Melezlerle maç yapmak bir başka

Sabah kampta dolaşırken.Voleybol sahasının önünde Claire'ı gördüm yanında Adya ve Krist'te oradaydı.Yanlarına doğru yürüdüm sanki birilerini arıyorlardı.Yanlarına varınca Krist beni çekti.''Yaşasın,sonunda birisi geldi hadi Pers gel maç yapalım''dedi.Voleybolda iyiydim bu eğlenceyi kaçıramazdım.Tamam anlamında başımı salladım ve grupları belirledik.Ben ve Claire(doğal olarak), Adya ve Krist'e karşı oynayacaktık.İlk kimin başlayacağını belirlemek için yazı tura attık.Claire yazı,Krist tura demişti.Böyle bir kampta para yere dik düşse bile şaşırmazdım ama beklediğim olmadı paranın üst yüzeyinde tura vardı yere düştüğünde.Krist ile Adya başlayacaktı.Topu aldılar ve yerlerine doğru yürüdler Adya sordu ''Özel güç kullanmak varmı ?''

İlk defa voleybol sahasına gidecektim. Yanımda Sat vardı. Aslında hiç yeteneğim olmadığı için boş olmasını arzu ediyordum. Ama dilediğim gibi olmadı. Bayağı bir kişi vardı. Ortadaki çocuk yazı tura atıyordu elindeki drahmi ile atışı yaptılar. Kim geldiğini bilmiyordum ama 2 ye 2 ayrılmışlardı. Ardından tam tanımadığım fakat yüzüne aşina olduğum bir kız "Özel güç varmı" diye sordu. Hemen yanlarına koştum. Sat'ıda yanımda sürükleyerek. Bana sinirli bakıyordu ama ondan hoşlanıyordum. Ve bağırdım " Tabii ki var ben hangi taraftayım." Bensiz bir maç olurmuydu. Tamam doğru yeteneksizdim ama olsun. İleride daha önce tanıştığım Claire ve Pers duruyorlardı. Bana gülümseyip el salladılar. Diğer takımda da Krist ve Adya vardı. Krist'i severdim kafa bir yapısı vardı. Tekrar sordum " Ee ne zaman başlıyoruz"

" Ee ne zaman başlıyoruz" demişti Yon. Birden Sat'la birlikte voleybol sahasının içine dalmışlardı. Sat'ı görünce gülümsedim. Aynı gülümsemeyi Yon'a da Pers'le birlikte gösterdik.

" Eeeee Sat'la Yon hangi takımda olacaklar? "dedi Adya. Sevgililer ayrılmak istemiyor olacak ki Sat;

" Biz Yon'la aynı takımda olalım. " dedi.

" Hey ben burdan ayrılmam ona göre. " Krist tarafını seçince tek bir çare kalmıştı.

" O zaman Adya bizim takıma gelsin. Krist'te orda kalsın. Uygun mudur Ad? "

" Tabikide. " dedi gülümseyerek ve ekledi: " Hadi başlayalım. " Sat servis atmak için topu eline aldı. Bizim takım manşet pozisyonunu almıştı bile. Yon, Sat'a cesaret verince Sat çok güzel bir servis kullandı. Top çok sert bir şekilde bizim bölgemize geldi. Ad, topu karşılamıştı. Ama sanırım karşıladığına bin pişman olmuştu. Bileği kızarmıştı bile. Ad'ın karşıladığı topu Pers'e kaldırdım. Ve Pers'ten beklediğim sonuç geldi. Pers sımaç çakıp bizim takımımıza ilk sayıyı getirdi.

