Rosamarie * Görevler

-Görev 2 tamamlanmıştır-

2- Melez Kampı'nda, kulübendeki ilk gününün rp'sini yazacaksın.
Mekan: Ait olduğun kulübe.
Katılacaklar: Serbest (istediğin herkesi davet edebilirsin.)


Uyandığımda, gördüklerimin kötü bir kabustan ibaret olması için dua ediyordum ama gözlerimi açar açmaz karşımda keçi çocuk Samwise'ı gördüm ve umutlarım suya düştü!

"Sam, olanların hepsi gerçek miydi? Yani ben... bir canavar mı öldürdüm? Canavarlar gerçekten var mı?"

Hoş, Sam'in vereceği cevabı tahmin edebiliyordum... Beni şaşırtmadı.

"Evet Rose, ne harika değil mi? Artık monoton bir hayatın olmayacak! Zaten... diğer melezlerden çok daha hareketli bir hayatın olacağı şimdiden belli oldu. O sırada heyecanlanma diye söylemedim Rose ama sen canavarı yok ettiğin sırada, baban seni kızı olarak kabul ettiğinin işaretini gönderdi."

Benim babam... bir Tanrı mıydı yani? Acaba hangisiydi? Mitolojiyi severdim ama tüm Tanrıları ezbere bilecek değilim, aklıma ilk gelen Zeus oldu haliyle, Tanrıların Tanrısı yani. Sonra, yavaş yavaş diğerleri: Hades, Poseidon, Hermes, Hephaistos, Apollon, Ares, Dionysos...

"Çatlatma da söyle satir, kim benim babam?"

"Buna kıyamet alameti mi desem bilmem ki... Daha bir gün önce Zeus'un yeni bir kızı olduğu ortaya çıktı şimdi de Percy'den sonra sen! Üç Büyükler sanki hiçbir zaman anlaşmaya bağlı kalmadılar, hep çocukları oldu ama onları gizlediler gibi. Tabii yeni anlaşmadan sonra bir bir ortaya çıkıyorsunuz..."

Dediklerinin çoğunu anlamamıştım. Üç Büyükler de kimlerdi? Zeus'un kızı, Percy?...

"Yeter artık söyle şu lanet olası ismi!" diye bağırdım.

Bağırmamla korkunç bir şimşek çakması işitmem de bir oldu. Harika, artık argo konuşurken bile Tanrılar rahat vermeyecekti anlaşılan. Nasıl bir yere düşmüştüm böyle ben?

"Tamam... sakin ol. Baban, Üç Büyükler'den biri, Deniz Tanrısı Poseidon."

"Deniz Tanrısı Poseidon? Benim babam? Ciddi misin?"

'Evet' anlamında başını salladı Sam. Nasıl hissetmem gerektiğini bilmiyordum. Mutlu? -Hayır. Memnuniyetsiz? Biraz. Öfkeli? Evet, aradığım kelime buydu. Demek Deniz Tanrısı Poseidon benim babamdı ve bir kez olsun beni görmeye gelmemişti! Onun umurunda olmadığım çok açıktı. Neden sevinecektim ki?

"Sana canavarı öldür diye verdiğim hançeri hatırlıyor musun?"

Hançer yatağımın baş ucunda duruyordu. 'Evet' anlamında başımı salladım.

"Onu sana vermemiz için baban buradaki kamp müdürüne vermiş Rose. İzini bulduğumda senin Poseidon kızı olduğundan neredeyse emindim, o yüzden hançeri buradan aldım. Gerektiğinde sana verebilmek için. Bu sıradan bir silah değil, aynı zamanda su kaynağı. Sadece sen kullanabilirsin, sana özel yapılmış. Daha sen küçük bir bebekken, baban seni düşünüp bunu hazırlamış Rose... Sakın buradaki çoğu melezin düştüğü hataya düşme, baban hep senin yanındaydı ve hep olmaya devam edecek."

Demek ki klasik bir melez sendromu yaşıyordum. En azından dünyada tek olmadığımı bilmek güzeldi.

"Çok gevezelik ettik satir. Artık bana bu kampta nerede kalacağımı göstersen? Odam burası olmayacak herhalde?"

Burası beyaz duvarlı, geniş bir odaydı ve etrafta birçok yatakla tıbbi malzemeler vardı.

"Hayır, burası revir. Sen, Poseidon kulübesinde kalacaksın. Hadi gel, sana göstereyim."

Sonra birlikte kampı geze geze büyük bir alana geldik. Sam bana kısaca hikayeyi anlattı, eskiden 12 büyük Tanrıyı temsilen burada U şeklinde dizilmiş 12 kulübe varmış. Sonra, ağabeyim -bu da ayrı bir şoktu- Percy, küçük tanrıların çocuklarının da burada kalmasını istemiş ve kabul etmişler. Sonuç olarak, artık etrafta birçok kulübe var ama ilk yapılan 12 tanesi, kendilerini yine de belli ediyorlar.

"İşte geldik, Poseidon kulübesi, yani yeni evin burası." dedi Sam.

Yanındaki ihtişamlı yapıya göre benim kulübem ufak bir balıkçı evini andırıyordu ama görür görmez içimi ısıtmıştı. Komşularım ihtişamlı kulübe yani Zeus kulübesi ve Hephaistos kulübesiydi. Tanrılar Tanrısı'nın kampa gelen yeni kızıyla tanışmak için sabırsızlanıyordum. Sonuçta, o benim kuzenimdi ve tıpkı benim gibi melez olduğunu daha yeni öğrenmişti.

Etrafımdaki diğer melezlerin meraklı bakışmalarına aldırmadan, Sam' 'hoşçakal' dedim ve yeni evime girdim. İçerisi harikaydı, sanki bir iç mimar burayı benim zevklerim için özel tasarlamıştı. Duvar kenarındaki yatağın üzerinde birkaç kıyafet vardı ve başucunda garip bir boynuz asılıydı. Sanırım, ağabeyim Percy'nin yeriydi burası. Kendime diğer boş yataklardan en çok hoşuma gideni seçtim ve biraz dinlenmek için uzandım.

Sanırım... yeni hayatıma alışmam uzun sürmeyecekti.

-Görev 4 tamamlanmıştır-

4- Long Island kıyısında bir Tanrı/Tanrıça ile karşılaşacaksınız.
Mekan: Long Island kıyısı
Katılacaklar: Sadece sen.
(Karşılacağın Tanrı sitede varsa, sana katılmasını isteyebilirsin ilk görevle aynı şekilde...)

