Yıldızların Altında

Kola ve cipsleri mideye indirirken yıldızların altında oturuyorduk.

"Daha önce hiç bu saatte sahile inmemiştim" dedim bir avuç cipsi ağzıma atarken. Hermia gülümsedi ve yıldızları incelemeye başladık.

"Hey, bak, şuradaki Frankeinstein canavarına benziyor!" dedim gülerek. Mia'da ona baktı ve:

"Hani, nerde? Ah, gördüm, harika" diyordu. Her şey harika gidiyordu ama arkamıza döndüğümüz o sırada saatin kaç olduğunu bize hatırlatan çok sevimli(!) birkaç harpya ile burun buruna geldik...

Bunlar garip kuşumsu kadınlardı daha uzaktaydılar. Bu yüzden taşımı bir yaya çevirdim. Birkaç ok atmaya başladım. Bu sırada yakına gelen harpyalarla Stell ilgileniyordu. O gerçekten cesur, güçlü ve zeki bir kızdı. O 4 tanesini hakladı bnde uzaktaki 3 tanesini. Yakınlaşınca yayı bir kılıca çevirdim. Ve önüme ne gelirse parçaldım.Tozdan bişi gözükmez olunca biraz geri çekildik ama hala geliyorlerdı.

"Kola keyfimiz buraya kadarmış" dedim ve harpyaları öldürmeye bıraktım.

"Kulübelerimize dönmemiz lazım, yoksa Athena'yı uyandıracaklar, bizde çok fena ceza alacağız" dedim ve Mia'yı gölge yolculuğu ile kulübesine bıraktım.

"Cips ve kolalar için sağol Mia, harika bir gündü" dedim ve kendi kulübeme yöneldim. Yarın tüm her şeye, kampa, mia'ya, kuzenlerime ve diğer arkadaşlarıma veda bile edemeden gidecektim. Lucy beni bekliyordu. Sanırım biraz normal yaşamayı deneyecektik. Yine de bir parçamı burada bırakacaktım. Bugün ve geri dönmeme ihtimalimize karşı daima...