Cornelia Scarlett vs. Ayleyda Ocean

Seyircilerin bağırışları ve baskıcı eleştirileri beynimde yankılanıyordu.Onları umursamamaya ve kendi bildiğimi yazmaya kararlıydım.İçimde daha önce hiç fark etmediğim bir hırs vardı.Gözlerimi rakibime,Poseidon kızı Cornelia'ya diktim.Onun da gözlerinden kendinden emin olduğu belliydi.İkimiz de heyecanlıydık ama bu benim ilk resmi düellom olduğundan daha heyecanlı olduğum aşikardı.Arena ağzına kadar doluydu ve yarısından fazlası Lia'ya cesaret verici sözler söyleyip şans diliyorlardı.Kampta sevilen biriydi.İyi bir melez olmasına karşın çok güçlü özel yeteneklere sahip olduğunu da biliyordum.Güvenebileceğim iki şey varsa,bunlar içgüdülerim ve kılıcım olacaktı.

Leo yerlerimizi almamız için işaret verdi.Şimdi,hazırlanmamız için az bir süremiz vardı ve daha sonra da düello başlayacaktı.Lia,bilekliğine dokundu ve bileklik,bir kılıca dönüştü.Ben de Serçenin Sesi'ni kılıfından usulca çektim.Çıkarken tiz bir ses çıkarttığı için bir anlığına sessizlik olmuştu ama yine o gereksiz gürültü bütün arenayı kaplamıştı.Seyirciler durmadan aralarında konuşuyor,konsantre olmamı zorlaştırıyorlardı.Kılıcımı kabzasından oldukça sıkı bir şekilde kavramıştım.Kılıcımın hafifliğine güveniyordum,beni yarı yolda bırakmamalıydı.Herkesin ne düşündüğünü biliyordum,tabii ki de Poseidon kızı,Hermes kızını büyük bir kolaylıkla yenecekti.Ama kesin olan bir şey varsa,düellolarda kimin kazanacağı belli olmazdı.Benim tek teselli kaynağım da buydu.

Sık sık Leo'ya bakıp maçın ne zaman başlayacağına dair işaret bekliyordum.Lia oldukça soğukkanlı bir şekilde karşımda duruyordu.Ona baktım,bana gülümseyerek karşılık verdi.Onun bu soğukkanlılığından yararlanarak kendime geldim.Herkes ne düşünürse düşünsün,kendimi kanıtlayacaktım.Kalabalığın baskısı artıyordu.En azından kardeşlerim arkamdaydı.Bana tezaurat yapıyor,cesaret vermeye çalışıyorlardı.

Leo az vaktimiz kaldığına dair işaret verdi.Şimdi,kalbim tüm şiddetiyle atıyordu.Lia'yla birbirimize yaklaştık.Lia'nın kılıcındaki dalga amblemine baktım.Lia hareket ettikçe parlıyordu.Benim kılıcımınsa kabzasında bir serçe oyması vardı,özgürlüğü ve atikliği simgeliyordu.Gözlerim Lia'nın dudaklarına ilişti,bir şeyler mırıldanıyordu.Kendimden oldukça emindim ve Lia da öyleydi.En sonunda işaret geldi,düello başlamıştı.

(Not : Lütfen hakem seçiminizi Hakem Seçimleri başlığından belirtiniz.)

(Başvurdum)


Yine arenadaydım ve bu benim ikinci düellom olacaktı. İlkini de Hermes kızı Amy ile yapmıştım ve yaptığıma pişman olmuştum. O düelloyu yapıp kazandıktan sonra burada hiç o kadar zorlanacağımı düşünmüyordum. Ne de olsa Amy ile birbirimizi hem kurtarıyor, hem de saldırıyorduk. Bu sefer Ay ile öyle olmayacaktı. Evet onunla da iyiydik ama bu sefer güçlerimi göstermek istiyordum. Ne de olsa Poseidon'un kızıydım ve hiç gücümü göstermemiştim bu zamana kadar. Artık gösterme zamanının geldiğini düşünüyordum. Ne de olsa birkaç kişi dışında herkes benim sakin ve neşeli yanımı biliyordu. Artık babama çeken yönlerimi yani hırslı yönümü de görmeliydiler.

