Herşey Afrodit'in Güzellik İksiri İçin!

18- Tarlalarda yaramazlık yaparken yakalanmanla ilgili bir rp yazacaksın.
Mekan: Tarlalar
Katılacaklar: Lucy ve Stell.

Aceleyle kampa geri döndüm ve Sherry'yi ahırlara bırakıp kulübeme gittim, büyükçe bir çanta alarak tarlaların yolunu tuttum. Kendimi mezar kazıp ölülerin altın dişlerini çalacakmışım gibi hissediyordum. Tanrı Dionysos, kısaca Bay D. beni fark etmeden üzümleri toplayıp odama saklamalı, gece herkes uyuduktan sonra da Tanrıça Afrodit'e götürmeliydim.

Sık sık takip edildiğim hissine kapılıp arkama dönüyordum ama kimsecikleri göremiyordum. Tarlalara ulaştım ve üzüm bağının yolunu tuttum. Hava yavaş yavaş kararmaktaydı, burada görünmem zor olacaktı.

"Ah, Afrodit." dedim içimden. "Bir iyiliği de karşılıksız yapsan olmaz mı?"

Bu görevi yapıyor olmamın sebebi arkadaşım Stell'di, tabii onun bundan haberi yoktu. Yüzündeki büyük yaranın sebebi olduğum için çok üzgündüm ve Güzellik Tanrıça'sından yara izini geçirmesini istemiştim. Kabul etmişti, Dionysos'un kutsal sembolü olan üzümler karşılığında. Anlayacağınız iş yine başa düşmüştü, başka çarem yoktu.

Yere oturdum ve üzümleri koparıp çantama doldurmaya başladım, tabii içim acıyarak. Bu üzümler hem kampımızın geçim kaynağıydı, hem de bir Tanrı'nın kutsal sembolleriydi. Kesinlikle bir güzellik iksirine katılmaktan daha iyisini hak ediyorlardı!

Çantanın neredeyse yarısını doldurmuştum ki, arkadan bir el omzuma dokundu ve şöyle söyledi:

"Yakalandın."


(Stell)

Lucy'nin gecenin bir yarısı tek başına çantasını hazırlaması onun yeni bir göreve gideceğini gösteriyordu. Ve bensiz! Bu canımı öyle çok acıttı ki neredeyse ağlayacaktım. Ama bunu yapmasının bir sebebi olduğuna emindim.

"Demek bensiz bir göreve gidiyorsun?" dedim. Lucy'nin gözleri hüzünle yanağımdaki ize kaydı. Revirde yaraya iyi bakmışlardı, sadece birkaç ay daha kırmızı görünecek, sonra tenimin rengini alacaktı. Tabi yine de daima görünecekti! Ama kaderim buysa yapabileceğim bir şey yoktu, bu iş için artık ne Lucy'yi ne de Nemea aslanını suçluyordum.

"Sen gelmemelisin Stell, bu görev gizli" dedi. Hıçkırıkla karışık bir kahkaha attım.

"Biliyor musun, Zeus'un bana verdiği görev de gizliydi ve seni götürmemem gerekiyordu ama ben seni de yanıma almıştım. Bu bana çok güzel bir yara izi kazandırsa da seni yanımda götürdüğüm için pişman değilim. O iz zaten olacaktı, sen yapmasan Nemea aslanı yapacaktı, ki yaptı zaten" dedim Lucy'ninkinin yanında görünen küçük izi göstererek.

"Ben bunun için seni suçlamıyorum Lucy, seninde kedini suçlamanı istemem. Bu izle de yaşayabilirim. Zaten babamda insanları korkutacak bir şeylere sahip olmamı istiyordu" dedim gülümseyerek. Lucy iç çekti ve:

"Hadi gel! Yolda göevi anlatırım" dedi ve biz üzüm tarlalarına doğru yol almaya başladık.

