Duygu Karmaşası |4/1|

Evimde huzurlu bir şekilde oturuyordum. Taki baş ağrısı başlayana kadardı bu huzur. Zaman değişmeye başlamıştı hem de çok önemli bir şekilde değişiyordu. Görüntüler gelmeye başlamıştı. Bir tanrıça küçük bir tanrıçaydı. Melez kampındaydı ve melezlere laf atıyor ve sinirleniyordu. Eğer durdurmaz isem bazı melezlere zarar verebilirdi. Buna asla izin veremezdim. Bütün zamanı etkilerdi bu olay. O yüzden hemen oraya gitmeliydim. Daha biraz zamanım vardı. Hazırlanmıştım. Üzerime kırmızı bir t-shirt giydim. Altımda ise bir kot pantalon vardı. "Sen kimsin çok iyi bilmiyorum ama orada olduğuna pişman olacaksın kesinlikle." diye söylendim. Ve evimden çıkıp melez kampına ışınlandım.

Oraya varana kadar. Bu kızın kim olduğunu öğrendim. Basit, önemli olmayan şeyleri öğrendim sadece. Duygu tanrıçasıydı, adı Dior'du. Bunun gibi şeyler sadece. Pek önemli şeyler yoktu bunun içinde. Yani benim için önemli şeyler yoktu. Melez kafeye varmıştım. Onun orada olduğunu öğrenmiştim. Yoldayken bazı melezler bana tuhaf bir şekilde bakıyordu. Beni hiç görmedikleri için olmalı. İçeri girince kız yerinden kalkıp bana doğru geldi ve elini uzattı. '' Merhaba Bart. Ben Dior.'' dedi. Elini sıkmadım çünkü beni cidden sinir etmiş durumdaydı. Sinirli bir biçimde "Senin kim olduğunu biliyorum. Bana şunu söyle neden buradasın. Bu çocuklar senin sinirini ne kadar bozuyorsa duyguları yüzünden. Sende zamanı değiştirerek beni o kadar sinir ediyorsun.

Duygularımı aklımdan geçirdim ve '' Laubali! Sen kiminle konuştuğunun farkında değilsin. '' diyerek sinirlendim. Melez kafedeki bir çok melez gitmişti. İzleyenler yılın olayıymış gibi merakla izliyorlardı. Onlara döndüm ve '' Çekilin.'' dedim ufak bir el hareketi ile. Bart'a döndüm ve '' Şimdi sıra sen de sanırsam. Laubali şey.''dedim onu süzerken. Bana hafifçe gülümser gibi oldu ama taş kalbi buna izin vermedi '' İşimi bozma yeter.'' dedi pek ciddi bir şekilde. Gözlerimi hafifçe yumdum ve aklından geçen duyguları beynime hapsettim. '' Benimle düzgün konuş. Herkesin duygularına hakim olabilirim. Belki ilerde çok sevgili dedeciğim Kronos ile de olimposun duygularına hükmedebiliriz.'' diyerek gülümsedim. Sadece dinliyor ve hiç konuşmayacakmış gibi duruyordu. Duygularını hafifçe değiştiriyordum. Sinirli ve agresif bir tavır yerine neşeli ve mutlu olmasını istedim. Aklımdan bir kaç defa bunları geçirdikten sonra yüzünde neşeli bir tavır oluştu.

Ettiği laflar kesinlikle sinirimi bozuyordu. Duygularımı okuduğunu anlayabiliyordum. Son lafı beni daha çok sinirlendirmişti. '' Benimle düzgün konuş. Herkesin duygularına hakim olabilirim. Belki ilerde çok sevgili dedeciğim Kronos ile de olimposun duygularına hükmedebiliriz.'' dedi. Gülmeye başladım ama kendi isteğimle değildi bu olaylar duygumu değiştirmeyi deniyordu. "Deden demek. Deden benim babam oluyor. Annen de öldüğüne göre sana fazla önem vermez herhalde. Sen benim duygularımı okuyorken ve değiştiriyorken bende senin tüm geçmişini görebilirim. Ayrıca tüm geleceğini de. Ve bunları da değiştirebilirim." dedim. O sırada ciddiydim neşeli halim kaybolmaya başlamıştı. Her halde annesinden söz edince sinirleri bozulmuştu iyice. Güzel bende bunu istiyordum.

