Alex Nike (2. Seviye)

Alex gelmeden önce eğitmeni olmamı isteyince onu kıramayarak eğitmeni oldum. Buraya gelmeden önce ben de çalışmıştım, ilk kez ikinci seviye birini çalıştıracaktım çünkü. Sere'den gelen iznin ardından arenaya vardığımda Alex gülümseyerek beni karşıladı. "Selam!" diyerek ona zorlukları anlattım. Alex de hepsini göze aldığını belirtince kafamı sallayarak hareketlere başlayacağımızı ama biraz beklemesi gerektiğini söyledim. Ardından içeri giderek Kan Hırsızı'nı getirdim. Bu benim kendi silahımdı, daha önce düellolarda hep bununla savaşmıştım. Alex'e dönerek kılıcımı gösterdim ve suratımda gevrek bir ifadeyle sordum. "Önce seninle bir düello yapmamız gerek sanırım. Sonra da canavarlar, yeni teknikler..." dedim ve kılıcımı elimde döndürerek Alex'ten gelecek cevabı beklemeye başladım.

Alex değişik değişik hareketler yapıyordu ama sonuçta bu sadece bir 1.seviyeden 2.seviyeye geçişme ısınma düellosuydu. Gücünü biliyordum zaten, muhteşem yetenekleri olduğunun da farkındaydım ama bu sadece bir kılıç düellosuydu. Alex'e döndüm. "Alex, öncelikle sakin ol. Burada birbirimizi öldürmeye çalışmıyoruz, sadece ısınma düellosu yapıyorduk. Ve kılıçla. Her neyse, zaten sen Sere ile yapmışsındır. O halde sıra bende. Sana az sonra bir canavar getirteceğim. Öne kolaydan başlayalım." diyerek güldükten sonra kolay bir canavar düşünmeye başladım. Sanırım drakon yeterince kolaydı, öldürülmeye de müsaitti. "Yüce Zeus, bize bir drakon yolla!" dedikten bir süre sonra drakon çalışma alanına indi. Stell'le beraber ilk bu canavara karşı savaşmıştık, hatta Stell bu sözleri sarfetmişti. Kısa süreli bir duygu selinden sonra Alex'e döndüm. "Haydi kahraman, drakon senindir." dedim ve güldüm.

(Drakonlar, Yunan savaş zırhı giymiş ve yılanımsı gövdelere sahip dişi yaratıklardır. Boyları bizimle aynı hizadadır ve ilahi bronzla aldıkları ufak bir yarada toz bulutuna dönüşerek yok olurlar. Sadece bir kafaya sahiptirler ve onları öldürmek için bir kahramanın bilmesi gereken tek şey, zırhlarının zayıf noktalarıdır. Bu doğru bilgileri baz alarak rp'yi devam ettireceğim, sen de artık kurgu dışına çıkmazsan sevinirim.)

Dersliğin penceresinden arena sahasında karşılaşmakta olan kahramanları izlerken gözüm Sat ve karşısındaki Hephaistos çocuğuna takıldı. Aslında etraflarında oluşmuş olan ateşten duvarlar nedeniyle, birçok kişi de etraflarında toplanmaya başlamıştı. Anlaşılan öğrencimiz ilgi çekmeyi seviyordu. Sıkıntıyla bir nefes alarak ayağa kalktım ve mahzenden farkı olmayan odamızdan kendime sıradan bir kılıç seçtim. 2. seviye derslere giren bir öğrenciyle karşılaşırken ana silahımı kullanmam insafsızlık olurdu. İkilinin yanına yaklaştığımda Sat bana tahmin ettiğim gibi bir 'kurtar beni' bakışı attı, ben de ona fazla belli etmeden başımı salladım. Sonra öğrencimize dönerek, "İsmin Alex'ti değil mi?" diye sordum. Hephaistos oğlunun sözlerimi onaylamasının ardından da, "İzin verirsen artık dersine ben devam edeceğim. Sat bugün çok yoruldu." dedim. Ardından, suratıma öğrencileriyle uğraşmayı seven matematik öğretmenlerini andıran bir ifade yerleştirdim ve "Pekala, benimle düello yapmaya başlamadan önce fazlasıyla ısınsan iyi olacak. Isınmak derken, ateş gücünden bahsetmediğimi belirtmek isterim. Sen sanırım büyü teknikleri sınıfıyla kılıç eğitimleri sınıfını karıştırmışsın. Burada, sadece savaş aletleriyle alakalı teknikler öğrenebilir ve onları geliştirebilirsin. Ateş gücünü gerçek düşmanlara saklaman gerekiyor. Dersimiz boyunca özel gücünü kullanmanı yasaklıyorum." dedim. Alex bana üzgün bir bakış attı ama tehditkar ifademden olacak, şartlarımı hemen kabul etti. İki elimi havaya kaldırarak içimden anneme seslendim. Saydam auralar git gide netlik kazanırken Alex'e dönerek "Şimdi, hiçbir özel yetini kullanmadan aynı anda üç empusa ile savaşman ve ölmemeyi başarman gerekiyor." dedim, ardından göz kırptım ve ona savaşabileceği kadar alan oluşturmak için yanından biraz uzaklaştım.

