Sadece Hermes çocukları mı hırsızlık yapar?

Misafir

"Uyanmayacak." diye mırıldandı biri. Bu ses sanırım Mia'ya aitti, gerçi söylediği şeyden de anlaşılıyordu bu. Her sabah beni zorla uyandırmaya çalışan başka kim vardı ki?
"Öyle mi?" diye sordu başka bir ses. Bu da Amanda olmalıydı. "Bekle şimdi."
Amanda'nın ses tonundan hiç hoşlanmamıştım, zaten uyanmıştım ama yataktan kalkma gibi bir istek yoktu içimde. Uykuyla uyanıklık arasındaki bu garip duyguyu daha fazla yaşamak istiyordum, tekrar uykuya dalana kadar. Birkaç saniye sonra bir kapı gıcırtısı, ardından da merdivenden inen ayak sesleri duyunca "Oh be, gittiler." diye geçirdim içimden. Ama yine ne kadar yanıldığıma dair hiçbir fikrim yoktu. "Ne yapıyorsun sen yüce Zeus aşkına!?" diye haykırarak doğruldum yatakta. Amanda elinde boş bir su sürahisiyle karşımda duruyordu, üstüm başım sırılsıklam olmuştu! Yatağım da aynı şekilde tabii...
"Hadi kalk abicim." dedi Amanda gülümeyerek, besbelli gönlümü alacağını umduğu bir ses tonuyla. "Sana ihtiyacım var bir konuda."
"Defol git Amanda!" diye bağırdım ona. "Nerede benim gürzüm?"
"Yaa abi hadi lütfen..." diye yalvarmaya başladı bir anda yüzünü ekşiterek.
"Off, off tamam." dedim sıkıntıyla. Onu böyle üzgün görmeye dayanamıyordum, her ne kadar tüm bedenimi ve yatağımı ıslatmış olsa da... "Aşağıya in, birkaç dakikaya gelirim." Amanda bir sevinç çığlığı koyverip odayı terk etti, Mia da ondan önce gitmiş olmalıydı. Hemen ıslak yataktan çıkıp üstümü değiştirmeye başladım; turuncu melez kampı tişörtünü ve dar bir kotu çabucak giyindikten sonra da aşağı indim.
"Ee Amanda," dedim salonda oturan kardeşimin yanına gittikten sonra. "Neden bana ihtiyacın varmış bakalım?"
"Şey, abi..." diye mırıldandı Amanda. "Şey, benim cephanelikten kendime bir silah falan yürütmem gerekiyor, bana yardımcı olabilir misin diyecektim..."
"Hımm, şu an seni döktüğün o su için bile affetmeyi düşünebilirim." dedim gülümseyerek. Amanda'nın yüzünde beliren şaşkın ifade üzerine de devam ettim; "Ben de uzun süredir bunu yapmayı düşünüyordum, ama bana karşı hep tetikteler. Geçen sefer gürzü çaldığımda kapıyı kırdığımı biri görmüş sanırım, kamp görevlilerinin de kulağına gitmiş bu."
"Nasıl yapacağız o zaman?" diye sordu Amanda şüpheyle.
"Sen merak etme." dedim ona güvence vererek. "Saate baksana, bu saatte daha kimse uyanmamıştır. İhtiyacımız olan silahları çalıp hemen çıkarız oradan."
Amanda'nın onaylaması üzerine beraber kulübeden çıktık; fakat şunu biliyordum ki, bu işi de elime yüzüme bulaştıracak olursam kamptan atılmam an meselesi olurdu.

Misafir

Abimle yine bir macera. Bu sefer hırsızlık yapacaktık üstelik. Kötü bir şey olması falan umurumda değildi. Benim silaha ihtiyacım vardı. O yüzden kamptan atılmayacağımı bilsem hepsini çalabilirdim. Sabah erken olduğu için bir kaç melez dışında kimseyi görmemiştik. Cephaneliğe varınca içeri nasıl gireceğimizi bilemediğim için '' Abi kapıyı kırıyor muyuz?'' diye sordum. Bu arada sırıtmayı da eksik etmiyordum. Ama istediğimi alamayacağımı o anda anladım. '' Bu sefer pencereyi kırmakla yetinmek zorundayız.'' dedi sırıtarak. Neyse sonuçta bir yerleri kırıyorduk. Sessizce '' Bir, iki, üç.'' dedim. Abim gürzüyle pencereyi kırdıktan sonra içeri atladık. Cephaneliğe ilk kez geliyordum ve burası tahmin ettiğimden de güzeldi. Bir yerde kılıçlar, bir yerde oklar , gürzler , kalkanlar, bıçaklar...

Ben ne alacağıma karar vermediğim için hepsine göz atarken abim '' Ben bir hançer ve kalkan alacağım. Sen ne almayı planlıyorsun?'' diye sordu. Okum ve yayım zaten vardı. Babamın verdiği çeşitli büyülerle güçlendirilmiş bir kılıcım da vardı. ah bir de babamın kılıcı vardı. Sanırım bu durumda en çok işime yarayacak kalkandı. Gözüm kalkanlara takılmıştı. İçlerinden en gösterişli ve en çok işime yarayanı seçmek için abimden yardım almam gerekecekti. O silahlar konusunda benden çok daha iyiydi.