'' Annem öldü. Öldü. Ve bunu söylemekten zevk alıyorsun. Acımasızsın! Kalbinde bir miktar vicdan ve üzüntü yok. Yaptığın tek şey ne biliyor musun? Gelecekler ile oynayıp bundan zevk duyman! Ve buna devam edebilirsin. Ben insanları yaptığın kötülüklere ve vicdansızlıklara karşın umut hissi verebilir ve onları dünyanın en mutlu insanı yapabilirim. Bunu değiştiremezsin. Duyguları değiştiremezsin!'' dedi. Bunu söyleme nedenim kendi annemin acısını unutmaktan başka bir şey değildi. '' Ama bunlar seni ilgilendirmez. Öz dayım olsan bile bunlar seni ilgilendirmez. Kardeşinin ölümü...'' dedi. Bu beni sinirlendirmişti. O bir tek annesini kaybetmişti. Tamam büyük acı ama ben 2 kişiyi birden kaybetmiştim. Beni kesinlikle ilgilendirirdi. "Bana bunları söyleyemezsin. Ben can alıyor olabilirim ama ben o 1 kişiyi öldürmeyip yaşamasına izin verirsem. 10 önemsiz insan bu yüzden ölebilir. Ve bilmiyorum ama sen yinede anneni görmüş olabilirsin ben sadece öldüğünü duydum. Ve onu görmeye gidemiyorum. Bu ne kadar acı verici biliyormusun. Zamanda yolculuk gibi bir gücün olması ve onu görmeye gidememen. Ayrıca annende benim kardeşimdi. Yani senin tek annen ölmüş olabilir ama benim hem annem hem kardeşim öldü." dedim. Etrafta hiç melez yoktu bu yüzden duygularımı bu kadar rahat söyleyebiliyordum. O da üzülmüşmü yoksa sinirlenmişmi anlayamıyordum doğrusu. Sadece kafa ağrısı vardı. "Kesinlikle baş ağrısısın ve mecazi anlamda değil. Gerçekten öylesin."

'' Üzgünüm dayı. Canını baya sıktım sanırsam. Ama ne yaparsın sıkıcı , baş ağrısı denilecek kadar sıkıcıyım. Bundan dolayı özür dilerim da..yı. İsteyerek olmadı.'' dediğimi yanlış anlamıştı kesinlikle. O zamanı değiştirerek başımı ağrıtıyordu. Gerçekte tanımıyordum bile onu. Tanımadığın birine boşu boşuna baş ağrısı demek yersiz olur. Ama bu kız şu an başımı ağrıtıyordu bir gerçek. Bir sandalye çekip oturdum. Kavga durulmuştu. "Sana bir öneri vereyim. Diğer insanları bilmem ama bir daha zamanı değiştirerek başıma çok kötü bir ağrı sokarsan. Senin için kötü olur. Sen ne anladın di demin. Ben sadece zamanı değiştirdiğin için sana kızgınım." dedim. Cidden başımın ağrısı çok yavaşça geçiyordu. Bu acıyı eminim kimse bilmiyordu. Morali gerçekten çok bozuktu. Aramızda sadece 40 yıl vardı ama benden gençti. Annesini özlemesi çok normaldi. O zamanlar babam duygularımı değiştirdiğinden nefret, öfke gibi duygulardan başka bir şey yoktu zihnimde. O yüzden fazla özleyememiştim bile annemi. Duygu tanrıçasıymış cidden bugün duygularımı fazlasıyla bozuyordu. Birden kapı açıldı. Gelen Kheiron'du. Aile toplantısı gibi bir şeymiydi bugün. Bütün Kronos çocukları, torunları buraya geliyordu. "Nasıl kampta olay çıkartabiliyorsunuz." dedi.