Kendime güveniyordum ve bu düello konusunda bana güvenen çok melezde olduğunu da biliyordum. Onları yarı yolda bırakamazdım. Ayleyda gerçekten güçlüydü ve kendine güvendiğini belli ediyordu. Bende onun karşısında güçsüz gözükmemeliydim. Yüzüme her zamanki gülümsememi yerleştirerek kendimden emin bir bakış attım. Ne de olsa bu bir düelloydu ve her şey düello başlaynca belli olurdu. Sakince nefes aldım ve arenadaki seyircilere baktım. İlk önce kardeşlerim gözüme çarptı. Hepsinin yüzünde güven okunuyordu. Bana güvendiklerini biliyordum ama bunu burada da görebilmek gerçekten iyi bir şeydi. Ardından kocaman arena da Sere'yi aramaya başladım. Onun desteğine ihtiyacım vardı. En azından beni izleyip izlemediğini bilmek istiyıordum. Sonunda Sere ve Lucy'i de görebildim ve mutluluktan havaya uçacaktım. Onun bana güven veren gülümsemesini görünce içimde bir rahatlama hissettim. Sevdiklerimi görmek iyi geliyordu. Ardından sırayla kuzenlerim Zeus ve Hades kulübesindekileri de gördüm ve gülümsedim. Uzakta olsalar da bana baya bir iyi geliyordu izlemeleri. Zaten bana yapılan tezahüratlar buraya kadar anlaşılır bir şekilde geliyor ve beni motive ediyordu. Tabi Ay'ın kardeşlerini ve onu sevenleri de unutmamak gerekiyor. Arena sayemizde tıklım tıklım bir durumdaydı ve neredeyse kampın hepsi buradaydı.

Onlardan güç alarak tekrar Ay'a döndüm ve bilekliğimi kılıca çevirdim. Üzerindeki dalga amblemi benim olduğunu gösteriyordu ve sadece benim elime oturuyordu. Başkası tutsa ona çok hafif ya da çok ağır gelebilirdi. Bu da babamın sadece bana özel yapmasından kaynaklanıyordu. İçimden sakince bir şekilde babama ulaşmayı denedim. Baba lütfen bana şans getir. Babamın işi yoksa beni izlediğini düşünüp ondan güç alarak Leo'ya döndüm. Ondan gelecek işaret ile düello başlayacaktı ve bize çok az kaldığını haber verir şekilde işaret etti. Evet başlıyorduk ve sonunda kazanarak bitirmeliydim. Sakince nefes aldım. Ay ile birbirimize biraz daha yaklaştık ve gözlerimi Ay'a diktim. Leo'dan işaretin gfelmesiyle beraber düello başlamıştı.

1. Tur Sonuçları:

Ayleyda Ocean: Kurgun ve akıcılığın iyiydi. Betimlemelerde aralarda serpiştirilmişti. Yazım yanlışıda pek göremedim. Puanın 6.

Cornelia Scarlett: Seninde kurgun ve akıcılığın iyiydi. Betimlemelerinde vardı. Yazım yanlışı göremedim pek. Aynı şekilde seninde puanın 6.

İkimiz de hafifçe başımızı eğerek birbirimize selam verdik.Lia bir saniyeliğine gözlerini kapattı ve derin bir nefes aldı.Bundan yararlanmaya çalıştım.Aslında pek adil bir şey değildi ama şansımı denemeliydim.Sonuçta karşımda güçlü bir melez vardı ve bu yüzden elimden gelenin en iyisini yapmak zorunda kalacağımın farkındaydım.Kılıcımı Lia'ya doğru savurdum ama işe yaramadı.Lia bir anda gözlerini açtı ve bana karşılık verdi.Kabul etmeliyim,gerçekten şaşırmıştım ve Lia da bunun farkındaydı.Geri bir adım attım.Bu sefer atağı yapan Lia'ydı.Kılıcını yana yatırdı ve bel hizama hızlı bir darbe indirmek için hazırlandı.Neyse ki son anda kılıcımla karşıladım.

Seyirciler arada bir "Ooo.." ya da "Aaaa..." çekiyorlardı ki benim sinirimi en çok bozan da buydu.Lia'ya baktım.İkimiz de gülümsüyorduk ve şimdiden nefes nefese kalmıştık."Hadi,Lia!!Bunu yapabilirsin!"
bunu Rosemarie söylemişti.Lia ona baktı ve ben de kılıcımla harekete geçtim.Gömleğinde bir çizik açtım.Hızla bana döndü.Hala gülümsüyordu ama içindeki hırsı görebiliyordum.Saçlarının bir kısmı dağılmıştı.Gömleği -benim açtığım çizik dışında- bembeyazdı.Ona baktığımı anlamış olmalıydı ki bana bir bakış attı.Kendime geldim.Şu an asıl önemli olan düellomuzdu ve kazanmalıydım.

