Kovalamaca (3)

Konu: Kovalamaca (3) Ptsi Tem. 11, 2011 4:09 am

On yıl önce.

Çocuğun Ceza Tarlaları'na gittiğini öğrendiği anda donup kalmıştı. Yer altına hiç inmemiş olabilirdi ama inen melezlerden çok şey duymuştu. Diğerlerine ürktüğünü çaktırmamaya çalışarak hafif bir şekilde yutkunduktan sonra, onlara yönü göstermek istercesine önlerinden koşan Phil'e katıldı. Çocuğun Ceza Tarlaları'nda ne yapacağına dair en ufak bir fikri yoktu. Ama onu, yabancı olduğu bu mekanda koşturup duran çocuğu bulduğu anda boğazlayacağını düşünmek, az da olsa tedirginliğinin yok olmasını sağlıyor, hatta yüzünde bir gülümseme oluşturuyordu. Phil'e ne zaman varacaklarını sormak için ağzını açarken, kızın durmasıyla yavaşladı ve çevresine bakındı. Normal hayatlarında kötü şeyler yapmış insanların geldikleri yer. İşkence gören pek çok ruhun çığlığı kulaklarında yankılanırken bu işten hoşlanmadığını belli edercesine surat asmaya başladı. "Nasıl bir sersem buraya gelebilir ki? O ruhun doğru söylediğine emin miyiz? Belki de bizi kandırıyordur." sesinde barınan ve kendini oldukça belli eden hafif umut kırıntısından nefret ederek konuşmuştu. O an neden böyle davrandığını bilmiyordu. Belki de çığlıklar düzgün düşünmesini engelliyordu. Emin olduğu tek şey buradan hoşlanmamış olmasıydı. Tartarus'a sarkıtıldığı zamanı hatırladı birden. Orada bile daha rahat hissetmişti. Diğerlerinin duyamayacağı şekilde homurdandı. Ceza Tarlaları, Tartarus'un yanında kesinlikle bebek sayılırdı. Ama Katherine orayı daha iyi bulduğunu düşünüyordu. Deli olduğu düşüncesini kafasından atmak için çevresine bakınmaya ve işkence gören ruhların sesine aldırmamaya çalıştı. İlerlemeye devam ederken, çığlıklar her geçen dakika daha beter hale geliyor, sıcaklık arttıkça boğulacakmış gibi hissediyordu. Bir anda refleks olarak elini kılıca dönüşen yüzüğüne götürürken, yürümeye devam eden kızlara doğru döndü. "Orada, gördüm onu!" eli ile biraz ilerilerinde koşmakta olan çocuğu gösterirken düzelen morali yüzünden kahkaha atmak istiyordu. Çocuk onlardan kurtulamazdı artık. Onu yakalayacak ve amacının ne olduğunu öğreneceklerdi. Memnun bir şekilde oraya doğru koşarken yüzüğü parmağından çıkarıp kılıç haline getirdi.

Konu: Geri: Kovalamaca (3) Paz Tem. 17, 2011 10:43 pm

~ On yıl önce.

Çocuk yine tehlikeli yollardan ilerlemeyi tercih etmişti. Daha önce hiç gelmediğim yerlere yönlendiriyordu beni, hem de ben bir Hades kızıydım. Yerlerin adlarını ve işlevlerini biliyordum ki bu da benim korkmama yetiyordu. Çocuk bizi Ceza Tarlaları'na getirmişti, bunu yapamazdı. Ceza Tarlaları en kötü ruhların barındığı yerdi, Tartarus'a gidecek kadar büyük bir direniş göstermemişlerse eğer. Fakat burası da gerçekten ürkünçtü, katiller gaspçılar dolanıyordu etrafta. Bu durumda korkmamak içten değildi. Kathe önde, Chels ve ben yanyana arkasından ilerliyorduk. Etraftaki iğrenç ruhlara pis pis bakışlar atıyordum, bana yaklaşmak üzere olan birinin eline sert bir biçimde vurmuştum. Tam o sırada Kate'in sesiyle irkildi ve ela gözlerini döndürerek etrafta aranmaya başladı. "Orada, gördüm onu!" Gülümsemeye başladım birden ve olabildiğince hızlı bir şekilde koşmaya başladım. Onu yakalayacaktık ve suratına tekmeler atacaktık. Sabahtan beri onu yakalamak için koşturuyorduk, elimizde bir delil olmadan. Belki sadece sıradan biriydi, yeraltını dolaşmaya çıkan. Bu düşünceme kendi kendime güldüm, kısa bir süre bana dönen bakışların ardından çok daha hızlı bir şekilde koşmaya başladım, rüzgar olmadığı halde iki yana doğru sallanan kahverengi saçlarımın beni yavaşlatışına inat. Çocuğa iyice yaklaşıyorduk, onun üstüne atlayıp işini bitirmeye hazırlanıyordum, elimi çocuğun omuzuna doğru uzattım fakat o sırada başka bir el onun kolunu tutmuştu. Gülümsedim, muhtemelen ya Chels ya da Kathie çocuğu yakalamıştı. "Sonunda." dedim rahatlamış bir ses tonuyla ve ardından gözlerimi o omzun sahibine çevirdim.

out:

Konu: Geri: Kovalamaca (3) Perş. Tem. 21, 2011 8:02 am

10 YIL ÖNCE

Bir çocuğun peşinden tüm yeraltını dolaşmıştık. Öfkeden kıpkırmızı olmuş suratlarımızda yorgunluk belirtileri baş göstermeye başladı. Eninde sonunda o bulunacaktı ama yorulacaktık. Phil’in sorduğuna göre ceza tarlalarına gitmişti. Ne yaptığını hala anlayamamıştım. Sanki kovalamaca oynuyorduk. Yakalandığında küçük çocukların oyunu gibi olmayacaktı. Ciddi cezalar onu bekliyordu. Kafamı yavaşça yana doğru çevirdim. Phil’in yorulduğu belliydi, bir de hamile olması onu daha çok yoruyordu. Umarım çocukların doğmasına daha vardır. Yoksa yeraltında doğuracaktı. Kate’in liderliğinde ilerliyorduk. Herkesten çok o bulmak istiyordu. Önüne düşen saçlarını toplamıştı, yüzünü net bir şekilde görebiliyordum. Sinirlenmiş bir yüz arada beliren yorgunluk belirtileri ve akan birkaç damla ter. "Orada, gördüm onu!" demesiyle dikkattim ileriye yoğunlaştı. Sonunda onu bulmuştuk ve bu kez elimizden kaçırmayacaktık. Kate sanki yıllardır beklediği bir şeye koşar gibi koşmuştu. Çocuğun nereden çıktığını, niçin buraya geldiğini bilmiyorduk; ama öğrenecektik. Çocuk da yorulmuş olacak ki kaçmaya yeltenmedi. Ama Kate sinirden ona birkaç darbe indirilmiş olabilirdi. Phil’in arkadan bize yetişmişti. Bu güzel anı görünce rahatlamış bir sesle "Sonunda." Dedi. Sonunda onu sorguya çekebilecektik. Ama etraftaki ruhlarla zordu. “En iyisi tanrı Hades’in sarayına götürelim. Babam ona ne yapacağını bilir.” Dedi ufak bir gülüşle. Çocuğun gözleri korkuyla büyüdü, yapacak bir şey yoktu onun için. Sessizce ama tedbirli bir şekilde Hades’in Sarayına doğru ilerlemeye başladık.

RP BİTMİŞTİR.

» Kovalamaca (1)
» Kovalamaca (2)