Sabahtan beri sıkıntıyla boğuşuyordu.Kardeşleriyle konuşacak bir konu bulamamışlardı.Kulübenin bu kadar sessiz olabileceğini hiç düşünmemişti.Özellikle de Adelynne varken.Ama sıcak insanı bunaltıyordu.Bunalmak ise pek de iyi bir şey sayılmazdı.Onu bu durumdan kurtaran kapının çalınması oldu."Ben açarım." dedi ve kapıya doğru hızlı adımlarla ilerledi.Kapıyı açınca karşısında Thomas'ı buldu.Gülümdesi.Thomas ile her zaman güzel ve eğlenceli sohbetleri olmuştu.Belki sıkıntıdan kurtulabilirdi.Ama bu ani gelişi meraklandırmıştı onu."Merhaba, Anita içeriye girebilirmiyim acaba." direk konuya girmişti,klasik Thomas."Tabii buyur. Bir sorun mu oldu acaba?" dedi Anita karşılık olarak."İçeride anlatırım." dedi Thomas ve ardından içeri geçti.
Kapıyı kapattıktan sonra Thomas kızlara selam verdi ve Anita'nın odasına geçti.İlle kızlardan uzak duracak tabii diye düşündü.Odaya geçince merakına yenik düştü ve "Evet ne oldu?" dedi pufa otururken."Ne olacak yine kızlar.Bana erkek lazım." dedi ve güldü.Anita gözlerini devirdi,bu konuları kızlara anlatırsan kızlardan kurtulamazsın sonuçta.Yine de güldü."Hep aynı konu.Başka konun yok mu senin?" dedi dalga geçerek."Bu konu halledildikten sonra olacak,emin ol." dedi Tom gözlerini kısarak.'Hallolsa iyi olur' diye düşünmeden edemedi.Çünkü gerçekten de ihtiyacı vardı,Anita'ın böyle bir problemi yoktu.Kendisi de kızdı fakat bazen sıkılıyordu.Thomas'ın halini düşündü.O tek erkekti ve tüm kulübenin sıkılma günüyse...Şey bu gerçekten kötü bir durum olabilirdi.Haklıydı fakat gerçekten de başka bir konuya ihtiyacı vardı,en azından yeni kardeşleri gelene kadar.İç çekti."Peki daha daha neler var?" dedi ve kıkırdı.Komik değildi ama gülümsemek her zaman iyi gelir.