Okulun olmadığı bir hafta sonu arkadaşımla her zamanki gibi geziyorduk. Disleksi ve DEHB hastası olduğum için derslerimde istesem de yüksek başarı gösteremiyordum. Ailemin durumunun iyi olması benim için bir avantajdı. En azından beni derslerimin iyi olması için baskı yapmıyorlardı. Okula ilk başladığımda alfabeyi bile zorla öğrenmiştim. Bunda sorun olduğunu düşünen ailem beni doktora götürmüşlerdi. Disleksi ve DEHB hastalığımın olduğunu o zaman öğrenmiştim. Ailem de bunu kabullenmiş, elden geldiğince dikkatli davranmışlardı. Arkadaşımın sesini duymam beni bu derin düşüncelerden çıkarmıştı. ''Hey Rene! Şu vitrindeki elbiseye baksana.''. Kafamı çevirdim ve vitrine baktım. Elbise tam benlikti. Çok süslü biriydim ve o elbiseyi almak istiyordum. Ama arkadaşımla bugün alışveriş yapmayı planlamadığımız için de yanıma pek nakit almamıştım. Ben de vitrine bakmayı kesip kafamı çevirdim ve ''Sanırım başka bir gün için alışverişe çıkmalıyız.'' dedim. Başını salladı ve sokakta yürümeye devam ettik. Başka bir sokağa gidriğimizde ileride dumanlar yükseliyordu. ''Acaba orada ne olmuş olabilir?'' dedim arkadaşıma ve oraya koşmaya başladık. Vardığımızda gördüğümüz şey tam bir faciaydı. İki kamyon çarpışmıştı ve yanıyorlardı ama sanki tüm olay böyle değilmiş gibi hissettim. Ben bunları düşünürken olay yerinden hızla uzaklaşan bir çocuk gördüm. Çocuk değil de genç demeliyim. Çok şirin gözüküyordu. Arkadaşımı dürttüm ve ''Ben şu çocuğu takip edeceğim. dedim elimle işaret ederek. O ise olay yerini izlemeye dalmıştı. Gösterdiğim yere dönüp bakmadı bile. Başıyla onayladı ben de koşarak çocuğu takip etmeye başladım. Çocuk çok hızlı koşuyordu. Sanki bir şeyden kaçıyormuş gibiydi. Ama depar atmaya başladım ve çocuğa yetiştim. ''Hey! Ne bu acele.'' diye bağırdım. Çocuk bana baktı. İlgi çekici suratı ve çok güzel gözleri vardı. ''Yaşamayı seviyorsan koşmak zorundasın.'' diye bağırdı ve kolumdan tutup daha hızlı koşmaya başladı. Şaşırmıştım. ''Neden kaçıyorsun böyle!'' dedim. Koşarken yüzünü bana çevirip ''Arkana bakarsan anlarsın ama bence bakma.'' dedi. Dönüp arkama baktım ama pek bir şey görememiştim gözlerimi kısarak baktım ve...Olamaz bu bir drakondu. Mitolojiye hep ilgi duymuştum ve mitoloji ile ilgili birçok şey okumuşluğum vardı. Peşimizden mitolojik bir canavarın kovaladığını anlamam zor olmamıştı. Gene de emin olmak istemiştim ve oğlana dönerek ''O-o bir drakon mu?'' dedim. başıyla onayladı ve hızını arttırdı. Ben de hızlandım yoksa onun hızına ayak uyduramayıp yere düşecektim. Yavaş yavaş yorulmaya başlamıştım ama drakondan kaçmam gerektiğini biliyordum. Yorulmaya başladığımdaysa ''Senin bir kesici aletin falan yok mu?'' dedim. ''Vardı ama diğer canavarlarla boğuşurken kaybettim zaten artık neredeyse geldik.'' dedi. Zamanımın çok az olduğunu bildiğimden son kez bir soru sordum. ''Sen nesin peki?''.''Ben bir melezim. Burası da melez kampı.Melez kampına hoş geldin. dedi kesik kesik bir sesle. Yeni bir yere adım atmıştım. Artık önümde bulunan dönem çok daha farklı olacaktı.
Konu: Irene Goldfarb 
Salı Nis. 12, 2011 5:22 am
