Reo Warner

Hayatım'ın en berbat günlerini geçirdigimi sanardım, kendimi bir hayalperest olarak görürdüm, keşke insan kendi inandiklarının yanlış oldugunu hiç öğrenmese. Ben daha dokuz yaşındaydım o acı günleri geçirmek için çok ufaktım, tanrı bana bu günleri gösterdigi için ondan nefret ediyordum. Dokuzuncu dogum günümde annem ve babamla Mexico City'ye güzel bir yaz tatiline gidicektim fakat annem bizi terketti. Babam ise hayatını bana ve ozamanlar adını bile bilmedigim bi üniversitede okuyan abime adamisti.

Annem olmadan geçirdigim 5475. gündü, 26. yaşıma girerken sadece tanrıya degil, artik annem için de nefret doluydum. Avrupada onlarca ülkede geçen uzun bi askerlikten dönüp eve ilk adimimi atmıştım. Beni beklemeyen bir baba ve bir abi için şok edici fakat mutlu bi tablo ayrıca evlenen abimin karısıyla tanışmak için yakaladıgım ilk firsatti. Fransa'da ki görevim bitmişti artık o çöplük içindeki varoşar'dan kurtulup evdeydim. ''EV'' bu kelime içimdeki hiçbir duyguyu harekete geçirmiyordu... Çok geçmeden üstüme atlayan bir adam ve ağzıdan çıkan sevgi dolu sözler ''Ğeooo, özledim seni kağdesim. Evine hos geldin.'' Yüzünden dökülen gülücükler bile hayata olan kızgınlığımı yenemedi. Ardından babam büyük kollariyla beni sikica kavrayip ''Tam alti senedir gelecegin günleri sayiyorum evlat. Seni gördügüme sevindim.''Klasık duygu yüklü bi karşılama töreni ardından onunla yani hayatımı bu günlere getiren kadınla tanıştım abimin sevgili karısı yanıma hafifçe sokuldu elini uzattı abim ve babam bize bakıyordu sanki benden farklı bi beklentileri vardı ve Magen söze girdi ''Merhaba ben Magen eve döndüğüne sevindim.'' dedi ve arkasını dönüp gitti. El ele tutuştuğumuzda içimde farklı bi güç hissettim. Belkide benim bi büyücü olduğumu o gün benim dışımdaki herkez biliyodu.

Magen bana sürekli mitolojiden bahsedip günlük hayatında birçok tanrıdan bahsediyordu. ''Apollo seni korur, Zeus herkezi görür, Bana şans ver Athena..'' gibi anlam veremediğim davranışlar sergiliyordu.. Belkide hayatımın en ilginç günü doğmuştu. Magen bana kendisinin bir eğitmen, ve benim bir tanrı çocuğu olduğumu söyledi. Benimle dalga geçtiğini düşünerek ciddiye almadım hatta ileri giderek ''Evet benim babam Zeus zavallı annem ise Afrodit.'' diyerek onla alay etmiştim fakat, olgun ve ciddi bi ses ile ''evet senin baban Zeus'' dedi. Kendisine inanmayacağımı bildiği için hazırlıklıydı, nede olsa bir tek tanrıya bile inanmıyorken bana bir tanrının oğlu olduğumu söylemek hiçde kolay olmazdı. Garip hareketlerle masanın üstünde duran kağıtları etrafımda döndürmeye başladı. Şaşkınlıktan bayılmak üzereydim, kağıtları dosyaların içine soktuktan sonra ''Sen Zeusun oğlusun.'' dedi. Eğitimime başlamadan önce bana Melez kampından söz etti, oranın kurallarını öğretti. Böyle bi macera için çok heveslenmiştim açıkçası.

Ve gitme vakti gelmişti, abim ve babam bu günün geleceğini biliyolardı. Bu sebeple veda pek zor olmadı. Magen beni sihirli bi yolculuğun ardından, bulutların çok yoğun, yağan yağmurun toprağa sert düşme sonucu toprağı güzel kokan bi patika yolun sonunda pek hareketli, ufak ama bir çok çadırdan oluşan bi kampa getirdi. Orda benim gibi tanrıdan olma çocukların eğitildiğini söylemişti onlarla tanışmak ve eğitime bir an önce başlamak istiyordum. Eğitim sonunda alıcağım görevleri hevesle bekliyodum. Eğitimim bitmişti geçen bir yılın sonunda erişkin bi adam olmuştum. Kendimi ıspatlamak istiyordum...

rpout: Geçmişimden bu güne olan yaşadıklarımı anlattım ortamda biraz pişince 2. bi rp yazıp Maceralara girerim

Rp puanı: 75.


/Admin.