Yakın dostlar karşılaşırsa...

Sonunda kampa gelmiştim. Okullar açıldığı için ancak hafta sonları burada olabiliyordum ve burayı zamanla özlüyordum. Hem burayı, hem arkadaşları mı. Kampı yalnız başıma dolaşmaya karar verdim. Kulübemden çıktığım gibi kendimi ilk önce ahıra pegasusumun yanına attım. Ahırdan çıktıktan sonra kano gölüne gitmeye karar verdim. Bu havada orada kimsenin olacağını sanmıyordumama oraya gitmeyi seviyordum.

Kano gölüne geldiğim sırada yalnız olmadığımı fark ettim. İleri de bir kız vardı ve arkası bana dönüktü. Uzak olduğu için kim olduğunu anlamasamdaona doğru ilerlemeye başladım. Kız benim geldiğimi fark ederek bana döndü ve "Selam bir tanem!" dedi ve sarıldı. Bu Serena'ydı. Onu gördüğüme çok sevinmiştim. Bende sarılmasına karşılık verdim. Bir süre sonra geri çekilerek "Selam hayatım. Çok özledim seni. Okul yüzünden görüşemiyoruz." dedim ve hafifçe gülümsemeye çalıştım. Onu gerçekten özlemiştim. Onunla yazın her zamanımızı kampta beraber geçirirken şimdi çok az görüşebiliyorduk. Ben bunları düşünürken Sere konuşmaya başladı..

"Selam hayatım. Çok özledim seni. Okul yüzünden görüşemiyoruz." Bunu duyunca ikimizde gülümsemiştik. O kadar çabuk zaman geçmişti ki, Lia’nın bayağı değiştiğini fark etmiştim. Fazla sessiz kalmaktan hoşlanmadığım için konuşmaya başlamıştım. ‘‘Ah Lia, keşke aynı okulda olabilseydik. Emin ol dersler harika! Hatta bütün derslerde öğretmenlerin favori öğrencisiyim! Sanırım bu işi de başaracağım.’’ Gülmemek için kendimi zor tutuyordum. Oldukça şımarmıştım. Dersler mükemmeldi. Arkadaş çevresi hakkında yorum bile yapmıyordum. Rose ve Robyn hep yanımdaydı. Tabi ben onları ara sıra yalnız bırakıp başkalarıyla takılıyordum. İki sevgiliyi yalnız bırakmalıydım. Biliyordum annem buna genellikle -aslında her zaman- karşı çıkıyordu. İnanabilir misiniz, annemin feminist kızı ben bile değişmiştim. Bombayı en sona bırakmıştım. ‘‘Bu arada okuldaki çocuklarda çok yakışıklı! Tanrım, artık bir feminist değilim sanırım!’’ Bu son cümleyi kıkırdayarak söylemiştim. Athena kızı olan ben, kesinlikle değişiyordum.

"Aa.. Yok artık inanamıyorum Sere. Senden bu sözleri duymayı beklemezdim." dedim ve gülmeye başladım. Gerçektende Sere'den böyle sözler duymak beni çok şaşırtmıştı. Bu sözleri herkesden duyacağıma inanırdım da o ndan duymak.. Ne biliyim tuhaftı işte.. Ama gülüyordum. Değişince aramızın bozulacağından korkuyordum ama hiçte düşündüğüm gibi olmamıştı. Şimdi birbirimizi daha da iyi anlıyorduk ve giderek birbirimize benzemeye başlamıştık. Sere konuşmaya başlamadan önce sözlerime devam ettim. "Ah benimde okulum çok güzel gidiyor. Afrodit kızlarının yanında olunca da tabi daha da iyi durumdayız sınıfta. Bizim okulda süper ve erkekleri de çok yakışıklı. " dedim ve kıkırdamaya başladım. Ben güldükçe Sere de gülüyordu. Artık gülmekten yoruldum diyebilirdim. Zaten Sere'yle beraber olunca hep böyle gülüyorduk. Ardından Sere sanki gülümsemesini durdurmak için derin nefes aldı ve konuşmaya başladı..

Sere'nin kendsini kötü bir savaşçı olarak düşünebildiğine inanamıyordum. Aslında benim kadar iyi dövüşüyordu. Bunun için üzerine başka özel güç gerekmiyordu. Sere'Nin böyle düşünmesine şaşırmıştım ve onun böyle düşünüp üzülmesini istemiyordum. O da çok iyi bir savaşçıydı..

Bizim biraz önce gülme seslerimiz gitmiş yerini sessizliğe bırakmıştı. Sessizliği bozarak Sere'nin sorusuna yanıt verdim. "Sere bak özel gücünün olmaması seni kötü bir savaşçı yapmaz. Sende en az benim kadar iyi savaşıyorsun. Evet benim poseidon kızı olmam sayesinde atlarla ve deniz canlılarıyla konuşabilme gücüm var ama bu beni senden farklı yapmaz. Lütfen gücün yok diye kendini üzme." dedim. Bu sözlerim onun için ne kadar etkili olurdu bilmiyorum ama onun kendisini üzmesini de istemiyordum. Her konuda sonuna kadar onun yanında da olacaktım. Ben bunları düşünürken Sere başını eğdiği yerden kaldırıp bana baktı ve konuşmaya başladı..

Yine her zaman olduğu gibi gülmeye başlamıştık. Sere ile beraberken hep böyle olurdu. Bu da bizi diğerlerinden farklı kılıyordu. "Ya pek farklı birşey yok işte. Sat ve afrodit çocuklarıyla beraberim. Okulum güzel gidiyor, eğleniyorum. Ama kardeşim ve seni hep özlüyorum. İyiki bu kamp var da hafta sonları görüşüyoruz." dedim ve gülümsedim. Gerçekten de onu ve Rose'yi özlüyordum istemeden de olsa. Kampta hep beraber olduğumuz için alışmam zor oluyordu. Yine de halimden mutluydum.

Tekrar Sere'ye dönerek "Ee.. Hep ben anlatıyorum ama bende seni merak ediyorum. Sen ne yapıyorsun ? Nasıl gidiyo bensiz okul ?" diye sordum ve ikimizde gülmeye başladık. Bunu biraz kıskanmış ses tonu takınarak söylemiştim ve bu sesim ikimizi de güldürüyordu. Sere'nin gülmesi durunca konuşmaya başladı.

"Evet ya matematik ve feni bende seviyorum. Birlikte çalışsak süper olurdu. Ben anlatırdım onlara da. Zaten matematikten anlamayanlar gelip bana soruyorlar sorularını." dedim ve gülümsedim. Sere'yle aynı okula gitmeyi o kadar çok isterdim ki.. Onunla zevklerimizin neredeyse hepsi aynıydı ve bu bizi süper ikili yapıyordu. Her zaman birbirimizi tamamlıyabiliyorduk. Zıt olmadığımız içinde hiç birbirimizden sıkılmıyor aksine ayrılamıyorduk birbirimizden.

Sere ile bir süre daha böyle okuldan ve arkadaşlardan konuşmaya devam ettik. Ardından Sere'ye "Sere hadi gel kampa kulübelerin oraya dönelim. Hem diğer kızları da görmüş oluruz. Gitmek ister misin?" diye sordum. Burda kalıp onunla konuşmak çok eğlenceliydi. Zaten kulübelerin oraya gitsekte beraber olucaktık. Sadece diğer kızları da özlemiştim ve görmek istiyordum. Ama hayır desede benim için fark etmezdi. Sonunda cevap vermesi için Sere'ye baktım.