happy erin collin vs. mantalon spelic

Akşam yemeğini yedikten sonra kampta bir tur atmaya karar vermiştim. Dolaşırken benim gibi dolaşmayı planlamış birini daha gördüm. Mantalon Spelic... Kampta birkaç kez görmüşlüğüm vardı. ''Merhaba happy'' diyerek selam verdi. Ben de ''selam'' diyerek geçiştirdim. Aniden aklıma takılan bir soruyu sordum. ''Silahın ne?'' dedim. ''Sopa'' dediğinde bu işi çok komik bulmuştum. Ne yani?sopayla köpeklerin kafasına mı vuracaktı! Gülmekten karnıma ağrılar girmişti. ''Ne oldu neye bu kadar gülüyorsun?'' dedi bozulmuş bir sesle. ''Ne yani gerçekten sopa mı onla canavarların kafasına mı vuracaksın yani!'' dedim gülerek. ''O sopayla neler yapabileceğimi bilmiyorsun var mısın düelloya?'' dedi. Düello...Aslında iyi bir fikir olabilirdi.Birkaç canavar ve korkuluklardan başka bir şeyle neredeyse savaşmamıştım.Hem kendimi geliştirebilirdim de. ''Olur'' diye hızlıca yanıt verdim. ''Tamam o zaman yarın öğlen.'' dedi. ''Olur'' dedim ve yarın uygulayacağım teknikleri düşünerek kulübeme gittim
--------------------------------------------------------------------------------
Düello alanına vardığımda Mantalon çoktan oradaydı. ''OOO sonunda gelebilmişsin düeollodan kaçmak istiyorsan söylemen yeterdi.'' dedi. ''Arenadan kaçmak gibi bir niyetim yok ben korkak değilim.'' dedim ve düello yapacağımız alanı incelemeye başladım. Eğer düello alanı olmasaydı güzel bir yer diyebilirdim. Seyircilerin oturabilmesi için kenarlarda sandalyeler vardı. Zemin akan kandan dolayı hafif pembeleşmişti. Eeee kan lekesi o kadar da kolay yok edilecek bir şey değildi. Akan kanları düşününce ürperdim bunu rakibime ben de yapmayı planlıyordum. Ama boşu boşuna savaşta her şey mübahtır dememişler. Hakeme baktım. Çok asil bir şekilde duruyor ve başla sinyalini vermek için eşit koşulları bekliyordu. ''Başla!''' sözünü duyduğumda hemen saldırıya geçmedim. Üstüme buz gibi bir hava esintisi gelmişti ve sanki giysilerim nemlenmiş gibi hissediyordum. Galiba hava ve suyun gücünü fırlatıyordu. Demek ki sopası onun elinde faydalı olabiliyordu. O sopadan bir şekilde kurtulmalıydım... Bunu düşünürken bana fırlattığı kaya topundan zor kurtuldum. Çok büyük bir kayadı. Kurtulmaya çalışırken yere düşüp takla atmıştım. Hızlıca ayağa kalktım. Aslında bunlar da planımın bir parçasıydı. Ne yapacağımı ona belli etmeyecektim. Sonra bir ateş topu fırlatmıştı. Ondan sıyrılırken sol kolumun bir kısmı yanmıştı. İyi ki sağ elimi kullanıyordum. Artık planımı uygulamanın vakti geliyordu. ''Mantalon! Hiç beklemediğin bir darbe yiyeceksin!'' diye düşündüm ve bu düşüncenin verdiği güçle şeytani bir şekilde gülümsedim. Her şey vaktinde olmalıydı ve planım da tam vaktinde olacaktı.