Artık görevimi Stell'e anlatmam kaçınılmazdı. Takmıyormuş gibi görünse de, yara izinin onu çok üzdüğünün farkındaydım. Birlikte üzüm bağlarının arasına oturduk ve nedenini sorgulamadan o da üzümleri koparıp çantaya atmaya başladı. Ben de anlatmaya koyuldum.

"Yüzündeki yara için çok üzgündüm ve birşeyler yapmak istiyordum. Senin peşinden ben de gizlice Olimpos'a geldim ve Tanrıça Afrodit'ten yüzündeki izi geçirmesini istedim. O da bunu yapmak için bana bir şart koştu: Dionysos'un üzümlerini çalmak. Eh, artık tüm hikayeyi biliyorsun, çabuk ol da çantayı doldurup yakalanmadan gidelim buradan!"

Tabii, herkes ne kadar şom ağızlı olduğumu bilir, o sırada tekrar bir el omzuma dokundu, diğer eliyle de Stell'in omzunu tutmaktaydı. Ve şöyle dedi:

"Yakalandınız."

İşin kötüsü, bu sesi tanıyordum. Bu sefer gerçekten yakalanmıştık!

Bu tanrıça Hera'ydı!

Bizi suç üstü yakalayan Hera'ydı ama onu Zeus'un gönderdiğine emindim. Lanet tanrı, benden kurtulmak için bir karısını başıma salmadığı kalmıştı, harika, bir bu eksikti.

"Siz ikiniz Dionisos'un bahçesinde ne arıyorsunuz?" diye sordu. Kendimi tutamadım ve:

"Siz Melez Kampında ne arıyorsunuz?" diye sordum. Kadın gülümsedi.

"Seni izliyordum Fabiano. Zeus bu görevi yapmam için bana rica etti. Ve iyiki yapmışım. Sizi hırsızlık yaparken yakaladım" dedi. Gülümsedim.

"Tanrıçam, amacımız tam olara hırsızlık değil. Bir görevi gerçekleştirmek için öncelikle bunu yapmamız gerekiyor. Eğer bu küçük arsızlığımızı görmezden geleceğinize Styks nehri üzerine yemin ederseniz sizin için de tehlikeli bir görev yapabiliriz" dedim. Tanrıça korkunç bir şekilde bağırdı.

"Bana rüşvet mi teklif ediyorsun yani? Bana, Tanrıça Hera'ya?"

"Tanrıçam, yanlış anlamanızı istemem, sadece sizin gerçekleştirmek istemediğiniz korkunç bir görevi yapmaya gönüllü olacağız, sizde karşılığında bizi ele vermeyeceksniz. Bence gayet adil bir teklif" dedim. Hera bizi bıraktı.

"Aslında öyle bir görevim var" dedi ve birden bire elinde güzel bir mendile sarılmış küçük bir kutu çıkarttı.

"Bunu Luke Castellan'a götürürsen sırrınız saklayacağıma dair Styks nehri üzerine yemin ederim" dedi. Bende gülümsedim.

"Doğru meleze geldiniz tanrıçam. Teşekkür ederiz" dedim ve kutuyu aldım.

"Sakın içine bakma! Hoş, zaten bakamazsın, büyülü" dedi ve yok oldu. Lucy'ye döndüm.

"Önce Afrodit'e mi gitsek babama mı? Beni bu halde görmesini isteyip istemediğimden emin değilim" dedim ve tercihi Lucy'ye bıraktım...

Stell'e her baktığımda yüzündeki yarayı görmek içimi acıtıyordu, o yüzden kararımı hemen verdim.

"Önce Afrodit'e gidelim, üzümleri kazasız belasız teslim etmeden yeraltına gitmek istemem."

Stell olumlu anlamda başını salladı. Eh, o da suratındaki yaradan kurtulmak için can atıyordu tabii ki. Hem... Tanrıça Hera'nın bizden istediği görevin ne gibi tuzaklara sahip olduğunu bilemezdim, Luke'un yanına gitmek için sabırsızlanmıyordum.

(Rpout: Olimpos'ta devam edecektir.)