Sorun Bende Değil Duvarda!

40- Tırmanma duvarına gideceksin!
Mekan: Tırmanma duvarı
Katılacaklar: Sen ve istediğin herkes.

Kampı öğrenmiş ve kaybolmadan gezmeye başlamıştım. Meşhur tırmanma duvarını bir de ben göreyim dedim, demez olaydım. Diğerlerinden çok farklıydı. Her tarafından lavlar çıkıyordu. Korkmuştum. Her an gerisin geri dönebilirdim.

"İlk çıkışın mı olacak?" dedi bir kız sesi. Arkamı döndüm ve sesin geldiği yere baktım. Evet anlamında başımı salladım ve tırmanma duvarına bir daha baktım.

Kız yanıma geldi ve "Ben Apollon'un kızı Ange. İstersen beraber çıkabiliriz." dedi.

"Bende Afrodit'in kızı Alexandra ve çok mutlu olurum." dedim ve beraber duvara doğru ilerledik.

"Hazır mısın?" dedi Ange. Acaba hazır mıydım.

Yapacak bişey bulamayınca tırmanma duvarına gitmeye karar verdim.Zaten Kev yeterince sinirimi bozmuşken stres atmaya karar verdim.Bir kız önüme çıktı.Yanına gidip konuşmaya başladım.Gerçekten çok güzel bir kızdı.

"İlk çıkışın mı olacak?"

diye sordum.Başını salladı hemen kendimi tanıttım.

"Bende Afrodit'in kızı Alexandra ve çok mutlu olurum."

Şimdi anlaşıldı güzelliği...dedim içimden...

"Hazır mısın?"

diye sordum.Benim birkaç kez başarısızlık görevlerim olmuştu.Ama şimdi yapacaktım hatta imkasıza karar verrdim.Yaralamayacaktım kendimi..

Duvarı tırmanmaya başladık fakat bir sorunum vardı. Bu şeyden hem korkmuştum hemde sağ çıkamayacağımı düşünüyordum. İlerlemem için bir sürü neden vardı. Sürekli sarsılması ve lavlar saçması.

"Lanet olsun! Kim bulduysa bunu...." dedim bağırarak. Sonra hırslandım ve hayatta kalmak için savaşmam gerekiyor dedim ve 1-2 adım attıktan sonra kolumu sert bir biçimde duvara çarptım. Her şeye rağmen ilerlemek istiyordum.

"Tanrılar adına bu şey korku tüneli gibi!" dedim çatlayan bir ses ile.

"Evet!" diye onayladı beni Ange.

"Güzel!" dedim . "Bu şeyin tepesine nasıl ulaşacağız?" dedim İçimden.

Üzüntüyle duvarın tepesine baktım.Aslında düşündüm de ben tepeye hiç çıkamamıştım.Ve daha başındaydık!!Üzüntüyle başımı salladım.

''Hiç bir fiktim yok Alex!Ahh,bu arada sana Alex demem bir sorun olur mu??''

Kocaman duvarın üstünde düşündüğüm şeye bakarmısınız?Alex'in kolunu vurduğunu hatırlayıp ona baktım.

''Canın acıdı mı?Yani kolun...''

Tutunduğum şeyden kendimi yukarı çektim ve tam zamanında bacağımı aşağıdaki çukurdan çektiğimi anladım.Yoksa akşama kampta 'Ange'nin kızarmış bacağı'nı yiyecektık.derin biriç çektim ve aşağıy baktım.

''Ucuz yırttım ya!''

"Ucuz yırttım ya!" dedi Ange. O durumdayken gülebileceğim kadar iyi gülerek-düşünün yani siz beni-.

"Evet, ayrıca Alex demende hiçbir sorun yok. Kolum ağrıyor. Aşağıya geri inemez miyiz?" dedim.

Bu haliyle çok basit bir durumdu ya. Biraz daha ilerledim ve içimden küfür etmeye başladım. Emin olun arada olmak hiç de güzel bir durum değil.

Bu duvar nasılda sallanıyordu öyle yaa. İki elimde kayıyordu ve zor bir şekilde duryordum orada.

Acaba insek mi??Daha yarılamamıştık bile!!Bari yarısı diye geçirdim içimden...Yaralanmadan yarısına gelebilsek...Önüme bakarak Alex'e cevap verdim.

''Yarısına gelelim,inelim!Lütfen!!''

Alex inlemeyi andıran bir ses çıkarınca Lütfeni ekleme gereyi duymuştum.O anda sarsıntıdan elim kaydı ağzım yavaş bir çığlık çıktı ve en sonunda tutunma yeri yakalayarak derin bir mefes aldım.Yere düşerek ölmek yerine korkudan ölecektim!Hızlı hızlı Alex'in olduğu yere tırmandım.

