Mini Olimpiyat (73/1)

Hayatımda daha önce hiç gerçek cirit görmemiştim. Değil cirit atmak, cirit nasıl tutulur onun bile bilmiyordum. Şimdi düşünebilirsiniz 'O zaman burada ne işin var?' Onu ben de bilmiyorum. Çok çabuk gaza geliyorum sanırım.

Herşey bir saat kadar önce kulübede oturup kitap okurken başladı. Kulübede kardeşlerimden hiçbirisi yoktu. Daha doğrusu ben öyle sanıyordum. Bir süre sonra kapıyı Andrea açtı ve benimle konuştu. "Ben cirit sahasında antreman yapmaya gidiyorum. Gelmek ister misin?" Cirit mi? Cirit kullanmayı bilmediğimi söyleyip kendimi rezil etmemek için geçiştirdim. "Şu kitabı bitirmek istiyorum. Belki başka bir zaman." Andy kıkırdadıktan sonra cevap verdi. "Tamam. Üzülme herkes her şeyi iyi yapmak zorunda değil." Ne! Nereden anlamıştı ki. Ama bu şekilde rezil olamazdım. "Ne demek iyi yapmak zorunda değil. Ben bütün sporları senden iyi yapacağıma bahse varım." Bu cümle benim hayatımı karartmıştı. Çünkü Andy'nin yanıtı "Tamam o zaman ben de bahse varım. Üç aşamalı küçük bir olimpiyat yapalım aynı Antik Yunan'daki gibi önce cirit atma sonra engelli tırmanış en sonunda da koşu. Var mısın? Yoksa sen kitap okumaya devam mı edeceksin?" olmuitu. Sesindeki kinayeli ton beni çileden çıkarmıştı. Ani bir gazla kabul ettim. "Bekle üstümü değiştiriyorum." Bir kaç dakika içersinde üzerimi değiştirmiş salonda beni bekleyen Andy'nin yanın gelmiştim. İkimiz cirit sahasına doğru yürürken kafamda tartmaya başladım. Her şekilde Andy kazanmıştı. Bir şekilde cirit atmayı ve diğer yarışları kazansam bile Andy antreman yapmak istiyordu. Ve buda onun için güzel bir antreman olacaktı. Cirit sahasına geldik. Kurallar antik olimpiyatlardaki gibiydi. 3 kere cirit atacaktık. Ulaşılan toplam mesafelerden en uzak olanı kazanacaktı. Andy kendinden emin bir tavırla konuştu. "Önce ben giderim, izle ve öğren." Ciriti kavradığı gibi cizginin bir kaç metre gerisine gittikten sonra bir iki adım koşup ciriti tüm gücüyle fırlattı. 77 metrede kuma sert bir şekilde saplandı. Görünüşe göre sıra bendeydi. Biraz telekinetik yardım almanın fena olmayacağını düşündüm. Ciriti aldım ve Andy'nin tuttuğu gibi tutmaya çalışarak bende birkaç adım geriye gittim. Sonra koşarakçizginin hemen arkasından tüm gücümle ciriti fırlattım. Cirit havada uçmaya başlamıştı. Birka. saniye sonra cirit 64 metreye saplandı. İlk denemem için fena değildi. Ama Andy'yi yenmek için yetersizdi. Andy ikinci ciriti kavradı. Yüzüne yayılmış bir gülümseme vardı.

Kulübede sıkılmış bir şekilde volta atarken yine sıkılarak odama doğru çekildim.Kendimi oyalamaya çalışırken masamın başına geçtim ve çekmecemden çıkardığım eski bir gazete küpüründeki bulmacayı çözmeye başladım.Yeterince zaman öldürdükten sonra hızlı bir şekilde masadan kalktım.Odamı büyük bir çeviklikle toplayıp göz önündeki dağınıklığı kaldırdıktan sonra hemen banyoya koşarak sıcak bir duş yaptım.Banyodan çıkar çıkmaz odama girdim ve üstümü değiştirmek üzere hazırlanmaya başladım.Çekmecemden rahat bir şeyler çıkararak yatağımın üzerine koydum.Öncelikle saçımı kuruttuktan sonra yatağımın üzerine serdiğim eşofman takımını giyerek hazırlanmaya başladım.Tamamen hazırlandıktan sonra odamdan çıkarak mutfağa doğru ilerlemeye başladım.Çalışkan Athena Kulübesi mensuplarından Will hariç kimse yoktu kulübede.O da odasına çekilmişti.Koca bir bardak soğuk suyu içtikten sonra kulübeden çıkmak üzere ayakkabılarımı giymeye başladım.Cirit Sahası'na gitmeyi planlıyordum.Bu ara antreman yapmaktan ve kendimi geliştirmekten başka bir şey yapmıyordum zaten.Ya dersliklere doluşuyordum ya da antreman platformlarında çalışıyordum.Ayakkabılarımı giymeden kapıdan geri döndüm ve Will'in odasına yöneldim.Cirit Sahası'nda bir antreman arkadaşı iyi olabilirdi.Kapısını tıklatarak içeri girdiğimde Will kitap okuyordu.Ona Cirit Sahası'na gelmeyi teklif ettiğimde reddetmişti.Kulübede kalarak kitap okuyacağı bahanesini ileri sürmüştü.Ya gözü korkuyordu ya da ciddiydi.Ama yanıma bir arkadaş almaya kararlıydım.Onu kışkırtmaya çalışarak benimle Cirit Sahası'na gelmesi için ikna etmeye çalışıyordum.Ona karşı söylediğim bir iki kışkırtıcı söz ile hemen yerinden doğrulmuştu bile.Hem de bana meydan okuyarak mini bir olimpiyat yapmayı teklif etmişti.Öncelikle Cirit Sahası'nda hünerlerimizi konuşturacak, daha sonra tırmanma duvarında yaralanmamaya çalışacak ve en son da engelli koşu yapacaktık.Zevkle onun bu teklifini kabul ettim.Will de bitirmesi gereken (!) kitabını yatağının yanındaki komidininin üzerine koyarak hazırlanacağını söyledi.Ortak salonda onu beklerken bir iki dakika içerisinde hazırlanıp odasından çıkmıştı Will.Beraber kulübeden çıkarak Cirit Sahası'na doğru ilerlemeye başladık.