Kılıçlarımız sürekli birbirine vuruyor ve arenada büyük bir gürültü yaratıyordu.Sonuca varamıyorduk.Aslında özel yeteneğini kullanmadığı için şanslıydım,şimdilik.Artık yorulmuştum.Lia da bitkin gözüküyordu.Kılıcımı zar zor kaldırdım ve kabaca salladım.Ama Lia geri kaçtı.Biraz nefes almak için durmuştuk.Lia birden canlanır gibi oldu ve harekete geçti.Ben de soluklandığım için biraz da olsa enerji kazanabilmiştim.Aslında arenanın hoş bir havası vardı ve insana enerji veriyordu.Çoğu büyük savaşçı burdan geçip gitmişti.Kılıcı kolumu sıyırmıştı.İlk önce hiçbir şey hissetmiyordum ama daha sonra yanmaya başladı.Lia bana,"Hay aksi..." dermiş gibi bakıyordu ama sonra bunun bir düello olduğunu hatırlayıp eski gülümseyen yüz ifadesine geri döndü.

Artık eski enerjimiz yerine dönmüştü ve yaramı unutmuştum.Kolumda biraz kan vardı ama sanırım bunlara alışmam gerekecekti.Lia oldukça iyi görünüyordu ama düşünceli gibiydi.Yeşil gözlerini kılıcına dikmiş dikkat kesilmişti.Aslında meraklanmıştım ama bir daha bu hataya tekrar düşmeyecektim.Lia gözlerini bana dikti ve bir şeyler söyledi ama sanırım ne dediğini tam olarak anlayamamıştım.

Yarış sonunda başlamıştı. Düelloya başlamadan önce ikimizde birbirimize selam verdik ve konsantre olmak için gözlerimi kapadım. Suya odaklanmıştım. Tam o sırada ani tepki olarak Ay'ın bana doğru gelen kılıcına vurdum. Bunu nasıl anlamıştım bilmiyordum. Sadece su bana iyi ve kötüyü anlatıyordu. Huzurluydum, en azından düello da olmamıza rağmen suyu hissedebiliyordum. Bu da bana güç veriyordu. Ama artık suyun gücünü hissetmeyi bırakıp düelloya dönmeliydim. Ay'a gülümsedim ve kılıçlarımızı çarpıştırmaya başladık. Birden kılıcının beni yaralamasına engel olsam da benim gömleğimi çizmişti. O çizdiği yerde acı yada yanma duymuyordum. Sadece onu bir anlığına hissetmiştim. Ardından hemen aklımı toplayarak Ay'a döndüm. Yüzünü buruşturmuştu. Anlaşılan daha iyi bir şey yapabilmeyi bekliyordu ama ona yanıldığını göstermiştim.

İçimde birden hırs ve öfke meydana çıktı. Neden birden bu kadar kötü düşündüğümü anlamasamda olmuştu işte. Şimdi Ay'ı daha da çok yenmek ve kendimi kanıtlamak istiyordum. Bu kadar seyirci içinde yenilmeyi göze alamazdım. Kılıç darbelerimi biraz daha sertleştirdim. Yavaş yavaş yorulmaya başlasam da içimdeki hırs durmama engel oluyordu. Bu duyguları aslında hissetmek istemiyordum. Sadece.. Sebebini bende bilmiyordum ama aklımdaki bu düşüncelerimden kurtulup oyuna başlamanın tamda sırasıydı. Yavaş yavaş hareketlerimi değiştirmeye ve Ay'ı şaşırtmaya başlamıştım. Onun bacağına ufak bir yara açtım ama daha fazlasını yapamamıştım. Ay son anda kılıç darbesinden kurtulmuştu.

Sonunda ne yapmam gerektiğini bulabilmem için geri çekilip duraksadım. Dikkatimi kılıcıma verdim. Onu baştan aşağı incelemeye başladım. Sanki onda bir ip ucu arar gibi. Ama birden dalga sembolünün parladığını fark ettim. Anlaşılan bu düelloyu gücümle yenecektim ama şimdi sırası değildi. Henüz düello yeni başlamışken ve ben gücümü kullanmak istemiyordum. Kılıcımla savaşmaya karar verdim. Önce Rose'ye, Tom'a ve Stephan'a baktım. Üçününde yüzünde gülüpseme vardı. Birden Stephan'ı fark ettim ve gülümsemem büyüdü. O daha yeni kardeşim olmasına rağmen aramız çok iyiydi ve benim abim gibi olmuştu. Ona gülümsedim ve keyfim yerine geldi.