''Yada bilemiyorum...''

Tam aşağı inebileceğimizi söyliyeceğim anda fikrimi değiştirdim ve devam ettim

''Biraz daha mı devam etsek??''

"iyi, peki, tamam!" dedim sinirle.

Sarsılıyorduk ve sarsıldıkça daha da sinirleniyordum.

"Sorun bende değil duvarda!" dedim hırsla.

"Bence de öyle. Her seferinde hırsımdan çıkıyorum buraya. Her seferinda yara almadan inmek için çıkıyorum." dedi.

Ayağım kaydı ve tutunabilecek bir yer bulana kadar 30-40 cm kaydım. Tekrar aynı yerleri çıkmaya başladım. Bu sefer biraz daha ilerlemiştim. Tutundum ve kendimi yukarı doğru çektim.

"Cidden sorunlu olan ben değilmişim" dedim hırsla.

Ange benden biraz daha yukarıdaydı. Kim bilir kaçıncı çıkışıydı bu.

"Bu kaçıncı çıkmaya çalışma denemen?"

Yerimde durup biraz soluklandım.Bu arada Alex'i bekliyordum.Yetişince sarsıntıdan kayaya sıkıca yapıştım ve cevam verdim.

''Aslına bakarsan pek fazla değil!''

Ahh,dursana bee! diye söyleniyordum bir yandanda duvara.

''Ve belkide kolumu kıracağım.Bir daha da buraya çıkamayacağım.Upss,ıska!''

diye sevinçle haykırdım.Yanımdan geçip yuvarlanan kayaya!burası eğer canınıza susamışsanız ideal bölgeydi.Kayayı altlatmanın verdiği sevinçle Alex'e baktım.

''Devam edelim mi?''

diye sordum.Bana öyle bir baktı ki üstüme atlayacak diye bir kaya ileriye kaçtım.


''Tama,söz biraz daha ilerleyelim aşağıya ineriz.Lütfen!''

Yine lütfen lafını kullandım.Çünkü Alex'i yumuşatıyor gibiydi...

Lütfen dedi. Lütfen.... Bu söze karşı hep saygı duymuştum ve yine de duyuyordum.

İlerliyemiyorum çünkü çok ilerlersem hırslanacak ve ölüme bir adım atmış olacaktım.

"Peki..." dedim ve sonra ekledim. "Eğer bayılırsam ya da ölürsem bütün suç senin tamam mı?" dedim ve gülümseyerek ilerlemeye çalıştım.

Bu çok zordu. Elinizden ne gelirse gelsin bir çılgın at misali yerinde duramıyor ve sizi üstünden atmaya çalışıyor.

"Offfff!!!" dedim hırsla. Hırslandığım için bu kötü oluyordu...

Ange de benim gibi hayat savaşı veriyordu. Yazık bize...

Gülüp tırmanmaya devam ettim.Tam yarıya gelmiştikki önümüzden çıkan ani bir alev ve sarsıntıyla Alex dengesini kaybedip elleri kayınca arkasından hemen bağırdım.

''Alex,ayağımı yakala!Birşeyler yap!''

Alex hızla ayağımı yakaladı.Ellerimin yara olmaya başladığını alttan gelen yer çekimi baskısıyla anladım.Resmen yanıyordu ama şuanda yarayı temizleyecek vaktım yoktu.Acıyla yüzümü buruşturdum ama sonra kendime gelip Alex'e baktım.

''İyimisin Dostum?''

Başını salladı alnımda ter damlacıkları oluşmaya başladığında hata edip onunla inmediğim için kendime lanet okudum.

''Ann,inmeliyiz daha fazla dayanamayacağım!''

Dayanacak gücüm kalmamıştı. Lanet olsun! Keşke azıcık daha dayansaydım. Sonra aklıma bir şey geldi.


"Hey, peki aşağı nasıl ineceğiz?"

Bu önemliydi çünkü inemez isek burada kesinkes ölecektim. Hem Ange'nin bacağına tutunarak daha ne kadar dayanabilirdim ki! Hem o, hem ben ölürdüm. Zaten kolum gitmişti.

"Duvar?" dedi Ange. Hayır nasıl inileceğini biliyor olsun...

Ahh! diye inledim elim taştan kaymaya başlamıştı.Diğer elimi de taşa sarıp kendimi güçlükle taşa sabitledim.

''Ayaklarını taşa koy Alex bende senin önceden bastığın yere basarak aşağıya inmeye çalışıyım.Ahh burdan sonra kesin hastanelik olacağız be!''