Not: Rp'yi Tanrıça Athena ile yaptım.

-Görev 5 tamamlandı-


5- Bir pegasus edineceksin!
Mekan: Pegasus Ahırları
Katılacaklar: Sen ve pegasusun.


Kampa yeni gelmiştim ve etrafı dolaşırken bir at kişnemesi duyarak, yanımdaki binayı fark ettim. Burası bir ahırdı. Melez Kampı'nda ahırın ne aradığını merak ederek, içeriye bir bakmak istedim. Hayvanları severdim, hele atlar benim için her zaman özel olmuşlardı.

Kapıdan içeri girer girmez, bu geniş alanın bildiğimiz normal atlara ev sahipliği yapmadığını anladım. Etrafımdaki atların hepsinin kanatları vardı! Beni gördüklerinde kişnemeye başlıyorlardı. Delirdiğimi düşündüm çünkü onların kişneyerek ne dediklerini anlayabiliyordum!

"İddiaya girerim Zeus'un kızıdır." dedi biri. Bir süre bu ihtimal üzerine tartıştılar, sonra ortaya yeni öneriler atmaya başladılar... Şaşkınlıktan donup kalmış, onları dinliyordum.

"Hades kızı tipi yok... Athena da olamaz. Hımm, güzel kız, Afrodit olabilir."

"Saçmalama dostum, şu üstündeki kıyafetlere bak, hiç bu kadar bakımsız Afrodit kızı olur mu? Bence kesin Demeter veya Hestia."

"Hepiniz kesin sesinizi! Kızın Percy'e olan benzerliğini, gözlerinin rengini hala fark edemediniz mi? O Poseidon'un kızı ve eminim şu anda bizi duyuyor." dedi kadifemsi krem rengi tüyleri ve alnında beyaz bir lekesi olan kanatlı atlardan biri. Sonra bana bakarak sevimli bir ses çıkardı, sanırım selam vermişti. Ben de ona başımla selam verdim.

Gözlerine bakamıyordum çünkü kanatlarını incelemekten kendimi alamamıştım. Bir atın nasıl kanatları olabilirdi?

"Çocuklar şaşkınlığına bir baksanıza, hayatında ilk kez pegasus görüyor sanki!" dedi içlerinden biri.

"Pega... Ne?" diye sordum şaşkınca. Tabii, cahilliğim üzerine ağırdaki tüm atlar kişneyerek gülmeye başladı, biri dışında.

"Besbelli kampa yeni gelmiş. Kızcağızla uğraşmayı bırakın!" dayanamayıp kanatlı atın yanına gittim ve başını okşamaya başladım. Çok zeki bir hayvana benziyordu. Ve... otoriterdi, sözleri üzerine ahırda çıt çıkmıyordu.

"Bize Pegasus derler Poseidon kızı, yani Yunan mitolojisinin meşhur kanatlı atlarıyız. Peki... sen kimsin?"

"Ah evet, şimdi hatırladım. Mitoloji dersinde sizden bahsetmiştik. Adım Rosamarie, yani kısaca Rose. Senin adın var mı?"

"Hayır, Rose. Sahibim olarak adımı senin koyman gerekiyor." dedi pegasus.

"Ne? Yani... senin sahibin mi olacağım?" sesim heyecandan biraz fazla yüksek çıkmıştı. Bir at tıslayarak beni uyardı.

"Tabii eğer istiyorsan. Sistem böyle, bir melez ve bir pegasus iyi anlaşırlar, sonra melez ona bir isim koyar ve onun sahibi olur. Bu arada, bana biraz şeker vermeye ne dersin sahip?"

"Ah, tabii ki." dedim ve orada masanın üzerinde duran küp şekerlerden biraz alarak pegasusuma yedirdim.

"Bu arada, sana ne isim vereceğimi biliyorum sanırım. Adını Daphne koyacağım, senin de hoşuna giderse tabii."

Bunun üzerine Daphne gülerek şu cevabı verdi: "Bu isme bayıldım Rose, gerçekten Deniz Tanrısı'nın kızı olduğun çok belli. Sık sık ziyaretime gel olur mu?"

Şimdi gülme sırası bendeydi. "Merak etme Daphne, seni hiç ilgisiz bırakmayacağım. Hem... belki birgün seninle uçarız da."

"Bunu sabırsızlıkla bekliyor olacağım, görüşürüz. Kendine dikkat et."

"Tamamdır, sen de kendine iyi bak, güle güle."

Sonra ahırdan ayrıldım ve heyecanla kulübemin yolunu tuttum. Günlük tutan sevimli ve cici kızlardan değildim ama bugünü bir yere not almalıydım. Odadaki en uygun yer duvar gibi göründü gözüme... Ve ağabeyimin garip boynuzunu astığı yerin yanına şöyle yazdım:

Melez Kampı'ndaki 2. günüm. Daphne ile tanıştım, artık o benim pegasusum. /Rose.

Puanlarını ve pegasusunu ekliyorum

3- 'İlk gününün sonu'nu anlatan bir rp yazacaksın, kampla ilgili ilk izlenimlerin, ilk maceraların...
Mekan: Melez Kampı içindeki herhangi bir yer.
Katılacaklar: Serbest.


Hava kararmıştı. Güneş Tanrısı Apollun'un dünyayı aydınlatma görevi sona ermiş, Ay Tanrıçası Artemis gökyüzünde yükselmişti. Ben de kampta uyanık olarak geçirdiğim ilk günü geride bırakmaktaydım. Gündüz ilk olarak Poseidon Kulübesi'nde kendimce birkaç değişiklik yapmış, sonra kampı keşfe çıkıp Long Island Kıyısı'nda Tanrıça Athena ile karşılaşmıştım. Daha sonra pegasusum Daphne ile vakit geçirmiştim ve akşam yemeğinden önce kafede kuzenlerimle tanışmış, yeni arkadaşlar edinmiştim.

Bu sene kampta çok ilginç şeyler yaşandığını anlamam uzun sürmemişti. Şu anda Hades kulübesinde yaşayan tam tamına üç melez vardı, benim gibi amcam Zeus'un kızı Jenny de kamptaydı. Yani, Üç Büyükler'in yeni ortaya çıkmış altı çocuğu bulunmaktaydı! Herkes bize potansiyal tehditmişiz gibi bakıyordu ama rahatsız olmuyordum, gerçekten umurumda değildi.

