Mana'nın Kurgusu

Oturduğu bavulunun üzerinde biraz kıpırdandı. Başını ellerine yasladı ve belki yüzüncü kere hayıflandı. ''Ama baba, bu hiç adil değil!'' Babası arkasını dönüp kızına baktı. Heyecanlı bir şekilde tuttuğu uçak biletleri kızının gözünden kaçmamıştı. Babasını en son antik bir taş parçası çıkardığında bu kadar heyecanlı görmüştü. Babasının önüne dönmesini beklerken o yanına geldi, eğildi ve yüzünü ellerinin arasına aldı. ''Hayatım, bana güvenmelisin. Lütfen, bu sefer her şey farklı olacak.'' Ona inanmak istese de olacak şey değildi bu. Her seferinde aynı şeyi söylüyordu babası. Başını babasının elinden kurtardı ve ayağı fırladı. ''Hayır, olmayacak. Biliyorum. Bulgaristan'a giderken de aynısını söylemiştin, Brezilya'ya da, Türkiye'ye de!'' Babası başını eğdi. Kızı haklıydı, bunu biliyordu. Ama bu sefer her şey farklı olacaktı kesinlikle. Bu sefer işi için taşınmıyorlardı. Bu sefer kızının iyiliği için taşınıyorlardı. Bunu her ne kadar o bilmese de. Amerika belki onun için çok değişik olacaktı ama, o farklı ortamlarda yaşamayı küçüklüğünden beri biliyordu, bununla başa çıkabilirdi değil mi? Bekleme salonunu inleten bir ses iki Fackrell'ın da düşüncelerini böldü. ''İzmir-New York uçağı kalkmak üzeredir, beş dakika içinde çıkış kapısında toplanmanız rica olunur.'' Bundan sonra aynı şeyi ingilizce de söyledi ama Fackrell'lar için bu önemli değildi. Neredeyse gittikleri her yerin dillerini öğrenmişlerdi. Babası hızla bavulunu çekiştirip yürürken kızı Mana bekledi. Babasıyla arasında giderek artan bir mesafe vardı zaten, yapacağı şeyi görmesi imkansızdı. Mana normalde taşındıkları yerlere bağlanmazdı, oradan ayrılacağını bilirdi. Ama burası farklıydı, Mana her ne kadar itiraf etmekte zorlansa da. Burasının her şeyini sevmişti, ayrıca harika arkadaşlar edinmişti. Tarihi bir kent olan Efes'e de her haftasonu gitmek isterdi. Burası çok başkaydı. Arkasını dönüp camdan dışarı baktı. İzmir'in her zaman sıcak olan havasını ve insanlarını özleyecekti. Dışarı bir öpücük gönderdi. ''Burasını çok özleyeceğim.'' Ve babasına yetişmek için koşarak bavulunu da arkasından sürükledi.

Evet, Mana'nın uzun zamandır planladığım ''Kampa gelmeden önce'' kurgusu böyle. Babası yaptığı işte pek başarılı olamadığı için oradan oraya aktarılan bir arkeolog. O ve Mana yıl aşırı taşınmış diyebiliriz. Mana'nın evim diyebileceği pek bir yer olmamış o yüzden her şeye çok güvensiz yaklaşan biri olmuş. New York'a taşınıp Melez Kampı'na gelmeden, evim diyebileceği tek yer İzmir'miş. Niye İzmir derseniz sitedeki tek Türkiye şehri o, ben de Mana'nın bir ara Türkiye'ye gitmesini çok istiyordum.
İleride bu kurgu daha da kapsamlı olabilir, şimdilik bu kadar.