Robert Harris

Hades oğlu olarak kılıç kullanmakta çok iyi olduğumu düşünüyordum, bir yıldır kamptaydım ve bol bol antrenman yapmıştım. Tabii, atladığım birşey vardı: işin tekniğini bilmiyordum.

Ayaklarım geri geri gitse de en sonunda kılıç antrenmanları sınıfına vardım. Iı, kapıyı çalıp içeri girdiğimde eğitmen oturmuş telefonla konuşuyordu. Beni görünce hemen telefonu kapatıp ayağa kalktı ve yanıma geldi. Suratında durumdan çok eğlendiğini belli eden bir gülümseme vardı.

"Sizden kılıç dersi alacağım, ama sadece olması gerektiği gibi bir eğitmen olarak davranırsanız."

Eğitmenim suratımdaki gülümsemeyi derhal toparladı. Vereceği yanıtı beklemeye başladım...

"Sizden kılıç dersi alacağım, ama sadece olması gerektiği gibi bir eğitmen olarak davranırsanız."

Hemen kendimi toparladım. Mesleğimi profesyonelce yapmam gerektiğini bana annem Tanrıça Athena öğretmişti.

"Merhaba, Robyn. Merak etme olması gerektiği gibi davranacağım." dedim.

Sonra gidip her zaman yaptığım gibi iki kötü kılıç aldım, birini öğrencime uzattım.

"Lütfen kılıcın Gölge'ye dönüşebilen saatini çıkarıp masamın üzerine bırak. Tabii ki onunla da antrenman yapacağız ama benim öğrencilerim her türlü kılıçla mücadele edebilmeli."

Robyn bir süre bana onaylamaz şekilde baktıktan sonra, ikna oldu ve dediğimi yaptı. Sonra birlikte arenaya doğru ilerlemeye başladık.

Hayatım boyunca hiç Gölge'nin dışında bir kılıç ile düello yapmamıştım, bu benim için bir ilk olacaktı. Ama mantıklı olduğunu da biliyordum, hem teknikleri alışık olmadığım bir kılıçta daha iyi öğrenebilirdim hem de Gölge'nin yanımda olmadığı bir anda, bir canavara denk gelebilirdim. İşte, kılıç eğitmenim aynı zamanda Bilgelik Tanrıçası'nın kızı olduğunu şimdiden kanıtlamıştı.

Birlikte arenaya vardık ve tutuş stilim hakkında biraz konuştuktan sonra alıştırmalara başladık. Amacımın yenmek değil sadece öğrenmek olduğunu sık sık kendime hatırlatmam gerekiyordu çünkü öğretmenim de benimle sadece kendimi geliştirmem için düello yapmaktaydı.

"İlk olarak, rakibinin ölçülerini dikkate almalısın. Mesela, ben senden daha kısa olmama rağmen dik duruyorsun ve bu benim bacaklarını yaralamamı kolaylaştırıyor." dedim.

Robert hemen duruşunu değiştirdi. Olumlu anlamda kafa salladım, çabuk öğrenen bir öğrenciydi.

Bir süre ataklarını savuşturarak eksiklerini bulmaya çalıştım.

"Kılıcı biraz daha bana doğrult." dedim, çok dik bir açıyla tutuyordu.

"Ataklarda çok iyisin Robyn ama savunmada kötü olduğunu düşünüyorum, şimdi sadece kendini savunmaya çabala." bu sefer atak sırası bendeydi.

Öğrencim hamlelerimi savuşturmakta zorlanıyordu. Ona birkaç teknik gösterdim ve hepsi için ayrı ayrı çalışma yaptık. Artık savunması çok daha kuvvetliydi.

"Bir Laistrygonia Devi ile savaşırken sağ elin kırıldı. Şimdi kılıcı sol elinle kullan." dedim.

Biliyordum, bunu iyi yapabilmesi çok uzun zaman alacaktı ama savaş sırasında iki eli birden kullanabilmek çok önemliydi. İnanın bana, burada tecrübe konuşuyor.

Sol elimle kılıç tutmak bana çok garip gelmişti. Buna alışmakta çok zorlanacağımdan emindim. Eğitmenim de bana kolaylık sağlamak için kılıcını sol eline geçirdi. Bir süre sadece ben alışayım diye öylesine kılık salladık, sonra gerçekten düello yapmaya başladık.

Birkaç saat boyunca buna devam ettik, kılıç sadece üç kez elimden düşmüştü. Alnımdan terler akıyordu ama öğretmenim hiç yorulmuşa benzemiyordu. Mola vereceğimizi söylemesi için gözlerinin içine bakıyordum.

Dersliğime gidip iki kötü kılıç daha kaptım ve Robyn'in yanına geri geldim. Kılıçlardan birini ona verdim. Bana şaşkın bir şekilde baktı.

"Şimdi iki kılıçla birden savaşmak konusunda biraz gelişmeni sağlayacağız."

"Biliyorum, çok yoruldun ve sol kolun iflas etti ama durmak yok." dedim.

Öğrencim eğer bir hafta daha bu azimle çalışırsa, dersimden mezun olmayı başarabilirdi.

(rpout-benim şimdi çıkmam gerek öğrencim, sen yaz gelince devam ettiririm.)

"Biliyorum, çok yoruldun ve sol kolun iflas etti ama durmak yok."

Dudağımı büzüp iki elimdeki kılıçlara baktım. En azından öğretmenim yorulduğumun farkındaydı. Bu durumu değiştirecek miydi? -hayır.

Kendi kılıçlarını çapraz bir şekle getirdi ve sonra değişik stillerde onları döndürmeye başladı. Kafasını salladığında ben de aynı hareketi elimden gelen en iyi şekilde tekrarladım. Sonra sağ eliyle tuttuğu kılıçla ani bir hamle yaptı, hedefi göğsümdü. Hemen az önce öğrendiğim gibi iki kılıcımı çapraz hale getirdim ve kendimi korumuş oldum. Öğretmenimin suratında hafif bir memnuniyet ifadesi belirdi.

Ama daha yeni başlıyorduk. Kılıç eğitmeni son hızla benimle tekrar düello yapmaya başladı. Sağ kılıcını benim iki elime birden karşı kullanıyordu, sol kılıcını da savunmamda bir açık gördüğünde, oraya doğrultuyordu. Gerçekten ışık hızında savaşmaktaydık, yüzümün aldığı şekli de çok merak ediyordum. Sonuçta, yaklaşık yarım saattir toplamda 4 kılıçla düello yapmaktaydık ve henüz yenilmemiştim.

Hades oğlunun performansı dudak uçuklatacak kadar iyiydi. İki eli de kılıca yatkındı. Hızlı tempoda yaptığımız düelloda 1. saatin sonunda bu kadarının yeterli olacağına karar verdim ve ona durmasını söyledim.

Şimdi sıra kalkanlarla alıştırma yapmaktaydı. Derslikten ortalama boyutta bir kalkan alıp arenaya geri döndüm ve kalkanı öğrencime verdim. İki kılık kısmını geçmiş olduğumuz için memnundu ama anladığım kadarıyla kalkanla arası pek iyi değildi.

"Kalkan seni ve ataklarını yavaşlatır ama ölümcül durumlarda işe yarar. Örneğin, ateş saçan bir- veya neyse, boşver." dersimde motivasyonu sıfırlamak pek tarzım değildi.

Hem, gerçekten ateşle çalışma kısmına da henüz vakit vardı...