Hem... yanındayken düzgün cümle kuramasam da Robyn vardı ve onun bana tereddütsüz yaklaşması yeterliydi. O da kampa yeni gelmişti ve benden daha kötü durumdaydı çünkü babası Hades'ti ve o nedenle hiç arkadaş edinemiyordu. Bu durum bana saçma geldiğinden, üç Hades çocuğuyla da elimden geldiğince iyi geçinmeye çalışıyordum. Hiçbirimiz ebeveynlerimizi kendimiz seçmemiştik.

Aklımda birçok soru işaretiyle havanın kararmasına yakın akşam yemeği için yemek gazinosuna gitmiştik. Tüm kampı ilk kez orada bir aradayken görebilmiştim. Saçma bir kural yüzünden Poseidon masasında yemeğimi tek başıma yemek zorunda kalmıştım, pek iştahım olmadığından da çocuğu henüz tanışmadığım babama adak olarak, ateşe atmıştım.

Yemek seromonisi sona erdikten sonra tüm kamp Amfitiyatro'daki kamp ateşinin etrafında toplanmıştık. Çok samimi ve huzurlu bir ortamdı. Ortadaki ateş bizim duygu ve düşüncelerimize göre renk değiştiriyordu. Ateşin başında 10 yaşlarında küçük bir kız oturuyordu, kim olduğunu sorduğumda Robyn'in cevabı beni çok şaşırtmıştı. Küçük kız görünümündeki kişi aslında Ocak Ateşi Tanrıçası Hestia'ydı...

Tüm garipliklerine rağmen yeni hayatımdan memnundum. Bundan sonraki her günümün, bu şekilde huzurlu geçmesini diledim o gün kamp ateşinin başında. Tanrılar dileğimi yanlış yorumlamış olacak, ertesi gün içinde geçtiğim bir kehanetin ortaya çıktığını haber aldım ama şimdi konuyu değiştirmeye lüzum yok.

Kısacası, acı-tatlı birçok hatırayı barındıran eski hayatımı artık tamamen geride bırakmıştım. Beni kampın dışında bağlayan tek şey annemin varlığıydı. Onun dışında tüm sevdiklerim hep etrafımdaydı. Robyn, kuzenlerim ve arkadaşlarım... Gece olunca kulübemde tek başıma kalıyor olmaktan memnundum, kafa dinlemek hep hoşuma gitmiştir. İşte, Melez Kampı'ndaki ilk günüm böylelikle sona ermişti...

6- Kamptan kaçıp New York'taki evinize gideceksiniz.
Mekan: New York
Katılacaklar: Sen. (isteğe bağlı: pegasusun veya bir arkadaşın.)

-Görev 6 Tamamlandı-

Pegasusum Daphne ile kamptan kaçmış, annemin evinin yolunu tutmuştum. Satir dostum Sam, iyi olduğumu ona haber verdiğini söylemişti ama ben onun iyi olup olmadığını bilmiyordum. Ve... hakkımda neler bildiğini. Ya da babam hakkında.

New York sokaklarının üzerinden uçarken, artık sisin ardındakileri çok net görebildiğimden birçok değişik manzara gördüm: en enteresan olanı bir kiklopla drakonun savaşıydı sanırım. Dayanamadım ve hançerimi kullanarak drakon'a su sıçrattım, kiklop onun şaşkınlığından yararlanıp işini bitirdi ve sonra yukarı bakıp bana el salladı. Hepsinin iyi olmadığını bilmeme rağmen, kendimi kikloplara yakın hissediyordum. Sonuçta... babalarımız aynıydı.

Annemin evinin önüne geldiğimizde Daphne'ye gitmesini ve ıslık çaldığımda tekrar buraya gelmesini söyledim.

"Tamamdır Rose, hiç merak etme." dedi ve uçarak gözden kayboldu. Poseidon'un çocuğu olmamın iyi bir tarafı: atlarla ve deniz canlılarıyla iletişim kurabiliyor olmamdı. Tabii, bunu kimseye söylememiştim, tanıdığım başka hiç kimsenin böyle bir özelliği yoktu. Tek olmak, özel olmak pek hoşuma gitmiyordu.

Evin önüne geldiğimde kapıyı çalmadan önce burada canavara dönüşüp beni öldürmeye çalışan erkek arkadaşım Darrek geldi gözlerimin önüne. Evet biliyordum, erkekler konusunda seçimlerim her zaman berbat oluyordu. Tabii, Robyn dışında. O başkaydı, çok özeldi.

Sonunda cesaretimi toplayıp kapıyı çaldım. İçimden üvey babamın evde olmaması için dua ediyordum. Kendisini sevmediğimden değil, annemle konuşacağımız konular özel ve uçuk olduğu için. Zili ikinci çalışımda annem bulaşık önlüğü ve sabunlu elleriyle kapıyı açtı. O sırada her zaman saçma bulduğum birşeyin artık bana ne kadar mantıklı geldiğini düşünüyordum: evimiz okuluma uzak olmasına rağmen deniz kenarındaydı ve annem tüm ısrarlarımıza rağmen buradan taşınmayı hep reddediyordu. Şimdi anlamıştım nedenini, deniz benim için güvenlik demekti!

"Ah, Rose! Senin için çok endişelendim kızım! Herşey yolunda mı? Buraya nasıl geldin?" annem hızla birçok soru sorarken bir yandan da bana sımsıkı sarılmıştı.

"Sakin ol anneciğim, herşey yolunda. Seninle konuşmamız lazımdı, o nedenle pegasusumla kamptan kaçıp buraya geldim. Bu arada, artık içeri geçsek?"

Sonra birlikte oturma odasına girdik ve yan yana oturduk. Kucağına yatıp annemin saçlarımı okşamasına izin verdim, bazı şeyler hiç değişmiyordu doğrusu. Anneme uzun uzun başımdan geçenleri, kampı ve orada edindiğim arkadaşlarımı anlattım. Bir Hades çocuğu olan Robyn ile fazla zaman geçiriyor olmam pek hoşuna gitmemişti ama o bana hiçbir zaman karışmaz, hayatıma müdahele etmezdi. Bu, annemin en sevdiğim huyuydu.

"Birşey soracağım anne, sen herşeyi biliyor muydun? Yani benim bir melez olduğumu, babamın Poseidon olduğunu, dünyada yaşayan canavarlar olduğunu?..." şimdi de ben annemin demin bana yaptığı gibi, onu soru bombardımanına tutmaktaydım.

