Okulun bittikten sonraki ilk sabah uyandığımda odam yeni aydınlanmaya başlamıştı. Yataktan kalktığımda dağınık odama bakıyordum. Çalışma kağıtları masamın üstünde açık pencereden gelen rüzgarla yere düşüyordu. Kıyafetlerim yerde terliklerimin altında duruyordu. Akşam içtiğim kolanın kutusu hala yatağımın yanındaydı. Kısacası odam dağınıktı ve iyi bir temizliğe ihtiyacı vardı. Ama iyi bir temizlik yapmak benim işim değildi. Hemen pencereyi kapattım. Kağıtlarımı çöpe attıktan sonra kıyafetlerimi dolabıma yerleştirdim. Kola kutusunu yatağımın altındaki özel çöplüğe yerleştirdim.Bu çöplükte istediğiniz her şeyle karşılaşabilirdiniz.Cips paketleri,kola kutuları..Her şey
mevcuttu burada.
Kendimi odamı topladıktan sonra annemin hazırladığı müthiş kahvaltı sofrasında buldum bir anda. Hazır anneme gelmişken size annemi anlatayım. Annem beline gelen sarı saçları ve deniz mavisi gözleriyle müthiş bir kadın. Beni bu yaşıma kadar sadece o büyütmüş.Çünkü babam ben doğduktan 1 hafta sonra annemi terk etmiş.Her neyse hikayemize geçeyim. Kahvaltı masasını bir anda ağzım sulanmaya başlamıştı. Annem yine müthiş bir kahvaltı sofrası hazırlamıştı.Annem kahvaltıyı beğendiğimi anlamamış gibi yaparak Günaydın Kevin.Kahvaltıyı beğendin mi ? diye sordu. Kahvaltının ilk şokunu atlatarak anneme Sana da günaydın anne dedim ve kahvaltıyı göstererek Bu kahvaltı sence kötü mü diyerek ona sarıldım. Annem sarıldıktan sonra bana “ Yemeğini çabuk ye,sana bir sürprizim var demişti. Anneme Sürpriz mi ? diye sordum. Annem başını evet anlamında salladı. Yemeğimi çabuk yemem lazımsa bir yere gidecektik. Bu sene notlarım iyi gelmişti. Bir disleksi veya DEHB bulunan bir çocuk için iyiydi tabi. Annem okullar kapanmadan önce bana her yıl gittiğim kampın kapandığını söyleyince üzülmüştüm.Belki de yemekten sonra başka bir kampa gidecektim.
Kahvaltımı bitirdikten sonra anneme kahvaltıyı toplamasına yardım ettim. Annem bana gülümseyerek Şimdi sürpriz zamanı..Biliyorsun ki her yaz gittiğin kamp kapandı.Onun yerine seni başka kampa götürüyorum. dedi. Tam da düşündüğüm gibi. Bu yazda evde değildim. Ama nasıl bir kampa gidecektim? Bu sorunun cevabını bulmak için Ne kampı ? diye sordum. Annem bana bu sefer ciddi bir ifadeyle Sadece senin gibi özel kişiler için bir kamp. Ne özel kişiler mi? Disleksi ve DEHB olan biri özel biri miydi ? Ama annem bana asla yalan söylemezdi . Benim bilmediğim bir şey biliyor olmalıydı. Bunları aklımda düşünürken Kampın adı ne ? diye sordum. Annem aynı ciddi tavırla “Adı önemli değil.Bu arada en iyi arkadaşın Fred’i de aradım.Sanırım o da bizimle geliyor.İşte bu çok iyiydi.Benim disleksimi arkadaşlarımdan sadece o önemsemiyordu.Annemin sevincimi anladığı belliydi.Bu sefer gülümseyerek Hadi hazırlan dedi.
15 dakika sonra hazırdım. Bir de bakmışım ki annem çoktan hazır. Anneme gülümserken kapı çaldı. Karşımda en iyi dostum Fred vardı. Fred bana gülümseyerek Çok eğleneceğiz dostum dedi. Umarım haklı çıkardı.Çünkü annem gibi benimde aklımda endişe vardı.Ama bu endişeler en iyi dostumla 3 ay boyunca eğlenmemi engellemeyecekti.
Hemen anneme yardım ederek çantayı aldık ve arabaya bindik. Annem bana gülümseyerek Yolumuz uzun dedi. Sanırım herkes gibi Fred’de de endişe vardı.Ama yinede koluma bir yumruk atarak Hey,neşeli olsana biraz diyerek gülmeye başladı. Birbirimize bakarak gülmeye başladık. Neredeyse 1,5 saat muhabbet ettik ve annem arabayı durdurdu. Tam öğlen saatiydi. Etrafa bakındığımda bir ormandaydık. Bir sürü ağaç vardı ve sanki ağaçlar bin yıllıktı.Fred yolu biliyormuş gibi yürümeye başladı. Kampın girişinde bir yazı yazıyordu.Yazıyı nasıl olduysa okuyabilmiştim. Tabelanın üstünde Melez Kampı yazıyordu.
Tam içeri gireceğim zaman müthiş bir gürültü çıktı.Arkama baktığımda bir de bakmışım ki bir canavar..Bu canavar yarı insan yarı boğaydı. Boynuzları neredeyse 5 metreydi.. Canavarı görünce korktum ve annemi alarak içeri girmeye çalıştım. Ben girebiliyor ama annem giremiyordu. Eğer annem giremiyorsa bende girmeyecektim. Elime bir taş aldım ve canavara attım.Canavarın dikkatini çekmiştim.Anneme gitmesini söylediğim zaman kendimi bir kahraman gibi hissediyordum. Annem yavaş yavaş giderken canavara bir taş daha attım. Canavar bana bakınca hemen kampın içine girdim. Bu arada Fred bayılmıştı. Ne yani en çok ihtiyacım olduğu zamanda Fred bayılmış mıydı? Bunları düşünürken bir şey daha fark ettim Canavar kampa giremiyordu.Hemen kampın içine girerek canavara taş atmaya devam ettim. Canavar annemi unutmuştu.Annem çoktan kaçmıştı.Bende canavarla fazla oynamanın iyi olmayacağını düşünerek Fred’i alarak kampa girmiştim.Herkes bana çok garip bir şekilde bakıyordu.Ama sonradan anladım ki bana değil üstümdeki bir işarete bakıyordum.Yarı at ,yarı insan olan önümde diz çöktü. Diğer kampçılarında önümde diz çökmüştü.Ve yarı at,yarı insan olan şöyle dedi..
Selam Olsun Sana,Ölülerin ve Yeraltı’nın Tanrısı Hades’in oğlu..
Not: Tanrıçam, bu rp'yi daha önceden başka bir sitede kullanmıştım. Eğer kabul etmezseniz, tekrardan yazacağım .
Konu: Kevin Least / 2 
Ptsi Mayıs 30, 2011 11:10 pm