Cirit Sahası'na vardığımızda muzip bir ses tonuyla "Önce ben giderim, izle ve öğren." diyerek Will'e büyüklük taslamaya çalıştım.Will gevrek gevrek sırıtsa da içten içe sinirlendiğine emindim.Elimde sıkıca kavrayıp iyice ortaladığım ciriti dikkatlice fırlattım.Ciritin isabet ettiği yere baktığımızda 77 metreyi gösteriyordu.İyi bir başlangıç yapmıştım ama bu Will'in daha da hırslanmasına neden olmuştu sanki.Will hırsla kaptığı bir ciridi elinde doğru bir şekilde tutmaya çalışırken onun hile yapıp özel gücünü kullanabileceği gelmişti aklıma.Ama bu yarışta adil olacağını umuyordum.Will hızla fırlattığı ciridin 64 metreye ulaştığını gördüğünde sakin bir ifadeyle bir şey demeden yerine döndü.İyice heyecanlanmış bir şekilde ikinci ciridi almıştım elime.Çevre koşullarını da hesaplayarak ciridi olabildiğince uzağa fırlattım.Ciridin isabet ettiği noktaya doğru koşarken terlemeye başladım.Ciridin bulunduğu nokta birinci atışım kadar iyi değildi ama 71 metre ilerletmeyi başarabilmiştim.Will'in ikinci atışında ise büyük bir ilerlemeyle 74. metreye isabet etmişti.Will yüzündeki zafer gülümsemesiyle beni izlemeye başladı.Ona yenilemezdim.3. ciridi elime almış ve iyice odaklanarak fırlatmıştım.Ciridin ulaştığı yere doğru koşarken heyecanla sonuçların ne olacağını düşünüyordum.

İkinci denemede şansım yaver gitmişti. Hala benden öndeydi toplam puan olarak. Üçüncü atış için şanstan birazcık fazlası gerekecekti. Ve o fazla bende vardı. Andy eliyle sıkıcı kavradığı ciriti bir kaç adım geriledikten sonra koşarak fırlattı. Muhteşem bir atıştı büyük ihtimalle 80 metreyi geçecekti. Elimi kullanarak telekinetik gücümü cirite yönelttim. Cirit yükselişten düşüşe geçmeye başlamıştı. Elimden geldiğince normalmiş gibi göstermeye çalışarak ciritin düşüşn açısını büyütüyordum ki mesafe daralsın. Tüm uğraşlarıma ramen cirit 69 metreye düşmüştü. Şimdi yarışta onu geçmek için 80 metreye fırlatmam gerekirdi. Andy'nin şüphelenmemiş olmasını umarak bir cirit kavradım. Geriye doğru birkaç adım attım. Nefesimi tutup koşmaya başladım. Tüm gücümle ciriti elimden çıkardım. Cirit berbat bir şekilde uçmaya başladı. Yeniden gücümü kullanarak ciridin ivmesini arttırmaya başladım. Böylelikle daha fazla yol gidecekti. O sırada Andy'nin bana baktığını hissettim. Konsantrasyonum dağıldığı için cirit üzerindeki etkimi kaybettim. Cirit birkaç saniye sonra yere saplandığında tam olarak 79 metredeydi. Hah berabere kalmıştık. Andy ciddi ciddi şüphelenmeye başlamıştı ben ise boşu boşuna hile yapmıştım. Berabere kalmak için hile yapmak aptallıktı. Andy kuşkucu bir ses tonuyla konuştu. "Sanırım berabereyiz bu turda. O zaman tırmanma duvarına geçebiliriz." Ben kafamı sallamakla yetindim. Tırmanma duvarına doğru yürümeye başladık. O duvarda pek iyi anılarım olduğunu söyleyemezdim. Tırmanma konusunda kendime güveniyordum. Ama o duvar gerçekten bir canavardı. Kelimenin tam anlamıyla canavar. Püskürttüğü lavlar düşürdüğü kayalarla korkunç birşeydi.