Maç büyük bir hızla devam ediyordu. O kadar hızlı bir şekilde oluyordu ki olaylar, hiç bir topa karşılık veremiyordum. Birisi tam da suratıma topu atınca bütün sabrım -ki beni tanıyan bilir, pek sabırlı değilimdir- taştı. ''Hey! Yeter artık ama! Biraz yavaş olun ya!'' bunu dediğim anda birden herkes yere yığıldı. Aynı filmlerdeki gibiydi ama bu gerçekti. Kendimi birden çok bitkin hissediyordum. Zaten kimse kalkmıyordu, acaba onları öldürmüş müydüm ki? ''Horrr...'' Pers'ün horlamasını duyunca gülümsedim. Onları sadece uyutmuştum, tabii ya! Gücümü neredeyse unutuyordum. Sinirlendiğimde gücüm istemsiz olarak devreye giriyordu. O yaşlı satire de böyle olmuştu, sakin olmaya çalışmalıydım artık.
Onları uyandırmaya çalıştım ama çok güç kaybetmiştim zaten. Yanımdaki Claire'yi sarstım. ''Hey! Claire!'' Yüzüne bir kaç tokat attım ama yine de uyanmadı. Sanırım uyutma yeteneğim güçlüydü; sadece ben isteyinde uyanabiliyorlardı. ''Herkes uyansın!'' İlk başta enerjik Kristen, herkes teker teker uyandı. Etraflarına bakıp ''Ne oldu bize?'' diye soruyorlardı birbirine. Sat yanıma geldi. ''Adyali? Bu senin işin olabilir mi?'' ''Yok canım... Daha neler!'' dedim Sat'e ama Sat beni tanırdı. Gözlerini kısıp bana baktı. ''Tamam tamam! Ben yaptım ama sahiden isteyerek olmadı!'' dedim ona. Gücümü bilmeyenler meraklı bir şekilde bana baktı. ''Özel gücü uyutmak. Hani Morfeus'un çocuğu ya. O da Hypnos'un oğlu ya.'' Pek mitoloji bilmeyenler israrla Sat'e bakmaya devam ediyorlardı. ''Ah, boşverin! Haydi devam edelim!'' Ama ben kendimi çok güçsüz hissediyordum. Hem herkesi aynı anda uyutmak, hem de uyandırmak benim bütün enerjimi almıştı. ''Ben şurada dinlensem? Güçlerim beni yordu da.'' dedim Satellite'a. O da beni anlıyormuş gibi gülümsedi ve başını salladı. Bir ağaca çıktım -bunu son enerjimle yapmıştım- ve en kalın dalına oturdum.

Uyumuştum ve uyandım. Ne müthiş bir şey bu böyle Adyali'nin gücünü tüketmeseydi bunu ondan hep yapmasını isteyebilirdim ama... Adyali bir kedi gibi ağaçlardan birine sıçradı ve bizi izlemeye koyuldu. Ona bakıyordum ki kafamı çevirince bir metre yukarıdan bana doğru gelmekte olan topu gördüm. Hemen biraz geriye gittim ve topu karşıya uçurdum. Yazık, topçuk oradan oraya havada uçuyordu. Sonra bir bakmışım topu karşılaymamışlar. "Yuppiii!!" diye bağırdım sevinçle. Takım oyuncularına sertçe çaktım. İlk defa voleybolda atışı karşılamıştım. Sora maça devam ettik. Top yine oradan oraya uçuşuyordu...

Maç devam ediyordu ama aklım hala Adyali'deydi nasıl olmuştu da bunca kişiyi bayıltmıştı. Şaşkınlığımı bastırmak için bir kaç yanıt düşünürken bir ses duydum. "Pers karşıla!" bu Claire'dı. Üzerime gelmekte olan top için beni uyarmaya çalışıyordu. Refleksle kollarımı birleştirdim ama manşet için değil. Ateş kalkanı yapmak içindi. Bir anda etrafımı ateşler sardı ve üzerime gelen top eridi. Herkes bana öfke ile bakıyordu. "Hey, ne yapabilirim refleks işte" Krist ve Yon halaa bana sert sert bakıyordu. Onları Claireile Sat sakinleştirdi. Aramız normale dönünce başka bir top almaya gittim. Topu alıp gelince yeniden oynamaya başladık. Ceza olarak onlar başlayacaktı. Claire bana boşver dercesine bir bakış attı. Yon topu aldı ve kuvvetli bir servis kullandı.

Yon'un servisini Claire karşılamıştı ama buna sinirlenen Yon topu sertçe karşılayarak yere çarptırdı. Bir sayı daha kazanmıştık. Yon'la beraber çak yaptıktan sonra Krist'e de gülümsedim ve karşı taraf başladı. Adyali'yi tanıyordum; sonuçta kardeştik. Bizi uyutmuştu, bunu yapacağını tahmin edememiştim ama kız zekiydi. Takım gayet iyi gidiyordu. Benim özel bir gücüm yoktu ama Yon ışık hızıyla gidebiliyordu. Ona baktım. ''Yon, sen özel gücünle bir şeyler yapabilir misin?" diye sordum. Yon gülümsedi ve göz kırptı. Hızıyla bütün servisleri karşılayabilirdi. İşte o andan itibaren bizden korkmaları gerekiyordu.

Eh madem özel güç kullanılabiliyordu. Bu durumda avantaj bizdeydi. Nede olsa ben ışık hızındaydım. Servis sırası onlardaydı ve Sat rica etti. ''Yon, sen özel gücünle bir şeyler yapabilir misin?" dedi. Yapmak mı onun için ölebilirdim Pers topu aldı havaya fırlattı çok hızlı bir şekilde bizim sahaya gönderdi. Ama ben ne yazık ki toptan daha hızlıydım. Top hızlı bir şekilde filenin üstünden bizim sahamıza geliyordu. Ama geçmesine izin verirmiydim sanki. İnsanların beni göremeyeceği hızda topun önüne geldim ve topa aynı hızla vurdum. Top arkasından o bilindik ıslık sesini çıkararak onların sahasını toza dumana kattı. Sat'a bakıp gülümsedim. Ve sanırım yine topumuz patlamıştı. Artık servislerle sayı kazanamazlardı. Yani ben yorulana kadar en azından.