"Sana tüm hikayeyi anlatacağım, Rose. Uzun sürecek ama dinlemek istediğinden eminim... 20 yaşındaydım ve üniversiteden arkadaşlarımla tekne turuna çıkmıştık. Kötü bir tekneydi ve biz sadece beş kişiydik. Baya açıldıktan sonra teknenin yakıtı bitti ve orada mahsur kaldık. Hepimiz öleceğimizden emindik. Gece dalgalar çok arttı ve -korkunç bir şekilde- tekneyi batırdı. Hepimiz farklı taraflara doğru yüzmeye başladık. Uzun süre yüzdüm, yüzdüm ama karşıma ufacık bir toprak parçası çıkmadı. Sonra yorgunluktan bayılmışım. Gözlerimi açtığımda bir adada, kumların üzerinde yatıyordum ve başucumda hafif esmer tenli, yakışıklı bir adam duruyordu..."

"Yani babam senin hayatını mı kurtardı? Peki ya arkadaşların, onlara ne oldu?"

"Arkadaşlarımın hiçbirinden bir daha haber alınamadı Rose. Ve evet, beni kurtaran babandı. Onda özel birşeyler olduğunun hep farkındaydım, sıradan bir insan olmadığını biliyordum. Ama ona koşulsuzca aşık olmuştum ve kim olduğunun önemi yoktu. Hayatımın en güzel günlerini şüphesiz Poseidon ile geçirdim ama sana hamile olduğumu öğrendikten sonra, ikimizin de güvenliği için gitmek zorunda kaldı. Onu unutmam uzun zaman aldı ve sen hep benim tesellim oldun. Senin okula yeni başladığın yıllarda da John ile tanıştım ve onu sevdim, bir daha kimseyi sevemeyeceğimi düşünürken. Sonrasını biliyorsun zaten, evlendik ve sıradan bir aile olduk."

"Peki herşeyi bilmene rağmen neden bana anlatmadın?" annemle o kadar yakın olduğumuzu düşünürken, aramızda onca sırrın olduğunu öğrenmem canımı sıkmıştı.

"Anlatmam yasaktı kızım. Kendi güvenliğin için insanların arasında, sıradan biri olarak büyümen gerekiyordu. Bu babanın benden son isteğiydi, karşı çıkmadım çünkü haklı olduğunu biliyordum. Şimdi bile gerçekleri öğrenince dünyan bu kadar sarsıldı, bunları aklının ermeyeceği bir yaşta biliyor olsaydın, herşey çok daha kötü olurdu, inan bana."

Annemin cevapları beni tatmin etmişti. Hala babamla karşılaşmak için kendimi hazır hissetmiyordum ama, en azından şimdi kendimle daha barışıktım.

Bir süre her normal anne-kız gibi sıradan şeylerden bahsettik, sonra havanın karardığını fark ettim ve onunla vedalaşıp dışarı çıktım. Daphne, beni hiç bekletmeden çağrıma cevap verdi ve geldi. Annem pegasusuma hayran olmuştu. Ona el salladım ve Daphne ile tekrar kampın yolunu tuttuk. Şimdi önümde daha fazla erteleyemeyeceğim bir görüşme vardı, babamla tanışacaktım.

Not: 1 numaralı görevimi kehanet bitiminden sonraya bırakıyorum, şimdi yeni listeye geçeceğim...
(1 numaralı görevim de tamamlandı.)

Görev:
15- Kulübeni temizleme rp'si yaz.
Mekan: Poseidon kulübesi
Katılacaklar: Rasamarie Sea.)

Akşam yemeğinin ardından herkes kamp ateşi çevresinde toplanmış, mutlulukla şarkılar söylerken, ben eğlenceye katılmak yerine kulübeme gelmeyi tercih etmiştim. İçeriye girer girmez boğucu hava beni bunaltmaya başladı, bunun üzerine bir haftadır yapmadığım birşey yaptım: gidip penceremi açtım ve içeriyi havalandırdım.

Sonra, etraftaki dağınıklığın beni korkunç derecede rahatsız etmekte olduğunu fark ettim, tüm eşyalarım, kıyafetlerim, homojen bir şekilde odanın her yanına dağılmıştı. "Pekala." dedim. Buna daha fazla tahammül edemeyecektim, arayıp annemi kampa çağırmam da mümkün değildi... İş başa düşmüştü: Etrafı toplamaya başladım.

Tüm kıyafetlerimi toparlamam en az 1 saatimi almıştı ama sonunda kirliler artık banyodaki kirli sepetinde, temizler düzgünce katlanmış bir şekilde gardolabımdaydı. Tabii, odadaki işim hala bitmemişti. Aceleyle Melez Market'e gittim ve bir sürü temizlik malzemesi aldım. Kasiyere parayı uzatırken bana baktı ve şöyle söyledi:

"Sen yenisin galiba."

Evet, Robyn bana melezlerin bu marketi hırsızlık konusunda kendilerini geliştirmek için kullandıklarını anlatmıştı.

Tekrar kulübeme döndüm ve kelimenin tam anlamıyla dip-bucak bir temizlik yapmaya koyuldum. Hayatımda ilk kez böyle bir işe girişmiştim ama suyla ilgili sihirli güçlere sahip olmam, işin zevkli bir hal almasını sağlıyordu. Yerleri güzelce sildim, odadaki mavi halıyı süpürdüm, etrafın tozunu aldım ve her yana deniz kokusu spreyleri sıktım. İşim bittiğinde ben de bitmiştim ama, kulübem pırıl pırıl olmuştu. Artık burada vakit geçirmek daha keyifli bir hal almıştı.

Sonra odadaki tek canlı olmanın beni rahatsız ettiğini fark ettim ve üzerimdeki kıyafetleri değiştirmeye gerek duymadan, Long Island Kıyısı'na gittim ve denize daldım. Derinlere ilerledikçe, karşıma çok güzel su bitkileri çıkmaya başladı. Yosun kaplı pembe, uzun yapraklı bir çiçek ve mavi yıldız şeklindeki hoş çiçeklerden aldım. Tam çıkmaya hazırlanırken, sevimli, küçük bir balık sürüsünün yanımdan geçmekte olduğunu fark ettim.

"Selam dostlarım! Sizi kulübemdeki süs havuzuna götürmemi ister misiniz? Korkmayın, oradaki su da tuzlu su. Hem... birbirimize arkadaşlık ederiz."

Rengarenk minik balıklar teklifimi kabul ederek beni çok sevindirdiler. Sihirle ellerimin arasında bir akvaryum şeklinde su kütlesi oluşturmasını sağladım ve yeni balıklarımla çiçeklerimi kulübeme taşıdım. Balıkları süs havuzuna koydum ve hallerinden çok memnun olmaları beni sevindirdi, o kadar küçüklerdi ki, bu minik süs havuzu onlara denizden farklı gelmemişti.

