Kötü Başlangıç, En Azından Benim İçin

Tam bir geri zekalı olduğumu biliyorum. Benim ne işim var arenada! Eğitmenimiz Bayan Fackrell beni az daha öldürüyordu ya da ben büyütüyorum. Güneş tam tepedeyken arenaya doğru yola çıktım. İlk defa gidiyordum ve çok heyecanlıydım.

Lucy normal bir şekilde arenada eğitim mi veriyordu yoksa başka bir şey mi yapıyordu bilmiyorum ama cidden ciddi görünüyordu. İşi bitene kadar izledim. Sonra bana döndü ve gülümseyerek "Merhaba Alex! Çalışmaya geldiysen hemen başlayalım!" dedi coşkulu bir sesle. Sonra hemen kılıcımı kınından çıkarıp elime aldım ve "Başlayalım..." diye fısıldadım.

Aslında korkuyordum. Tırmanma şeysi beni yeterince korkutmuştu zaten. Bundan acaba nasıl çıkacaktım.

Alex'in suratındaki ifadeden anladığım kadarıyla buraya geldiğine daha şimdiden pişman olmuştu. Tabii bir Afrodit kızının hayatının amacı hiçbir zaman düellolarda profesyonel olmak olmazdı. Yine de hepsinin kendini dışarıdaki canavarlara karşı koruyacak kadar iyi kılıç kullanabilmesi gerekiyordu. Gülümseyerek ona bir baş selamı verdim ve ağır tempolü düellomuz başladı, elimde kılıcım Nefesalan vardı. Bugün sabah uyandığımdan beri arenada çalışıyordum ve hala yorulmamıştım.

Alex başlarda biraz stresli gibiydi ama eli kılıcına alıştıkça daha rahat manevralar yapmaya başladı. Ben de yan bir gülümsemeyle biraz tempomuzu arttırdım...