Servis atmak için ellerimi birbirine kenetledim ve bana doğru gelen topu karşıya fırlattım. Top fileye değecekti ki Sat karşıladı ve zor da olsa top karşıya geçmişti ama karşı taraf da topu karşıladı! Neyse,bir gün sayı atacaksın Ren, dedim kendimce. Sonra top Yon'a geldi ve o da karşıya atışını attı. O bile sayı atmıştı. Ne bekliyordun? Çocuk şimşek hız! demekten kendimi alamadım. Aslınd pek de kıskanç değilimdir ama bazen krizlerim tutuyordu işte ne yapayım? Top oradan oraya gitmiyordu aslında, bir oraya, bir sağına, bir karşıya bir de bana. Ne? Bana mı! Eyvah! Yeni fark etmiştim bunu. Ve karnıma bir top yedim. Kusacaktım neredeyse. Yemekte salam, çikolata, fındık ezmesi ve daha çok çikulata yemiştim. Anlarsınız ya, miğdem ağzıma gelmişti. Güçlükle ayağa kalktım ve topu karşıya doğru ayağımla fırlattım. Top yuvarlandı, yuvarlandı ve ben koştum. Ağacın arkasına bir yerlere kustum ve derin bir nefes aldım. Sat'e 'bir dakika, geliyorum.' işareti yaptım ve tekrar kustum. Olay yerine gelince Claire yüzünü ekşiterek "Iyyk! İğrenç!" diye bağırdı. Bense cebimden ıslak mendilim çıkarıp ağzımı sildim "Hadi devam edelim."

''İyi misin Ren geyiği?'' Ren biraz perişan gibi baktı bana ama sonra bir Ares çocuğu olduğunu belli ederk, zayıf olduğunu hiç belli etmeyen bir ifade takındı. Derin bir nefes aldım ve Claire'nin olduğu bölüme geçtim. Biraz yorgundum hala ama onları yarı yolda bıraktım diye Claire'nin benim başınım etini yiyeceği aklıma gelince bir canlılık gelmişti sanki bana. ''Tembellik yok! Kıpırda kıpırda!'' Sanki Claire voleybolu biraz fazla ciddiye alıyordu. Benim ise voleybolu pek sevdiğim söylenemezdi. Oflayıp onun yanına gittim. Claire bana doğru eğildi ve fısıldadı. ''Sen Yon'un dikkatini dağıt, böyleye süper hızıyla top karşılayacak zaman bulamasın. Bu maçı mutlaka almalıyız.'' Claire hiç bu kadar hırslı görmemiştim. Tamam anlamında başımı salladım. Ama onun dikkatini nasıl dağıtacaktım ki? Sat bir kere Yon'un yanındaydı. Yon'a kötü bir şey dersem Sat alınacaktı. Sat'e kötü bir şey dersem... Bunu düşünmek bile istemiyordum. Şimdilik bana en mantıklı gelen şeyi yaptım. ''Hey! Ayrılmaz ikili!'' Sat ve Yon'un başı bana döndü. Harika, dedim, bir taşla iki kuş. ''Daltonların diğer ikisi nereye kayboldu?'' Yon sinirle yeşil gözlerini kıstı, bu arada Claire ve Pers de bir sayı yapmıştı. Sat Yon'un kolundan tuttu. Amacımı anlamıştı. ''Yon, sadece dikkatini dağıtmaya çalışıyor. Sakın kanma.''

Artık bu bir voleybol maçı olmaktan çıkmıştı, özel güç çarpışması olmuştu. Ben de özel gücümü kullanacaktım ama benim gücüm sadece geceleyin işe yarıyordu. Bir dahaki sefere maçı gece yaptırtacaktım ama şu anda bu maçı yenmemiz gerekiyordu ki bu Adya'nın dikkatimizi dağıtmaya çalışmasıyla mahvoluyordu. Adeta bizimle dalga geçen Adyali'ye baktım, gülümsedim ve Yon'u çekerek oyuna dahil ettim. Ardından Yon'u da çekerek oyun alanına daldım ve sadece oyuna konsantre olmasını söyledim. Adya'yı duymamaya çalışıyordum. Bir süre sonra top bana gelince smaçı bastım ve sayı oldu. Yali'ye öpücük gönderdim. "Öpüyorum seni tatlısı." dedim kahkaha atarak ve gülümsemeye başladık. Oyuna başlayalı bayağa uzun zaman olmuştu, bitmesine az kalmıştı tahminimce. Claire'e bakarak skoru sordum. "Kaç kaç gidiyoruz?" dedim soluklanarak.