Sonra iki tane fanus bulup içlerini suyla doldurarak, yeni çiçeklerimi içlerine koydum. Cam kenarına çok yakışmışlardı ve odanın atmosferini çok güzel değiştirmişlerdi.

"Tamam, artık kulübem bana huzur veriyor ve burada tamamen yalnız olmamak çok güzel!" dedim.

Sonra, pijamalarımı giyip yattım ve kendimi uykuya teslim ettim. Önümüzdeki denetlemeden geçeceğim garantiydi.

Aşağıdaki 3 görevin hepsini birden '1. Kehenet' ismini verdiğimiz rp'ler dizisi ile yapmış bulunmaktayım, 100'den fazla post olduğundan, yazıları buraya kopyalamıyorum.

Not: Tanrıça'm az sonra Poseidon ile ilgili birkaç görev daha yapacağım, karışmaması için onları yazdıktan sonra puanlarımı verin isterseniz.


10- Bir kehanet yazıp -veya kehanet başlığından alıp- onun üzerine rp yazacaksın.
Mekan: İstediğin her yer
Katılacaklar: Sen ve istediğin herkes.


20- Labirentte *uzun* bir macera yaşayacaksın.
Mekan: Labirent
Katılacaklar: Sen ve en az 1 arkadaşın.
(Uzun*dan kastım en az 20 post, o nedenle birkaç arkadaşınla birlikte yapabileceğin bir görev.)


22- Deniz Tanrısı'nın evine gideceksin.
Mekan: Poseidon'un Krallığı
Katılacaklar: Sen ve istediğin herkes.
(Elini kolunu sallayan oraya gidemez. Mantıklı olması için yanına bir Poseidon çocuğu al.)

1- Tanrı/Tanrıça ebeveyninle ilk karşılaşmanızın rpsini yaz.
Mekan: Olimpos Konseyi
Katılacaklar: Rosamarie Sea

14- Tanrı ebeveynin tarafından sana bir sihirli eşya verilmesiyle ilgili rp yazacaksın.
Mekan: İstediğin yer
Katılacaklar: Rosamarie Sea.


Bir anda Poseidon'un sarayında, babamla tek başıma kalmıştım. Tanrıça Athena giderken beni götürmeyi unutmuştu sanırım. Hala yerde oturuyordum ve olayın şokunu atlatamadığımdan, ağlamaya ve hıçkırmaya devam ediyordum. Babam bir süre sakinleşmemi bekledikten sonra konuşmaya başladı:

"Ayağa kalk Rose, seni bir yere götüreceğim."

Babamın sözleri üzerine kendimi zorlayarak ayağa kalktım ve gözyaşlarımı sildim. Sonra Tanrı Poseidon'un işareti üzerine gözlerimi kapattım, açtığımda bambaşka bir yerdeydim. Etrafımda birbirinden değişik 12 devasa taht olan beyaz, geniş bir odadaydım. Babam en baştaki ve en ihtişamlı olan tahtın yanındaki, balıkçı sandalyesini andıran tantına oturdu, bana gelip tahtının yanına, yere oturmamı işaret etti. Tamam, bu bana biraz aşağılayıcı gelmişti ama ona göre bir lütuf olduğunu anlayabiliyordum.

"Demek Olimpos Konseyi burası." dedim, fazla ilgili olmayan bir ses tonuyla.

"Evet, seni buraya biraz konuşmak için getirdim." dedi babam.

Onu dinlediğimi belli etmek isteyerek yüzüne, korkusuzca gözlerinin içine bakmaya başladım. Bundan rahatsız olmuş görünmüyordu. Ve babam konuşmaya başladı, pür dikkat onu dinlemekteydim.

"Sen farklısın, Rose. Çok özel olacağını daha doğduğun gün anlamıştım. O yüzden sana diğer çocuklarımınkilerden çok daha güçlü bir silah verdim. Bugün bana onu gerçekten hak ettiğini de kanıtladın."

Suratıma hafif bir tebessüm yerleşti, Denizlerin Tanrısı hergün gelip sizi takdir etmiyordu, değil mi? Sonra aklıma silah için ona daha önce teşekkür etme fırsatı bulamadığım geldi.

"Tanrı Poseidon, size çok teşekkür ederim. Yani... şey, Denizin Ruhu için." dedim.

"Önemli değil Rose, sana birşey söyleyeyim mi, eğer güçsüz biri olsaydın onu ilk kullanışında sen de bir su birikintisine dönüşür, sonsuza dek yok olurdun. Aklında bulunsun, ona hükmetme yetkisi de sadece sende var."

Çok şaşırmıştım. Hançerimin çok güçlü olduğunu biliyordum ama bu kadarını tahmin etmemiştim. Babam konumuzu değiştirdi...

"Sana birşey söylemem gerek, arkadaşın Stella'nın eline yakında çok güçlü bir silah geçecek ve bunu şimdilik sadece kuzenin Jennifer biliyor."

"Ama onun zaten çok güçlü bir-"

"Şu anda sahip olduğundan daha güçlü bir silaha sahip olacak kızım, bunun diğer Tanrıların dikkatini çekeceğinden eminim. Sana söylemek istediğim: Gözlerini dört aç, özellikle Ares için."

Evet, muhteşem güçlü silahlar Savaş Tanrısı'nın ilgi alanıydı.

Babamla oturmuş konuşurken, aklıma annem geldi. İkisini hiç aynanda görememiştim. Babama annemle ilgili birşey sormaktan çekiniyordum ama o aklımdakileri okumuş gibi -gibi gereksiz sanırım, okuyarak- bana ondan bahsetmeye başladı!

"Annen ile birbirimize çok aşıktık, Rose. Sen bu nedenle bu kadar güçlüsün, duygularımız çok yoğun olduğu için... Onu bırakmak zorunda kalmamın nedenlerini eminim sana anlatmıştır."

'Evet' manasında başımı salladım. Babamın bakışlarından, konunun burada kapandığını anladım. Artık kampa dönmem gerektiğini söyleyecektim ki, yine konuşmama izin vermeden sözlerine başladı:

"Sana çok değerli bir hediye vereceğim, kızım." dedi ve elini havaya kaldırdı, bir saniye geçmeden içinde ucunda kocaman bir incisi olan bir yüzük belirdi. Şaşkınlıkla yüzüğe bakarken, elimi uzatmamı işaret etti ve onu yüzük parmağıma taktı.