'' Sanırım kalkan alacağım.'' dedim gülümseyerek.Kalkanlara göz gezdiriyordum. O kadar çok vardı ki hangisini alacağımı kesinlikle bilemiyordum.

Misafir

Hırsızlık yapmayı seviyordum, bu sadece Hermes çocuklarına özgü bir şey değildi ya sonuçta. Geçen sefer de gürzü buradan çalmıştım, ama bunu kamp görevlileri öğrendiği için bu kez daha temkinli olmam gerekiyordu tabii ki. Bu yüzden bu sefer kapıyı değil, pencereyi kırmıştık! Amanda kalkanlara göz gezdirirken ben de cephaneliğin içinde dolanıyordum. Ne istediğimi biliyordum; bir kalkan ve bir hançer. İlk olarak hançeri seçecektim, çünkü Amanda'nın kalkanını seçmesi epeyce uzun süreceğe benziyordu. Hançerlerin olduğu bir bölme dikkatimi çekti, çeşit çeşit, renk renk hançerler vardı burada. Amanda haklıydı gerçekten de, hangisini seçeceğime nasıl karar verecektim ben?
Tek tek denemeye başladım hançerleri. Uzun ve dik, zümrüt kaplamalı bir tanesi hoşuma gitti, ama hançeri kınından çıkarmak biraz zordu. Altın kaplamalı bir hançer de gayet güzel gözüktü gözüme, ama fazla gösterişliydi. Benim ihtiyacımı görmesi gücüne bağlıydı, görünümüne değil. En sonunda kahverengi bir hançerde karar kıldım, keskin bir ucu vardı. Fazla gösterişli değildi, ama kesinlikle sıradan da değildi. Kolayca saklanabilecek kadar küçüktü, ve kınından çıkarması da kolaydı. Havada zarif zikzaklar çiziyordu, bu kesinlikle tam bana göre bir şeydi. Ona ne isim vereceğim ise belliydi zaten; "Assasin's Secret" Benim sırrım olacaktı bu, hem de öyle bir sır ki... En umutsuz anlarda son umudum olacaktı, en beklenmedik anlarda düşmanlarıma korku saçan sürprizim olacaktı. Onu neye dönüştüreceğimi de çok iyi biliyordum, yine bir iskambil kartı; Maça as. Karo as'ı tamamlamış olacaktım böylece kalkanla birlikte, dört silahım da birer iskambil kartı biçiminde olacaktı.
"Ee Amanda, seçtin mi kalkanını?" diye sordum yanına gittikten sonra.
"Hayır, kararsız kaldım." dedi sıkıntıyla. "Ya sen? Hançerini almışsın gördüğüm kadarıyla."
"Evet, gerçekten de güzel bir şey." diye cevapladım. "Şimdi de bir kalkan almam gerekiyor. Hımm, şuradaki hiç de fena görünmüyor."
Gösterdiğim kalkan daire şeklindeydi, ortasında altısı eş boyutta, diğer ikisi diğerlerine göre daha kısa olan oklar bulunan, mavi bir kalkandı. Okların arasında da metal noktalar vardı. "Sanırım bunu alacağım." diye mırıldanıp kalkanı elime aldım, gerçekten de elime yakışmıştı. "Aramıza hoşgeldin Assassin's Guard." diye geçirdim içimden. 'Karo As' da aramıza katıldığına göre, dörtlü tamamlanmıştı. Artık kendime eksiksiz bir savaşçı diyebilirdim rahatlıkla.
"Ee, Amanda?" dedim kardeşime dönerek. "Sen de bir karar versen de gitsek artık diyorum, hazır kimse gelmemişken."

Misafir

"Sen de bir karar versen de gitsek artık diyorum, hazır kimse gelmemişken."dedi abim. Bir türlü seçemiyordum. Daha doğrusu iki kalkan arasında kalmıştım. Biri bronz üzerinde Yunanca bir şeyler yazıyordu, ve çok güzeldi. Diğeri ise neden yapılma olduğunu bilmiyorum ama altın rengindeydi , üzerinde kılıç desenleri vardı. Karar vermek için bir an gözümü yumdum rastgele elim nereye giderse onu aldım. Bronz olanı seçmiştim. '' Tamamdır. İşte bu.'' dedim sırıtarak. Abim kalkanı elimden alıp biraz inceledikten sonra '' İyi seçim. Aferin kız.'' dedi gülerek. O elinde hançer ve kalkanla bende yalnızca kalkanla cephaneliğin kırdığımız penceresine doğru ilerledik. Pencereye gelince dışarıda dolaşan bir kaç melez vardı. Abimin ağzını açtı, ancak lafını kestim. ''Ben hallederim.'' dedim gülümseyerek. Önce uzun boylu kıza daha sonra da sarı saçlı kıza özel gücümü uyguladım. Ortada kimse gözükmeyince hemen dışarıya çıktık. Pencereyi arkamızdan kapatma gibi bir düşüncemizde yoktu. Elimizdekilerin dikkat çekmemesi için hızlıca kulübemize doğru yola koyulduk.

Rp Bitmiştir!

» Hermes çocukları ve zavallı market.
» Küçük bir hırsızlık
» Hadi Hırsızlık Yapalım
» Hades Çocukları :)
» Zeus'un çocukları