Happy çok hızlı geliyordu. Onu yavaşlatmak için elimden geleni yapmalıydım. İlk saldırıyı ben yapmıştım. bir sonraki saldırım için onun reflekslerini ölçmem gerekiyordu. Bir avcı olarak çok yetenekliydi. Hekate çocuğu olduğumu bilmesi, sadece büyü gücümü kullanacağımı bilmesi demekti. Bu yüzden Surakatz'ın gücünü sona saklayacaktım. Sahanın yuvarlak özelliği beni her an sıkıştırması demekti. Ondan olabildiğince uzağa kaçmalıydım. Sahada hafif bir rüzgar akımı oluşturarak onun bana savuşturduğu kılıç saldırılarını bir nebze olsun önleyebilirdim. "İşte geliyor," diye düşünerek sopamı önümde hazır tuttum. Büyü yapmayı kesip, sadece fiziksel yeteneklerime odaklanmıştım. Bana savuşturduğu kılıç hamlesini sopamla engelledim. Keskin silahlara karşı dayanıklığı beni korumuştu. Birkaç adım geriledim. Sakinliğim sayesinde yapacağı hamleleri önceden kestirebiliyordum. Sahada sadece adım ve çarpışma sesleri duyuluyordu. Birkaç adım daha gerileyerek sahanın kenarına sıkışmıştım. Boynuma doğru yaptığı hamleyi eğilerek karşıladım ve sapa doğru takla attım. Şimdi karşılık sırası bendeydi. Arkasına bir sopa darbesi indirdim. O da benden aşağı davranmadı. Kılıcını savurduğu gibi tekrar üzerime yürümeye başladı. Surakatz'ın ucunu yere vurarak küçük çaplı bir sarsıntı yarattım. Dengesini kaybeder gibi oldu. Birkaç adım daha geriledim. Aramızda iki metrelik bir mesafe vardı. "Niye kaçıyorsun Mantalon. Yoksa korkuyor musun," diye bir soru yöneltmişti Happy. "Evet," demiştim sakin bir şekilde. Sopamı tek elimde dik şekilde tutuyordum. Bana ilerlemesini bekliyordum. "Seni bir çocuk gibi beni kovalarken görmek çok eğlenceli," dedim gülümseyerek. Happy'nin yüzü sinirlenmişe benziyordu. Sanırım onu kızdırmayı başarmıştım. Alaycı sözlerim yüzüne çizgi gibi işliyordu. "Ne zamandır birilerini hafife alıyorsun Mantalon?" Bu ses. Olamaz. "Mantalight?"

"Seni bir çocuk gibi beni kovalarken görmek çok eğlenceli.'' bu lafı beni tetikleyen şey olmuştu. Bu lafı söyledikten kısa süre sonra sanki düellodan başka bir şeye odaklanmış gibiydi.Dikkat dağınıklığı... Aradığım fırsat bu olabilirdi. Hızla öne atıldım ve sağ eliyle tuttuğu sopasına kılıcımın kabzasını geçirdim. Kendine gelmişti ama bu defa da beni karşısında bulduğundan şaşkınlık yaşıyordu.Kılıcımı çektim ve sağ elinde bir kesik oluşturdum. Zarar verebilecek, büyük boyutta bir kesik değildi sadece sağ elini kullanmasını zorlaştıracak bir kesikti. Sol elini kullanarak da savaşabilirdi. Sadece biraz daha zorlanırdı. Bu da düelloda işime yarayacak bir durumdu. Hızla önceden bulunduğum yere döndüm. Sopası sağ eline geri dönmüştü. Ama artık sağ elini değil sol elini kullanması gerekecekti. Kılıcımı daha sıkı tutmaya başladım ve sopasını havaya doğru kaldırdığını gördüm.

"Elim." Elim kanıyordu. Mantalight'a dikkatimi vermişken Happy'e açık vermiştim. "Ne kadar zamandır kişiliğinden ödün veriyorsun?" Mantalight'ın bu sözleri kalbime bir kılıç gibi saplanmıştı. En keskin kılıçtan daha keskindi. "Ne kadar zamandır Surakatz'ı boş işler için kullanıyorsun?" Bunlar beni kendime getirmeye yetti de artmıştı. "Eğer o sopayı kullanmayı hak ediyorsan kendine gel ve erkek gibi dövüş!" Mantalight son sözlerini söyledi ve kayboldu. Sopanın ne zaman elime geldiğini anlayamadan havaya kaldırmıştım. Güneşin parıltısıyla renkleri daha canlı gözüküyordu. Düellonun anlamını şimdi daha iyi kavrıyordum. Birileriyle dalgasına yapılan bir şey değildi. Ne kadar güçlü olduğunu göstermek ve daha ileri gidebilmekti. Bunu elimin yaralanmasıyla anlayabilmiştim. Sağ elim yaralı olduğu için sol elimle Surakatz'ı sabitledim. "Happy. Seni hafife almayacağım," diyerek ona baktım."Az önce beni küçük bir ufaklık gibi ezen kimdi acaba?" Bu sorunun geleceğini tahmin ederek düelloya odaklanmaya başladım. Sopamı yere hızlıca vurarak güçlü bir hava dalgası yaydım. Yaydığım bu dalgayla Happy bir koluyla yüzünü kapattı. Bunu fırsat bilerek ona doğru ilerledim ve sopamla hamlemi yaptım. Son anda kılıcıyla hamlemi engelledi. Mantalight'ın söylediklerinden sonra içime yeni bir güç doğmuştu. Artık Happy'e daha etkili saldırıyordum. "Düello daha yeni başlıyor."