"Çok teşekkür ederim." dedim hayran hayran yüzüğü incelerken.

Babam güldü. "Dur, daha o yüzüğün özelliğini bile anlatmadım. İçinde üç adet sihirli inci bulundurur, onları kullanarak istediğin yere ulaşabilmeni sağlar. Kullandıktan sonra inciler en fazla bir gün içinde, yüzüğe geri döner."

Ağzımın açık kaldığının farkındaydım. O incilere sadece Tanrılar sahipti ve... ilk kez süresiz olanlarını duymuştum! Şimdi benim tam 3 tane istediğim zaman kullanabileceğim incim mi olmuştu?

"Onları oyun oynamak için değil, gerçekten ihtiyacın olduğunda kullan lütfen, Rose." dedi babam.

"Tekrar teşekkür ederim Tanrı Poseidon! Bu çok değerli bir hediye..."

"Ama sen hala bana baba demiyorsun."

Bunun üzerine hayatımda ilk kez babama, 'baba' diye hitap ettim: "Afedersin, şey... baba. Artık sana baba diyeceğim."

Sonra babam memnuniyetle güldü ve tahtından kalktı. Ben de hemen oturduğum yerden kalktım.

"Artık seni kampa geri göndermemin vakti geldi kızım. Amcan Zeus geldiğinde buralarda olmanı istemiyorum."

"Evet biliyorum... Lucy konusunda ona karşı çıkmışsın..."

Poseidon başını sallayarak sözlerimi onayladı ve tekrar gözlerimi kapatmamı işaret etti. Beni kampa göndermeden önce, son bir cümle kurdu:

"Bu arada, erkek arkadaşına benden selam söyle. Gözüm üzerinde haberi olsun!"

Tehdidin ciddiliğine rağmen gülmeden edemedim, Tanrı Poseidon ile normal bir baba-kız gibi erkeklerden bahsetmiştik!

Babam düşünceli davranıp beni direk kulübeme göndermişti, derhal kendimi yatağıma attım ve uykuya teslim oldum. Elbet birkaç saat veya gün içinde, kulübemde olduğum birinin aklına gelirdi.

Kendime not: puan verilen görevler: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 10, 14, 15, 20, 22.

(Rose'a not: Tebrik ederim Rose, şu anda en çok görev yapmış olan melez sensin, 2 puan kuralından önce yapmış olduğun 4 görev olduğu için de, diğerlerindan açık ara öndesin. Listeni düzenli tuttuğun için teşekkürler.)

16- Kampın güç sınırlarıyla alakalı bir rp yazacaksın.
Mekan: Kampın Giriş-Thalia'nın Ağacı
Katılacaklar: Rose, Stell, Jenny, Lucy.


Okumak isteyenler rp'ye Thalia'nın Ağacı başlığından ulaşabilir.

Görev:
9- 'Bayrak kapmaca' yarışında yaşadıklarını anlattığın bir rp yazacaksın.
Mekan: Orman
Katılacaklar: Rose.

Sabah tüm kamp hararetli bir biçimde bayrak kapmaca oynamıştık. Suyla ilgili güçlerim olduğundan, yenilmez olduğumu düşünüyordum ama iki saat içinde doğru olmadığını gördüm.

Ben, Jenny, Ange ve Crist mavi takımda yer alıyorduk. Eh, bayrağımız nehir kenarında olunca da savunma görevini ben üstlendim. Bir nehirin yanındayken kim elimden bayrağı alabilirdi ki? Yaptığımız görev dağılımına göre Jenny ormanda kırmızı takımla uğraşacak ve Crist ona yardım edecekti, Ange de bayraklarını kapmak için uygun anı gözleyecekti.

Kırmızı takımsa, bayrağın başına nöbetçi olarak Hector ve Robert'i dikmiş, Lucy ve Stell'i ormanın ortasına atmışlardı. Hiç aklınıza gelmedi değil mi? Asıl amaçları meğer Anna'yı kullanarak bayrağı ele geçirmekmiş. Tabii, Ange'nin muhteşem ok atma başarısı sayesinde onların bayraklarını korunmasız bırakmayı başaracağımız akıllarına gelmemişti.

Hoş, Ange birkaç saniye geç kalsa Stell ve Lucy bizim bayrağı kapmış olacaktı ya, neyse.

Karışık geldi değil mi? İşte ben tüm bunları yarıştan sonra topluca konuştuğumuz vakitte öğreniyorum. Lakin Stell gölgeleri kullanarak, Lucy de düşünceleri okuyarak her daim kimin ne yaptığını biliyorlarmış! Sizce de bu büyük bir hile sayılmaz mı? Koşa koşa kamp müdiremize gittim haliyle ve olanları anlattım. Verdiği cevap kısa ve netti:

"Yarışlar sırasında özel güçleri kullanmak serbest."

Bunun üzerine diyecek sözüm de yoktu. Hemen, kaderimin her hafta böyle olmaması için Lucy ile konuşmaya gittim.

"Haftaya benimle ittifak olur musun? Suyu kontrol edebiliyorum ve harika bir planım daha var!"

Lucy ilk başta bana Stell'i satamayacağını söylemiş olsa da, planımı dinledikten sonra hemen fikrinden caydı.

"Tamam, haftaya hepsine günlerini göstereceğiz! Şimdi... senin Jenny'yi de bizimle yarışması için ikna etmen gerek."

Jenny de aramıza katılırsa, planımızın ikinci ayağını da uygulamaya koyabilecektik. Yeni stratejimizi merak mı ettiniz? Ne yazık ki bu büyük bir sır, öğrenmek için bir hafta beklemeniz gerekecek. Neyse, bu kadar gevezelik yeter. Şimdi revire gidip buz almam gerek. Şey... sinirden elimi hızla Zeus Yumruğu'na vurunca, ufak hasarlara sahip oldum da, önemli birşeyim yok.

Not: 9. görevi yaparken yazmayı unutmuşum, 12. görevim de bitmiş oldu.

Not2: Canavarlar Denizi ve Siren körfezi görevlerini yapınca buraya eklemeyi unutmuşum, şimdi üstünü çizdim.

(Hatırlamayanlar için: Göreve Stell ve Lucy ile çıkmıştım, çok uzun sürdüğü için buraya kopyalamıyorum.)

8- Bir arkadaş edinip kulübesine ziyarete gideceksin.
Mekan: Athena Kulübesi
Katılacaklar: Rose ve Lucy.


