Daha yeni gelmiş olmama rağmen kampa, ilk olarak yapmak istediğim şey için etrafı bir kolaçan etmeye çıkmıştım. Ve tamda aradığım şeyi işte buldum.
bir okçuluk alanı...
Annemin gücünün yanımda olması için ona sessiz bir istek gönderdim ve tam o anda sanki sırtımı okşayan ufak bir esintiyle birlikte gerdim yayımı , çektim okumu ve fırlattım.
Yeteneğim için teşekkür az kalacak bir minnet kelimesi olsa da annemin beni anladığını ve sevdiğini içimde bir yerlerde hissediyordum. Devam ettim okları sıralamaya. Büyü gücüm sayesinde çoğalttığım oklarım birbirinin üzerinde hedefi buluyordu. İçimden geçen bu coşku dalgasıyla yere bıraktım okumu ve yayımı kollarımı açıp teşekkür ettim yine anneme...
Hiç olmamıştı yanımda, bırakmıştı beni ama şimdi, sanki yanımdaydı... ne kadar da çok istemişim onu yanımda bunca yıl...
Okumu ve yayımı aldım yerden ve devam ettim.
Hedefi buldukça daha geriye çekilerek devam ettim oklarımı fırlatmaya, daha güçlü daha sert çekiyordum her seferinde ki
artık kollarım işlemez hale geldi...
Kahvaltıya kadar bir kaç saat uyusam iyi olacak sanırım.
İyi de burda kimseyi tanımıyorum ki