Arenada yorulmaya başlamıştım. Uzağa kaçmaya çalışarak kendime zaman kazandırmaya çalışıyordum. O yüzden hızımı arttırarak uzaktaki bir köşeye kaçtım. ''Ne oldu?Kaçıyor musun?'' dedi mantalon. Duyabildiğinden tam da emin olmadığım bir sesle ''Belki de.'' dedim. Duymamışa benziyordu. Aramızda mesafe açıldığında yorgunluğun getirdiği zorlukla nefes almaya çalıştım. Kılıcımı yere doğru indirdim iki elimi kılıcımın üstüne koyarak bakışlarımı netlemeye çalıştım. Mantalon sopasını kaldırmıştı ve bir şeyler yapıyordu. Büyük ihtimal gene başıma bir şey gelecekti ama ne olacağını tam olarak bilmiyordum. Ben bunları düşünürken kolumu keskin bir şeyin kestiğini hissettim. Dönüp baktığımda ise görünürde hiçbir şey yoktu. Demek ki görünmez saldırı da yapabiliyordu. Daha dikkatli olmalıydım. Gözlerimi tekrar koluma doğru çevirdim. Çok derin bir kesik değildi ama akan kanlar dirseğime kadar gelmişti. Acı hissetmiyordum ama akan kanlar rahatsız ediciydi. O kanları temizlemem gerekecekti. Bu esnada önüme doğru gelecek saldırılardan korunmak için kılıcımı yaralı koluma alıp önüme doğru kaldırdım.Tişörtümün kol kısmından kopan ve kolumdan aşağıya sallanan parçayı tamamiyle kopardım. Kesikten akan kanları temizledim. Artık o parçanın bir işe yaramayacağını bildiğimden düello esnasında rahatsız etmemesi için yere fırlattım ve mantalona döndüm. ''Şimdilik kısa bir hasar vermiş olabilirsin ama bunun intikamı gelecek.'' dedim. O da ''Göreceğiz bakalım.'' dedi. Kılıcımı yukarı doğru kaldırarak hafif bir bağırışla üstüne doğru saldırdım.

Çok hırslıydı. Ne de olsa Artemis kızıydı. Daha iyi saldırmalıydım. Yoksa bu düelloyu alamazdım. Koluna attığım çizikle yaptığı saldırıların gücünü azaltmasını umuyordum. İşte geliyordu. Kılıcını Surakatz'la karşılamıştım. Geriye doğru adım adım yürüyor, bir yandan da Hapy'nin saldırılarını karşılıyordum. Gözlerinde kazanma arzusunu görebiliyordum. Sahanın kenarına geri adımlarla yaklaşıyordum. Happy'nin saldırdığı bir anda yana zıpladım. Verdiği açıktan yararlanarak Surakatz'ı üzerine doğru indirdim. Son anda saldırımı kendi kılıcıyla karşıladı. Refleksleri çok kuvvetliydi. Saldırı sırası bendeydi. Üzerine doğru sopa darbelerini indirmeye başladım. Az önce yaptığım gibi o da geriye doğru gidiyordu. Surakatz hala sopa formundaydı. Bu şekilde daha fazla Happy'i yenemezdim. Sopayı elimde döndürerek rüzgar oluşturdum. Rüzgarla birlikte geriye zıpladım. "Yüksel, Surakatz!" Sopayı sertçe yere vurdum. Sopa biçim değiştirmeye başladı ve koyu mor renkli geniş bir kılıca dönüştü. Ucu yere değen kılıcı kabzasından tuttum. Kılıç mor bir ışık yaymaya başladı. Yaydığı ışık bütün sahaya yayılmıştı. Sahanın zemini mor gözüküyordu. "Asıl savaşa hazır mısın Artemis avcısı? Tüm gücünle saldır bana!" Dedim. Surakatz'ı ters çevirdim. Bir elimi kabzasına bir elimi de sırtındaki tutma yerine koydum. İki elle tutulan bu geniş kılıcı kullanmayalı uzun zaman olmuştu. Ortaya çıkmanın coşkusuyla ışıldıyordu. Büyü gücüm artmaya başlıyordu. Artık uzun mesafeli saldırılar için yeterince güçlüydüm. Happy bu durum karşısında pek etkilenmişe benzemiyordu. Kılıcının kabzasını sıkmıştı. Hızlıca bana doğru koşmaya başladı. Bu sefer onu nakavt edecektim.