepe'nin etrafını çevreleyen Ateşler sönmüyordu. Onları sadece ben söndürebilirdim. Saldıran Afrodit Kızına baktım. Yerde yatıyordu ve üstünde Ateş'im vardı. Sanırım Tepe'yi çevrelerken yanmıştı. Üstüne doğru koşarken, Liderleri gibi bir Myrmeke New York girişine gidiyordu. Arkasından koşmak yerine Anna'nın yanına gidip Ateş'ini söndürecektim. Sağ gözümü kapayıp sol gözümü açtım ve Ateş, yavaş yavaş sönmeye başladı. Anna biraz sonra ayağa kalktı ve kısık bir sesle konuşmaya başladı: "New York'un girişine koşuyordu biri. Onu yakalamazsak insanların bu yaratıktan haberleri olabilir. Onların hafızalarını silen Tanrı ve Tanrıçalar'ı yormamamız gerek." dedi. Tyl ve ben onayladıktan sonra onu ayağa kaldırıp yürümeye başladık.

RP SONU

» Kaçan Canavarlar~56~2
» Canavarlar - 2
» Canavarlar
» Kahrolasıca Canavarlar
» Canavarlar