Özlediğim kişi: annem

Kulübemde oturuyordum. Aklımda hala annem vardı. Onu çok özlemiştim. Buraya gelmeden önce çantama annemle çekildiğimiz bir resmi koyduğum aklıma geldi. Çantama uzandım ve resmi içinden aldım. Annemin resmine baktıkça gözlerimden yaşlar süzülmeye başladı. Onu çok özlemiştim. Bugünlerde aklımdan hiç çıkmıyordu. Önceden ondan hiç uzak kalmamıştım.

Bir süre sakince yatağımda oturup annemin resmine baktım. Ardından resmi baş ucumdaki masaya bıraktım ve elimi yüzümü yıkamak için lavaboya gittim. Ağlamam kesilince ve göz yaşlarım dinince hava almak için bahçeye çıktım. Daha havanın kararmasına bir saat vardı ve melezlerin çoğu dışarıdaydı. Umarım kimse ağladığımı anlamaz diyerek içimden dua ettim ve ahıra doğru ilerledim.

Alice’yi görmenin bana iyi geleceğini düşünerek ahıra girdim. Masanın üstünden bir iki tane küp şeker alıp Alice’e verdim. Alice ile birlikteyken içimde bir rahatlama oluyordu. Ardından içimden kamptan kaçmak ve annemin yanına gitmek istedim. Aslında bu artık benim için zor değildi. Çünkü daha öncede kaçmıştım. Ama bu sefer benim için sorun olan tek şey eğer bu kaçışımı öğrenirse babamın bana karşı vereceği tepkiydi. Sanırım çok kızardı ve ceza alırdım. En önemlisi de onun bana olan güvenini sarsabilirdim. Yine de annemi görmenin bunlara değeceğini düşündüm ve pegasusuma bindim. Alice’nin kulağına eğilerek “ Beni anneme götür Alice.” dedim ve Alice’nin benim sözümü dinlediği için çok sevindim.

Kamptan sessizce ayrıldıktan sonra New york’a evimize gittim. Genelde annem bu saatlerde işten gelmiş ve evde olurdu. Yine evde olması için içimden dua ediyordum. Onu fazlasıyla çok özlemiştim ve görmeliydim.

Eve geldiğim zaman çok heyecanlıydım. Alice’ye insanların göremeyeceği bir yere gitmesini ama yakınlarda lup istediğim zaman gelmesini istedim. O da tamam diyerek yanımdan uzaklaştı. Evin kapısının önüne gelip durdum. Derin bir nefes aldıktan sonra kapıyı çaldım. İçerinden annemin sesi geldi.

“Kim o?” diye sordu annem. “Benim anne Lia.” Diye cevap vermemle hemen annem kapıyı açtı ve annemin boynuna sarıldım. Bir süre öyle durduktan sonra içeri davet etti ve en sevdiğim koltuklara oturdum. Annem “Ah kızım seni çok özledim iyi ki geldin.” dedi ve tekrar sarıldı. Ben anneme sarılırken annem ağlamaya başladı ve bunun üzerine “Ağlama anne. Bak buradayım.” dedim ve gülümsedim. Annem gözündeki yaşları sildikten sonra konuşmaya başladık.
“Kamp nasıl kızım? Orada iyi misin? Arkadaşların var mı? Bir şeyler öğrenebiliyor musun?” diye sormaya başladı.

“Annecim sakin ol anlatacağım hepsini. Evet bir tane kardeşim ve bir sürü arkadaşım var. Hepsiyle aram çok iyi. Babamı da 2 kere görmeye gittim.” diyerek anlatmaya başladım. Bir süre ben konuştuktan yaşadıklarımı anlattıktan sonra “Sen nasılsın annecim ? Lena nasıl, onu görüyor musun hiç?” dedim. Lena dan bahsedince gözlerim dolmuştu. Onu da çok özlemiştim ama annemin önünde ağlamak gibi bir niyetim yoktu. Keşke o da burada olsaydı diye geçirdim içimden. Hem onu da görmüş olurdum abu sırada.

“ Lena arada buraya uğruyor kızım. Genelde hep seni soruyor. O da seni çok özlemiş. Ama merak etme çok iyi.” dedi ve annemde yaşadıklarını anlatmaya başladı. Sonunda konuşmamız bittiğinde hava baya bir kararmıştı. Saate baktığımda çok geçtiğini fark ettim. Anneme döndüm ve

“Anne saat çok geç olmuş artık gitmeliyim. Kardeşim beni merak etmiştir.” dedim ve ayağı kalktım. Annemde benimle beraber kalktı ve sarıldık. İkimizde ağlamak üzereydik ama birbirimizin yanında ağlamak istemediğimiz için kendimizi tuttuk.
“Yine gel kızım.” dedikten sonra annem kapıdan çıktım ve “ Geleceğim annem merak etme.” dedim ve dışarı çıktım. Annem bana el sallarken bende ona salladım ve ileride Pegasusuma binerek kampa gitmeye başladım.