Bilirsiniz, Robyn ve ben şey... sevgiliyiz. Robyn ve Stell de birbirleriyle kavga etmeden duramayan iki kardeş. Lucy de Stell'in en yakın arkadaşı olduğu için, Robyn ile arası genelde bozuk olur. Ben de, kızlarla genelde aramın iyi olmasına rağmen Robyn'e karşı gelemeyip onlara karşı cephe alır dururum. Sanırım anladınız.

O zaman, Athena kulübesinin kapısının önünde, elimde bir jöleli pastayla durmuş ne yaptığımı merak ediyorsunuzdur değil mi? Cevabı basit: çıkar ilişkileri.

Bayrak kapmaca yarışında yenildiğim için, sinirden küplere binmiş hatta hızımı alamayıp elimi incitmiştim. Tabii, babam Poseidon benim, pes eder miyim? Hayır. O nedenle gittim hemen kazanma biletim Lucy ile aramı düzeltmeye. Tahmin edeceğiniz gibi Lucy önce bana net bir cevap vererek, teklifimi reddetti.

Sonra ben ona planımı ve uygulayacağım stratejiyi anlattığımda ağzı açık kaldı ve beni geri çeviremedi. Tüm melezler hırslıdır... ama konu stratejik bir plan olunca inanın bana Athena çocuklarının gözleri dönüyor.

Birlikte keyifle planımızın detaylarını konuşup jöleli pasta yedik, Lucy de bana çok özel konuklarına ikram ettiği gizli kolalarından verdi. Sanırım artık benim Robyn'i önemsemediğim gibi o da Stell'i önemsemiyordu. Kendisinden planımızı kimseye anlatmayacağına dair söz aldım ve sonra aynı sözü ben de verdim. Ardından, bir sonraki bayrak kapmacaya kadar en yakın arkadaşım olacak kıza sarılarak, kulübeme geri döndüm.

Evet, Athena ve Poseidon kulübeleri olarak ittifak yapmıştık, hem de ebeveynlerimizin tüm anlaşmazlıklarına rağmen. Çünkü, ikimiz de hırslıydık, yenilmezdik, bir numara olmak istiyorduk. Ve artık emindim: bunu başaracaktık!

Kendime not: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 8, 9, 10, 12, 14, 15, 16, 20, 21, 22 numaralı görevlerin puanları verilmiştir.


Rose'a not: iyi gidiyorsun

Son yaptıklarım...


11- Kano Gölü'nde bir arkadaşınla rp yazacaksın.
Mekan: Kano gölü
Katılacaklar: Rose ve Stell.


25- Tüm kamp geçirilen mutlu bir akşamın rp'sini yazacaksın.
Mekan: Yemek Gazinosu (parti!)
Katılacaklar: Sen ve tüm kamp!

Kendime not: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 8, 9, 10, 11, 12, 14, 15, 16, 20, 21, 22, 25 numaralı görevlerin puanları verilmiştir.

Yeni listedeki;

28, 40, 41, 44 numaralı görevleri önceden yapmıştım.

2. listem bitmeden diğerlerine geçmeyeceğim ama şimdiden belirtmek istedim

7- Arenada rp yazacaksın.
Mekan: Arena
Katılacaklar: Rosamarie.


Kulübemde canım çok sıkılmıştı ve çıkıp biraz dolaşmaya karar verdim. Etrafımı incelerken arenayı gördüm ve suratımda hınzır bir ifade belirdi. En son buraya uğradığımda arena kano gölüne dönmüştü! Sırıtarak bilekliğimin hançer şeklini almasını sağladım ve arenanın orta yerine geçip bağırdım:

"Kim benimle düello yapmak ister?"

Bir dakikaya yakın bir süre boyunca, kimseden cevap alamayınca, utançtan kızararak bir kenara çekilip diğerlerini seyre daldım. O an, yerin dibine geçmek istemiştim. Hatta sırf bunu yapabilmek için, Hades'in kızı olmaya bile razı olurdum! Sonra, benim milattan önce doğmuş bir prenses olduğumu düşünerek mutlu olan babamın sesi, kafamın içinde yankılandı:

"Sen Poseidon'un kızısın! İstediğin herşeyi yapabilirsin! Şimdi git ve rakibinin canını oku!"

"Ah." dedim, "Neden yapmayayım?"

Sonra tekrar arenanın içlerine doğru yürürken, gözüme bir Ares çocuğunu kestirdim ve birkaç laf atarak, benimle düello yapması için onu ikna ettim. Kabul etti ama, hançerimi bırakıp sıradan bir silah almam karşılığında. Bunu istemesine şaşırmamak lazımdı, en son benimle düello yaptığında kendini aniden Long Island kıyısında, yosunların arasına sıkışmış halde bulmuştu!

"Pekala, suyun gücü yanımda olmasa da seni yenerim."

Çok iddialı konuştuğumu biliyordum ama yaklaşık 17 yaşındaydım ve 1 yıla yakın süredir kamptaydım. Artık çoğu savaş silahını ustaca kullanabiliyor ve en az hasarla karşılaşmalardan çıkabiliyordum. Herşey Poseidon kızı olmaktan ibaret değildi. Ben de bu kamptaki diğer tüm melezler gibi yarı-tanrıydım ve aşırı gelişmiş savaş reflekslerim vardı. Hem, -Tanrı Ares dahil- hiç kimsenin yenemediği meşhur kılıç eğitmeni Lucy, benim en yakın arkadaşlarımdan biriydi. Birkaç taktik de biliyordum hani.

Ares kızını biraz fazla hafife aldığımı geç fark ettim...

Elime sıradan bir bronz kılıç alıp, üzerime de savaş zırhı geçirdim. Kafama da bayrak kapmaca yarışlarında taktığımız şu miğferlerden taktım. Derin bir nefes alarak arenanın ortasında beni bekleyen Ares kızının üzerine hücum ettim. Kız, ilk hamlemi ustaca savuşturdu ve kılıcımı elimden düşürmem için kabzamı hedef aldı. Robyn ile bu teknik üzerine haftalarca çalıştığımız için, ne yapacağını biliyordum ve ondan bir adım öndeydim.

Hızla arkama doğru birkaç adım atarak, kılıcıma uyguladığı kuvvetin boşluğa gitmesini sağladım, bunun üzerine kız dengesini kaybederek yüzüstü yere düştü! Hemen kılıcını almak için yanına yaklaştım ama bana ışık hızında çelme takmasıyla, tüm yüzüm pis arena kumu doldu. Kılıcım 2 metre kadar uzağıma fırlamıştı ve yuvarlanarak ona yetişme çabalarım nafileydi, artık Ares kızının elinde iki kılıç vardı, bense savunmasızdım.

