Chelsea Evans

Kampa geldiğimden beri kulübemden dışarı çıkmıyordum.Boş boş oturduğumu gören Kevin "Böyle oturmaya devam edersen canavarlar için kolay lokma olacaksın." dedi.Haklıydı hiç bir şey bilmiyordum.Sadece oturup kitap okuyordum.Bir şeyler yapmanın zamanı gelmişti."Ok mu kılıç mı?" diye sordum. Atış konusunda başarısızdım bu nedenle kılıcı seçtim.Kolumdan tutup beni kılıç antrenmanları sınıfına getirdi."İşte burası.İşine yarayacak bir şeyler öğrenmelisin." dedi ve uzaklaştı. Kapıyı açtım ve içeri girdim bazı yerlerden metal sesleri geliyordu. Boş bir yer bulup beklemeye başladım.Eninde sonunda biri beni fark edecekti. "Kimse var mı? " diye seslendim. Tam o anda ayak sesleri duydum.

‘‘Merhaba. Ben Athena kızı Serena. Kılıç eğitmeniyim.’’ diye bir ses duydum ve ona döndüm ve gülümsedim. Sanırım eğitmenim karşımdaydı. ‘‘Eğitim için geldin galiba? O zaman bana kendini tanıtıp hangi bölümden ders almak istediğini söylersen sana yardım edebilirim.’’ . Yerdeki zırh ve kılıçları topluyor biraz da söyleniyordu. " Merhaba, ben de Dionysos kızı Chelsea." dedim. "Kılıç eğitimi için gelmiştim." dedim. Kafasını kaldırdı ve gülümsedi. "Tamam o zaman hemen derslere başlayalım." dedi. Doğrusu sabırsızlanıyordum. Başarırdım bu işi ama ne zaman olurdu onu bilmiyordum. Elindekileri olmaları gereken yere bıraktı.Elinde ders için gerekenlerle geri geldi.

Eğitmenim sevimli bir Athena kızıydı. Ama benimle çok işi vardı. Ona biraz üzülmüştüm doğrusu. "Chelsea şimdi kılıç kullanırken dikkat edilmesi gereken şey bileklerdir. O yüzden bileklerini iyi kıvırman gerek. Şimdi göstereceğim hareketleri dene bakalım. Sonra senin için bez bebekleri getireceğim.’’ dedi. Bilek kıvırmaya çalışıyordum ama olmuyordu. O gelene kadar uğraşmıştım. İçeriden geldiğinde nasıl yaptığıma baktı. Sanırım olmuyordu tekrar yapmamı söyledi. Bu sefer daha dikkatli yapıyordum. Sanırım bileğimi çok çalıştırmam lazımdı. Uğraşıyordum ve yavaş yavaş olmaya başlıyor dediğinde ben gene bozuyordum. İyi ki sabırlı biriydi. Başkası olsa bu kadar dayanamayabilirdi. Tekrar yaptırmaya başladı. Sanırım biraz daha iyidim bu sefer ve bozmadan devam ediyordum. Oluyor mu anlamında yüzüne baktım.

Çalıştıkça iyiye gidiyordu. Son hareketini diğerlerine oranla sevmiştim. Merakla bana bakarken yakaladım onu. Ciddiyetimi fazla bozmadan gülümsedim ve konuşmaya başladım. ‘‘Peki, şimdilik fena değil. Bez bebekler üzerinde çalıştıkça alışacağına eminim.’’ Kulübenin kapısının önüne bıraktığım bez bebekleri aldım ve genç kızın yanına geldim. Bez bebekleri sevmişe benziyordu. Eh doğrusunu söylemek gerekirse onları bende seviyordum. Fazlaca şirinlerdi. ‘‘Chelsea şimdi bu bebeklere bilek hareketlerini doğru yaparak saldırmaya çalış. Aklına nasıl esiyorsa öyle savur kılıcını… Haydi bakalım başlayabilirsin.’’ O kılıç ile bebeklere saldırırken bende içeriden getirdiğim bir elmayı yiyordum. Bir yandan da not defterime hareketlerini not ediyordum.

‘‘Peki, şimdilik fena değil. Bez bebekler üzerinde çalıştıkça alışacağına eminim.’’ dedi. Çok sevmiştim eğitmenimi. Kapının yanındaki sevimli bez bebekleri getirdi. Acaba istsem bana birini ödünç verir miydi? ‘‘Chelsea şimdi bu bebeklere bilek hareketlerini doğru yaparak saldırmaya çalış. Aklına nasıl esiyorsa öyle savur kılıcını… Haydi bakalım başlayabilirsin.’’ dedi. Bu sevimli bebeklere vurmak içimden pek geliyordu ama görev icabı yapacaktık. Kılıcı savuruyordum nereye geliyorsa oraya vuruyordum. Rahatlatmıştı aslında bu beni. Katır kutur sesler duyuyordum. Göz ucuyla baktığımda elma yiyordu. Bebekleri bitirdiğimde o da elmasını bitirmiş yanıma geliyordu.

Serena yaptığım işi beğenmiş sayılırdı bu da hoşuma gitmişti. ‘‘Harika işti Chelsea. Bilek hareketlerini dediğim gibi yavaş yavaş öğreneceksin. Şimdi sırada sağ elini kullandığın gibi sol elini de kullanmakta.’’ dedi. ‘‘Hey sıkıldıysan üzgünüm. Ancak temel vermeye çalışıyorum. Böylelikle işin daha da kolaylaşacak." dedi ve suratım biraz asıldı. Sıkılmamın nedeni sol el kullanmaktı. Sağ elden sonra sol el kullanmak insanın kafasını çok karıştırıyordu. Şimdi ne gibi rezillikler yapacaktım. Biri izlese şu halimi gülmekten yerlere yatardı. Biraz toparlanıp tüm dikkatimi ona vermeye çalıştım.

Serena'nın kılıç tutuşunu gördükçe ona imreniyordum. Onun gibi olmak için can atıyordum. Ona nasıl baktığımı fark edince ‘‘Eğer şimdi böyle yaparsak ileri de sende benim kadar hızlı olursun emin ol.’’ dedi. Sanırım bu iş pratikte bitiyordu. Gösterdiği hareketleri tekrar ediyordum. Kendim de fark ediyordum yaptıkça daha iyi olduğunu. ‘‘Evet Chelsea, sıra sende. Unuttuğun bir hareket olursa söyle tekrarlarım.’’ dedi. Yaptığı hareketleri kendimce onunkine benzer yapmaya çalışıyordum. Eksiklerimi söylüyordu.