Hilebaz ve Çakma Hırsız

Sabah sert bir zemine yapışarak kalkmak hiç hoş değildi. Gözlerimi açtığımda Bart sırıtarak bana bakıyordu. Yerin buz gibi havasından kurtulup ayağı kalktım. Elimi Bart'ın kafasına koyup "Senin IQ seviyen 85 kardeşim. Buna şimdi inandım."dedim. Elimi çekip "IQ öylemi ölçülüyor? Bunu ilk kez senden görüyorum Çakma Hırsız."diyip sırıttı. Gözlerimi devirip birşey demeden sıcak yatağıma döndüm. Bart, kendisi marketten yakalanmadan çıktığından beri, ben yakalandığım için bana 'Çakma Hırsız' diyordu. Beni hızlıca çekip "Tırmanma duvarın gidiyoruz! Kalk hadi Uyuyan Güzel."dedi. Ona tekme savurdum ama boşluğa geldi. Ayağa kalkıp bağırarak "İyi be iyi! Git giyinip geliyorum."dedim. Zafer edasıyla odamı terk etti. Uyuşuk uyuşuk elimi yüzümü yıkayıp üstümü giyindim. Dışarı çıktığımda Bart omuzunda bir çantayla beni bekliyordu. Koltuğun üstünde duran çubuk kraker paketini alıp "O da ne öyle?"dedim. Çantaya bakıp "Bu mu? Hope yanımıza her ihtimale karşı ilk yardım malzemesi almamızı söyledi."dedi. Kapıdan çıkarken "Sen ilk yardım yapmayı biliyor musun? Çünkü ben bilmiyorum."dedim. Anında çantayı kenara fırlatıp "Senden de bunu duymayı bekliyordum, o çantayı taşıyamazdım."dedi. Sırıtarak Tırmanma Duvarına yol aldık. Giderken çubuk krakerimi de araklamayı ihmal etmedi, sağolsun.
Tırmanma Duvarına geldiğimizde Bart sırıtıp "Yarışa var mısın?"dedi. İlk geldiği günden bu yana bu ikinci yarışımız olacaktı. Sırıtarak "Varım."diyip üçten geriye doğru saymaya başladım. Daha iki dememle Bart depar attı. Ona yetişmeye çalışırken "Hilebaz!"diye bağırdım. Kahkaha atmakla yetindi. Lavlarla kaplı Tırmanma Duvarına geldiğimizde sıçrayıp taşlardan birine tutundu. Bende elimi taşlardan birine koyup yavaş yavaş tırmanmaya başladım. Bart çok hızlı gidiyordu ve BAM! Hilebaz kardeşim yerdeydi. Önce yanına inmeyip devam etmeyi düşündüm ama sonra aşağı inmeye karar verdim. Bart "Pastırma, kolum, jambon, Hope, ilkyardım..."diye saçmalıyordu. Yanına eğilip "Ne diyorsun ya? Off, kalk hadi revire gidelim."dedim. Kolunu tutup ayağa kalkarken "Gerek yok. İlk yardım çantasını almalıymışız. İçinde jambonda vardı."diyip sırıttı. Sırtına güçlü bir şaplak indirip "Tırmanma Duvarının tepesinde görüşürüz."dedim. Acı içinde belini tutup "Tabi önce ben, seni geçmezsem."diyip tekrar duvarı tırmanmaya başladı.

Sabah kalkıp Seth’i uyandırıp benimle birlikte tırmanma duvarına gelmeye ikna etmiştim. İlk başta nazlandıysa da sonradan kabul etti. Hope’un verdiği çantayı da onun yüzünden kulübede bırakmıştık zaten. Tamam, kabul ediyorum benim yüzümdendi ama çantanın içinde jambon olduğu sonradan aklıma gelmişti. Tırmanma duvarına vardığımızda "Yarışa var mısın?" diye sordum. İlk yarışımız normal koşu yarışıydı ve berabere bitirmiştik. Şimdi sıra ikincideydi. “Varım” dedi. Üçten geriye doğru saymaya başladı. İki dediğinde koşmaya başlamıştım bile. Arkamdan koşarken bir yandan da “Hilebaz” diye bağırıyordu. Ne diyorsun Seth sen? Ben Hermes’in oğluyum. Bunları düşündüm ama sadece kahkaha atmam bile eminim ona hissettirmiştir bunları. Tırmanma duvarındaki taşlardan birine tutunup hızla yukarı çıkmaya başladım. Seth’se ağır ağır ilerliyordu. Sonra birden başım döndü. Ayağım kaydı ve düştüm. Neyse ki kolumun üstüne düşmüştüm. Oynatabiliyordum ama biraz acı veriyordu. Seth hemen yanıma geldi. Bu arada bende "Pastırma, kolum, jambon, Hope, ilkyardım..." diye sayıklamaya başladım. "Ne diyorsun ya? Off, kalk hadi revire gidelim."dedi Seth. Ayağa kalkmama yardım ederken "Gerek yok. İlk yardım çantasını almalıymışız. İçinde jambonda vardı."deyip sırıttım. Sırtıma güçlü bir şaplak indiren Seth “Tırmanma duvarının tepesinde görüşürüz” dedi. “Tabii önce ben seni geçmezsem” dedim ve tırmanmaya başladım. “Sen mi beni geçeceksin?” dedi gülerek Seth. “Bir Corleone asla vazgeçmez. Seni lanet jambon düşmanı!” diye bağırdım. Daha yüksek sesle gülmeye başladı. Tam ağzımı açıcaktım ki bir lav seli sol kolumu sıyırmıştı. “Oğlum burası çok sıcakmış!” dedim iyice yaklaştığım Seth’e. “Sen istedin buraya gelmeyi hilebaz” dedi. “Sen şimdi görürsün çakma hırsız” dedim. “Çakma hırsız” diye bağırmaya başladım. Seth’te “Hilebaz” diye bağırmaya başladı. Anaokulu çocuklarına dönmüştük resmen. Yine bir lav selinden kaçarken biraz değil aslında baya korkarak fazla hızlı ilerlemeye başladım. Tepeye yaklaşık beş metre kala Seth’i geçmiştim. Seth bana küfrederken, ben de Seth’e “Biz Sicilya'da böyle yaparız. İşte bu Corleone bebeğim!” diyordum. Tepeye çıktığımdaysa sevinç naraları atmaya başladım. Seth yanıma gelmiş ve “Bu günlük sen kazandın ama bu günlük” dedi ve pis bakışlar atmaya başladı. Pekala buraya gelmiştik. Ben kazanmıştım. Ama buraya gelme fikrini ortaya attığımdan beri aklıma takılan bir soru vardı. Şimdi aklımda ki soruyu Seth’e sorma zamanıydı. “Seth, buradan nasıl ineceğiz?”