Numaralarım hala bitmemişti.

Kız neler olduğunu anlayamadan hızla yüzüğümdeki incilerin birini kullanarak, arenanın ucundaki süs havuzunun yanında belirdim. Havuzun içindeki tüm suyun benimle birlikte hareket etmesini sağlayarak, Ares kızına arkadan yaklaştım ve tüm suyun üzerine boşalmasını sağladım. O şok içinde yere kapaklandığında, hemen kılıcımı kaptım ve zırhına dayadım.

"Sanırım bitti, ben kazandım." dedim.

Tam kalkması için ona elimi uzatmıştım ki,

"Erken konuştun!" diye tıslayarak beni de yanına çekti.

Aniden tüm ağarlığını diz kapağıma verdi ve bir 'çatırtt!' sesinin ardından sağ bacağımda korkunç bir ağrı hissetmeye başladım. Ahh! Hançerim yanımda olsaydı... Kızın benimle işi henüz bitmemişti. Cüssesinin faydalarından birini kullanarak beni iki eliyle tutup havaya kaldırdı -bunu gerçekten yaptı- ve demin içindeki suyu boşalttığım mermer süs havuzuna fırlattı.

Son sürat uçuşa geçip kafamı da beyaz mermere çarparak, sanki Godzilla'ymışım gibi, havuzun çatlamasına ve sonra da parçalara ayrılmasına neden oldum. Hani Buz Devri'ndeki minik yaratık gibi... Bana buzul çağını başlatmışım gibi gelmişti ama etrafta soğuktan eser yoktu hatta bir damla su bile yoktu! Tek ıslaklık kafamdan geliyordu, o sırada başımın kanamakta olduğunu anladım.

Burada pes ettiğimi veya bayıldığımı falan sandınız değil mi? Beni yenmek o kadar kolay değildi. Bir kere hırsıma kapılmıştım, artık geri adım atamaz, tabiri caizse tükürdüğümü yalayamazdım. Eh, ben de çaresiz bir durumda olduğuma göre, dışarıdan yardım almam şarttı. Aklıma ilk gelen canavarı kampa çağırdım: Canavarlar Denizi'ndeki dev bir su yılanını!

Yılanın arenada koca bir su kütlesiyle birlikte belirdiği o anı, hayatım boyunca unutamayacağımdan emindim. 10 metre uzunluğundaki dev canavarı karşısında gördüğünde, Ares kızının suratının aldığı hali de, ömür boyu zevkle hatırlayacaktım. Yani, bunlar olacaktı. Eğer yılan kendine hedef olarak o kızı seçseydi.

O aptal canavar ne yaptı? Benim üzerime doğru suyla ıslanmış kaygan zeminde ilerlemeye başladı! 'Yardım edin!' diye bağırmayı düşündüm ama en yakınımdaki melez, benden ve yılandan metrelerce -hatta belki de 1 kilometre- uzağa kaçmıştı.

"Hey, tamam vazgeçtim! Hadi şimdi denizine geri dön!" diye bağırdım ama fayda etmedi. O sırada, babamın sesi tekrar kafamın içinde yankılandı...

"Suya hükmedebilirsin, o canavar da susuz kaldığında yaşayamaz. Kurut onu!"

"Ne?" dedim dudağımı buruşturarak, kan kaybı iyice embesilleşmeme yol açmıştı. "Kurutmak mı? Saç kurutma makinesi gibi mi?"

Tabii babamdan başka bir cevap alamadım. Sanırım, idiot bir kızı olmasındansa, bir kızı olmamasını tercih ederdi. Sinirle gözlerimi kısıp yattığım -daha doğrusu yığıldığım- yerden canavara son model bir 'bittin sen' bakışı attım ve sonra bir çeşit içgüdüsel hareket yaptım: sağ elimin vakumlu bir pençe olduğunu hayal ettim, onu kalbime doğru tutup sonra canavarın üzerine çevirdim.

Ardından, olanlar oldu. Canavarın içindeki -evet, organları, midesi falan bu gruba dahil- tüm su çıkıp, üzerime doğru gelmeye başladı. Elimdeki güç akımı arttıkça, canavar da küçülmeye, küçülmeye, minicik bir yılan olmaya başladı. Onun, bir parmak boyuna ulaşmasını sağladım ve sonra tuhaf ve iğrenç güç akımını durdurdum. Bu sırada ben de bir güç patlaması yaşamıştım ve etrafım deniz suyu dolmuştu. Bunu nasıl yaptığımı anlamadım ama, aniden kendimi çok daha güçlü hissettim.

Biraz beynim sarsılsa da ayağa kalktım ve yerden minik su yılanını alarak kulübemin yolunu tuttum. Onu kulübemdeki süs havuzuna atacak ve sonra, kafamı halletmek için Büyük Ev'deki revire gidecektim. Bu sırada yılana orjinal bir isim düşünmeye başladım...

"Hımm... Sanırım sana Vacillum diyeceğim." dedim. Aklıma gelen ilk kelimeleri aceleyle birleştirmiştim: vakum-akvaryum.

23- Asphodel Tarlaları'nda rp yazacaksın.
Mekan: Asphodel Tarlaları
Katılacaklar: Rose & Robyn.

Birden çok posttan oluştuğu için, rp'yi buraya kopyalamıyorum. İlgilenenler için başlık: Çalınan Kolye.

24- Styks Irmağı'nda rp yazacaksın.
Mekan: Styks Irmağı
Katılacaklar: Rose ve Robyn.

Okumak isteyenler için başlık: Çalınan Kolye (Medusa'nın İninin devamı)


42- Hoover Barajı'nda bir macera yaşayacaksın.
Mekan: Hoover Barajı
Katılacaklar: Rose ve Robyn ^^

Okumak isteyenler için başlık: Okulumuza yerleşme.

Kendime not: İlk görev listesi (13-17-18 hariç) + 28, 40, 41, 42, 44 numaralı görevlerin puanları verilmiştir.

Rose: puanlamada birincisin sanırım (77 puan)

26- Kulübende bir arkadaşını ağırlayacaksın.
Mekan: Poseidon kulübesi
Katılacaklar: Rose ve Tiff.

* Okumak isteyenler rp'ye kulübemden ulaşabilirler.

Kendime not: İlk görev listesi (13-17-18 hariç) + 26, 27, 28, 38, 40, 41, 42, 44 numaralı görevlerin puanları verilmiştir. (52 puan)