ilk arkadaşım

Uyuyakalmışım, yaklaşık bir saat.Uyandığımda tavan yerine annemin yüzünü görebilme umudu ile yavaşça gözlerimi açtım. Yanılmışım.Yine tavan! Yataktan indim ve derin bir nefes aldım.Etrafa baktım.Kimse yoktu.''Harika'',dedim kendi kendime.''Bari dışarı çıkayım.''üstüme bir şeyler alıp dışarı çıktım.Tam da tahmin ettiğim gibi.Herkes dışarıda ve kimi antrenman yapıyor, kimileri ise sohbet ediyordu.Öylesine yürüdüm, belki güzel bir yer görür gezmeye oradan başlarım diye.Sonra kedimi ormanın ortasında buldum. Yere uzanıp uzun ağaçların büyük bir çoğunluğunu kapsadığı gökyüzüne baktım.Sürekli gözlerimi kapıyordum ama yinede bakmaya devam ettim.Sonunda gözlerim acıdı va kafamı çevirdim. O kadar ani olmuştu ki başım ağrıyordu. Birden bir hışırtı duydum.İçgüdüsel olarak yanımdaki kalın dal parçasını aldım.Gayet sakin:
''kimsin?'' dedim.

Bugün biraz sakinleşmek için ormana gitmiştim. Bu arda yeni gelen gelen kıza karşılaştım. İçimden bir ses hemen ordan uzaklaşmamı söylüyordu. Tabii bunda onun Ares kızı olmasının da bir payı vardı. Ama onun dışında başka bir his de vardı. Bu arada kızın sorduğu soruyu cevap vermem gerektiği aklıma geldi.
''Maya.Ahh...Maya Collins,Demeter kızıyım.''
''Belli.'' dedi o beni süzüp. Aklıma geçen günlerde kuzenimle bana saldıran bir Ares kızını getirmişti. Bu anıdan sıyrılıp onun da ismini söylemesini bekledim.
''Ben Yori- yani Leonie.'' dedi kız hızla. ''Sen burada ne arıyorsun?''
''Ihh..Gezmeye geldim.'' dedim. Doğrusu nedenini ben de bilmiyordum.
''Ah tamam şimdi-'' Leonie'nin sözü kesilmişti çünkü arkamızdan bir ses gelmişti.

Kendinden bahsedince gevşedim.
''Ah tamam şimdi-'' daha sözüm bitmeden arkalardan bir yerden (yine) bir ses geldi ''Bütün bu sesler beni mi buluyor, şimdi kim geldi?'' diye düşündüm. Maya'ya baktım. Saldırı pozisyonundaydı.Elimdeki sopanın hala bende olduğunu fark edince ben de sesin geldiği yöne dönüp onun yaptığını yaptım.Çalılıkların arasından çıkanı gördüğümüzde ikimizde çok şaşırdık.

Ufak bir şarkı mırıldanarak yine ormanda geziniyordum. Birden duyduğum seslerle irkildim. Bu kaçıncı oluyordu bugün? Bu seferki bir melez değil, bir canavar olabilirdi. Meşe palamutlarım da yanımda değildi ne yapacaktım? Cesur bir nemftim ben! Yavaşça ardından gelen sesleri dinlediğim çalılığa yaklaştım. Derin bir nefes aldım, melezlerdi bunlar. Kendime bir şeki düzen verdim ve yavaşça çalının arkasından çıktım. Ürkmüş görünüyorlardı. Biri çok tatlı kahverengi saçlı bir kızdı. Diğeriyse pek hoş görünmeyen dağınık, kızıl saçlara sahipti. Sünger Bob'a benziyordu hatta! Buna rağmen asabi bir duruşu vardı.
"Hey, hey hey! Ne bu böyle? Bugün de herken beni öldürmeye çalışıyor! Ne yaptım ki ben size?"
İki kızda hala şaşkın gözlerle bana bakıyordu. Kızıl saçlı kızın elinde ufak bir dal parçası vardı. Bunu görünce sinirlenmiştim işte. Hızla elimi kıza doğrulttum ve sesimi makul ölçüde yükselttim.
"Hey sen! Evet, evet turuncu kafa! O... O elindeki dalı nereden buldun sen ha? Kim bilir hangi ağaçtan koparmışsındır! Pek hiç düşündün mü? Acaba onun sahibi var mıdır diye! Ah... sen düşünmezsin tabii! Ares çocukları hep böyledir değil mi?"
Kız elindeki sopayı yere attı. Ve korktuğunu belli etmemeye çalışarak sırtını dikleştirdi.
"Ah, şey ben... Özür dilerim. Sen kimsin ki?"
Sesimi yumuşattım. Sanırım ne demek istediğimi anlamıştı. Yanındaki tatlı kıza doğru yürüdüm ve kıza elimi uzattım, işte yine yeşil oluyordu ama kız bundan ürkmemişti.
"Ben Lalita. Sen de Demeter kızısın değil mi? Belli oluyor. Çok tatlısın!"
Kız hafifçe kızardı ve gülümsedi.
"Evet, ben Maya, o da Leonie. Bizde yeni tanıştık."
Gülümsememi bozmadan Leonie adlı Ares kızına da elimi uzattım. O da çok sıcak gülümsüyordu ama istemsizde olsa elimi sıkarken canımı acıtmıştı. Ufak bir çatırtı işitildi.
"Memnun oldum Leonie. Ufak bir dalımı kırdın ama olsun canım."

Leonie Lalita'ya ters ters baktı. Ama ben şu konuşkan tatlı nemfi çok sevmiştim. Hiç bıkmadan benimle doğa ve ağaçlar hakkında konuşabilecek biriydi. Ayrıca zaten Dryad'lar bana çok saygı duyardı, ama şahsen biriyle tanışmamıştım.
Leonie'yi affettirmek için elimin bir hareketiyle kopardığı ağacı büyüttüm. Lalita saygıyla bana bakıyordu. Leonie ise her an kaçmak istermiş gibi yönelmişti.
''Bence durmalısın Leo, ormana bir kez girdiysen kesinlikle kaybolmuşsun demektir.'' dedim Leo'ya. Lalita, beni can kulağıyla dinliyor, her söylediğimi ezberlemeye çalışıyordu.

Lalita ya da ismi her neyse beni korkutmuştu.O kadar hızlı ve sert konuşmustu ki Maya'nın konuşması bile beni sakinleştırmemişti.Bir adım geri gidecek oldum''Bence durmalısın Leo, ormana bir kez girdiysen kesinlikle kaybolmuşsun demektir.'' dedi May.Ama aklımda bu yoktu ki! Olduğum yerde kaldım.Ama o ikisinin konuşulacak çok şeyi olduğunu düşünüyordum.Onları yalnız bırakayım diye düşünüyordum aslında.Ne de olsa kız Demeter kızı. ''Ah! Neyse saat geç olmuş çok acıktım benimle aynı fikirde olan var mı?'' Dedim konuyu değiştirmek için.O iki doğaseverden onay alınca birlikte yemek yemek için gazinoya doğru yola çıktık.Yanımızda ormanı adı gibi bilen biri varken bu çok kolay oldu.

RP BİTMİŞTİR



(sonunda!! bu anı o kadar bekledim ki Maya!!)

( hehe)