Küfretmemek için dudaklarımı birbirine bastırdım ve Alex beni aşağıya çekti.Bende ayaklarımı onun önceden bastığı yerlere basmaya zorladım.Ellerimin kanadığını taştaki kırmızılıktan anlamıştım.

''Hey Alex ne kadar yukardayız''

Ne adar yukardaydık ki!? Yükseklik korkum yoktu ama bu şey yüzünden olmaya başlamıştı.

"Şey... Aaaa, tam olarak... Hey dikkat et!"
Yukarıdan gelen bir alev sağ olmasın süper bir şekilde bize doğru geliyordu. Ange ile hızlı hareket etmeye çalıştık ve bir kaç santim ile paçayı iyi kurtardık.

"Galiba 5-10 metre falan." dedim titreyen bir sesle. Sonra ekledim. "Belkide daha fazladır."

yutkundum.Hay benim lanet dilim!Ne diye Alex'i dinleyip aşağıya inmemiştim ki!

''Alex,çok üzgünüm ve ciddiyim''

dedim ve bir metre kadar aşağıya indik derin derin nefes alıp elmin acısını unutmaya çalışıyordum.Alex'se o kadar ağır değildi.İşte Afrodit kızı olmanın yararları...

''Alex seni dinleyip aşağıya inmeliydik,ben tam bir aptalım!''

Ne sanıyordum ki?Kendime Hakaret ederek Alex'e olan vicdan azabımı geçireceğimimi?ASlında işe yarıyordu.Yavaş yavaş bir metre kadar daha indik hava kararıyordu umarım gece olmadan burdan ineriz diye söyledndim...

Ange iyi kızdı. En azından çok samimi konuşuyordu. O söylenirken gülümsedim -o halde gülümsemem bir ilginçti tabii- ve "Önemli değil." dedim iniltiyle karışık yalvarma tonuylar.

Fark ettiniz mi?.Ne kadar çok ses tonum var. Her neyse. Ben orada ölüyorum ne diye konuşuyorum ya.

"Hey, az kaldı bak, birazdan bitiyor!" dedim sevinçle. Ya da kendimi kandırıyordum. Çünkü duvar sarsıldıkça acayip titriyorduk.

Zar zor aşağıya baktım ve sevinçle gülümsedim.

''Bitiyor...2 metre anca kalmıştır!''

dedim.

''Ange yukarı bak!''

Demesiyle kafam yukarı kaydı ve üzerimize gelen alev topunu görünce hızla yana kaydım Alex bacağıma tutunduğu iin o da yana kaydı.Alevle bu kadar haşır neşir olmasaydı korkudan altıma edebilirdim ve Alex..Yani...Bu hiç hoş olmazdı.

Tamam diye sesleneceğim anda elim kaydı ve Alex'le aşağıya yuvarlandık.Neyseki 1 metre ykardaydık ve elimin incilmesinden başka birşey yoktu.Hemen Alex'in yanına gittim ve yanına oturdum.

''iyimisin Alex?''

"Şey... Aslına bakarsan çok da feci değildi." dedim ve gülümsedim.

"Hatta süperdi." diye ekledim. Kolum incinmişti falan filan ama yineden ilk deneyimim güzeldi.

"Sen nasılsın Ange?" dedim. O kaç tane alev topunu atlatmıştı. Gerçekten çok cesur biriydi.
Ange gülümseyerek bana baktı. Ne diyeceğini merak ediyordum.

Onun iyi olduğunu öğrenince gülümsedim ve cevap verdim.

''Elim kanıyor,ama sorun olmaz sanırım.Ve sanırım olduğumdan daha iyiym''
dedim ve hafifçe kıkırdadım.Oda gülümsedi ve ayağa kalktı.

''Evet Alex,canımıza susamadıysan kulübelere kadar yürümeye ne dersin?Yada revire gitmeye ihtiyaç var mı?''

Dedim ve koluna girdim ellerimdeki kanlar t-shirt'ine bulaşmasın diye dikkat ediyordum.

(Alex sen yazarken bitir istersen? )

Ange ile beraber kulübelerin yolunu tuttuk. Çok iyi bir kızdı Ange. Duyarlı biriydi. İki kız kol kola kulübelerin yolunu tuttuk. Karanlık aydınlığın yerini alırken bir kızıllık vurdu ağaçlara. Güzel günü geride bırakan iki kız mutlulukla ilerlediler....

"İyi akşamlar Ange!" dedim gülümseyerek. Kulübesinin önüne gelmiştik. "Sana da Alex. Yaralarına iyi bak." dedi güzel bir şekilde. Gülümsedim ve evet anlamında başımı salladım. İşti bu o günü bitirişimiz olmuştu.