Alex tüm empusaları buharlaştırmayı başarmıştı. Ona takdir dolu bir bakış attıktan sonra klasik cümlemi söyledim: "Hiç fena değil kahraman." Hephaistos oğlu gerçekten de başarılı bir kılıç kullanıcısıydı ve ikinci seviye sınavlarının hepsini geçebileceğine inanıyordum. Bu onu ölesiye zorlayacağım gerçeğini değiştirmezdi. Bana "Teşekkürler." demesinin ardından bu sefer onu ne gibi zorlu bir mücadeleye sokabileceğimi bir süre düşündüm ve sonrasında büyük ihtimalle kampın en zorlayıcı etkenlerinden biri olan kendime karar verdim. Birkaç adım öne çıkarak bilekliğimin kılıcım Nefesalan şeklini almasını sağladım. Onu Alex'e doğrultup "Şimdi benimle bir düello yapacaksın ama, ışık hızında bir düello olacak. Seni ciddi şekilde yaralamaktan kaçınmayacağım için, tüm dikkatinle karşılaşmamıza odaklanmalısın." dedim. Alex'in gözlerinden kısa bir endişe ifadesi geçti ama sonra kendine duyduğu güvenden ötürü "Tamam, benim için uygun." cevabını verdi. Gülümseyerek Alex'in etrafında ağır çekimde yürümeye başladım. Zihin kalkanlarımı da kaldırmıştım çünkü karşımdakinin düşüncelerini okuyarak zaten az olan yaralanma ihtimalimi sıfıra indiriyor, böylece derslerin aksamamasını sağlayabiliyordum.

Alex gözümün önünde üç empusayı haklamış, benimle yaptığı düellosunda da başarı göstermişti. Ben dersi devralmadan önce Sat ile başka çalışmalar yaptıklarını da biliyordum. Başarılı bir kılıç kullanıcısıydı ve kendini her alanda geliştirmeye aç bir öğrenciydi. Kendi tekniklerini tasarlayıp bunları başarılı bir şekilde uygulama yetisine sahipti. Genel olarak bir ikinci seviye öğrencisinden beklenenlerin tümünü yapabildiğini söyleyebilirdim. En azından karşısına efsanevi yaratık Minotor çıksa onu birkaç dakika içinde öldürebileceğinden emindim. Düellomuzu bitirmemizi söyledim çünkü Alex yaptığımız antrenmanı ölüm kalım savaşı gibi düşünüyor ve gerçek bir savaş veriyormuşçasına çabalıyordu. Bense sadece onun kılıç tekniklerine ve manevralarına odaklanmıştım, bir eksiğini bulmaya çalışmıştım ama gözüme çarpan hiçbir yanlış hareketi olmamıştı. Bir süre öğrencimin durumunu aklımda tarttıktan sonra, ikinci seviyeden mezun olabilecek seviyeye ulaşmış olduğuna kanaat getirdim. Derin bir nefes aldım ve "Kendini çok iyi geliştirmişsin Alex, öncelikle seni tebrik ediyorum." dedim. Onun başıyla bir teşekkür işareti yapmasının ardından da o klasik ve anlamlı cümleyi kurdum: "Kılıç eğitmeni olarak seni ikinci seviye dersinden mezun ediyorum. Artık 3. seviye adayı bir kılıç kullanıcısısın." Alex gülümseyerek "Teşekkür ederim." dedi ve böylelikle saatler süren dersimiz bitmiş oldu.

Ders rp'si bitmiştir.