Ay'a döndüğümde artık yorgunluğumdan eser kalmamıştı. Yine ilk baştaki gibi enerjik ve dinçtim. Tek fark artık kafamda sorular yoktu. Kendimden emindim. Ay'a döndüğümde yüzünden merak okunuyordu. Sadece ona gülümsemekle yetindim ve sessizce "Hazırlıklı ol Ay." diyerek kendime güvenimi kanıtladım. Bu düello sadece Ay ile olan savaşım değil artı olarak içimde kendimle olan savaşımdı.

2. Tur Sonuçları :

Ayleyda Ocean :Kurgunu ve akıcılığını beğendim. Yazım hatası varsada ben göremedim. Puanın 6.

Cornelia Scarlett: Aynısını kopyala yapıştır yapayım mı şimdi ? Puanın 6.

Lia'nın düellonun başından beri kendinden bu kadar emin olduğunu görmemiştim.Ben niye bunu yapamıyordum? Düellonun başından beri içimi kemiren bir şeyler vardı ve ben buna bir anlam veremiyordum.Lia'nın söylediği gibi: Hazırlıklı olmalıydım.Özel yeteneklerini kullanacağını tahmin edebiliyordum.Sadece doğru zamanı bekliyordu.Benim asıl korktuğum şey de buydu.Belki de düellonun başından beri içimi kemiren şey korkunun ta kendisiydi.

Lia,artık daha atik davranıyordu.Dikkatini arenada bremen mızıkacıları gibi bağıran toplumdan çok,düelloya veriyordu.Bunun için Lia'yı içten içe tebrik ettim.Sadece,gözlerini sık sık kılıcındaki dalga amblemine dikip düşünüyordu.Aklında bir plan olduğunu anlamıştım.Lia'yı birazcık olsun şaşırtabilseydim...Birden aklıma bir şey geldi.Kılıcımla kılıcını düşürmeye çalışır gibi yapacaktım ve ardından da kılıcımı bir anda çekebilirdim,yani sanırım.

Planımı uygulayabilmek için zamana ihtiyacım vardı.Lia fazla enerjikti.Kılıcıma adeta sarıldım.Lia bir adım geri atıldı ve ben o anda kılıcımı onun kılıcına kenetledim.Şimdi iş, kılıç becerimize ve tabii ki de şansa kalmıştı.Güçlü bir hamleye ihtiyacım vardı.Kılıcımı savurarak onun kılıcına çarptırdım.Ama Lia hiç bozuntuya vermiyor,atik hareketlerle direnmeye devam ediyordu.Benim de enerjim tamamiyle yerimdeydi.Neden bilmiyorum,ikimizde gülmeye başladık ama hala kılıçlarımız bir birine kenetlenmişti ve ben arenanın zemininde hafifçe kayarak gerilemeye başlamıştım.Seyirciler birbirlerine karışan sesleriyle bize doğru bağırıyorlardı.Kulübemin bana olan desteğini duyunca aniden içimi bir güç kapladı.Kendimi kaymaktan kurtardım ve de ileri doğru atıldım.En sonunda Lia gözlerini iri iri açtı.Eyvah,sanırım bir planı vardı.Birden kılıcıma vurdu ve geriye doğru savruldum.

Son planımdan sonra artık her şeyi gelişimine göre karşılıyordum.Lia artık daha fazla konsantre oluyordu.Kılıcımı kafamın üstünde hazırladım ve üst darbe yapmaya giriştim ama Lia mükemmel bir karşılamayla atağımı bloke etti.Artık ben de hırs yapmıştım.Bir insan bu kadar uzun süre konsantre olamazdı.Bu sefer kılıcımla 'ilginç' hamleler yapmaya başlamıştım.İlginç derken daha önce hiçbir aklı başında insanın kullanmadığı kılıç teknikleri.Kılıcımla,kılıcını hedeflemiş gibi gelerek başka bir yöne vuruyordum,bu Lia'yı biraz hırpalamıştı.Ama en sonunda Lia ne yapmaya çalıştığımı anladı.Artık hamlelerimi tahmin edebiliyordu.Ben de bu teknikten vazgeçtim ve de hızlı bir atak ile Lia'ya yöneldim.